Femina - 01.11.1946, Blaðsíða 20

Stokkhólmi, 16. okt. 1946.
Lesendur góðir!
Stokkhólmur — okkar kæra höfuð-
borg — hefur breytzt talsvert á síðari
árum. Listamaður nokkur, nýkominn
frá Ameríku, var að barma sér ylir
því hérna á dögunum, að við værum
orðin nokkuð stórhuga í hlutfalli
við fólksfjöldarin. Eins og kunnugt
er, eru íbúar Stokkhólms 650 þús. að
tölu, en þó stöndum við stórborgum
heimsins lítt að baki hvað snertir
bílabrautir, neðanjarðarbrautir, stór-
hýsi o. 11. Allt þetta hælir betur and-
rúmslofti milljónaborganna. Sami
listamaður braut heilann um það í
römmustu alvöru, hvort hann ætti
heldur að láta lneinsa yfirfrakkann
sinn eða fara aftur til New York!
Þannig er nefnilega mál með vexti,
að fólkið í sporvögnum borgarinnar
glápir á hann, þegar hann stigur inn
og hugsar augsýnilega með sér: „Hví-
líkur sóði! “ — Ameríkanar myndu
aftur á móti ekki hafa tíma til þess
að athuga blettina á frakkanum!
•
Gústaf Wally — hinn ókrýndi re\-
ýukóngur Svíþjóðar — gerir sitt til
að setja stórborgarsvip á bæinn. Höf-
uðviðburður haustsins er frumsýn-
ing Wally-revýunnar svonefndu á
Oscar-leikhúsinu. Þangað safnast sá
hluti Stokkhólmsbúa, er stunda frum-
sýningar. Flestir fara þeir þangað
vegna þess, að það þykir fínt, kven-
...fréttaritara
F E M í N U
í Stokkhólmi
fólkið til þess að sýna nýju kjólana
— já — og fáeinir fara aðeins vegna
sjálfrar sýningarinnar. í haust var há-
talara komið fyrir í leikhúsinu, og að
Hollywood-sið stóð maður við hátal-
arann og kynnti stórmennin, um leið
og þau gengu inn. Litlu spámennirn-
ir snernst í kringum stóru spámenn-
ina, og úti á Kóngsgötunni (Broad-
way Stokkhólms) stóð þúsunclhöfða
mannl jöldi og horfði á prúðbúna leik-
húsgestina hverfa inn um dyrnar á
leikhúsinu. Ljösin frá vélum mynda-
tökumanna leiftruðu hér og þar, og
þeir, sem gaman hafa af að sjá mynd
af sér í blöðunum, reyndu að terra
sig í áttina að glömpunum. I forsal
leikhxissins beindist allra athygli að
Gústaf Wally sjálfum, en hann er
einn af glæsilegustu og fallegustu
mönnum þessa lands, og Kerstin
Bernadotte, blaðakonu, sem hér var
í stuttri heimsókn. Hún giftist ein-
um sænsku prinsanna fyrir ári síðan.
og búa þau hjónin í New York.
Ilvernig var kvenfólkið klætt?
Ja, sé byrjað ofan frá er bezt, að
geta þess, að flestar voru þær að slig-
azt undir ótal lausum fléttum og
fjöðrum. Engin hafði þó vogað sér að
lita hárið í sama lit og kjólinn, en
það kvað nú vera nýjasta Parísartízka.
Kjólarnir sjálfir voru með ýmsu móti.
Þar mátti sjá aðskorna, svarta flauels-
kjóla með rykkingum að aftan, geysi-
víða og hlíralausa kjóla í „rokokostíl“,
já, þar mátti jafnvel sjá perlusaum-
aða, kínverska jakka utan yfir ótrú-
lega þröngum kjólum. (Á síðunum
hér lyrir framan má sjá teikningar
frk. Werklund af nokkrum þessara
kjóla). -
Já, og svo lauk frumsýningunrii, og
hver hélt til síns heima. Hinir að-
þrengdu eiginmenn varpa öndinni
léttar og hafa e. t. v. aftur ráð á því
að fá sér iiýtt hálsbindi, og við kon-
urnar fáum nokkurra mánaða svig-
rúm til þess að bollaleggja um nýja
kjóla, áður en nýársfrumsýningarnar
hefjast. Ekki svo að skilja, að við fá-
um ekki tækifæri til þess að viðra
kvöldkjólana fyrr en þá, því að við
getum auðvitað farið í óperuna,
dramatiska leikhúsið eða þá á dans-
leik í einhverju gistihúsanna, en við-
þau tækifæri er klæðnaðurinn ekki
eins íburðarmikill. — F.n meira um
það í öðru bréfi. —
•
Maurice Chevalier — kvennagullið
fræga — gisti Stokkhólm nýlega, og
lagði undir sig hinn konunglega höf-
uðstað. Ef taka má mark á eigin orð-
um hans, unnu Stokkhólmsstúlkurn-
ar hjarta hans. Hann gekk um bæinn
með sólskinsbros á vörum og glettn-
isglampa í augum, og sama sólskins-
brosið mætti honum, hvert sem hann
leit. „Hvergi í heiminum hef ég séð
eins fallegar konur og í Stokkhólmi“,
sagði Maurice, sem nú er allur á bak
og burt, og labbar nú líklega um göt-
urnar í einhverjum öðrum höfuðstað,
þar sem kvenfólkið er álíka fallegt
og hér.
•
Jæja, kæru lesendur, ég hætti nú
að sinni, en skrifa ykkur meira næst
um haust- og vetrartízkuna.
Astarkveðja frá Stokkhólmi og
Barbro.
10
FEMINA