Norðurslóð - 14.12.1984, Blaðsíða 2

NORÐURSLÓÐ
Útgefendur og ábyrgðarmenn:
Hjörtur E. Þórarinsson, Tjörn Svarfaðardal
Jóhann Antonsson, Dalvik
Afgreiðsla og innheimta:Sigríður Hafstað, Tjörn
Simi 96-61555
Ljósmyndari: Rögnvaldur Sk. Friðbjörnsson
Prentun: Prentsmiðja Björns Jónssonar
Sparisjóður Svarfdæla
Lítið bæjarfélag í nánd við annað margfalt stærra og
fjölbreytilegra á alltaf í vissri baráttu að halda innan sinna
vébanda ákveðinni starfsemi á ýmsum sviðum, þ.á.m. á sviði
verslunar og þjónustugreina og ekki síður á menningarsvið-
inu, sem svo er kallað.
Þessar aðstæður eru fyrir hendi hér, þar sem Akureyri er
svo að segja í seilingarfjarlægð frá Dalvík, einkum nú þegar
nýi vegurinn er kominn nær alla leiðina milli þessara bæja,
góðu heilli.
Ekki er því að leyna, að þær raddir eru talsvert háværar,
sem segja að alltof margt þurfi Dalvíkingar að sækja til stóra
bróður á Akureyri, jafnvel á öllum þeim sviðum, sem að ofan
eru nefnd. Ekki er fyrir að synja að það geti verið rétt, en þó
ber þess að gæta að þessháttar „sjálfstæðisbaráttu“, sem hér
er til umræðu, er auðvelt að fara með út í öfgar.
Ein er sú þjónustustofnun hér, sem er gömul í hettunni, og
Svarfdælir bæði í sveit og bæ hafa staðið vel við bakið á í
langan tíma. Það er Sparisjóðurinn, sem átti aldarafmæli fyrr
á árinu og minntist þess þá með nokkurri viðhöfn. Hann er
eina bankastofnunin í byggðarlaginu og þjónar sem slíkur
afar mikilvægum tilgangi hér um slóðir. Því er ekki að leyna
að stóru bankarnir hafa stundum rennt hingað hýru auga og
gefið ótvírætt í skyn, að þeirgætu vel hugsað sér að hjálpa upp
á sakirnar hér og yfirtaka rekstur Sparisjóðsins. Þeim góðu
tilboðum hefur jafnan verið drepið á dreif ákveðið en
hæverkslega.
Þar hefur fyrst og fremst ráðið hið umrædda sjálfstæðis-
sjónarmið, sú skoðun eða tilfinning, sem sprottin er upp úr
reynslu kynslóðanna, að „sjálfs er höndin hollust". Það er
nokkuð öruggt að þessi afstaða forsvarsmanna Sparisjóðsins
er jafnframt afstaða velflestra manna í byggðarlaginu.
En þessi stefna studd af almenningsálitinu er því aðeins
rétt, að henni fylgi eindreginn stuðningur í verki, þ.e. að
almenningur láti sparisjóð sinn njóta allra þeirra viðskipta,
sem um getur verið að ræða á stað eins og Dalvík/Svarfaðar-
dal. Nú skal því ekki haldið fram hér að mikið skorti á að svo
sé, heldur aðeins bent á að auðvitað þarf sjóðurinn, sem
einasta lánastofnun staðarins, að vera miklu öflugri en hann
er.
Það er hvergi nærri nóg að hafa ekki meiru úr að spila
í lánastarfsemi til atvinnuveganna og annars í héraðinu
heldur en þessum tæpu 100 miljónum króna, sem eru
innistæður viðskiptavinanna að viðbættum þeim litla
varasjóði, sem myndast hefur í starfseminni.
Auðvitað væri æskilegt að starfsfé sjóðsins væri
a.m.k. helmingi meira til þess að hann gæti sinnt sem flestum
réttmætum og skynsamlegum lánabeiðnum fyrirtækja og
einstaklinga á starfsvæðinu.
Um þetta erfjallað nú m.a. af því gefna tilefniað samkeppni
bankastofnanna um allt of lítið sparifé landsmanna hefur
magnast upp úr öllu valdi nú á síðustu misserum. Jafnframt
má búast við að rekstur sparisjóða geti orðið verulega örðugur
á næstunni, þannig að hinar veikari þeirra geta verið í
alvarlegri hættu á að troðast undir í keppninni.
Sparisjóður Svarfdæla er meðal hinna öflugustu og hann
hefur öll skilyrði til að verða ennþá öflugri, ef íbúar byggðar-
lagsins styðja hann í orði og verki framvegis sem hingað til.
H.E.Þ.
Ekki meiri hervæðingu
Nú eru bandarísku ratsjárstöðvarnar á Norður- og
Vesturlandi sýnilega að komast á dagskrá í fullri alvöru.
Við hér við þetta blað lýsum fyllstu andstöðu okkar við
þessi áform. Rök okkar eru einföld: Við viljum slökun spennu
milli hernaðarblokkanna, viðræður og samninga um
takmörkun og síðan afnám kjarnorkuvígvéla og umfram allt
að hætt verði stríðsundirbúningi stórveldanna á ogí kringum
ísland.
í undirbúningi eru nú viðræður risaveldanna um einhverja
slöknun á vígbúnaðarkapphlaupinu. Allt mannkynið bíður
og biður þess að einhver árangur náist. Hví skyldum við þá,
íslendingar, fara að gefa Bandaríkjunum lausan tauminn með
stríðsviðbúnað sinn hér á landi og tengja hann um leið við
eigin öryggismál í sambandi við okkar friðsamlegu umferð á
sjó og i lofti.
Við leggjum eindregið til að þessi áform verði lögð til hliðar
hafandi það í huga, að stórveldi hugsar aldrei um annarra
hag, þegar hernaðarhagsmunir eru annars vegar og lætur ekki
einu sinni lítinn bandamann vita, hvað það er að aðhafast í
hans eigin landi nema þegar því gott þykir. Þess höfuð við næg
dæmi gömul og ný.
H.E.Þ.
Slysavarnardeild
kvenna á Dalvík 50 ára
Slysavarnardeild kvenna á Dal-
\ík minntist nýlega 50 ára
afmælis síns með miklu kal'fi-
samsæti í Víkurröst, þar sem
mætt var á annað hundrað
manns. Deildin var stoi'nuð21.
maí 1934.
Aðalhvatamaður að stofnun
kvennadeildarinnar, sem í fyrstu
hét Kvennasveit Dalvíkur, var
Egill Júlíusson, er síðar átti um
márgra ára skeið sæti í stjórn
Slysavarnariélags íslands, sem
1 ulltrúi okkar Norðlendinga.
í fyrstu stjórn deildarinnar
voru: Þóra Sigurðardóttir, for-
maður, Anna Olafsdóttir, gjald-
keri. lngunn Sigurjónsdóttir,
ritari.
Varastjórn: Auður Jónas-
dóttir. Petrína Gísladóttir og
Sigríður Ólafsdóttir.
Meðal þeirra er mættu í
afmælisíágnaðinn voru förseti
S.V.F.Í. Haraldur Henrýsson,
er flutti ræðu og færði deildinni
góðar óskir og kveðjur ásamt
gjöl frá stjórn S.V.F.Í. Eggert
Vigfússon og Sigrún Pálsdóttir
fulltrúar úr stjórn S.V.F.Í.
komu einnig svo og forystufólk
úr nágrannadeildum, sem fluttu
ávörp og færðu deildinni mjög
vandaðar gjafir. Bæjarstjóri
Dalvíkur, Stefán Jón Bjarnason
alhenti deildinni peningagjöf
frá bæjarstjórn Dalvíkur kr.
30.000. . Blómakörfúr bárust
frá Agli Júlíussyni og Þuríði
Halldórsdóttur og Gunnari
Sigurðssyni, umdæmisstjóra
S.V.F.Í. ogfrú. Deildinni bárust
einnig blóm, gjalir og heillaóskir
úr ýmsum áttum.
Kvennadeildin eignaðist í til-
elni afmælisins deildarmerki
sem teiknað er al Sigurði
Guðjónssyni, stjórnarmanni í
S.V.F.Í. og gal hann merkið og
lét útbúa borðfána og platta
með því á.
Plattarnir eru unnir hjá Gler
og Postulín í Noregi. Þeir eru
númcraðir og upplagið aðeins
15 stykki og eru þeir til sölu hjá
deildinni. A bakhliö plattans er
letrað „21. maí 1934 var Kvenna-
deild S.V.F.Í. stof nuö á Dalvík.
Hún er 10. kvennadeildin, sem
Konur sem heiðraðar voru. F. v. sitjandi: Hallfríður Sigurjónsdóttir, Rann-
veig Stefánsdóttir, Friðrika Jónsdóttir, Anna Arngrímsdóttir, Ásgerður
Jónsdóttir, Sigurlaug Sölvadóttir, Sigríður Líndal.
Standandi f. v.: Hólmfriður Magnúsdóttir, Petrína Zophoníasdóttir,
Þórlaug Kristinsdóttir, Kristín Jóhannsdóttir, Kristín Júlíusdóttir, Þór-
gunnur Þorleifsdóttir, Guðrún Kristinsdóttir.
stoliiuð er innan S.V.F. í. Mark-
mið hennar er að styrkja
S.V.F.Í. í starfi þess viö björgun
mannslífá og almennum slysa-
vörnum."
í tilefni afmælisins afhenti
fórmaður kvennadeildarinnar
forman ni bj örgu narseita rin nar,
Ólafi B. Thoroddsen, bréf þar
sem segir að deildin haf’i ákveðið
að getá björgunarsveitinni snjó-
sleða. Vegna verklálls var ekki
hægt aö afhenda sleðann við
þetta tækifæri.
Af 77 konum sem stofnuðu
Kvennasveit Dalvíkur cru 14
konur hér á Dalvík og voru þær
allar gerðar að heiðursfélögum
deildarinnar og um leið þökkuð
vel unnin störf í þágu deildar-
innar í hálfa öld. 7 af þeim voru
mættar í Víkurröst og tóku við
sínurn heiðursskjölum, 5 eru á
Dalbæ og fór stjórn deildarinnar
ásamt forseta og öðrunt full-
trúum úr stjórn S.V.F.Í. að
loknu samsæti í Víkurröst, heim
í Dalbæ og heiðruðu þær konur
sem þar eiga heimili og voru
stofnendur deildarinnar, færðu
þeim sín heiðursskjöl ásamt
blómum og afmæliskringlu.
Förseti S.V.F.Í. Haraldur
Henrýsson sæmdi lormann
Kvennadeildarinnar Þórönnu
Hansen þjónustumerki félagsins
úr gulli, en hún lielúr verið for-
maður deildarinnar í 14 ár og
áður í varastjórn. Þóranna
Hansen er varalúlltrúi Norð-
lendinga í stjórn S.V.F.Í.
Var þetta hin hátíðlegasta
samkoma með vandaðri og
skemmtilegri dagskrá og konun-
um til sóma. Núverandi stjórn
deildarinnar skipa:
Formaður: Þóranna Hansen,
ritari: Kolbrún Pálsdóttir, gjald-
keri: Sigúrlaug Stefánsdóttir,
meðstjórn: Jórunn Sigurðar-
dóttir. Erla Björnsdóttir, vara-
stjórn: Hrefna Haraldsdóttir,
Hrönn Kristjánsdóttir, Elínborg
Gunnarsdóttir.
Forseti S.V.F.Í. Haraldur Henrýs-
son.
Gjafir til Tjarnarkirkju
Þeir sem koma að Tjarnar-
kirkju verða þess varir að þar
hafa orðið breytingar til
batnaðar á þessu ári. Sóknar-
nefndin tók þá ákvörðun í
byrjun árs að hefjast handa um
endurbætur við kirkjugarðinn,
grindverkið umhverfis hann og
síðar væntanlega endurskipu-
lagningu í garðinum sjálfum.
Nú er aðeins búið að endur-
nýja suðurhlið girðingarinnar
þannig að í stað gamla báru-
járnsins, sem sett var upp í kring
um 1920, er nú komið smekklegt
trégrindverk. Höfuðprýðin er
þó sáluhliðið, gjöf frá sonum og
tengdadætrum hjónanna
Kristjönu og Olafs í S-Holti,
gefin til minningar um þau. Á
næstu árum verður svo haldið
áfram að endurnýja girðingu og
lagfæra garðinn sjálfan.
Árið 1961 voru settir steindir
gluggar í suðurhlið kirkjunnar
og þykja þeir hið fegurstu lista-
verk. Gluggarnir voru gjöf frá
hjónunum Valgerði Hafstað og
manni hennar André Enard, en
Valgerður hafði gert teikning-
una.
Nú hefur verið ákveðið að
fara að vinna að því að setja
glugga í sama stíl í norður-
hliðina. Valgerður Hafstað
hefur þegar gert teikningar af
þeim, og voru þærá kirkjulista-
sýningu á Kjarvalsstöðum í
Reykjavík í fyrrasumar. Einnig
voru þær sýndar á safnaðar-
fundi í nóv. þar sem samþykkt
var að hefja söfnun í kirkju-
gluggasjóð með það mark fyrir
augum, að koma gluggunum
upp fyrir 100 ára afmæli
kirkjunnar 1992.
Sóknarnefnd Tjarnarkirkju
vill koma á framfæri bestu
þökkum til allra þeirra, nefndra
og ónefndra, sem sýnt hafa
kirkjunni vináttu og velvild á
undanförnum árum.
2 - NORÐURSLÓÐ