Morgunblaðið - 07.11.2016, Qupperneq 13

Morgunblaðið/Árni Sæberg
Verðlaunahafi Inga Mekkin segir Íslensku barnabókaverðlaunin vera sér mikla hvatningu til að halda áfram að skrifa.
ir átta árum þegar hún hóf nám
við Háskóla Íslands. Núna trúir
hún bara á einn draug, Skóla-
drauginn. Með honum öðlaðist hún
þá trú að hugsanlega ætti hún
framtíð fyrir sér á ritvellinum.
„Verðlaunin voru mér mikil hvatn-
ing til að halda ótrauð áfram og
reyna að standa mig,“ segir hún.
Árið 1999 þegar Inga Mekkin
var ellefu ára, jafngömul Gunn-
vöru, söguhetjunni í Skóladraugn-
um, fékk hún ásamt sex ungum
Austfirðingum viðurkenninguna
Hvatning forseta Íslands til ungra
Íslendinga. Í frétt Morgunblaðsins
frá þeim tíma segir að hún hafi
sýnt framúrskarandi árangur bæði
í bók- og tónlist-
arnámi. „Þá var
ég ekkert farin
að skrifa að ráði
nema fyrir skól-
ann. Þegar ég
kom í Mennta-
skólann á Egils-
stöðum skrifaði
ég hins vegar
heilmikið, en bara
fyrir skúffuna.
Aðallega fram-
hald af þáttum
sem ég horfði á í
sjónvarpinu eða
ég skáldaði framhald bóka sem ég
las. Smám saman þróuðust skrifin
í alls konar sögur og ég fór að
gæla við þá hugmynd að verða rit-
höfundur, að minnsta kosti í hjá-
verkum, þegar fram liðu stundir.“
Inga Mekkin lauk tvöfaldri
BA-gráðu; í ensku og japönsku
máli og menningu árið 2012. Loka-
verkefnið í ensku var nóvella, en
hún var þá orðin ákveðin í að fara
í MA-nám í ritlist og fannst sig
vanta gott verk til að skila með
umsókninni um námið.
„Skóladraugurinn er hluti af
meistaraverkefninu sem ég lauk í
fyrra. Hinn hlutinn er þýðing á
þremur köflum úr ungmenna-
skáldsögunni og fantasíunni The
Graveyard Book,“ útskýrir hún.
Sorgleg á köflum
Líkt og Hámundur skólastjóri
í skólanum hennar Gunnvarar,
segir Inga Mekkin að skólastjór-
inn í Grunnskóla Reyðarfjarðar
hafi oft minnst á skóladrauginn.
„Þaðan er hugmyndin komin.
Gamli skólastjórinn minn ber að
vissu leyti ábyrgð á Skóladraugn-
um,“ segir hún brosandi. „Hann
sagði þó engar draugasögur, held-
ur plantaði hugmyndinni og skír-
skotaði til draugsins með svip-
uðum hætti og menn tala um
leikhúsdrauginn,“ bætir hún við.
Inga Mekkin verður þögul
sem gröfin þegar hún er spurð
hvers vegna Gunnvör er sannfærð
um að Skóladraugurinn geti hjálp-
að henni. „Það er hluti af plott-
inu,“ útskýrir hún, en ljóstrar því
þó upp að leit Gunnvarar og Petru
vinkonu hennar eigi rætur að
rekja til sorgaratburðar í fjöl-
skyldu þeirrar fyrrnefndu. Með
hvaða hætti gefur hún hins vegar
ekki upp.
„Ég veit um einn eða tvo sem
fellt hafa tár,“ segir Inga Mekkin.
„Þótt sagan sé á köflum sorgleg
er hún engin sorgarsaga, heldur
þvert á móti oftast á léttari nót-
unum. Flestir verða fyrir því að
missa einhvern sér nákomin og
því held ég að börn hafi bara gott
af að upplifa sorg gegnum bækur.
Mér finnst mikilvægt að börn viti
að þau mega ræða um sorgina og
vanlíðan sína. Sjálf var ég heilluð
af afar dramatískum kafla í einni
af Sossubókum Magneu frá Kleif-
um þar sem Sossa missir yngri
systur sína. Ég las þennan kafla
aftur og aftur – og geri enn þann
dag í dag.“
Rýnt til gagns
Inga Mekkin segir að þegar
hún hóf nám í skapandi skrifum
hafi margir tjáð henni að slíkt
væri ekki hægt að kenna. „Föður
mínum, elskulegum, þótti ég til
dæmis alveg kolrugluð að skrá
mig í þetta nám,“ segir hún.
„Þessar hugmyndir eru á mis-
skilningi byggðar því námið er
fyrst og fremst vettvangur fyrir
þá sem geta skrifað til að þróa
sína rödd. Okkur er ekki sagt
hvað og hvernig við eigum að
skrifa heldur ræða nemendur
undir leiðsögn kennara um verk
sín og læra hverjir af öðrum – við
rýnum til gagns.“
Inga Mekkin er enn með
heilan rithring í kringum sig.
„Hópur sem ég var með á nám-
skeiði í skapandi skrifum fyrir
mörgum árum hjá Endurmenntun
hittist reglulega á alvöru rýnif-
undum. Tvö okkar hafa þegar
sent frá sér bók og einn hefur
skrifað fjölmargar smásögur bæði
á íslensku og ensku sem birtar
hafa verið bæði hérlendis og er-
lendis. Við erum náttúrlega öll
óskaplega efnileg,“ segir hún
sposk.
Eins og aðrir í hópnum sinn-
ir Inga Mekkin skáldagyðjunni á
kvöldin og um helgar. Á daginn
sinnir hún nemendum og kenn-
urum við þjónustuborð Háskóla
Íslands. Af Skóladraugnum er
það að frétta að hann gengur að
öllum líkindum aftur í annarri
sögu. „Ég er komin með smá
beinagrind,“ upplýsir hún, stað-
föst í sinni draugatrú.
Á rithringsfundi Penni og blað koma ennþá að góðum notum við ritstörfin.
bundnir með bandi eða
þveng upp og yfir skó-
tauið. Af þessum elstu
mannbroddum eru
engar bindingar
varðveittar en menn
geta sér þess til að
þeir hafi verið bundn-
ir við skótauið með bönd-
um eða einhvers konar
þvengjum. Nokkrir mann-
broddar eru gerðir úr
skeifnabrotum og eru
þeir dæmi bæði um nýtni
og útsjónarsemi. Allt varð
að gagni og hver hlutur nýtt-
ur til hins ýtrasta.“
Ennfremur er
upplýst að síð-
ustu mann-
broddarnir sem
bárust safninu
hafi verið meðal
800 gripa sem Nor-
ræna safnið í Stokk-
hólmi afhenti því
árið 2008: „Þeir
eru þrír talsins
og er einn
skemmtilegur
fyrir þær sakir að
á honum eru
bindingar úr
leðri og snæri.
Má ætla að
þeirra hafi ver-
ið aflað beint
frá þeim sem
áttu þá og
notuðu. Því
miður fylgja
þær upplýs-
ingar ekki með en þessi hvers-
dagslegi búnaður hefur vak-
ið eftirtekt þeirra sænskra
sem fóru um héruð og
söfnuðu gripum til Nor-
ræna safnsins.
Enskur maður að nafni
Pike Ward safnaði
munum á Íslandi
kringum aldamótin
1900. Safn hans
kom til Þjóðminja-
safnsins 1950 og þar
má finna áhugaverða
mannbrodda með
bindingum úr sel-
skinni og er talið
að þeir séu vest-
firskir.“
Á vefnum er svo
vitnað í frásögn
manns sem
fæddist árið
1923. Hann
kvað mann-
brodda ekki
hafa tíðkast þegar
hann var að alast upp
vestur á Mýrum.
Menn hafi farið leiðar
sinnar á þeim skóm
sem tíðkuðust og
sneitt hjá
hálkublettum.
Dæmi hafi
verið um að
menn færu í
sokka utan
yfir skó til
að renna
síður á
svelli.
19. öld Mann-
broddar frá seinni
hluta 19. aldar, líkleg-
ast af Vestfjörðum.
Nútíminn Fisléttir
mannbroddar úr
gúmmíi.
9.-11. öld
Mannbroddur úr
járni frá 9.-11. öld
fannst á Skeljastöðum
í Þjórsárdal.
DAGLEGT LÍF 13
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. NÓVEMBER 2016
„Það var kvöld eitt fyrir rúm-
lega fjörutíu árum, þá var hér,
inni í þessari stofu þar sem þið
sitjið, kennarastofa. Flestir voru
löngu farnir heim, enda föstu-
dagur, en einn kennari sat hér
enn við að fara yfir verkefni og
gefa einkunnir. Skyndilega finn-
ur hún hvernig kaldur gustur fer
um kennarastofuna. Hún
stendur upp til að athuga
hvort það séu ekki örugg-
lega allir gluggar lokaðir,
sem þeir eru, en það er þá
sem hún sér hann, af-
myndaðan og hræðilegan,
og þegar hann kemur í
áttina að henni þá …“
Hávarður komst ekki
lengra með söguna því
að skólabjallan hringdi
með látum svo öllum
krossbrá …
Hávarður
segir sögu
BROT ÚR BÓKINNI
Lágmúli 5, 108 Reykjavík | Sími 571 5800 | gudrun@garun.is | garun.is
Ertu í sölu hugleiðingum?
Guðrún Antonsdóttir
Lögg.fasteignasali
Sími 697 3629
Viltu kraftmikinn fasteignasala sem
vinnur fyrir þig, er heiðarlegur og
traustur.
Bjóddu mér í heimsókn og fáðu frítt
söluverðmat og tilboð í söluferlið
þitt.