Hjúkrunarkvennablaðið - 01.10.1950, Qupperneq 13

Hjúkrunarkvennablaðið - 01.10.1950, Qupperneq 13
HJÚKRUNARKVENNABLAÐIÐ 11 Frtí A.meráku. Niðurl. Ýmiskonar efni voru notuð til sára- saums, og af þvi eyddist ógrynni. Katgut var aðeins notað til æðahnýtinga og djúp- saums, en svart nylon var næstum alltaf liaft til að sauma saman húð. 1 fyrstu virtist sú leikni, sem hjúkr- unarkonumar höfðu náð i að aðstoða við uppskurði vera alveg undraverð. Lækn- arnir fengu svo að segja hvert einasta vérfæri upp i hendurnar. En eftir að Borghild Hillestad fór sjálf að vinna, skildi hún betur, hvernig hægt var að vinna þannig. Fyrst og fremst hafði hver skurðstofuhjúkrunarkona sína eigin stofu, og venjulega aðstoðaði hún aðeins tvo lækna. Læknarnir gerðu að jafnaði sarns- konar uppskurði, og notuðu sömu verk- færi hverju sinni. Auk þess var ávallt „sótthreinsuð“ hjúkrunarkona eða nemi til hjálpar. Það bar svo til dag einn að loknum uppskurði, að norska hjúkrunarkonan fór að safna saman óhreina þvottinum. I því kemur skurðstofuhjúkrunarkonan og segh' óttaslegin „Please, don’t spoil the fellows for me, that’s their duty, not yours.“ Það lá við, að Borghild fengi samúð með kandítötunum, sem áttu að vinna allt stritið, meira að segja að tína upp óhreina þvottinn. Vinnumenn voru engir, og varla nokkur gangastúlka. Nemarnir voru látnar fylgjast með í hálfan mánuð, en eftir þð fengu þær sjálf- ar að aðstoða. Haldin var skýrsla yfir, hversu oft þær voru við uppskurði, og á þeim þurfti að vera viss lágmarkstala. Þær, sem ætluðu að leggja fyrir sig skurð- stofuhjúkrun sem sérgrein, fengu meira allar heim heilar á húfi, mörgum minn- ingum ríkari og aflúnar eftir mánaðar- hvíld frá daglegum störfum, þótt lítið hafi verið um kyrrsetur á ferðalaginu. Sigríður Eiríksdóttir. bóklegt nám, en hinar, og tóku þátt í miklu fleiri uppskurðum. Á öllum stærri sjúkrahúsum var sér- stök sótthreinsunardeild. Þar var yfir- hjúkrunarkona, og þaðan fékk ekki aðeins skurðstofan sótthreinsaða hluti, heldur og allt sjúkrahúsið. Þar gat maður einnig sett í umbúðir áhöld til saltvatns- og blóðgjafa, ef þau komu ekki tilbúin i cellofanpappír, en þá var þeim fleygt að lokinni notkun. Yfir öllu var viðfeldinn blær, og sam- komulagið varð hið bezta. Eftir að hjúkr- unarkonan hafði unnið viku á skurðstof- unni, voru allir (og þar með einnig yfir- læknirinn) farnir að kalla hana skírnar- nafni. Einhverju sinni sagði hjúkrunar- konan við lækninn, eftir að uppskurði var lokið. „Nú hefi ég vandað mig eins og mér var mögulegt og þér hafið ekki sagt eitt einasta orð,“ en læknirinn gekk til hennar, rak henni rembingskoss og sagði: „Þetta var dásamlegt." Venjulega gekk skurðstofuvinnan svo rólega og árekstralaust, að unun var að vera til aðstoðar. Þó hitti Borghild einn lækni — en heldur ekki nema einn, — sem var erfiður í umgengni og það lika svo um munaði. Hann skammaðist lát- laust þær tvær klukkustundir, sem upp- skurðurinn stóð yfir. Á eftir kom hann fram í sótthreinsunarherbergið til þess að heilsa upp á norsku hjúkrunarkonuna, hann sagðist nefnilega sjálfur vera 100% Norðmanna! M. I. þýddi. Bókurfregn. Nýlega er komin út bók eftir Þorbjörgu Árnadóttm-, er nefnist „Móðir og barn“. Pétur Jakobsson skrifar formála fyrir bókinni og einnig eru i henni kaflar eftir Elsu Guðjónsson og Valborgu Sigurðar- dóttur. Ingólfur Gíslason læknir segir m. a. svo

x

Hjúkrunarkvennablaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hjúkrunarkvennablaðið
https://timarit.is/publication/1238

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.