Morgunblaðið - 25.08.2016, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. ÁGÚST 2016
Tengdafaðir
minn, Alvar Óskars-
son, er fallinn frá 83
ára að aldri eftir
stutta baráttu við ill-
vígan sjúkdóm sem hafði yfirhönd-
ina að lokum.
Það var kvíðinn ungur maður
sem kom á heimili þeirra hjóna, Al-
vars og Kristínar, með verðandi
eiginkonu, dóttur þeirra hjóna, Re-
bekku. Sá kvíði reyndist ástæðu-
laus, eftir fyrsta handartak og
kynningu hittumst við Alvar aldrei
öðruvísi en með þéttu faðmlagi, en
það var einmitt þetta sem ein-
kenndi tengdaföður minn, ást og
umhyggja fyrir alla. Hann var
stoltur faðir, afi, langafi og langa-
langafi og teljast niðjar Alvars 68
talsins. Alvar fylgdist vel með öllu
sínu fólki, gladdist með í velgengni
og var til staðar ef miður gekk.
Laugardagar í Grænlandsleið-
inni og síðar á Eiri voru honum
mikil gleði, hann bakaði brauð sér-
staklega fyrir heimsóknir skyld-
fólksins. Þar var gjarnan mikið
masað, skipst á skoðunum og ekki
ósjaldan bar pólitík á góma og voru
ekki alltaf allir sammála, en það
var samt stutt í húmorinn og
gleðina.
Alvar hafði sterkar skoðanir á
þjóðmálum, þar skein í gegn ást
hans á landi og þjóð, hann kom
skoðunum sínum fram á Útvarpi
Sögu þar sem vel var tekið á móti
Alvari og því sem hann hafði fram
að færa. Hann endaði alltaf mál sitt
á því að segja „veljum íslenskt“. Vil
ég þakka stjórnendum Útvarps
Sögu fyrir velvild í hans garð.
Um leið og ég kveð yndislegan
mann vil ég færa Kristínu, tengda-
móður minni, börnum, barnabörn-
um og barnabarnabörnum mínar
dýpstu samúðaróskir.
Óskar Áskell Sigurðsson.
Minn kæri tengdafaðir er látinn.
Hann hafði átti við veikindi að
stríða og við vorum undir það búin
að hann myndi kveðja okkur fljót-
lega, en kallið kom fyrr en búist
hafði verið við. Það er alltaf erfitt
að kveðja ástvin en okkur fannst
Alvar vera sáttur og tilbúinn að
fara undir það síðasta. Hann var sí-
fellt að hafa orð á því hve heppinn
hann væri að eiga svona stóra og
góða fjölskyldu og hve mikils virði
hún væri fyrir hann. Hann var orð-
inn sannkallaður ættfaðir, börnin
sex eiga samtals yfir fjörutíu börn
og barnabörn. Og öll elskuðu þau
afa sinn og langafa innilega. Alvar
var einstaklega barngóður maður,
börnin löðuðust að honum og áttu
við hann skemmtilegar samræður,
þau yngri, og rökræður, þau eldri.
Því Alvar hafði sterkar skoðanir á
lífinu og tilverunni, aðallega þó
pólitíkinni og ekki vorum við öll
sammála honum. Hann var fylginn
sér og stundum var besta lending-
in að vera sammála um að vera
ósammála.
Kynni mín af Alvari hófust fljót-
lega eftir að ég tók saman við elsta
son hans. Ég minnist þess hve for-
dómalaus hann var í minn garð.
Hann var eðlilega forvitinn um
mína hagi sem hugsanlegrar til-
vonandi tengdadóttur með þetta
skrítna nafn, en fyrst minn maður
hafði valið mig þá var hann sáttur.
Enda þótt það væri ljóst frá fyrsta
degi að við ættum ekki samleið í
pólitík. Það bar samt aldrei skugga
á samband okkar öll þessi ár. Ég
fann alltaf fyrir mikilli væntum-
þykju frá tengdaföður mínum og
virðing okkar hvort fyrir öðru var
gagnkvæm.
Alvar átti auðvelt með mannleg
samskipti. Það var alltaf gott að
tala við hann og hann sýndi sam-
ferðafólki sínu áhuga. Hin síðari ár
var engin lognmolla í kringum
Alvar Óskarsson
✝ Alvar Ósk-arsson fæddist
14. maí 1933. Hann
lést 14. ágúst 2016.
Útför Alvars fór
fram 23. ágúst
2016.
hann og hafði hann
yndi af því að fá fjöl-
skylduna í heim-
sókn. Oft hitnaði
fólki í hamsi þegar
tekist var á um ólík
sjónarmið í land-
spólitíkinni. Eftir á
að hyggja finnst mér
hann hafa hjálpað
okkur hinum að
skerpa sýnina á úr-
lausnarefni samtím-
ans. Það að vera ósammála honum
þýddi að þá var maður þó búinn að
mynda sér skoðun og gat rökstutt
hana.
Þegar nýr kærasti eða kærasta
bættist í stórfjölskylduna var allt-
af sérstaklega spennandi að
kynna hann eða hana fyrir Alvari
afa. Hvaða viðtökur myndi við-
komandi fá? Skoðun afa skipti
máli. Hvaða spurninga myndi
hann spyrja? Myndi hann eða hún
standast prófið hjá afa? Auðvitað
var það nánast alltaf raunin.
Alvar hafði gaman af matseld
hin síðari ár og eldaði gjarnan
hefðbundinn íslenskan mat. Þess
naut Kristín og aðrir sem áttu leið
í Grænlandsleið þar sem þau
bjuggu þar til fyrir skömmu. Það
var líka gaman að hafa hann sem
matargest, því hann kunni að
meta góðan mat og hrósa þegar
það átti við.
Minningarnar eru góðar og
margar og ég er þakklát fyrir að
hafa kynnst þessum góða manni.
Hans verður sárt saknað af mörg-
um.
Ég votta tengdamóður minni,
mágum og mágkonum, svila,
barnabörnum og barnabarna-
börnum samúð mína.
Hannele.
Nú ertu fallinn frá, elsku afi, og
kominn á betri staðinn sem bíður
okkar allra. Ég er svo þakklát fyr-
ir allt sem þú hefur kennt mér og
gefið. Ég man eftir erfiðu tímabili
í lífi mínu þar sem ég gat ekki tek-
ið ákvarðanir vegna hræðslu um
hvað öðrum fannst um mig og
ákvarðanir mínar. Þú sagðir mér
að kvíðinn væri tilgangslaus og
það eina sem skipti máli væri að
fylgja hjartanu og gera það sem
mér fyndist rétt, annað skipti ekki
máli.
Við höfum átt margar góðar
stundir saman, afi, Snorrabrautin
var aðalstaðurinn. Annað eins völ-
undarhús hef ég ekki komið í, þar
var alltaf hægt að finna gamla og
gleymda fjársjóði. Það var alltaf líf
og fjör í þessu stóra gula húsi. Ég
get ennþá fundið heimilislyktina
þar, þetta var afa-ömmu-lykt.
Þegar ég faðmaði þig fann ég
þessa lykt og hún var svo góð.
Síðustu árin tengdumst við bet-
ur. Ég var orðin fullorðin og mátti
vita allt. Við þurftum hvort á öðru
að halda, ég tala nú ekki um þegar
klikkuðu dætur þínar komu að
ráðskast þá skildum við hvort ann-
að því önnur þeirra er móðir mín
og hefur reynt það sama við mig
og hina gæti ég kallað mömmu tvö
því hún hefur lengi reynt að kenna
mér lífsins reglur. En við vissum
að þær gerðu þetta því þær elska
okkur.
Ég mun sakna laugardaganna
þar sem allir komu til ykkar og
hlógu, mösuðu og nutu nærveru
hver annars. Þeir verða ekki eins
án þín, gamli minn.
Við kvöddumst aldrei án þess
að láta vita að við elskuðum hvort
annað, því það kenndi mamma
mér, það er gott að gera það ef
eitthvað óvænt gerist.
Þú bjóst til stóran hóp af frá-
bæru fólki, afi. Það sem ég á eftir
að sakna mest er að faðma þig, ég
var alltaf svo einstök og mikilvæg
þegar ég kom í fangið þitt. Það var
svo gott að liggja hjá þér og halda
utan um þig, því eins og þú sagðir
þá er nærveran yndisleg.
Hvíl í friði, elsku afi, þín verður
sárt saknað. Þangað til við hitt-
umst næst. Ég elska þig.
Kristín Eva Óskarsdóttir.
Tímarnir breytast
og mennirnir með er
jú gömul og sígild
speki – oft viðhöfð.
Nú hafa tímar mínir
heldur breyst og ég
þá um leið, raunar gjörbreyst.
Ég sé nú á bak Stefáni vini mín-
um og félaga í svo mörgu til hálfr-
ar aldar. Allt frá barnaskóla þegar
leiðir lágu fyrst saman hefur vin-
átta hans æ verið mér bæði styrk-
ur og mikils virði.
Strákarnir í strákapörum eins
og gengur, við unglingarnir í pæl-
ingum á þeim tíma, mennirnir að
ræða um alla heima og geima, feð-
urnir að bera saman bækur og
ferðafélagarnir að skoða og upp-
lifa lendur og strendur heimsins.
Við gátum setið að tafli og þóst
góðir, jafnvel bestir. Í pælingun-
um áttum við lausnir og svör við
gátum og aðsteðjandi verkefnum
hins daglega sem á fjörur okkar
rak.
Þó að við ættum um tíma heim-
ili fjarri lágu leiðir aftur saman og
fyrri vinátta hélt áfram hvar frá
var horfið.
Fjölskyldur okkar tengdust
vináttu okkar síðar meir. Ferða-
lög og veiðiferðir voru margar,
margir eða fáir með í för. Þetta
eru gleðistundir sem nú sækja á
með söknuði en um leið miklu
þakklæti fyrir gengnar götur með
góðum og traustum vini.
Kæri vinur, margs er að minn-
ast, margs er að sakna og allt ber
það að þakka.
Hugheilar kveðjur til fjölskyld-
unnar og heitust ósk um huggun
og blessun til fagurra minninga
um góðan dreng.
Hörður Gunnarsson.
Á sunnudagsmorgni fékk ég
þær hörmulegu fréttir að vinur
minn Stefán Sigurðsson hefði orð-
ið bráðkvaddur daginn áður og
langar mig að minnast míns góða
vinar með fáeinum orðum. Ég
kynntist Stebba 1976 er ég byrjaði
að læra kokkinn á Hótel Sögu og
var Stebbi þá nemi þar. Hann varð
strax mikill vinur minn og sagði að
ég þyrfti að ná að læra sem allra
mest á þessum stutta tíma sem ég
væri á Sögu og þess vegna talaði
hann við Francois Fons, meistara
sinn, og bað hann að taka mig að
sér, auðvitað gerði Fonsi það því
Stebbi bað hann um það, þannig
hugsaði Stebbi um vini sína. Þegar
ég svo kynntist konunni minni, þá
fórum við að hitta þau hjón Ellu og
Stebba og spila spil sem heitir Ka-
nasta og spiluðum oft langt fram
eftir nóttu og mættum svo bara í
Stefán Sigurðsson
✝ Stefán Sigurðs-son fæddist 1.
júlí 1956. Hann lést
13. ágúst 2016.
Útför Stefáns fór
fram 23. ágúst 2016.
vinnu daginn eftir
þreytt og illa sofin.
Það var alveg
sama hvenær ég
leitaði til Stebba
með eitthvað sem ég
var að spá í eða var í
vandræðum með,
alltaf var hann til í
að leiðbeina mér.
Árið 1979 fór Stebbi
sem kokkur á hval-
vertíð á Hval 7 og
þurfti að fara í smá sumarfrí og
bað mig að leysa sig af í þrjár vik-
ur, hann sagði að þetta væri nú
ekki svo mikið mál og að dallurinn
hreyfðist ekki. Ég sagði já, skellti
mér og var sjóveikur í þrjár vikur
og ég man hvað Stebbi hló mikið
að þessu og spurði mig hvort þess-
um kafla væri nú lokið í mínu lífi
og hélt ég það nú.
Eins og oft gerist minnka sam-
skipti fólks í amstri dagsins, það
liðu nokkur ár án þess að sam-
skiptin væru mikil. Síðast liðið ár
vorum við farin að hittast mun oft-
ar og taka í spil og var farið að
skipuleggja spilakvöld fram í tím-
ann en örlögin gripu í taumana og
sjá til þess að því miður verður
ekki af því.
Söknuður okkar vegna fráfalls
góðs vinar er mikill.
Elsku Ella, Stefán Elí, Sigurð-
ur, Bjarki og fjölskyldur, okkar
dýpstu og innilegustu samúðar-
kveðjur á þessum erfiðu tímum.
Ingibjörg og Hörður Ingi.
Hjartkær vinur og samstarfs-
maður, Stefán Sigurðsson veit-
ingamaður í Perlunni, hefur nú
kvatt okkur og lokið sinni jarðvist.
Kallið kom öllum á óvart en Stefán
gegndi erfiðu og umfangsmiklu
starfi sem gerði miklar kröfur til
hans, allir dagar voru jafnir og
vinnudagurinn langur.
Ég átti því láni að fagna að
starfa samfleytt með Stefáni í 40
ár, fyrst í Brauðbæ – síðar á Hótel
Óðinsvéum og þá í Perlunni frá
1990. Góðir vinir eru fágætir og
teljast að jafnaði með fingrum
annarrar handar, en Stefán varð
mér sem slíkur – nánastur og
bestur. Það var og er gott að eiga
hann sem vin, hann var „gömul
sál“ – fíngerður og öflugur í senn,
sá aðeins það besta í fólki og
dvaldi við það.
Enda náði hann yfirleitt að
framkalla það besta sem völ var á
hjá viðkomandi, sem kom sér vel í
starfi hans og lífinu yfirleitt. Hann
var sviphreinn og glæsilegur á
velli og óvenju vel af guði gerður.
Góðum gáfum prýddur og fast-
heldinn á vini, sem segir sitt.
Stefán var mikill fjölskyldu-
maður og áttu margir skjól undir
víðfeðmum vængjum hans. Sam-
bandið við foreldra hans var ein-
lægt, fallegt og gott. Það er mikill
harmur að kveðinn hjá aldraðri
móður að sjá nú á eftir öðrum syni
burtkölluðum í blóma lífsins.
Stefán og Elín voru ung að ár-
um er þau bundust tryggðabönd-
um. Þau bjuggu sér fallegt og gott
heimili, eignuðust þrjá drengi sem
nú eru uppkomnir og vel mennt-
aðir, allir kvæntir ágætis konum,
barnabörnin eru sex að tölu, auga-
steinarnir hans afa, sem hann
þreyttist seint á að tala um.
Stefán Sigurðsson lifði eins og
hann predikaði, líf hans var fallegt
og gott og á allan hátt til eftir-
breytni, hann átti sína einlægu
barnstrú, var kirkjurækinn og
reyndist góður öllum sem hann
mætti á lífsleið sinni.
Ég mæli fyrir hönd starfsfólks
Perlunnar:
Það er örstutt síðan við kvödd-
um Gísla Thoroddsen, félaga okk-
ar og vin, nú er aftur höggvið í
sama knérunn og svíður verulega.
Við kveðjum þig nú, kæri Stefán,
vinur og starfsfélagi, megi góður
guð fylgja þér á óförnum slóðum.
Einlægur söknuður ríkir nú á
vinnustaðnum en minningarnar
sem við geymum í hjörtum okkar
um þig lifa.
Elsku Elín, Stefán Elí, Sigurð-
ur, Bjarki og fjölskyldur, megi
guðs blessun og friður vera með
ykkur.
Minningin um góðan dreng lifir
að eilífu.
Sigrún og Bjarni Ingvar
Árnason.
Við ótímabært fráfall Stefáns
Sigurðssonar vakna margar góðar
minningar í hugum okkar. Hann
var vinnufélagi okkar til margra
ára auk þess að vera vinur okkar
og frábær ferðafélagi. Við erum
óendanlega þakklát fyrir allar
samverustundirnar sem fjölskyld-
ur okkar áttu saman á ferðum
okkar bæði innanlands og erlend-
is. Nú eru erfiðir tímar hjá fjöl-
skyldunni og sorgin djúp. Elsku
Ella og fjölskylda, hugur okkar er
hjá ykkur. Samúðarkveðja til ykk-
ar allra.
Svo, vinur kæri, vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín gæta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Kæri vinur, hvíl í friði.
Berglind, Steinar,
Nanna, Smári,
Svala, Vilhjálmur
og fjölskyldur.
Kveðja frá
Krummaklúbbnum
Lífið tekur oft óvænta stefnu.
Það reynum við nú þegar við,
skyndilega og óvænt, kveðjum
góðan félaga okkar í Krumma-
klúbbnum, Stefán Sigurðsson.
Krummaklúbburinn var stofnaður
1964. Þar hittast 64 félagar
klúbbsins nær vikulega allan vet-
urinn til þess að keppa í brids og
eiga saman góðar stundir. Stefán
hefur verið einn af lykilmönnum
Krummaklúbbsins undanfarna
áratugi og setið lengi í stjórn hans.
Hann var sæmdur gullmerki
klúbbsins árið 2014.
Fátt er betra til þess að kynn-
ast fólki en að keppa við það í spil-
um. Stefán var mjög félagslyndur
og alltaf glaður og jákvæður í allri
umgengni en samt mikill keppn-
ismaður við spilaborðið. Það var
því alltaf tilhlökkunarefni að hitta
hann og setjast að spilum með
honum. Hann hafði gaman af að
kynnast fólki og fylgdist vel með
gengi félaga og klúbbsins. Einnig
var hann ætíð boðinn og búinn til
að starfa við hin margvíslegu
verkefni sem koma upp í svona fé-
lagsskap þrátt fyrir umsvifamikið
starf sem framkvæmdastjóri Perl-
unnar. Hans verður minnst með
miklum söknuði.
Við í Krummaklúbbnum viljum
að leiðarlokum þakka Stefáni
langa samfylgd. Hann skilur eftir
sig stórt skarð í hópnum og marg-
ar góðar minningar. Við sendum
Elínu og öðrum ástvinum hans
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og biðjum Guð að styrkja þau í
sorg sinni. Far þú í friði, góði fé-
lagi.
Guðmundur Jóelsson.
Kveðja frá Styrktar- og
sjúkrasjóði verslunar-
manna í Reykjavík
Styrktar- og sjúkrasjóður
verslunarmanna í Reykjavík var
stofnaður 24. nóvember árið 1867.
Sjóðurinn er líknarfélag og hefur
Stefán Sigurðsson verið þar öflug-
ur félagi í mörg ár. Undanfarin ár
hefur hann setið í stjórn sjóðsins,
síðast sem gjaldkeri, og unnið að
undirbúningi 150 ára afmælis
sjóðsins sem verður á næsta ári.
Stefán var góður maður, mikill
vinur vina sinna og vildi öllum vel.
Hann var ávallt hlýr í viðmóti,
hafði gaman af samskiptum við
fólk og lét sér annt um það. Hann
var ævinlega jákvæður og kom
sjónarmiðum sínum á framfæri á
sinn hægláta og yfirvegaða hátt.
Orðum Stefáns var jafnan
gaumur gefinn, einkum er hann
kvað þungt að með hægðinni, og
þegar mál virtust vera að sigla í
strand benti hann tíðum á óvænt-
ar lausnir. Við áttum von á að
njóta félagsskapar hans um langa
tíð en enginn ræður sínum næt-
urstað. Hans verður því sárt sakn-
að.
Nú þegar að kveðjustund er
komið þökkum við félagar í
Styrktar- og sjúkrasjóði verslun-
armanna í Reykjavík Stefáni fyrir
áratuga samfylgd og sendum El-
ínu, konu hans, og öðrum aðstand-
endum innilegar samúðarkveðjur.
Þeirra missir er mikill.
Blessuð sé minning Stefáns
Sigurðssonar.
Ásbjörn Einarsson, formaður.
Ég held ég hafi
verið átta ára þeg-
ar ég gekk að afa
og þuldi upp fyrir
hann ljóð eftir mig.
Ætlunin var líklega að hækka
aðeins í áliti hjá honum og ef-
laust ekki vanþörf á. Afi leit á
mig stoltur á svip en fann sig
þó strax knúinn til þess að
koma með betri útgáfu af ljóð-
inu og það á svipstundu. Mér
fremri í því eins og flestu öðru
og átti oftar en ekki erfitt með
að sitja á sér.
Það var þó ekki alltaf löstur.
Enda vissi hann í raun og sann
Haraldur Jónasson
✝ Haraldur fædd-ist 4. ágúst
1926. Hann lést 13.
ágúst 2016.
Útför Haraldar
fór fram 23. ágúst
2016.
yfirleitt betur og
var það mitt að
kyngja stoltinu um
stund og læra af
meistaranum. Afi
var nefnilega
meistari á alla vegu
sem kom svo sann-
arlega í ljós á hans
allra síðustu árum.
Þá fékk hans innri
maður að blómstra
sem ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast og það er hans sanni
eftirmáli.
Halli afi var skáld. Hann var
sælkeri, töffari og ótrúlega mik-
ið snyrtimenni. Hann elskaði
sitt fólk og allt það sem tengd-
ist honum. Hann elskaði Svönu
ömmu fram á seinasta dag.
Hann var framúrskarandi minn-
ugur, listrænn og vel að sér.
Hann var góður og tryggur sínu
og sínum. Hann var passasamur,
hóflegur og fór ólýsanlega vel
með eigur sínar. Halli afi var
góður maður og ég er svo þakk-
lát fyrir að hafa átt hann að.
Elsku Halli afi minn. Ég trúi
því að þú sért kominn í faðm
konunnar sem þú elskaðir út æv-
ina og ef þið eruð einhverstaðar
þá eruð þið á skautum.
Takk fyrir leiðsögnina, takk
fyrir stundirnar og takk fyrir
hlýjuna. Takk fyrir að leyfa okk-
ur að kynnast þér upp á nýtt.
Þín,
Herdís Sólborg
Haraldsdóttir.
Þegar einhver nákominn
manni fer er eins og það risti í
barnshjartað.
Eins og maður verði aftur lít-
ill og allur hversdagurinn og er-
illinn víki og maður nær að
tengja aftur við sjálfan sig, sitt
saklausa sjálf – allt annað hættir
að skipta máli. Þegar ég horfi til
baka þá rifjast ýmislegt upp.
Þú kenndir mér margt, meðal
annars að teikna hesta, fara
með ljóð og þú reyndir að kenna
mér að borða allan matinn
minn.
Mér er það mjög minnisstætt
þegar þú varst óþreytandi að
hlusta á mig æfa mig syngja öll
erindin um kvæðið um fuglana.
Elsku afi, nú ertu kominn til
elsku bestu ömmu Svönu og ég
veit að þér líður aftur vel. Ég sé
ykkur saman þar sem þið dans-
ið saman á skautum yfir ísilagð-
an himininn.
Þú elskaðir ljóð eins og ég og
vil ég fá að kveðja þig, afi minn,
á þessum lokaljóðlínum úr ljóð-
inu okkar.
Hver fugl skal þreyta flugið móti sól,
að fótskör guðs, að lambsins dýrðar-
stól,
og setjast loks á silfurbláa tjörn,
og syngja fyrir lítil englabörn.
Nú fljúga mínir fuglar, góða dís,
nú fagna englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson)
Helga Finnsdóttir.