Morgunblaðið - 30.07.2016, Blaðsíða 29

MESSUR 29á morgun
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. JÚLÍ 2016
ÁRBÆJARKIRKJA | Helgistund kl.
11. Barn borið til skírnar. Sr. Petr-
ína Mjöll Jóhannesdóttir þjónar og
prédikar. Félagar úr kór Árbæj-
arkirkju syngja og organisti er
Krisztina Kalló Szklenár.
ÁSKIRKJA | Messa kl. 11. Skírn.
Sr. Sigurður Jónsson sóknarprestur
prédikar og þjónar fyrir altari ásamt
Kristnýju Rós Gústafsdóttur djákna.
Kammerkór Áskirkju syngur. Org-
anisti er Magnús Ragnarsson.
Dómkirkja Krists konungs,
Landakoti | Messa á sunnud. kl.
8.30 á pólsku, kl. 10.30 á ís-
lensku, kl. 13 á pólsku og kl. 18 á
ensku. Virka daga kl. 18 og má.,
mi. og fö. kl. 8, lau. kl. 16 á
spænsku og kl. 18 er sunnudags-
messa.
DÓMKIRKJAN | Messa kl. 11,
séra Hjálmar Jónsson prédikar og
þjónar fyrir altari. Dómkórinn og org-
anisti er Douglas. Minni á bílastæð-
in gegnt Þórshamri.
GARÐAKIRKJA | Guðsþjónusta kl.
20. Hulda Hrönn Helgadóttir hér-
aðsprestur prédikar og leiðir stund-
ina. Bjartur Logi Guðnason organisti
leiðir tónlistina.
GRAFARVOGSKIRKJA | Sumar-
kaffihús í kirkjunni 31. júlí kl. 11.
Þetta er hefðbundin guðsþjónusta
en boðið er upp á kaffi meðan á
guðsþjónustunni stendur og setið til
borðs eins og á kaffihúsi. Litabæk-
ur og litir eru í boði fyrir börn og full-
orðna. Séra Guðrún Karls Helgu-
dóttir prédikar og þjónar fyrir altari.
Hákon Leifsson er organisti og for-
söngvari leiðir safnaðarsöng.
GRENSÁSKIRKJA | Vegna sumar-
leyfa er Grensáskirkja lokuð til 12.
ágúst. Bent er á guðsþjónustur í
öðrum kirkjum.
HAFNARFJARÐARKIRKJA | Ekki
er messað í Hafnarfjarðarkirkju á
sunnudag en bent er á helgistund í
Garðakirkju sunnudaginn 31. júlí kl.
20.
HALLGRÍMSKIRKJA | Messa kl.
11. Sr. Irma Sjöfn Óskarsdóttir pré-
dikar og þjónar fyrir altari ásamt
hópi messuþjóna. Félagar úr Mót-
ettukór Hallgrímskirkju syngja. Org-
anisti er Steinar Logi Helgason.
Sögustund fyrir börnin. Ensk messa
kl. 14 í umsjá sr. Kristínar Þórunnar
Tómasdóttur. Alþjóðlegt orgelsumar,
tónleikar laugard. kl. 12 og sunnud.
kl. 17. Douglas Cleveland frá
Bandaríkjunum leikur. Hádegistón-
leikar Schola cantorum miðvikud.
kl. 12. Orgeltónleikar fimmtudag kl.
12.
HÁTEIGSKIRKJA | Messa kl. 11.
Organisti er Katalin Lorincz. Prestur
er sr. Helga Soffía Konráðsdóttir.
MELSTAÐARKIRKJA | Efra-
Núpskirkja
Messa verður í kirkjunni 30. júlí kl.
14. Sr. Solveig Lára Guðmunds-
dóttir vígslubiskup prédikar, sókn-
arprestur þjónar ásamt sr. Gylfa
Jónssyni fyrir altari. Organisti er Pál-
ína F. Skúladóttir. Almennur söngur
með þátttöku allra kirkjugesta. Eftir
messu verður kirkjukaffi og er öllum
frjálst að leggja til veitingar.
NESKIRKJA | Messa kl. 11. Fé-
lagar úr Kór Neskirkju leiða safn-
aðarsöng. Prestur er sr. Steinunn A.
Björnsdóttir. Danskur stúlknakór,
Frederiksberg Sogn Pigekor, flytur
tónlist í messunni undir stjórn Lis
Vorbeck. Organisti Frederiksberg-
kirkju, Allan Rasmussen, annast
undirleik í messunni. Kórinn syngur
á tónleikum í Neskirkju kl. 17 sama
dag. Kaffihressing eftir messu að
vanda.
SELTJARNARNESKIRKJA | Helgi-
stund kl. 11. Sr. Frank M. Hall-
dórsson sér um stundina. Kaffiveit-
ingar og samfélag eftir athöfn.
SKÁLHOLTSDÓMKIRKJA | Messa
kl. 11. Sr. Egill Hallgrímsson sókn-
arprestur annast prestsþjónustuna.
Organisti er Jón Bjarnason.
Í messunni flytur Nordic Affect tón-
list frá sumartónleikum helgarinnar.
ÞINGVALLAKIRKJA | Messa, úti
og inni kl. 14. Sr. Egill Hallgrímsson
annast prestsþjónustuna. Ef veður
leyfir verður fyrri hluti messunnar
undir berum himni fyrir ofan grafreit-
inn, við Skötutjörn, en síðari hlutinn
í kirkjunni. Organisti er Guðmundur
Vilhjálmsson sem einnig leikur á
básúnu ásamt börnum sínum; Lauf-
eyju Sigríði á trompet og Vilhjálmi á
básúnu.
Orð dagsins:
Jesús grætur yfir
Jerúsalem.
(Lúk. 19)
Ljósmynd/Gísli Sigurðsson
Kapellan á Kirkjubæjarklaustri.
er við horfðum á Útsvarsþátt sl.
vetur suður í Keflavík er við gist-
um þar á hóteli. Spyrillinn var vart
búinn að ljúka við spurningarnar
fyrr en þú hafðir svarað hverri
spurningunni á fætur annarri og
það kórrétt. Manni gafst lítill tími
til umhugsunar þér við hlið.
En það var ekki bara að þú
værir vel lesinn og fróður, verk-
legir hlutir snerust ekki frekar
fyrir þér og var ég svo heppinn að
geta gengið að þeim fróðleiks-
banka bæði í tíma og ótíma.
Nú í sumar áttum við mikið af
góðum stundum, alltaf var heitt á
könnunni hjá þér og alltaf varst þú
tilbúinn að kíkja á okkur Grétu er
við vorum í nágrenninu og var það
orðinn hálfgerður vani hjá okkur
að borða súpu þegar inn í hjólhýs-
ið var komið eftir brölt dagsins.
Var þetta orðin skemmtileg hefð
og súpurnar orðnar bæði ýmsar
og síbreytilegar fyrir vikið.
Elsku Agnar takk fyrir að vera
til, takk fyrir allar minningarnar,
þær munu lifa.
Systkinum og frændsystkinum
færi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Floginn burt úr eld og ís
á arnarvængjum þöndum.
Orðinn páfi í paradís
með pálma í báðum höndum.
(Auðunn Ingvarsson)
Ómar Raiss.
Mig setti hljóðan er ég frétti að
kær vinur, Agnar Ólafsson, hefði
orðið bráðkvaddur á heimili sínu,
Borgarbraut 50, – í því sama húsi
sem hann fæddist og ólst upp í og
varð hans heimili til hinstu stund-
ar.
Hugurinn hvarflar til haustsins
árið 1967 er undirritaður gerðist
kennari í Borgarnesi og fram-
kvæmdastjóri umf. Skallagríms
og samkomuhúss staðarins. Þar
kynntist ég þér fyrst og fljótlega
varstu orðinn heimilisvinur.
Agnar var mikill vexti, stór í
sniðum bæði í sjón og raun. Ágæt-
ur íþróttamaður á yngri árum í
frjálsum íþróttum sérstaklega í
köstum enda stór og sterkur.
Fas hans lýsti í senn festu og al-
vöruþunga sem og góðvild í garð
annarra og handtakið var þétt, en
hann var ekki allra.
Hann var bjartur yfirlitum,
sviphreinn og drengur góður í hví-
vetna laus við allt fals og undir-
ferli. Samviskusamur með af-
brigðum – sem sýnir það best að
hans vinnustaður Vírnet spannaði
yfir 50 árin.
Við áttum margar góðar stund-
ir saman er við ræddum um marg-
vísleg málefni, en fljótlega barst
talið að pólitík innanlands sem ut-
an landsteinanna, enda Agnar
hafsjór af fróðleik enda víðlesinn.
Hann hugsaði málin vel áður en
hann setti fram skoðanir sínar á
þeim. Hann var sannur íhalds-
maður „af gamla skólanum“. Hafa
skyldi það sem sannara reyndist
að hans mati, þess vegna tók um-
ræðan á sig fjölbreytilegan blæ,
enda ég af öðru „sauðahúsi“ í póli-
tík.
Nú upp á síðkastið, áttum við
löng símtöl m.a. einu sinni í viku
er báðir voru ekki af bæ. Það var
huggun harmi gegn að ég fékk að
njóta þess að ræða við þig í hinsta
sinn miðvikudagskvöldið 6. júlí sl.
Við byrjuðum á pólitík sem fyrr-
um en fljótlega fórum við í þetta
sinn inn á heimspeki – við rædd-
um um giftu og gæfuleysi, gleði og
sorg, já lífið almennt en ekkert
um tilfinningar er beindust að
þér. Þú barst þær aldrei á torg við
nokkurn mann, þó skynjaði ég
einhvern trega eða hvað? Mér
fannst miður að þú sagðir mér
aldrei að þú værir farinn að finna
fyrir hjartveiki. Það var ekki þinn
stíll. Þú vissir líka reyndar að ég
myndi ýta vel við þér enda hjarta-
sjúklingur sjálfur. Þess vegna
komst þú þér ekki að því.
Þú varst sannur vinur, sann-
kallað tryggðartröll, hjálpsamur
við vini þína sem og vandamenn
með afbrigðum, samviskusamur
og ósérhlífinn. Það er að vera
maður.
Við áttum líka saman margar
aðrar góðar yndisstundir bæði í
veiði, mat og drykk á heimili mínu
en hæst standa þjóðfélagslegu
umræðurnar okkar er við mátum
báðir mikils. Þar sem saman voru
hnýttir og stilltir strengir á vegi
lífsgöngunnar. En þú fórst allt of
fljótt frá okkur. Þú sem áttir eftir
að ferðast svo mikið um heiminn
og atvinnan að baki.
En nú er ganga þín á þessari
jörð á enda runnin og þú heldur
yfir móðuna miklu á vit ástkæru
feðra þinna.
Við Helga vottum aðstandend-
um þínum okkar dýpstu samúð.
Hvíl í friði mæti vinur.
Eyjólfur Magnússon
Scheving.
Tengdafaðir
minn til rétt tæpra
25 ára er látinn
eftir erfið veikindi.
Þó dauðinn sé allt-
af sár þegar hann kemur þá
getur hann líka verið líkn þeim
veiku og þjáðu.
Kristján tók mér opnum
örmum þegar yngsti sonur hans
kynnti okkur haustið 1988 og
tók hann mér alla tíð fagnandi
og reyndist mér vel á allan
hátt. Hann var höfðingi heim að
sækja og var alltaf mjög um-
hugað um að láta manni líða vel
auk þess sem hann var alltaf
tilbúinn að rétta fram hjálp-
arhönd.
Kristján kom mér fyrir sjón-
ir sem glaður maður og léttur í
lund, hlýr og umhyggjusamur.
Hann var kvikur og léttur í
hreyfingum og sífellt að stússa
eitthvað. Alltaf var stutt í grín-
ið á milli okkar og hann hafði
mikið gaman af því að slá á
létta strengi. Kristján var lítið
fyrir að flíka sínum tilfinning-
um eða afrekum. Líklega ber
hann keim af því umhverfi sem
hann kom úr, fæddur og uppal-
inn á Hólsfjöllum, á Víðirhóli,
tíundi í röðinni af fimmtán
systkinum. Hann þurfti
snemma að standa á eigin fót-
um, vinna sér inn fyrir náminu
sínu og berjast fyrir því að
komast áfram. Hann hafði til að
bera mikla sjálfsbjargarvið-
leitni og hann var meira fyrir
að gefa en þiggja. Hann var
greindur og víðlesinn og mikill
tungumálamaður. Þegar þýska
var annars vegar þá var hann á
heimavelli enda lærði hann
tannlækningar í Þýskalandi.
Mikinn áhuga hafði hann á tón-
list og þá sérstaklega klassískri
en hann og Þórey sóttu reglu-
lega sinfóníutónleika um langt
árabil.
Kristján var ótrúlega dugleg-
ur maður. Honum féll sjaldan
verk úr hendi og hann var mjög
handlaginn, kannski eins gott
fyrir tannlækni. Heimili hans
og Þóreyjar hafa alltaf borið
snyrtimennsku og natni þeirra
beggja merki. Það var ekkert
verið að sitja með hendur í
skauti. Auk þess var hann ótrú-
lega virkur í íþróttum, stundaði
badminton á yngri árum, skíði,
fór í fjallgöngur um allt land og
síðar fór hann að spila golf.
Þegar Kristján hætti að
starfa sem tannlæknir þá var
dæmigert að hann fann sér ný
verkefni og eitt af því var að
starfa við golfvöllinn í Grafar-
vogi á sumrin við ýmsa umsjón.
Undir það síðasta sem hann
starfaði þar fann maður að
vinnan var farin að taka í. Það
voru oft langar vaktir þegar
golfmót voru í gangi en ekki
var verið að barma sér frekar
en fyrri daginn. Hann fór held-
ur snemma í háttinn til að safna
orku fyrir næsta dag og mæta
aftur á golfvöllinn.
Það má segja að Kristján
hafi alltaf verið til í tuskið ef
eitthvað spennandi var í gangi
og það lýsti honum vel að þrátt
fyrir mikil veikindi síðasta sum-
ar þá dreif hann sig austur í
Hvolhrepp með Þórey þegar
hann frétti að við hjónin hefð-
um fest kaup á sumarhúsi. Ég
er þakklát eftir á að hann hafi
ekki látið veikindin stoppa sig í
að koma þar sem þetta var í
fyrsta og eina skiptið sem hann
kom.
Börnin okkar hjóna voru
Kristján Hörður
Ingólfsson
✝ Kristján Hörð-ur Ingólfsson
fæddist 9. maí
1931. Hann lést 7.
júlí 2016. Útför
hans var gerð 15.
júlí 2016.
mjög hænd að afa
sínum og hann bar
hag þeirra og vel-
ferð fyrir brjósti
og fylgdist vel með
þeim alla tíð.
Ég sendi Þórey
og öllum aðstand-
endum mínar inni-
legustu samúðar-
kveðjur. Minningin
um góðan mann lif-
ir.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Ingibjörg Birna
Ólafsdóttir.
Það er erfitt að trúa því að
elsku afi okkar sé búinn að
kveðja þennan heim. Á stund-
um sem þessum er huggandi að
hugsa til allra þeirra skemmti-
legu minninga og samveru-
stunda sem við áttum með afa.
Minningar okkar voru flestar
um hann kampakátan og léttan
í lund.
Í gegnum árin höfum við
systkinin átt ljúfar minningar
úr heimsóknum til afa. Við
fengum oft að gista hjá afa og
ömmu Diddu og var ávallt vel
búið um mann og vel hlúð að
okkur. Þau voru með stóran
skáp af leikföngum og spilum
sem við lékum okkur með þeg-
ar við vorum yngri, það þurfti
sko engum að leiðast sem kom í
heimsókn til þeirra. Við spil-
uðum þá ósjaldan skák við afa
og taldist það mikið afrek að ná
að sigra hann í þeirri íþrótt. Afi
eftirlét okkur gömlu skáktölv-
una sína eftir sinn dag og verð-
ur okkur ávallt hugsað til hans
þegar við spilum í framtíðinni.
Við munum einnig eftir því
að hafa fengið að horfa á mynd-
bandsspólur heima hjá afa og
koma í skemmtileg matarboð.
Við systkinin eigum margar
minningar um ljúfar matarhefð-
ir afa og ömmu Diddu. Ristað
brauð á morgnana og kex með
kaffinu kemur strax upp í hug-
ann ásamt besta lambahrygg og
purusteik í heimi og ósjaldan
var ís í eftirrétt hjá honum og
ömmu Diddu.
Afi fylgdist vel með okkur
barnabörnunum. Hann hafði
ávallt mikinn áhuga á því sem
við vorum að gera, hvort sem
það var í námi, leik eða starfi.
Afi mætti á íþrótta- og tónlist-
arviðburði, hvort sem um var
að ræða fótbolta, karate, píanó-
tónleika eða gítarspil. Hann
hrósaði okkur óspart og var
stoltur yfir því sem við höfum
tekið okkur fyrir hendur á lífs-
leiðinni. Afi hafði mikinn áhuga
á golfi og hvatti okkur til þess
að koma með sér að spila golf.
Því munum við einnig eftir afa
á golfvellinum að pútta í Ár-
skógunum.
Afi var alltaf svo glaður að
sjá okkur og munum við sér-
staklega eftir brosinu sem
blasti við okkur þegar við opn-
uðum dyrnar þegar hann kom í
heimsókn. Hann hélt oft um
höndina okkar þegar hann tal-
aði við okkur um daginn og
veginn og það stendur upp úr
hvað afi var alltaf hlýr og góð-
ur. Þegar afi varð veikur síð-
asta árið var hann þó duglegur
að fylgjast með því sem við vor-
um að gera og hvað væri að
frétta af okkur. Hann bar mikla
umhyggju fyrir okkur og við
fyrir honum.
Við biðjum algóðan Guð að
geyma elskulega afa okkar og
varðveita. Minning hans lifir og
mun verða með okkur um
ókomna tíð.
Þín barnabörn,
Katrín Birna, Fannar
og Sindri Snær.
og alltaf að sjá hana og spjalla.
Hún var kona sem manni fannst
einhvern veginn ekkert geta unnið
á: mild en traust eins og klettur,
óhaggandi í ljúfmennsku sinni,
áreiðanleika og innsæi. En örlögin
spinna stundum miskunnarlausa
vefi og mannlegur máttur verður
agnarsmár í hinu stóra samhengi.
Kona sem átti svo skilið að njóta
lífsins til fulls á efri árum, eftir að
hafa skilað svo miklu til sam-
félagsins og okkar allra, hefur nú
verið numin á brott allt of
snemma. Ég verð henni ævilangt
þakklát fyrir allt það sem hún gaf
samfélagi okkar til heilla, sem og
fyrir persónulegt örlæti hennar,
heilræði og hlýju á stuttri en við-
burðaríkri viðkomu minni í pólitík.
Væri Alþingi skipað sextíu og
þremur manneskjum á borð við
Kristínu Halldórsdóttur þyrfti
ekki að hafa áhyggjur af virðingu
Alþingis. Henni væri vel borgið.
Eftirlifandi eiginmanni Kristín-
ar, börnum og fjölskyldu allri
votta ég innilega samúð. Minning-
in um mæta konu lifir í hjörtum
allra þeirra sem henni kynntust.
Guðfríður Lilja Grétarsdóttir.
Það er mikil eftirsjá að Kristínu
Halldórsdóttur, fyrrverandi al-
þingiskonu. Það er vandséð
hvernig á að titla Kristínu því hún
lét víða að sér kveða, í réttinda-
baráttu kvenna, í umhverfis- og
náttúruverndarmálum og í stjórn-
málum almennt. Hún sat á Alþingi
um árabil og áttum við þar sam-
leið um nokkurra ára skeið. Hún
var í hópi þeirra sem stóðu að því
að gera Vinstrihreyfinguna grænt
framboð að pólitísku afli, í upphafi
innan þingsalarins, reyndar áður
en flokkurinn var formlega stofn-
aður, og síðar sem starfsmaður og
framkvæmdastjóri.
Naut hún mikils trausts enda
réttsýn, skarpgreind og tillögu-
góð, þægileg í umgengni, heiðar-
leg og hreinskiptin.
Í miklu uppáhaldi hjá mér er
lítið rit, Skriftamál einsetumanns-
ins, sem út kom snemma á síðustu
öld. Það er eftir afa Kristínar, Sig-
urjón Friðjónsson. Kristín virðist
mér um sumt hafa verið lík afa
sínum. Hann gegndi þing-
mennsku um skeið, var heim-
spekilega þenkjandi og efasemd-
armaður um trúarbrögð og þá
sérstaklega hina veraldlegu um-
gjörð þeirra.
Eftirfarandi texti Sigurjóns,
sem fjallar um velvildina og
hverju hún fær áorkað ef að baki
henni býr þolinmæði og staðfesta,
minnir um margt á Kristínu: „Sól-
in vinnur ekki á ísunum, þegar
hún byrjar að hækka á lofti. En þó
fer svo að lokum, að þeir renna og
verða að lífslindum sumarblóm-
ans. Líkt er því varið með kærleik-
ann og mannssál, sem bundin er í
klaka blindrar eigingirni. Stöðugir
velvildargeislar vinna á þeim
klaka að lokum og kenna mann-
inum hvað lífið í fyllingu sinni er.“
Öllum þótti vænt um Kristínu
Halldórsdóttur og mun velvildar-
geislanna, sem frá henni stafaði,
verða sárt saknað. Minningin mun
þó áfram ylja.
Fjölskyldu og öðrum aðstand-
endum sendi ég góðar kveðjur.
Ögmundur Jónasson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með æviá-
gripi í innsendikerfinu. Hafi
æviágrip þegar verið sent er ráð-
legt að senda myndina á net-
fangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar