Morgunblaðið - 05.03.2016, Síða 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. MARS 2016
Í dag kveð ég
elskulegan frænda
minn, Rudolf Ás-
geirsson.
Rudolf og faðir minn, Heiðar
Haraldsson, voru bræðrasynir
og var mjög kært á milli þeirra.
Rudolf og Sólborg kona hans
voru tíðir gestir á heimili for-
eldra minna, Heiðars og Svönu.
Þá var glatt á hjalla þar sem Ru-
dolf var mikill húmoristi, glað-
lyndur, skemmtilegur og ávallt
brosandi.
Rudolf var vélstjóri og starf-
aði árum saman sem yfirvél-
stjóri á verkstæði varnarliðsins á
Keflavíkurflugvelli, en áður var
hann vélstjóri á skipum Sam-
bandsins og hafði hann gaman af
að segja sögur af ferðum sínum
til Sovétríkjanna.
Rudolf og Sólborg voru einnig
miklir vinir tengdaforeldra
minna, Sigríðar og Magnúsar
Smith, gegnum kvenfélagið
Keðjuna. Lögðu þau mikla vinnu
í byggingu sumarhúss kven-
félagsins að Laugarvatni og var
bygging þess húss og umhverfið
þeirra hjartans mál. Þarna voru
margar gleði- og ánægjustundir
að hætti Rudolfs. Þau höfðu áð-
Rudolf Ásgeirsson
✝ Rudolf Ás-geirsson fædd-
ist 28. júlí 1931.
Hann lést 10. febr-
úar 2016.
Útför Rudolfs
fór fram 29. febr-
úar 2016.
ur byggt sér
skemmtilegan bú-
stað í gróðursælum
lundi ekki langt þar
frá. Þangað var
gaman að heim-
sækja þau og var
ávallt tekið vel á
móti okkur. Þessar
heimsóknir voru
mjög eftirsóttar af
börnunum okkar
enda var Rudolf
einstaklega mikill barnakarl og
fengu þau athygli hans óskipta.
Genginn er góður maður. Elsku
fjölskylda, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ljúfi Jesús, láttu mig
lífs míns alla daga
lifa þér og lofa þig
ljúft í kærleiks aga.
(Þorkell Gunnar Sigurbjörnsson)
Sofðu vinur vært og rótt
verndi þig Drottinn góður.
Dreymi þig vel á dimmri nótt
dýrð þíns Jesú bróður.
(Þorkell Gunnar Sigurbjörnsson)
Ólöf Inga Heiðarsdóttir.
Margs er að minnast nú þegar
mágur minn, Rudolf Ásgeirsson,
er fallinn frá. Bogga systir mín
og hann voru heitbundin þegar
ég fæddist svo að Rudolf hefur
ætíð verið hluti af tilveru minni.
Þau Bogga kynntust raunar
börn að aldri enda skildi ein-
ungis lágt timburgrindverk lóð-
irnar á Lindargötu og Sölvhóls-
götu að. Því var ekki um langan
veg að fara og grindverkið hætti
endanlega að vera hindrun þeg-
ar þau voru um tvítugt. Þessi
tryggðabönd héldust allt þar til
Bogga féll frá fyrir sjö árum.
Ég fékk strax sem ungbarn
athygli og umhyggju unga pars-
ins og bera margar dásamlegar
ljósmyndir því áþreifanlegt vitni,
enda var Rudolf ötull mynda-
smiður sem við, fjölskyldan öll,
nutum góðs af á merkum stund-
um, sem og í hversdeginum.
Heimili þeirra hjóna var sem
annað heimili mitt og ég leit á
krakkana nánast sem systkini
mín enda aldursmunurinn þar
mun minni en á okkur systk-
inunum.
Ég lék mér mest við Ásgeir,
frumburðinn, sem var hægur og
staðfastur eins og faðirinn.
Fyrstu hjúskaparárin var Rudolf
vélstjóri á millilandaskipum og
því langdvölum að heiman. Þau
eignuðust síðan Sverri eldri, sem
lifði einungis nokkrar vikur og
var þeim foreldrunum harm-
dauði alla ævi. Þegar Sverrir
Þór, fjörkálfurinn sá, fæddist
kom svo Rudolf í land og fór að
vinna á Keflavíkurflugvelli þar
sem hann vann alla starfsævi
sína síðan. Ekki var hringlanda-
hættinum fyrir að fara í því frek-
ar en öðru. Hann var nefnilega
ákaflega traustur og umhyggju-
samur fjölskyldufaðir og gætti
þess af kostgæfni að fjölskyld-
unni liði sem allra best. Síðust
barnanna var svo Anna, dúllan
sem foreldrarnir snerust um, og
eigum við Anna þetta sameig-
inlegt þar sem við erum báðar
örverpin. Þessir krakkar standa
mér enn hjarta nær.
Þau Bogga festu kaup á íbúð í
smíðum á Laugarnesveginum
áður en þau gengu í hjónaband
og þangað fluttu þau nýgift og
bjuggu þar alla tíð meðan bæði
lifðu. Þau voru samhent um að
hlúa fallega að heimilinu, Bogga
heimavinnandi og sinnti bæði
eigin fjölskyldu og stórfjölskyld-
unni af stakri natni og þótt Ru-
dolf væri fjarri á daginn að sjá
fyrir fjölskyldunni gaf hann sig
allan að heimilinu er hann kom
heim á slaginu sex á kvöldin.
Um helgar var svo brunað í un-
aðsreitinn í Laugardalnum, bú-
staðinn sem þau reistu sér, og á
sumrin dvaldi fjölskyldan þar
jafnan og Bogga reyndar ein
með börnin þegar sumarleyfi
Rudolfs lauk. Þegar börnin voru
svo komin af höndum, tóku þau
aftur upp fyrri háttu, að ferðast
til útlanda, eins og þau höfðu
gert barnlaus meðan Rudolf var
í siglingum. Ég minnist þess
með mikilli ánægju þegar þau
komu til Frakklands með Önnu
sína stálpaða er ég dvaldi í París
á námsárum mínum og við lögð-
um öll saman land undir fót. Þá
urðu til margar góðar minningar
sem verma nú þegar þau bæði
eru öll. Huggun okkar í fjöl-
skyldunni er sú að þau hjón séu
nú saman á ný. Við þessi skil
tekur Snorri undir með mér í
þökk fyrir allar góðar minningar
og umhyggju í áranna rás og við
sendum börnum, tengdabörnum,
barnabörnum og öðrum vanda-
mönnum einlægar samúðar-
kveðjur. Hvíl í friði, kæri mágur.
Áslaug J. Marinósdóttir.
Minningar fortíð-
ar koma upp í hug-
ann við fráfall Lil-
lýjar frænku:
Tvíeykið Eyfi frændi og Lillý í
heimsókn hjá ömmu á Grettó.
Hinn mikli harmur Lillýjar þegar
Eyfi frændi lést eftir erfið veik-
indi. Hún og amma að tala saman
um harm sinn og missi á þann
hátt sem nútíminn ráðleggur
fólki að gera, því sorgin þarf að
vera þátttakandi í lífinu.
Lillý var mikil sögukona og
sagði skemmtilega frá, oft í löngu
máli. Henni varð tíðrætt um góð-
ar stundir með Sirrý og Magnúsi
eftir að hún varð ein. Hún sagði
frá afrekum ömmubarnanna,
skátastarfinu, handavinnunni og
bústaðnum.
Hún var góð kona og reyndist
mér vel á mikilvægum tímamót-
um í lífi mínu. Þegar ég átti að
fermast lá mamma mikið veik á
spítala og mér var orðið sama um
þessa fermingu, vildi bara fá
mömmu heim. Lillý tók til sinna
ráða og fór með mig í verslunar-
ferð að kaupa fermingarkjólinn.
Við fundum fallegan kjól en Lillý,
hin mikla saumakona, sagði að
það væri nú miklu ódýrara að
sauma kjólinn og að það gæti hún
gert. Mér leist í fyrstu ekkert á
blikuna og bjóst ekki við að
heimasaumaður kjóll gæti orðið
eins flottur og þessi í búðinni. En
hún vissi sínu viti og saman fund-
um við efni í kjólinn sem var mik-
ill vandi að sauma. Á endanum
varð kjóllinn miklu fallegri og
vandaðri en sá í búðinni. Allt fór
eins vel og hugsast gat og það var
alsæl fermingarstúlka sem horfði
þakklát á fjölskyldu sína í kirkj-
unni en mamma hafði útskrifast
af spítalanum daginn áður. Við
Lillý höfum reglulega rifjað upp
þessa sögu og ég er glöð yfir að
hafa, í hvert sinn, getað þakkað
henni fyrir. Alltaf leit hún þá á
mig, kankvís með sérstakt blik í
augunum, hallaði örlítið undir
flatt og horfði á mig án þess að
segja neitt. Það var líka ógleym-
anlegt þegar hún dansaði og
stýrði línudansi í brúðkaupinu
mínu, þá komin vel á níræðisald-
ur.
Mér þótti undur vænt um Lillý
og þakka henni samfylgdina. Ég
veit að hún er nú loks í faðmi
Eyfa síns.
Við fjölskylda Lillu mágkonu
(Emm Emm) vottum Lillý virð-
ingu, við leiðarlok. Hvíl í friði.
Margrét Blöndal.
Fallin er frá ógleymanleg
kona, hún amma Lillý. Kynni
okkar hófust þegar við hjónin
þurftum að fá pössun fyrir son
okkar, Gunnar Þór. Okkur var
sagt frá konu í götunni okkar,
sem hugsanlega gæti tekið að sér
pössun á ungbarni. Við röltum
upp götuna okkar og hittum
frúna. Eftir stutt samtal kom
okkur saman um að hún gætti
drengsins á meðan við foreldr-
arnir værum í vinnu. Og þar með
hófst okkar innilega og yndislega
samband. Svo liðu árin og amma
Edith Elsa María
Nicolaidóttir
✝ Edith ElsaMaría Nicolai-
dóttir fæddist 24.
mars 1923. Hún lést
21. febrúar 2016.
Útför Edithar
fór fram 1. mars
2016.
Lillý var alltaf til
staðar. Hún var ald-
eilis ekki ein á vakt-
inni, því Eyfi, mað-
urinn hennar var
alltaf með eftir að
vinnu hans lauk á
daginn. Hjá þeim
hjónum kynntist
Gunnar Þór ýmsum
góðum siðum. Þau
hjónin voru virk í
skátahreyfingunni
og fékk Gunnar Þór margsinnis
að fara með þeim austur að Úlf-
ljótsvatni, þar sem þau áttu sum-
arhús. Síðar tóku þau hjónin
fleiri börn í dagvist og fengu þau
öll sömu ástina og umhyggjuna
og sonur okkar hafði notið fyrr.
Að leiðarlokum langar mig að
þakka ömmu Lillý fyrir kærleiks-
ríka umönnun sonar okkar og bið
afkomendum hennar blessunar.
Steinunn Sigurðardóttir.
Hún Edith Elsa María er dáin.
Edith var nafnið sem vinahópur-
inn kallaði hana. Aðrir kölluðu
hana ömmu Lillý. En hvað sem
hún var kölluð var hún einstök og
yndisleg kona. Hún féll strax inn
í hópinn með sínu góða viðmóti,
söng og gleði. Fátt vissi hún
skemmtilegra en að syngja
gömlu góðu lögin eins og hún
kallaði þau, hún kunni líka
ógrynni af skátalögum en hún og
Eyjólfur, maður hennar, voru
sannir skátar. Aldrei heyrðist
hún hallmæla nokkrum manni
eða tala niður til vina sinna eða
annarra. Þegar vinahópurinn
kom saman mætti Edith alltaf ef
heilsa hennar leyfði og söng með
okkur fram á nótt og fór síðust
heim þó hún væri orðin 89 ára.
Ekki má gleyma snilld hennar
sem handavinnukona, allar eig-
um við minjagripi sem Edith gaf
okkur, gripi sem hún prjónaði
eða saumaði handa okkur. Við
sem eftir erum í vinahópnum
Blönduðum rósum þökkum Edith
fyrir góða samfylgd og kveðjum
hana með söknuði.
Fyrir hönd Blandaðra rósa,
Guðbjörg Ellertsdóttir.
Hinsta kveðja frá
Bandalagi íslenskra skáta
Lillý er farin heim eins og við
skátar segjum gjarnan. Hún
gekk ung til liðs við skátahreyf-
inguna og lagði henni lið með
ýmsum hætti. Helst minnumst
við hennar fyrir störf hennar og
Eyjólfs á Úlfljótsvatni og þá sér-
staklega í tengslum við Gilwell-
skólann. Fyrir hönd íslenskra
skáta vil ég þakka liðveisluna og
góðan hug. Aðstandendum sendi
ég samúðarkveðjur.
Þú ert skáti horfinn heim,
himinn, jörð, ber sorgarkeim.
Vinar saknar vinafjöld,
varðar þökkin ævikvöld.
Sérhver hefur minning mál,
við munum tjöld og varðeldsbál,
bjartan hug og brosin þín,
þau bera ljósið inn til mín.
Kveðjustundin helg og hlý,
hugum okkar ríkir í.
Skátaminning, skátaspor,
skilja eftir sól og vor.
(H.Z.)
Bragi Björnsson,
skátahöfðingi.
✝ Einar Ólafssonfæddist á Sel-
látrum í Tálkna-
firði 6. febrúar
1936. Hann lést á
Landspítalanum í
Reykjavík 4. febr-
úar 2016. For-
eldrar hans voru
hjónin Guðrún
Guðbjörg Ein-
arsdóttir, f. 5.1.
1917, d. 16.4. 1996,
og Ólafur Helgi Finnbogason,
f. 31.1. 1910, d. 24.6. 1939. Ein-
ar átti þrjú alsystkini, þau
Guðjónu, f. 6.3. 1937, Gunn-
björn, f. 18.3. 1938, og Guð-
rúnu Ólöfu, f. 18.7. 1939, d.
13.10. 2014. Einnig átti hann
fjögur hálfsystkini, þau Sig-
urlínu, f. 1942, Guðnýju, f.
1944, Höskuld, f. 1948, og
Hreggvið, f. 1953. Einar var
fæddur og uppalinn á Sellátr-
um, hann bjó og starfaði lengst
af í Reykjavík.
Fyrri kona Einars var Erla
Bryndís Bjarnadóttir. Með
Erlu átti Einar tvö börn: 1.
Margréti, f. 1958, eiginmaður
hennar er Valdemar Héðinn
Seinni kona Einars var Ingi-
björg Ólafsdóttir, þau áttu
fjögur börn. Þau eru: 3. Ólafur
Hafsteinn, f. 1961, eiginkona
hans er Margrét Sigurlaug
Stefánsdóttir. Börn þeirra eru:
a) Marta Rut, sem er í sambúð
með Kristni Ólafssyni; b) Odd-
ur, sem er í sambúð með Guð-
rúnu Haraldsdóttur; c) Ingi-
björg. 4. Ingibjörg Hrönn, f.
1962, hún var gift Jóni Bjarna-
syni og synir þeirra eru: a)
Brynjar, sem er í sambúð með
Maríu Sif Þorsteinsdóttur,
saman eiga þau: i) Emilíu Rán;
b) Bjarni. 5. Þröstur, f. 1963,
hann er í sambúð með El-
ínborgu Björnsdóttur, fyrir
átti Þröstur dótturina a) Ingi-
björgu Sunnu, maður hennar
er Jón Bjartmar Lárusson.
Börn þeirra eru i) Ingibjörg
Andrea og ii) Karl Birgir. 6.
Rúnar Hrafn, f. 1965, hann er
giftur Birnu Eggertsdóttur,
þau eiga tvær dætur a) Freyju,
b) Fjólu. Einar stundaði nám
við Samvinnuskólann á Bifröst
og að því loknu fluttist hann til
Bandaríkjanna. Þar var hann á
vegum SÍS og vann við versl-
unarstörf til þess að kynna sér
verslunarrekstur. Versl-
unarrekstur og fasteignasala
varð síðan hans aðalstarf
megnið af hans starfsævi.
Útför Ingimars Einars hefur
farið fram í kyrrþey.
Valdemarsson.
Börn þeirra eru a)
Valdemar Gestur,
kona hans er
Berglind Steina-
dóttir; b) Erla
Bryndís, í sambúð
með Ólafi Björg-
vini Her-
mannssyni, Erla
Bryndís á þrjá syni
úr fyrra sambandi.
Þeir eru i) Héðinn
Máni, ii) Kristinn Svanur og iii)
Bjartur Logi; c) Finnur, í sam-
búð með Guðnýju Björk
Kjærbó, þau eiga eina dóttur,
i) Elísabetu Margréti; d) Ólafur
Óðinn, í sambúð með Hrefnu
Kristinsdóttur. Börn þeirra
eru i) Emilía Björt, ii) Þórir
Mikael; e) Bríet Sunna, í sam-
búð með Gísla Þór Þórarins-
syni. 2. Ólafur Helgi, f. 1959,
eiginkona hans er Eva Lilja
Ólafsdóttir. Börn þeirra eru: a)
Svandís, b) Hlífar, í sambúð
með Dagbjörtu Torfadóttur,
þau eiga tvær dætur, i) Elínu
Evu og ii) Erlu Lillý; c) Unn-
steinn, í sambúð með Þorgerði
Magnúsdóttur.
Glíman hans pabba við syk-
ursýkina og fylgifiska varð hon-
um erfiðari með hverju árinu
og trúlega er hann nú hvíldinni
feginn.
Óhætt er að segja að pabbi
hafi ekki fylgt straumnum í
gegnum líf sitt, sennilegt finnst
mér að hefði hann haft góða
stjórn hefði hann jafnvel farið
fjölfarnari veg.
Hár, myndarlegur, góðlegur,
vel hærður með falleg brún
augu, það er myndin af pabba.
Hann var minnugur, glettinn,
pólitískur og tilætlunarsamur,
hafði enda gott lag á því í seinni
tíð að láta Rúnar bróður snúast
í kringum sig. Síðustu árin hans
var sambandið við fjölskylduna
á Hvoli meira en oft hafði verið.
Oft í viku spjölluðu þau Ingi-
björg, yngsta dóttirin á bænum,
í símann. Þau spjölluðu um allt
milli himins og jarðar, hún jafn-
vel söng eða spilaði á fiðluna,
hann gaf henni vísu og forvitn-
aðist um búskapinn. Við eigum
eftir að sakna þessa að heyra
ekki frá pabba en vitum að
hann hvílir í friði og við eigum
góðar minningar.
Þinn sonur,
Ólafur Hafsteinn Einarsson.
Einar bróðir minn hefði orðið
áttræður 6. febrúar síðastlið-
inn. Hann hélt ekki upp á það
afmæli með okkur í fjölskyldu
sinni, heldur kvaddi þennan
heim tveim dögum fyrr. Hann
var búinn að vera lengi veikur,
svo að vissu leyti var það léttir
að hann fékk að fara tiltölulega
friðsamlega, en við söknum
hans samt. Mig langar til að
rifja upp örfáar minningar um
Einar eins og ég man eftir hon-
um. Hann var nokkru eldri en
ég, svo að við áttum ekki mörg
ár á sama heimilinu. Í sveitinni
var það nokkurn veginn víst á
þessum tíma að ef líkamlegt at-
gervi var ekki í fullkomnu lagi
var ekki hægt að búast við að
leggja fyrir sig sveitastörf, þar
sem þau byggðust að mestu
leyti á líkamlegri vinnu. Einar
óx mjög hratt sem unglingur og
varð upp úr því bakveikur.
Hann ákvað að mennta sig í
Samvinnuskólanum á Bifröst.
Þar gekk honum vel enda var
hann góður námsmaður, gat
það eins og flest annað. Þar var
ákveðið að veita honum skóla-
styrk til að fara til Bandaríkj-
anna og kynna sér kjörbúðar-
ekstur, sem var þá að hefja
göngu sína hérlendis. Hann
kom þaðan eftir árs dvöl með
konu með sér, Erlu Bryndísi
Bjarnadóttur. Þau eignuðust
fljótlega tvö börn, Margréti og
Ólaf Helga. Þegar ég fór til
Reykjavíkur til náms buðu þau
mér að búa hjá sér meðan ég
væri að ljúka námi og reyndust
mér ákaflega vel. Á meðan var
Einar að fóta sig í verslunar-
rekstri. Hann varð um þetta
leyti kaupfélagsstjóri KRON á
Skólavörðustíg og tók síðar við
kaupfélagi á Álfhólsvegi 32 í
Kópavegi. Einar og Erla Bryn-
dís skildu og hann giftist Ingi-
björgu Ólafsdóttur. Þau eign-
uðust fjögur börn, Ólaf
Hafstein, Ingibjörgu Hrönn,
Rúnar og Þröst, en slitu einnig
samvistum eftir nokkurra ára
hjúskap. Einari voru allir hlutir
til lista lagðir. Hann var hár og
myndarlegur, vel máli farinn og
gat flest sem hann tók sér fyrir
hendur. Á æviferli sínum fór
hann frá því að vera einn af
efnilegustu framámönnum í
verslunarrekstri hérlendis og
yfir í það að missa tvær fjöl-
skyldur, heilsuna, starfsferil
sinn og mest af sínum verald-
legu eignum.
Það sem ég minnist hans þó
helst fyrir sem barn að alast
upp með honum sem unglingi
var hvað hann var mér alltaf
góður. Ef það kom fyrir að hin
systkinin stríddu mér, eins og
gengur í stórum hópi, var alltaf
skjóls að leita hjá honum. Þenn-
an kærleika hélt hann í alla sína
stormasömu ævi. Jafnvel þótt
hann ætti það til að vera stríð-
inn og kerskinn í tali var það
ekki meint í illu og fólk tók það
yfirleitt ekki óstinnt upp. Hann
hélt líka umhverfi sínu alltaf
eins snyrtilegu og hægt var.
Það var merkilegt að koma
inn til hans, eins og stundum
var ástatt hjá honum, að vel til-
tekinni íbúð með listaverk á
veggjum. Þannig hélt hann
reisn sinni betur en hægt hefði
verið að búast við. Þótt Bakkus
hirti af honum flest sem honum
þótti vænst um missti hann
hvorki kærleikann né reisnina.
Þrátt fyrir stormana í lífi hans
fer hann héðan með væntum-
þykju allra sem voru honum
nánir. Þannig vil ég minnast
hans.
Sigurlína Davíðsdóttir.
Ingimar Einar
Ólafsson
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandend-
ur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar