Svava - 01.08.1897, Síða 18

66
HILÐIBRANDK.
’Jú. Hrtfið Jx'r nokkra ástœðu til að úttas-t kaidín-
úlann V
’Af illvilja einum getr hann fundið upp orsök. Hann
er voldugr harðstjóri.1
’Og má ske ranga/ hætti grámnnkrinn við. ’Ég hefi
heyrt ýmislegt af honum sagt.1
Áðr en Frankís gæti svarað kom sendimaðrinn aftr
og liéldu þeir áfram inn í hallargarðinn. I forstofunni
biðu þeir, þar til einn af þjónum kardinálans kom fram
til þeirra og vísaði þeim fram fyrir þenna veraldar höfð-
ingja. Við hlið Lúdóvicó kardínála stóð hertoginn af
Palermó og tveir klerkar. Kardínállinn var maðr um
fimtugt, stór og þrekinn, af andlitsdráttunum mátti ráða
að hann væri gefinn fvrír að lifa í sællífi og njóta numað-
arfýsnar sinnar í fullum mæli. Á höfði bar hann skar-
latsrauðan hatt; utan yfir rikkilíninu bar hann kápu úr
purpuraflöjeli. Lúdóvicó leit snögglega til De Móra um
leið og hann gékk inn eftir hallargólfinu, og benti hon-
um með hendinni að koma nær. En grámunkrinn stóð að
báki Frankis. Þegar I'rankis var kominn gagnvart hásæti
prelátans, tók hann effcir öldruðum fiskimanni, sem stóð að
baki hertogans. Hrollr leið um liann, er hann þekti að
það var sarni fiskimaðrinn sem hann liafði mætt kve-ldið
fyrir á leiðinni ofan að höfuinni.
’Frankis de Móra,1 mælti kardínálinn, 'hertogi vov