Femina - 01.11.1946, Side 24

Galdrakarlarnir í HollywcoJ
Framh. af blx. 5.
Ijós, áttu gimsteinar brezku krúnunn-
ar að sjást. Nú kom auðvitað ekki til
mála, að biðja kónginn eða stjórnina
í Englandi að lána gimsteinana til
Hollywood. En leiksviðsstjórinn
mundi eftir því að hafa séð eftirlík-
ingar þessara steina á heimssýning-
unni í New York. Honum tókst að
hafa upp á þessum eftirlíkingum.
Leigan var 25. þús. dollarar, — og þó
sáust þeir aðeins í eina eða tvær mín-
útur í kvikmyndinni.
— Munið þið eftir kvikmyndinni
Captain Eddie, sem hér var sýnd fyr-
ir skömmu? Þar var máfur látinn setj-
ast á hatt Eddie Richenbackers úti á
reginhafi. Og ekki settist hann þar
af tilviljun, það getið þið verið viss
um. I Hollywood er maður, sem heit-
ir Curly Twyford og er einstaklega
laginn við að temja dýr. Curly náði
máfi, setti hann í búr og gaf honum
mat — á hatti. Að nokkrum mánuð-
um liðnum tengdist maturinn og hatt-
urinn órjúfandi böndum í einföld-
um heila máfsins. Curly sleppti máf-
inum og setti upp hattinn. Máfur-
inn kom óðar fljúgandi og settist á
hattinn. Þar með var hann orðinn
leiksviðshæfur. — Ver var hann stadd-
ur leiksviðsstjórinn, sem átti að út-
vega 6 hreindýr í einum livelli. —
Ja, dýrin hafði hann að vísu — en
þau voru kollótt. Hann gerði sér þá
lítið fyrir og lét sntíða dýrunum eins
konar hjálma úr járni. Á þá voru
síðan skrúfuð hreindýrahorn.
Sagt er, að leiksviðsstjórarnir beri
glögg merki um atvinnu sína eftir
nokkurra ára þjónustu. Þeir verða
flatfættir, andlit þeirra verða sviplaus
og steinrunnin og þeir líta á alla leik-
stjóra og framkvæmdastjóra sem per-
■sónulega fjandmenn sína. — En skip-
anir þeirra framkvæma þeir jafnan
út í yztu æsar án þess að breyta um
svip. —
Leikstjórinn Michael Curtis þurfti
eitt sinn á brúðkaupstertu að halda
við myndatöku. Leiksviðsstjórinn fór
á stáfana og kom með tertu. ,,‘Hún er
allt of lítil!“ æpti Curtis. „Hún átti
að vera sex sinnum stærri!" Seinni
hluta sama dags roguðust 4 karlar
inn í myndatökuskálann með tertu
sem var nákvæmlega sex sinnum
stærri en sú fyrri! Leikkonan hefði
þurft stiga, til þess að geta skorið
hana. Curlis var nærri sprunginn af
reiði, en leikstjórinn stóð álengdar og
glotti við tönn.
— Einu sinni var verið að taka
kvikmynd á eyðimörk nokkurri í
Mið-Ameríku. „Statistarnir“ reynd-
ust þá heldur fáir, svo að leikstjór-
inn, Limy Plews, varð að bregða sér
í vefjar hött og skikkju og leika Ar-
aba. — Skyndilega datt leikstjóranum
í hug, að Arabahöfðinginn þyrfti
júní í vor, en það er gert með mikilli
„pomp og prakt“. Samt var ég þarna við
eina hátíð, þ. e. þegar ég lauk ,,bachelor“-
prófinu svokallaða. Annars voru þá ekki
eins mikil hátíðahöld og oft áður, því að
stúdentar voru mun færri en venjulega
vegna stríðsins. — Þó fengum við svartar
hempur og þríhyrnt pottlok með skúf. Yf-
irkennarinn afhenti okkur skírteinin, sem
voru úr pergamenti og vafin upp í rúllu
er silkibandi var hnýtt um. Um leið og
hann afhenti þau, tókum við í hendina á
rektor og síðan í skúfinn á húfunni og
fluttum hann yfir í hinn vangann — á
sinn rétta stað! t— Eins og gefur að skilja,
fengu fæstar rétt skírteini, og komum við
því saman á grasvellinum á eftir, skip-
uðum okkur í hring og hrópuðum upp
nöfnin, sem stóðu á skírteinunum. Þann-
ig var lialdið áfram, þar til hver var bú-
in að fá sitt. — Ég gæti sagt frá ótal
mörgum skemmtilegum skólavenjum svip-
uðum þessari.
Falteg og heilbrigð húð.
Framhald aj bls. 12.
viðkvæm. Fæstir þola að sápuþvo
andlitið. Því er bezt að hreinsa það
vandlega með feitu kremi kvölds og
morgira. Enginn skyldi leggjast til
hvílu með púðri eða málningu
á andlitinu, og því síður bera púður
á andlitið án þess að bera gott krem
á jrað fyrst. — Sé þessum einföldu
reglum fylgt, helzt lniðin lengur
frískleg og falleg.
endilega að gefa kvenhetjunni blóm-
vönd. — Blómvönd — á miðri eyði-
rnörku! Þurrkur hafði verið þarna
vikum sarnan. Limy gnísti tönnum,
en þeysti þó af stað að járnbrautar-
línunni og stöðvaði fyrstu lestina,
sem hann sá. Hann keypti öll blóm-
in sem voru á borðunum í matvagn-
inum og dugði ekki til. Þá fór hann
í farþegavagnana og keypti alla blóm-
skreytta kvenhatta, sem hann sá —,
og ungfrúin fékk blómvöndinn sinn!
— Já, svona er lífið hjá „galdra-
körlunum“ í Hollywood! Er það
nokkur furða, þótt þeir leggi fæð á
leikstjóra og leikritahöfunda?
— Höfðuð j)ið aldrei dansleiki í skól-
anum ?
— Jú, ég held nú það. Annars var jafn-
an geysilegur skortur á „herrum“, því að
meginþorri ungra manna í landinu var
þá í hernum. En þeir komu nú samt úr öll-
um áttum, frá piltaskólanum þarna í ná-
grenninu, frá Yale og Harwaard-skólun-
um frægu, sem eru þarna „rétt hjá“, þ-
e. 3—-4 tíma ferð með lest. Svo áttu stelp-
urnar kunningja hingað og þangað, sem
þær buðu á böllin.
— Heyrðu, hvernig er annars klæðn-
aðurinn á skólastelpunum þarna vestra ?
Eftir myndum að dæma er hann, vægast
sagt, nokkuð afkáralegur.
•— Já, biddu guð fyrir þér! Þær ganga
í nankinsbuxum og víðum peysum eða
þá í buxum og karlmannsskyrtum, og hafa
skyrtulöfin þá utanyfir. Svo eru þær i
hálfsokkum og lághæluðum skóm. BuX-
urnar jiykja fínastar, þegar þær eru orðn-
ar svo slitnar, að þær rétt hanga saman-
Oft festa þær mislitar bætur á sitjand-
ann á buxunum og líma miða með nöfn-
um annarra skóla á þær. þessa miða hafa
kunningjar þeirra vanalega sent þeim.
— Buxurnr bretta þær svo upp á miðjan
kálfa eða rífa neðan af þeim og láta
druslurnar lafa niður um legginn, en sam-
kvæmt reglum skólans urðu þær að klæ®'
ast pilsum til kvöldverðar og á sunnudög'
um.
— Þær eyða þá líklega ekki miklu 1
föt?
-— Ja. jiað er nú svo. — Þær eiga m1
FEMINA
Um skólalíf í Bandaríkjunum o. fl.
Framh. af bU. 3.
14