Ráðunautafundur - 13.02.1979, Qupperneq 39

197
Samkvæmt áðurnefndri aðferð fást þá eftirfarandi nýtingarstuðar
fyrir köfnunarefni í búfjáráburði.
Áborið Akureyri Skriðukl. Hvanneyri Reykhólar
10 tonn/ha 0 ,42 0,41 0,68 0,58
20 tonn/ha 0,40 0,44 0,70 0,52
20 tonn/ha + 50 kg N/ha 0,65 0,53 0,77
Á 2. mynd sést, hve nýtingin er breytileg eftir árum. Á
Reykhólum var tilraunin skenimd af kali vorið 196 8 og uppskera
var mjög lítil það sumar. Sveiflur nýtingar milli ára geta að
nokkru stafað af, hvernig nýtingin er metin, þar sem byggt er
á uppskeru einstakra liða við að fastleggja uppskerulínuna.
Hitt er þó einnig ljóst, að nýting búfjáráburðar með yfir-
breiðslu er háð ýmsum veðurfarsþáttum við og eftir dreifingu t.d.
vegna aðstæðna, sem valda tapi og rokgjörnu köfnunarefni, út-
skolun áburðarefna og slæmri ávinnslu (þurrkar).
Algengt hefur verið að reikna með 40-60% nýtingu við mat
á köfnunarefni í búfjáráburði. Lægri talan við slæma nýtingu
en hin hærri við góða nýtingu. Á Akureyri og Skriðuklaustri
fæst um 40% nýting, en mun betri nýting á Hvanneyri og Reyk-
hólum. í því sambandi er rétt að vekja athygli á, hve efnamagn
mykjunnar í tilrauninni á Hvanneyri var lágt (1. tafla). Þegar
nýtanlegt köfnunarefni búfjáráburðarins í tilraununum er reiknað
með nýtingarstuðlunum hér að ofan fæst eftirfarandi niðurstaöa.
Nýtanlegt köfnunarefni í búfjáráburði (%)
Tegund Akureyri Skriðukl. Hvanneyri Reykhólar
Myk ja 0,21 0,24
Tað 0,30 0,32
Eðlilegt er að taka tillit til, hvert heildarmagn köfnunar-
efnisins hefur verið samkvæmt efnagreiningum á búfjáráburðinum
en ekki líta eingöngu á nýtingarstuðla. Rokgjarni hluti
köfnunarefnisins, sem mun nema 30-40% heildarinnar tapast
væntanlega fyrst. í búfjáráburði með lágt efnamagn er köfnunar-
efnið að stærri hluta lífrænt bundið og nýtist þá hugsanlega
betur við yfirbreiðslu á tún.