Hjúkrunarkvennablaðið - 01.07.1938, Side 5

HJÚKRUNARKVENNABLAÐIÐ
3
tekur að sér ýms málefni víðvíkjandi
vandræðabörnum og heimilum þeirra.
Hegningarhús og dómstóla. Vinnuhæli
og heimili. Heimsóknir í skóla fyrir vand-
ræðabörn, fyrir vansköpuð, blind, mál-
laus og lieyrnarlaus börn.
Heilsuhæli, geðveikrabæli og nokkra
almenna barnaskóla þar, sem við vorum
við læknisskoðanir á börnum.
Einnig fórum við í eftirlitsvitjanir á
heimili með heilsuverndarlijúkrunar-
konum.
Ennfremur heimsóttum við ýms
sjúkrahús, þar á meðal Det Norske Ra-
diumshospital o. fl., o. fl.
Alt þetta var mjög fróðlegt að sjá og
lieyra.
Nemendur voru 47 als. Fyrsta daginn
var skólasetningin kl. 20, þar mætti
skólanefndin o. fl., sem boðnir voru.
Formaður Norsk sykepleierske forbund,
systir Bertba Helgestad, setti samkom-
una. Forstöðukona skólans, svstir Berg-
ljót Larsson, bauð nemendurna vel-
konina og skýrði frá 'starfsemi skólans
frá fyrri árum í aðaldráttum. Síðan var
sameiginleg tedrykkja.
Næsti dagur bvrjaði kl. 8. Gengum
við þá í bæinn og gerðum atbuganir, við
eitt og annað. Kl. 10 áttum við að skila
stilum um það, sem við sáum, beyrðum
og höfðum smekk fyrir að lýsa.
Nokkrar fóru út kl. fi um morgun-
inn, til þess að fá breinasta morgunloft-
ið i lungun og „rómantík“ vfir stílinn.
Sumar gengu bæinn þveran og endilang-
an, aðrar fóru þar sem leið lá beinast,
að Iieiman til skólans, sem er hús bjúkr-
unarkvennafélagsins N.S.F. í Uiniversi-
tetsgatan 12, III. hæð. Þá skiluðum við
stílunum og fengum „kritik“ fyrir, þar
sem ein hafði tekið of litið með, aðrar
og mikið, að öllum var nokkuð.
Fyrsta mánuðinn var engin aðgreining
í hinum verklegu námsgreinum deild-
anna. Það var föst regla allan timann,
að bver nemandi fékk liltekið verkefni
að skrifa um, frá livierjum slað, sem
heimsóttur var.
Alstaðar fengum við bezlu viðtökur,
þar sem við komurn. Það voru engir
smámunir, að fá um 50 kvenmeim, sem
létu sér ekki nægja að sjá það, sem fvr-
ir augun bar, heldur spurðum við um
alt milli himins og jarðar. Það var kapp-
ið, að fá sem mestar upplsýingar um
það, sem við áttum að skrifa um.
Oftast voru það einn eða tveir á hverj-
um stað, sem sýndu okkur slaðhættina
og gáfu okkur upplýsingar. Við vorum
allar sannnála um, að það þyrfti meira
en meðal þolinmæði, til að svara öllir
þeim spurningum, sem komu líka oft frá
mörgum í einu.
Eg verð að geta þess, að við settum
stórt „plús“ við þá staði, þar sem kaffi-
tárið varð veitt, og það var víða. Svo
eg tali nú ekki um viðtökurnar, sem við
fengum í Frílunds ölgerðinni; þar var
stór veisla, þó ekki væri kaffið, For-
stöðukona skólans sagði, að það væri
venjan, að á hverju árj hefði „stenm-
ingin" verið betri í þrjá daga, eftir að
skólinn befði heimsótt ölgerðina, en sum-
ar vildu meina, að i þetta skifti stæði
verkunin lengur.
Dagurinn var byrjaður sem regla kl.
8 á morgnana, og stundum kl. 7.30, með
heimsóknum á einum eða öðrum stað,
og höfðum við tíma eða fyrirlestra seinni
part dagsins, til kl. 19.30, eða til kl. 20.
A hverjum laugardegi fengum við skrá
fyrir næstu viku, bæði jdir fyrirlestra,
sem átti að halda í skólanum, og þá staði,
sem við áttum við heimsækja. Allir
mánudagar voru ákveðnir eingöngu fyr-
ir það bóklega, t. d. fyrirlestra lækna
eða formanna ýmsra fræðistofnana.
Einnig skiluðu nemendurnir verkefnum
sínum þá, frá fyrri viku, bæði munnlegu
og skriflegu. Voru þá jafnan fjörugar
umræður á eftir. t Osló var mikill áhugi