Ægir - 01.06.2016, Síða 9

9
„Við reynum á hverjum tíma
að gera það besta úr stöðunni
og ná sem bestu verði. Og það
er óhætt að segja að hvað
makrílinn varðar þá gangi salan
mjög þokkalega. Framleiðend-
ur eru ekki að safna birgðum
hér á landi, að minnsta kosti
ekki á fyrri hluta vertíðar þó
hugsanlega kjósi einhverjir að
geyma birgðir frá síðasta hluta
vertíðar eitthvað fram á haustið
í von um hærra verð.“
Minni síldveiði forðar verðfalli
Teitur er bjartsýnn á sölu síldar-
afurða og tengir það þeirri stað-
reynd að síldveiðar séu í sögu-
legu lágmarki á norðurslóðum
á þessari öld. „Norsk íslenski
stofninn hefur dregist saman
og veiðar þar með. Það sést
best á því að fyrir ekki ýkja
mörgum árum voru fjórar
helstu veiðiþjóðirnar á norður-
svæðinu að veiða um tvær
milljónir tonna af síld en núna
eru veiðarnar um hálf milljón
tonna. Framboðið af síld er því
lítið og það kemur í veg fyrir
verðfall. En ef við værum núna
með stóran síldarstofn og mikla
veiði þá værum við í miklum
vandræðum vegna lokunar
Rússlandsmarkaðar. Þar er lang-
stærsti markaður fyrir síld í
heiminum og við hefðum ekki
önnur úrræði en bræða stóran
hluta af síldaraflanum ef veiðin
væri eins og þegar best lét,“
segir Teitur.
Frysting loðnu horfin að sinni
Lokun Rússlandsmarkaðar kem-
ur allra harðast niður á fryst-
ingu loðnu. Teitur segir þeirri
framleiðslu nánast sjálfhætt hér
á landi meðan viðskiptabannið
vari.
„Heimsmarkaður fyrir frysta
loðnu er á bilinu 150-200 þús-
und tonn, fer eftir verðum, og
þar af er markaðurinn í Rúss-
landi 100-150 þúsund tonn.
Framleiðslugetan í frystingu er
svo mikil hér á landi að það er
varla að það taki því að gang-
setja verksmiðjur fyrir það litla
magn sem aðrir markaðir taka
við. Auðvitað vonast menn eftir
því að þetta ástand vari ekki að
eilífu, enda er það mjög baga-
legt fyrir fyrirtækin að missa
loðnufrystinguna út úr sinni
starfsemi og nýtingu á fjárfest-
ingu í tækjum og framleiðslu-
getu. Því miður standa þessar
fjárfestingar að öllu óbreyttu
óhreyfðar í vetur, burtséð frá
veiðum,” segir Teitur en af sinni
miklu reynslu í sölu sjávaraf-
urða telur hann að Rússlands-
markaður tapist ekki varanlega,
komu til afnáms viðskipta-
bannsins.
„Ég held að við náum þess-
um markaði aftur til okkar.
Rússar veiða sjálfir loðnu í Bar-
entshafi og hún fer inn á þeirra
markað. Síðan frysta bæði Fær-
eyingar og Grænlendingar
loðnu sem seld er til Rússlands
þar sem þær þjóðir taka ekki
þátt í banninu. Því má segja að
þær þjóðir haldi þessum mark-
aði í raun og veru gangandi.
Þeir selja einnig makríl og síld
inn á þennan markað.”
Hrognaverð helst enn hátt
Óttast var um að verðfall yrði á
loðnuhrognum í kjölfar við-
skiptabannsins en það segir
Teitur ekki hafa gerst í ár, hvað
sem kunni að verða þegar frá
líður. „Skýringin er fyrst og
fremst að framleiðendur hafa
verið stífir á verðum og frekar
haldið birgðir en að láta fram-
leiðsluna frá sér á lægra verði.
Hvort sú verður áfram raunin
verður að koma í ljós,“ segir
hann.
Að frátaldri frystu loðnunni
má segja að sjófrystur karfi sé
sú sjávarafurð sem hvað helst
hefur orðið fyrir barðinu á af-
leiðingum viðskiptabannsins en
birgðir af þeirri vöru segir Teitur
að hafi safnast upp í landinu í
nokkrum mæli í kjölfar þess.
„Rússland var stærsti markaður
fyrir hausaðan sjófrystan karfa
og verð fyrir þessa afurð er að-
eins rúmlega 65% af því sem
var meðan hans naut við. Það
er auðvitað mjög bagalegt fyrir
frystitogaraútgerðirnar en í
heildarmyndinni er auðvitað
stærstur skaðinn af því að geta
ekki framleitt og selt frysta
loðnu til manneldis. En hvað
sölu á makríl hefur okkur tekist
að ná betri árangri en á horfð-
ist,“ segir hann.
Markaðir í Afríkulöndum hafa bjargað því að veiðar og vinnsla makríls eru af fullum krafti. Engu að síður
hefðu framleiðendur og sölufyrirtækin kosið að sjá hærra verð, þó svo að það sé nú betra en var í fyrra .