Morgunblaðið - 05.03.2016, Qupperneq 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. MARS 2016
✝ Haukur Jónas-son fæddist á
Siglufirði 17. júlí
1926. Hann lést 23.
febrúar 2016 á
Heilbrigðisstofnun
Norðurlands,
Siglufirði.
Foreldrar hans
voru hjónin Jónas
Guðmundsson, tré-
smiður, ættaður
frá Hofsósi, f. 25.
maí 1885, d. 31. ágúst 1960, og
Guðrún Ingibjörg Sigurjóns-
dóttir, húsmóðir, ættuð úr
Hörgárdal í Eyjafirði, f. 27.
júní 1889, d. 19. apríl 1983.
Systkini Hauks eru Sigurður,
múrarameistari, f. 2. mars
1928, d. 29. ágúst 1977, og Jó-
hanna Ásdís, húsmóðir, f. 4.
maí 1929, d. 20. maí 2005. Upp-
eldissystir þeirra systkina er
Helga Jónína Dagbjartsdóttir
frá Hofsósi, f. 14. desember
1917, d. 11. febrúar 2005.
Haukur kvæntist 31. desem-
ber 1949 eftirlifandi eiginkonu
sinni, Rósu Aðalheiði Magn-
úsdóttur frá Sauðárkróki, f.
20. desember 1924. Þau hófu
búskap á Siglufirði lýðveld-
isárið 1944 og eignuðust 20.
júlí sama ár drenginn Jónas
Haukur lauk gagnfræða-
námi frá Gagnfræðaskóla
Siglufjarðar og prófi frá Iðn-
skóla Siglufjarðar. Húsgagna-
bólstrun nam hann hjá Jó-
hanni Stefánssyni á Siglufirði
og lauk sveinsprófi árið 1947.
Að námi loknu setti hann á
stofn bólsturgerð og hús-
gagna- og gjafavöruverslun á
Siglufriði og sinnti þeirri
starfsemi allan sinn starfsferil
allt til ársins 2002. Á starfs-
tíma sínum sem hús-
gagnabólstrari útskrifaði
Haukur fjóra sveina í því fagi.
Hann gerðist snemma skáti og
varð félagsforingi í skátafé-
laginu Fylki. Hann var félagi í
Iðnaðarmannafélagi Siglu-
fjarðar og Lionsklúbbi Siglu-
fjarðar ásamt því að starfa í
Frímúrarareglunni. Virkur fé-
lagi var hann í Stangveiði-
félagi Siglfirðinga um árabil.
Hann sat í stjórn Sparisjóðs
Siglufjarðar og stjórn Þor-
móðs ramma hf. Hann gegndi
mörgum trúnaðarstörfum fyr-
ir sveitarfélagið, sat lengi í
kjörstjórn og var formaður í
stjórn bygginganefndar við
byggingu íbúða fyrir aldraða í
Siglufirði allan byggingatím-
ann. Alla ævi sína bjó hann og
starfaði á Siglufirði. Útför
Hauks fer fram frá Siglufjarð-
arkirkju í dag, 5. mars 2016,
og hefst athöfnin kl. 14.
Magnús, en hann
lést samdægurs.
Kjörsonur
þeirra er Sigurður
Ómar Hauksson, f.
28.12. 1950. Eig-
inkona hans er
Kristín Jónasdótt-
ir, f. 1.5. 1950.
Börn þeirra eru: 1)
Haukur, f. 15.10.
1971, maki hans er
Solveig Ólöf Magn-
úsdóttir, f. 8.12. 1969. Dætur
þeirra eru Hildigunnur og
Kristín Hólmfríður. Fyrir átti
Solveig soninn Magnús Bjart.
2) Rósa Dögg, f. 18.4. 1974,
maki hennar er Róbert Jóhann
Haraldsson, f. 23.3. 1969. Dótt-
ir Rósu Daggar er Rebekka
Rut. Faðir hennar er Ingvar
Kristjánsson. Saman eiga Rósa
Dögg og Róbert soninn Tómas
Orra. Fyrir þeirra sambúð átti
Róbert soninn Kristófer. 3)
Jónas Logi, f. 17.11. 1975, eig-
inkona hans er Ester Torfa-
dóttir, f. 11.6. 1979. Dætur
þeirra eru þrjár, Magdalena,
Maríanna og Viktoría. 4) Eva
Björk, f. 10.11. 1979. Dóttir
Evu Bjarkar er Isabella Ósk.
Faðir hennar er Stefán Logi
Magnússon.
Elsku afi. Nú hefur þú kvatt
þetta líf, þú varst orðinn þreytt-
ur og lúinn þegar þú fékkst
svefninn langa, en einhvern veg-
inn er maður aldrei tilbúinn. Þú
varst einn af þessum reffilegu
körlum hér í bæ, ávallt vel til
hafður, nýrakaður, klæddur í
skyrtu með bindi, í spariskóm
og skóhlífum ef illa viðraði, þeg-
ar þú fórst og útréttaðir í Spari-
sjóðnum. Í búðinni og á verk-
stæðinu varstu alltaf klæddur í
bláan slopp til þess að vera
hreinn og fínn þegar einhver
kom við. Það voru forréttindi að
hafa ykkur ömmu í bænum því
þá gat maður komið við eftir
skóla, fengið að drekka, spilað
(með smá svindli), tekið upp
nýjar vörur, pakkað inn, sem
var toppurinn, sem og margt
fleira sem tilheyrði afgreiðslu-
störfum. Snyrtipinninn þú, sem
varst alltaf mættur með Old
Spice-brúsann til að fá góða lykt
eftir að konurnar úr frystihús-
inu höfðu litið við lýsir þér svo
vel . Í sveitinni nutuð þið amma
ykkar í botn innan um allan
gróðurinn, við að vitja um netin
í vatninu og síðast en ekki síst
njóta veðursældarinnar sem þar
var oft á tíðum. Þvílíkur sælu-
reitur þarna við Miklavatnið.
En mikið eigum við Isabella eft-
ir að sakna þín, hún sem var svo
dugleg að koma til þín með eitt-
hvað sem amma var búin að
elda og vissi að þér fannst gott
og fengir ekki á sjúkrahúsinu,
teikna fallegar myndir eða
föndra handa þér eitthvað sem
sýndi hvað hún elskaði þig mik-
ið. Við munum halda áfram að
hugsa vel um ömmu, hjálpa
henni eins og við getum og veita
henni góðan félagsskap þangað
til þið hittist aftur í Sumarland-
inu.
Hvíldu í friði.
Ég veit að þú knúsar okkur
mjög fast eins og þér var lagið,
þínar afavinur,
Eva Björk og Isabella Ósk.
Fátt er jafn mikilvægt og
góðar minningar, þær gleðja og
ylja. Haukur afi var einstakur
maður um margt, glettinn og
hlýr. Alltaf gladdi það hann jafn
mikið þegar börnin litu inn.
Þeim var líka alltaf tekið tveim
höndum. Krökkum á öllum aldri
leið vel í návist afa, hann hafði
gaman af spjalli um alla heima
og geima eða bara að horfa á
sjónvarpið í ró og næði. Ég held
að ég hafi aldrei séð nokkurn
fullorðinn mann hlæja jafn dátt
og mikið að barnaefni eins og
hann að Klaufabárðunum eða
Tomma og Jenna.
Haukur var líka skoðanafast-
ur og lét hlut sinn ógjarnan í
rökræðu og hafði ánægju af
þjóðmálaumræðu. Þeir sóttu
stundum fast hvor að öðrum
nafnarnir í rökræðu um pólitísk
dægurmál. Stundum svo að
manni fannst nóg um. En þeir
höfðu ánægju af þessum rimm-
um og kvöddust alltaf af innileik
því það var mjög kært með
þeim.
Þau voru fjölmörg tilsvörin
og frasarnir sem afi hafði jafnan
á takteinum og sum þeirra lýsa
honum vel. Til dæmis ef hann
þurfti að leita til læknis og ætt-
ingjar spurðu hann hvað lækn-
irinn hefði nú sagt, þá var svar-
ið ávallt það sama: „Hann bað
kærlega að heilsa ykkur.“ Og
svo ekki orð um það meir. Mörg
af þessum tilsvörum eru fyrir
löngu orðin hluti af daglegu tali
fjölskyldunnar og þau munu um
ókomna tíð minna okkur á góð-
an mann þegar til þeirra verður
gripið.
Það voru mér forréttindi að
fá að kynnast manni eins og
Hauki afa og fyrir börnin mín
að eiga hjá honum öruggt skjól.
Með kærri þökk fyrir opinn
faðm fyrir börnin mín og mig.
Solveig Ólöf.
Elskulegur Haukur frændi á
Sigló er fallinn frá. Hann og eft-
irlifandi eiginkona hans, Rósa,
og sonur þeirra, Ómar, tengjast
bernskuminningum mínum frá
upphafi. Haukur er bróðir móð-
ur minnar, Jóhönnu Ásdísar,
sem er yngst þriggja systkina
sem hafa nú öll kvatt, en Sig-
urður, hinn bróðir hennar, féll
frá alltof snemma. Ég fæddist á
Siglufirði í húsi afa og ömmu.
Haukur, Rósa og Ómar bjuggu
um tíma á neðri hæðinni, en
heimili þeirra var síðan í húsinu
sem var byggt við hús afa og
ömmu. Trésmíðaverkstæði afa
var í bakgarðinum og síðan hús-
gagnabólstrun Hauks frænda á
sömu lóð og síðar fallega hús-
gagna- og húsbúnaðarverslunin
hans á jarðhæðinni í húsinu
þeirra. Ég flutti fljótlega eftir
fæðingu til Reykjavíkur en sum-
ardvöl á Sigló hjá afa og ömmu
og síðar ömmu, eftir að afi lést,
var fastur liður í tilverunni í
nokkur ár. Það var notalegt og
spennandi að koma á verkstæði
afa á meðan hann var á lífi og
svo þvældist ég einnig inn á
húsgagnaverkstæði Hauks
frænda þótt stundum væri ég
plötuð út aftur af strákunum
sem unnu hjá honum, líklega
farin að trufla of mikið. Það er
margs að minnast frá þessum
sumrum og ein minning er
sterk og hún er sú að frændi
minn átti alltaf fallegt bros
handa mér og gaf mér ís ef Óm-
ar fékk ís. Haukur, Rósa og
Ómar voru fastur liður í tilver-
unni á þessum sumrum á Sigló.
Frændi minn var líka einn af
þessum sem sagt er að hafi
góða nærveru. Þegar ég hætti
að koma í árlega sumardvöl
tóku við ár sem ég kom stund-
um í heimsókn á sumrin, ár
þegar ég bjó í útlöndum og
reyndi að koma við á Sigló á
sumrin í heimsóknum til Íslands
og seinni árin sem ég kom af og
til með fjölskylduna mína þó
ekki væri nema til að kíkja á
Síldarævintýrið og í seinni tíð til
að fylgjast með hvernig minn
fallegi og kæri bær hefur geng-
ið í endurnýjun lífdaga. Alltaf
hefur þessi fasti punktur minn,
hann Haukur frændi og fjöl-
skyldan hans, verið á staðnum.
Sama brosið hjá honum, sama
góða nærveran, sama góða
faðmlagið og svo hafði hann
einnig góðan húmor. Ég þakka
samfylgdina og votta Rósu, Óm-
ari og Stínu og fjölskyldum
samúð mína.
Blessuð sé minning Hauks
Jónassonar,
Guðrún Birgisdóttir.
Einn af bestu vinum mínum á
æviferlinum, Haukur Jónasson,
fv. bólstrari og kaupmaður í
Siglufirði, er látinn, vel við ald-
ur.
Fyrst er frá því að segja að
við spiluðum saman brids viku-
lega vetrarlangt í áratugi. Með
okkur við spilaborðið voru
Georg Fanndal, veiðarfæra-
kaupmaður, og Sigurður Árna-
son, skrifstofustjóri Síldarverk-
smiðja ríkisins. Síðar bættust
við Knútur Jónsson, starfsmað-
ur Síldarútvegsnefndar og
framkvæmdastjóri Húseininga,
og Guðmundur Árnason, póst-
meistari. Nú eru spilafélagarnir
allir gengnir til feðra sina nema
undirritaður.
Við Haukur áttum lengi sam-
leið í Lionsklúbbi Siglufjarðar,
Frímúrarareglunni og samtök-
um sjálfstæðisfólks í Siglufirði.
Haukur var ötull félagsmála-
maður og kom víða við sögu,
m.a. byggingu íbúða fyrir aldr-
aða í Siglufirði, rétt sunnan við
Heilbrigðisstofnun Fjallabyggð-
ar. Stýring hans á því máli var
til fyrirmyndar.
Á síðari hluta ævi okkar fór-
um við hjónin, Þorgerður og ég,
Rósa og Haukur, og vinahjón
okkar í Reykjavík, Margrét og
Kristján, fjölmargar utanferðir,
bæði austur og vestur um haf,
einkum þangað sem sólin réð
ríkjum. Haukur var í þessum
ferðum gleðigjafi og hjálpar-
hella – eins og endra nær. Alltaf
sami góði og skemmtilegi
drengurinn.
Það var ævintýri að heim-
sækja Rósu og Hauk í sum-
arbústað þeirra við Miklavatn í
Fljótum. Upp í hugann kemur
lognkyrrt síðdegi þegar Haukur
tók mig með í lítilli kænu út á
vatnið til að vitja um silungsnet.
Skammt undan var Fljótaá þar
sem margur Siglfirðingurinn
fékk sinn maríulax. Þarna
fannst mér Haukur vinur minn
falla inn í umhverfið: spegilslétt
vatnið, fiskur í neti og fegurð
Fljótanna allt um kring. Þarna
vorum við eins og samgrónir
umhverfinu – sköpunarverkinu.
Að leiðarlokum þakka ég
Hauki áratuga vináttu, sem
aldrei brást, og árna honum far-
arheilla til hins eilífa austurs.
Ég og fjölskylda mín sendum
Rósu, Ómari, Kristínu og afa-
og ömmubörnum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Stefán Friðbjarnarson.
Haukur Jónasson
✝ Arnkell Jóseps-son fæddist á
Breiðumýri í
Reykjadal 31. des-
ember 1935. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Þingeyinga
á Húsavík 24. febr-
úar 2016.
Foreldrar hans
voru Jósep Krist-
jánsson bóndi og
símstöðvarstjóri á
Breiðumýri, f. 29. maí 1887, d.
14. febrúar 1981, og kona hans,
Gerður Sigtryggsdóttir frá
Hallbjarnarstöðum, f. 11. júlí
1896, d. 4. júlí 1978. Arnkell var
næstyngstur níu systkina, hin
eru Hallur, f. 1921, d. 2004,
Kristján, f. 1922, d. 1993, Helga,
f. 1926, d. 2008, Guðný, f. 1929,
d. 1999, Guðrún, f. 1931, Óttar,
f. 1933, og Ingiríður, f. 1940. d.
2006.
Arnkell bjó alla
tíð á Breiðumýri og
var þar bóndi
ásamt því að sinna
ýmsum öðrum
störfum.
Hinn 25. desem-
ber 1964 kvæntist
hann Guðnýju
Eddu Gísladóttur,
f. 26. febrúar 1940.
Sonur þeirra er
Guðmundur Jón, f.
1970, sambýliskona hans er
Lára Kristjana Hannesdóttir, f.
1969. Dætur þeirra eru Krist-
jana Ylja, f. 1989, og Guðný
Edda, f. 2003. Sambýlismaður
Kristjönu er Garðar Þormar
Pálsson, f. 1983. Dóttir þeirra er
Sóley Arna.
Útför Arnkels verður gerð
frá Einarsstaðakirkju í dag, 5.
mars 2016, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Síminn hringir og Gunna segir
með skjálfandi röddu að nú sé
nafni búinn að skilja við. Skilja
við lífið í dalnum, við hana Eddu
sína og hann Munda sinn, við
Óttar sem ætíð er nærstaddur og
Gunnu sjálfa sem titrar einbeitt
á línunni milli okkar beggja.
Síðan kemur þögnin. Tíminn
sem rennur hljóðlaust. Myndirn-
ar sem hrannast upp. Fyrst stór-
ar hendur og glaðbeitt bros,
kímni og gellandi hlátur. Síðan
missirinn og angurværðin.
Hver á nú að stríða lítill stelpu
og fylla loftið og himingeiminn
með hávaða og látum? Hver á að
fara með pabba í ófærð yfir heið-
ar og fjöll? Hver á að dreifa bór-
sýru á gólfið í Þinghúsinu, svo
hægt sé að dansa? Hver á að
leggja á klárana og hleypa þeim
á harðastökki yfir bala og grund-
ir?
Svarið er: „Ja, nú er ekki gott
að vita.“ Eitt er hins vegar víst,
og það er að við munum og mun-
um muna. Munum hvern tón,
hverja einustu hvíslandi rödd og
hvert einasta viðbragð. Munum
þannig að minnið er skýrast og
mest sannleikanum samkvæmt
langt aftur í tímann. Erum
flausturslegri í nálægð og nútíð.
Við munum að það er vetur og
að áin hvílir undir hvítri fönn.
Hægt er að stökkva og svífa af
brúnni, að lenda, finna mýktina
og sökkva niður í hvíta kyrrð.
Getum hlustað á þögnina, lokað
augunum og séð lyngið og gras-
börðin, fundið fyrir roðanum yfir
Helgastaðamónum, heyrt hólana
sunnan við túnið, lautirnar og
hundgána í fjarska. Myndirnar
renna til og að lokum sjáum við
fyrir okkur hesta sem koma frýs-
andi, heyrum glamur í reiðtygj-
um, hófa, sem gella á grundu og
mann sem hverfur niður bakk-
ana og austur yfir á. Við getum
yljað okkur, hallað okkur hvert
að öðru, grátið, sungið og hlegið,
skipst á skoðunum, spurt til
hvert um hagi annars.
Takk, elsku nafni, fyrir að
hafa leyft mér að vera órjúfandi
partur af ykkur öllum. Fyrir ör-
yggið og staðfestuna, sem eru
svo nauðsynleg hverjum einasta
einstaklingi. Fyrir kímnina og
glettnina, hávaðann og sönginn
og fyrir meiningar og skoðanir
um allt sem lifir og hrærist.
Vita skaltu eitt, og það er að
við munum og geymum og fylgj-
umst með. Höllum okkur að þér
og hugsum til þeirra sem áttu
hug þinn allan.
Tórshavn í Færeyjum,
Þóra Þóroddsdóttir.
Elsku Addi minn, mér fannst
reglulega vont að heyra, að þú
værir allur, þótt ég hafi lengi vit-
að að það væri þér og fjölskyld-
unni fyrir bestu, því það er ekki
gott að horfa á sína nánustu vera
svona mikið veika, eins og þú
varst orðinn. Margs er að minn-
ast, öll skiptin sem við fjölskyld-
an komum til ykkar á sumrin og
vorum hjá ykkur Eddu í góðu yf-
irlæti, bæði gistingu og mat, og
allt gert fyrir mann, sem hægt
var. Ég var frekar ung þegar ég
kom fyrst með mömmu, pabba
og Guggu systur og þá ákvað ég í
samráði við þig, elsku Addi minn,
að koma eins oft og ég gæti. Ég
er svo fegin að hafa komið til
ykkar með dætrum mínum og
tengdasyni árið 2013, en við
mæðgur vorum í heimsókn á
Dalvík, hjá dóttur og tengdasyni,
og þau buðu okkur í bíltúr til
ykkar að Breiðumýri, fyrir það
verð ég ævinlega þakklát, því þá
leið þér vel.
Hörpu þinnar ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(ÁK)
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Elsku Addi minn, Guðbjörg
systir og hennar fjölskylda
senda kveðju og þakklæti fyrir
allt og allt. Við fjölskyldan þökk-
um einnig fyrir allt, og sendum
þér, elsku Edda mín, Guðmund-
ur og fjölskylda og aðrir ástvinir,
samúðarkveðjur. Kveðja
Sigurbirna og fjölskylda.
Arnkell Jósepsson
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Hinsti vilji
Hver er vilji þinn varðandi skipulag og fyrirkomu-
lag útfarar, þ.e. hinsti vilji. Við bjóðum þér til
samtals um það sem er þér mikilvægast við
lífslok þín. Viljayfirlýsing þín verður eftirlifendum
mikilvægt leiðarljós. Samtalið og varðveisla
upplýsinga er þér að kostnaðarlausu.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Elín Sigrún Jónsdóttir,
lögfræðingur
Útfararstofa kirkjugarðanna
Útfarar og lögfræðiþjónusta
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann