Morgunblaðið - 23.12.2015, Side 11

Morgunblaðið/Eggert
Ekki enn verið skammaður
Í bröndurum Þórodds er beitt-
ur broddur, þjóðfélagsádeila, þetta
er jú um réttarríkið. Finnst honum
Íslendingar vera sauðir?
„Undirliggjandi er vissulega
sauðsháttur mannfólksins og allt
þetta fjármálarugl í samfélaginu
okkar og fleira sem hægt er að deila
á. En ég hef haft þá línu að taka ekki
fyrir eitthvað sem er að gerast
hverju sinni, heldur hafa þetta al-
mennt, svo það lifi og sé fyndið
seinna líka, burtséð frá því hvað var
að gerast í þjóðfélaginu þegar ég
samdi brandarann.“
En verða sauðfjárbændur sárir
fyrir hönd fjárins? „Ég hef alveg
velt fyrir mér hvort ég sé að móðga
einhvern sem elskar þessar skepn-
ur, en ég hef ekki fengið neinar
hringingar eða skammir. Þegar
maður vinnur með húmor þá er
kúnst að meiða ekki. Þetta er línu-
dans, maður þarf að vera and-
styggilegur undir rós,“ segir Þór-
oddur og bætir við að myndasagan
gefi ákveðið frelsi til að segja ým-
islegt sem annars væri ekki talið við
hæfi.
Myndi aldrei hlæja framar
„Það eru engin mörk þegar
unnið er með húmor, það má grínast
með nánast allt. En það getur verið
snúið að komast hjá því að brandari
verði hallærislegur. Fyrir tuttugu
árum varð ég mjög sorgmæddur af
því ég hélt ég væri búinn að upp-
hugsa allt sem gæti verið fyndið. Ég
hélt ég væri búinn að skilgreina og
skilja hvað er fyndið, að það væri
ekki hægt að gera meira og ég
myndi aldrei hlæja framar. En það
bráði af mér,“ segir Þóroddur og
Erna Mist bætir við að hún kannist
við þessa tilfinningu.
„Ég var alltaf að greina brand-
ara og þá fór ég meðvitað að gera
myndasögur eins og ég hélt að þær
ættu að vera, en það varð leiðinlegt
og alltaf eins. Ég áttaði mig fljótt á
að þannig á ekki að gera þetta.“
Erna Mist segir að sig dreymi
stundum málverk eða sögur, en ekki
„sketsa“. Þóroddur vaknar aftur á
móti oft með hugmynd sem hann svo
mótar, jafnvel orð eða einhvers kon-
ar fræ sem hann vinnur með. „Það
er einhver framleiðslulína í gangi í
hausnum á mér þegar ég vinn með
brandara, ég keyri um og sé eitt-
hvað gerast og ég set það gjarnan í
samhengi við kindurnar. Þá sprettur
þetta fram.“
Myndasöguhöfundar
Erna Mist og Þóroddur
Bjarnason.
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. DESEMBER 2015
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
„Þessi skáldasamsteypa er eins og
kór, þar sem sjö raddir verða að
einni. Við kynntumst allar upphaflega
í meistaranámi í ritlist og hugmyndin
hjá okkur var að gera tilraun, komast
að því hvort það væri hægt að
búa til skáldskap saman.
Við erum allar vitlausar í
þetta ljóð eftir Tranströ-
mer, Madrigal, okkur
finnst það mergjað. Það
hefst á þessum línum:
„Ég erfði dimman skóg
þangað sem ég fer sjald-
an.“ Við vildum gera eitt-
hvað með þetta, en vissum
ekki í byrjun hvað, enda
vorum við tvö og hálft ár
að vinna að þessari bók,“
segir Soffía Bjarnadóttir, ein þeirra
sjö kvenna sem eru höfundar
ljóðabókarinnar, Ég erfði dimman
skóg.
„Við vissum ekkert hvurslags
samstarf þetta yrði hjá okkur, en við
erum hér að velta fyrir okkur arfi
kvenna, hvað erfist milli kynslóða, og
hvað erfist hugmyndafræðilega. Við
erum að hugsa til formæðra okkar og
stöðu kvenna, því sársauki og sorg
færist á milli kynslóða í fjölskyldum.
Við vitum ekki alltaf hvað við erum að
burðast með, eitthvað sem gerðist
kannski löngu áður en við fæddumst.
Þetta eru pælingar um ræturnar. En
okkur langaði líka einfaldlega að
skrifa skáldskap og leika okkur með
tungumálið, það er líka leikur í þessu
þó þarna sé heilmikil sorg.“
Hver og ein kona samdi í sínu
horni, en hvernig völdu þær að raða
því öllu saman í eina heild?
„Við héldum ótrúlega marga
fundi, en við skrifuðum alltaf inn í
þessa hugmynd, það var ekki endi-
lega hugmyndin í byrjun að þetta yrði
einn ljóðmælandi, en þetta þróaðist
út í það. Hver og ein skrifaði gríðar-
lega mikið efni. Auk þess höfum við
allar verið að vinna að öðru efni á
sama tíma og flestar gefið út eigin
skáldskap á þessu tímabili.“
Það jaðraði við slags-
mál þegar kom að því að
skera niður og velja hvað
ætti að vera í bókinni, það
var grátið og rifist og
ástríðan mikil. „Fólk trúir
því kannski ekki þegar það
les þessa bók sem lætur lít-
ið yfir sér og er meitluð.
En það var virkilega barist
um þessi ljóð,“ segir Soffía
og hlær, en bætir við að
samstarfið hafi verið mjög fallegt.
„Þetta er viðkvæmur og undurfagur
efniviður sem var tekist á um enda
erum við allar sjálfstæðar listakonur.
Það getur verið öllum hollt að leggja
egóinu aðeins til hliðar og leysa upp
sjálfið í textavinnu.“
Viðfangsefni bókarinnar snertir
sorgir og söknuð en ekki síst skáld-
skapinn og innra lífið sem við hrær-
umst í – sjóinn og þessa innri skóga.
Soffía segir þetta persónulega texta.
„Á þessum tveimur og hálfa ári
sem bókin varð til, gerðist margt í lífi
okkar allra: dauðsföll, sjúkdómar,
ferðalög, ástir og fegurð. Þetta eru
sjö líf sem blandast saman í þessari
bók. Í þessum efnistökum má finna
sköpun og eyðingu. Það að vera skrif-
andi kona.“ Soffía segist ekki vera
viss um að þær skrifi aðra bók saman.
„En við höldum hópinn og samstarfi.
Við lesum upp saman og höfum verið
með ljóðagjörninga sem er skemmti-
legt.“
Arfur kvenna: Hvað erfist milli kynslóða?
Ljósmynd/Halla Þórlaug Óskarsdóttir
Samhöfundar F.v Hrafnhildur Þórhallsdóttir, Heiðrún Ólafsdóttir, Halla
Margrét Jóhannesdóttir, Æsa Strand Viðarsdóttir, Guðrún Inga Ragn-
arsdóttir, Sigurlín Bjarney Gísladóttir, Soffía Bjarnadóttir.
Skáldasamsteypa
Ullarnærföt
í útivistina
Þinn dagur, þín áskorunOLYMPIA
Sölustaðir:
Hagkaup • Fjarðarkaup • Útilíf • N1 • Vesturröst • Verslunin Bjarg, Akranesi • Verslunin Tákn, Húsavík
JMJ, Akureyri • Verslunin Blossi, Grundafirði • Efnalaug Vopnafjarðar • Nesbakki, Neskaupsstað
Veiðisport, Selfossi • Kaupfélag Skagfirðinga • Hafnarbúðin, Ísafirði • Blómsturvellir, Hellissandi
Kaupfélag V-Húnvetninga • Heimahornið, Stykkishólmi • Eyjavík, Vestmannaeyjum
Verslunin Skógar, Egilsstöðum • Sportver, Akureyri • Pex, Reyðarfirði • Siglósport, Siglufirði
30
ÁRA
Höfðabakka 9, 110 Reykjavík • Sími 561 9200 • run@run.is • www.run.is
100%
Merino ull
Góð og hlý heilsársföt
fyrir karla og konur
Stærðir: S – XXL