Dagblaðið Vísir - DV - 08.04.2016, Síða 29

Helgarblað 8.–11. apríl 2016 Fólk Viðtal 21
hamingjusamur sem barn og er það
ennþá. Það hefur ekkert breyst. En
það eru ekki öll börn þannig. Börn
spegla umhverfi sitt. Ef foreldrarnir
eru óhamingjusamir þá eru börnin
gjarnan óhamingjusöm. Svo ef önnur
óhamingjusöm börn sjá annað ham-
ingjusamt barn þá ráðast þau á það og
rífa niður. Ég var lagður mjög mikið í
einelti frá því ég var sjö til ellefu ára.
Þetta var á tímabili í mínu lífi þar sem
ég upplifði veraldlega fátækt. Ég gekk
í notuðum og rifnum fötum og það
fannst öðrum krökkum skrýtið. Við
mamma áttum ekki mikinn pening
en við stóðum saman. Ég fann fyrir
því að ég var elskaður. Það er mikil-
vægara en að eiga veraldlega hluti.“
Ímyndaði sér að hann væri lítill fugl
Það hefðu eflaust margir brotnað við
þessar aðstæður. Að búa við fátækt,
tímabundna höfnun foreldra og ein-
elti. Einar Mikael segist þó aldrei
hafa upplifað depurð eða verulega
vanlíðan vegna þessa. Það náði ekk-
ert að skyggja á hamingjuna sem bjó
í hjarta hans.
„Það er tvennt sem maður þarf að
temja sér, það er jákvætt hugarfar og
að læra að elska sjálfan sig. Ef mað-
ur hatar sjálfan sig á hatar maður
aðra líka. Maður á ekki að hugsa
um hvað maður hefur ekki heldur
hvernig maður getur gert það besta
úr því sem maður hefur. Svo er mik-
ilvægt að hafa drauma og markmið.
Ef maður veit ekki hvað maður vill þá
fær maður það sem maður vill ekki.“
Móðir Einars Mikael kenndi hon-
um að tileinka sér The Secret-tækn-
ina. Hann átti að nota hana til að sjá
draumana fyrir sér í huganum og
þannig væri líklegt að þeir myndu
rætast. Þá sagði móðir hans hon-
um að ímynda sér að hann væri lítill
fugl sem gæti flogið hvert sem væri í
heiminum og að hann gæti breytt
myrkri í ljós. „Ég hef alltaf fylgt þessu
og ekki verið meðvirkur með öðrum
í einhverri vitleysu.“
„Það blæddi úr mér“
Hann þurfti líklega að nota þessa
tækni meira en nokkru barni er hollt,
sérstaklega eftir atvikið sem átti sér
stað þegar hann var sjö ára. Þá var
honum var nauðgað af unglingsstrák
sem bjó í næsta húsi. Hann hefur að-
eins sagt örfáum frá þeirri hræðilegu
lífsreynslu en vill nú stíga fram til að
opna umræðuna um að drengjum og
karlmönnum sé líka nauðgað. Þeir
segi hins vegar síður frá, að hann
telur. Hann vill líka deila því hvern-
ig hann vann sig út úr áfallinu. „Mér
var nauðgað þegar ég var sjö ára,
af nágranna mínum. Það var mjög
ógeðslegt. Hann kallaði mig líka öll-
um illum nöfnum og hrækti á mig,“
segir Einar Mikael sem á augljóslega
erfitt með að rifja atvikið upp í smá-
atriðum, enda lagði hann sig fram
um að gleyma.
„Þegar svona gerist þá deyr mað-
ur svolítið að innan – tilfinningalega.
Ég man eftir að hafa hlaupið heim og
það blæddi úr mér. Ég sagði mömmu
strax frá þessu og hún setti mig í bað
og lagði áherslu á að þetta væri ekki
mér að kenna. Það er nefnilega al-
gengt að fólk kenni sjálfu sér um í
svona aðstæðum. Ég byrjaði á að
fyrir gefa sjálfum mér og svo fyrirgaf
ég gerandanum. Og lærði að elska
sjálfan mig. Þannig vann ég mig út
úr þessu.“
Atvikið var aldrei kært til lögreglu
enda telur Einar Mikael ólíklegt að
málið hefði farið í einhvern farveg í
kerfinu. Móðir hans ræddi engu að
síður við móður gerandans, en að
sögn Einars Mikaels var hún í mikilli
afneitun. „Þetta er það versta sem
hefur komið fyrir mig, en sem betur
fer man ég ekki vel eftir því sem gerð-
ist. Ég man bara eftir tilfinningunni.
Enda er ég búinn að vinna mig út
úr þessu. Ef maður vinnur ekki úr
sínum málum og lifir í fortíðinni, þá
getur maður aldrei fengið neitt nýtt
inn í líf sitt.“
Laug að hann væri í eiturlyfjum
Þrátt fyrir að Einar Mikael hafi ekki
mikið kippt sér upp við það framan
af að foreldrar hans sinntu honum
eftir hentugleika, þá kom að því að
hann fékk nóg. Hann fór að þrá stöð-
ugleika og smá ró fyrir sjálfan sig. „Þá
var ég í tíunda bekk, að klára grunn-
skólann. Ég sagði við sjálfan mig að
annaðhvort myndi ég enda í ein-
hverju rugli eða ég kæmi mér út úr
þessum aðstæðum. Á þeim tíma gátu
mamma og pabbi hvorugt haft mig.
Þau voru bara ekki í standi til þess.
Þau höfðu einfaldlega ekki áhuga.
En ég vildi reyna að bjarga mér.“ Og
það er óhætt að segja að unglingur-
inn Einar Mikael hafi gripið til ör-
þrifaráða í þeim tilgangi að bjarga
sér. „Ég laug því að skólastjóranum
í skólanum sem ég var í að ég væri
á kafi í eiturlyfjum, þrátt fyrir að ég
hafi aldrei á ævinni neytt eitur lyfja.
Ég vildi bara að einhver hlustaði á
mig. Og það var gert. Ég var sendur
til sálfræðings og ég laug því sama að
honum. Ég vonaði að þannig kæm-
ist ég út úr aðstæðunum sem ég var
í. Hugsaði með mér að það hlyti að
vera eitthvað annað í boði.“
Úr varð að Einar Mikael var send-
ur á unglingaheimili á Kjalarnesi og
hann segir það hafa verið það besta
sem kom fyrir hann. „Þar fékk ég þá
pásu sem ég þurfti. Ég var hjá yndis-
legri fjölskyldu og enginn var að
dæma mig. Við vorum fjögur þarna
en ég skar mig úr því ég var auðvitað
ekki vandræðaunglingur. Þetta var
æðislegt sex mánaða tímabil úti í
sveit þar sem ég fékk að vera ég sjálf-
ur og ég náði aðeins að hugsa. Við
náðum líka svo vel saman, ég og
Steini, sá sem sá um heimilið.“
Óraunhæfar væntingar til foreldra
Þrátt fyrir að samband Einars
Mikaels við foreldra sína hafi stund-
um verið skrýtið þegar hann var barn
og unglingur þá eru samskipti þeirra
góð í dag og hann er mjög þakklátur
fyrir það. „Fólk gerir oft óraunhæfar
væntingar til foreldra sinna og vill að
þau séu á einhvern ákveðin hátt. En
málið er að það hafa allir sína ókosti.
Þess vegna er best að horfa bara á
kostina. Það er auðvitað gott að vera
meðvitaður um ókostina en einblína
samt á það jákvæða. Það á ekki bara
við um foreldra heldur alla. Ef maður
er sífellt með óraunhæfar væntingar
til manneskju þá stendur hún aldrei
undir þeim.“
Missti allt á skömmum tíma
Einar Mikael leit mikið upp til föður
síns þegar hann var barn og dreymdi
alltaf um að verða húsasmiður
eins hann og fylgdi þeim draumi til
enda. Hann fór ungur að viða að sér
reynslu í smíðinni, vann með föður
sínum og fór svo í Iðnskólann þar
sem hann lauk húsasmíðanámi.
„Ég ákvað það sex eða sjö ára að
verða smiður og ég sé ekki eftir því
í dag. Þetta var mjög skemmtileg-
ur tími. Þegar ég var ellefu ára var
ég ákveðinn í að kaupa mér íbúð
um leið og ég gæti og talaði oft um
það. Fólk sagði mér yfirleitt að hætta
að hugsa um það, en ég þráði minn
eigin stöðugleika. Þannig að frá því
að ég var ellefu ára safnaði ég öllum
mínum peningum. Ég vann öll sum-
ur, allar helgar og öll frí með pabba,
alveg þangað til ég var orðinn 21 árs.
Þá átti ég orðið tíu milljóna króna út-
borgun í íbúð. Tveir hamingjusöm-
ustu dagarnir mínir voru þegar ég
kláraði smíðanámið og svo þegar ég
keypti íbúðina mína,“ segir hann og
brosir. Það fer ekki á milli mála að
hann er stoltur yfir því að hafa náð
markmiði sínu svo ungur að árum.
Á þessum tíma stóð hann með
pálmann í höndunum. Var í fínni
vinnu, átti íbúð og kærustu sem
hann elskaði mjög heitt. En á svip-
stundu breyttist allt. „Átta mánuð-
um síðar birtist maður í sjónvarpinu
sem sagði: „Guð blessi Ísland“. Í kjöl-
farið missti ég allt. Ég missti íbúðina,
kærustuna og vinnuna. Það var enga
smíðavinnu að fá á þessum tíma. Það
voru allir byggingakranar settir í lás.
Minn ytri raunveruleiki hrundi. Allt
sem ég þekkti. Versti dagur lífs míns
á þeim tíma var þegar ég þurfti að
skrá mig á atvinnuleysisbætur. All-
ir sem þekkja mig vita að ég myndi
aldrei nokkurn tímann sitja á rassin-
um og bora í nefið. Það var bara ekki
í boði í mínum huga. Mér fannst
þetta mjög niðurlægjandi og leið illa
yfir þessu.“
Fékk köllun á Youtube
Sama kvöld og Einar Mikael skráði
sig á atvinnuleysisbætur settist
hann, nokkuð þungur í skapi, fyrir
framan sjónvarpið og horfði á fréttir.
Hann segir allar fréttirnar hafa verið
neikvæðar og það var ekki til að bæta
líðan hans. „Ég slökkti á sjónvarpinu
og ákvað að ég ætlaði aldrei að horfa
á fréttir aftur og ég hef staðið við það.
Ég horfi ekki á fréttir. En eftir að hafa
slökkt á sjónvarpinu opnaði ég tölv-
una og ýtti á eitthvað myndband á
Youtube fyrir algjöra tilviljun. Þar sá
ég þessi stórkostlegu töfrabrögð sem
heilluðu mig algjörlega. Þetta atriði
breytti lífi mínu og ég hugsaði með
mér að þetta ætlaði ég að læra. Þetta
var eins og köllun.“
Þarna tók nýr kafli við í lífi Einars
Mikaels og hann lagði kapp á að læra
hin ýmsu töfrabrögð, bæði til að
gleðja sjálfan sig og skemmta öðrum.
„Það var enginn sem sagði við mig
að ég gæti orðið töframaður. Ég hef
sem betur fer alltaf verið með mikið
sjálfstraust en það sagði mér aldrei
neinn að ég gæti orðið það sem ég
vildi. Það var enginn galdraskóli sem
ég gat farið í þannig að flest af því
sem ég kann er sjálflært eða eitthvað
sem ég hef búið til. Ég æfði mig í tíu
tíma á dag og kom svo fram í sex tíma
á kvöldin.
Tveir mikilvægustu dagarnir í
lífi hvers einstaklings eru dagurinn
sem hann fæðist og dagurinn sem
hann áttar sig á því hvað hann er
fæddur til að gera. Ég var fæddur til
að gera það sem ég er að gera í dag.
Ég elska að galdra og koma fram.
Mér finnst samt skemmtilegast að
kenna. Mér finnst svo gaman að sjá
börn blómstra. Fyrstu tvö árin sem
ég var í þessu tókst mér að skemmta
á nánast öllum árshátíðum á Íslandi.
Það var orðið hálf leiðinlegt. Ég fékk
tuttugu mínútur og það voru allir
drukknir og enginn mundi eftir mér,“
segir hann kíminn.
„Ef þú trúir á töfra
þá gerast kraftaverk“
„Þessar skemmtanir gerði ekki mik-
ið fyrir hjarta mitt og ég hugsaði með
mér að það hlyti að vera eitthvað
meira í þessu. Það er samt skrýtið
að ég hafi hugsað svona á þeim
tíma, enda var allt að ganga mjög
vel hjá mér. Svo var ég beðinn um
að halda töfrabragðanámskeið fyrir
krakka. Ég byrjaði á Skagaströnd
þar sem ég hélt námskeið fyrir þrjá-
tíu krakka og ég trúði því varla hvað
það veitti þeim mikla gleði og ham-
ingju að læra þessi einföldu brögð.
Ég fann strax að þetta væri eitthvað
sem ég vildi gera aftur. En eftir nám-
skeiðið kom fimm ára stelpa upp að
mér og spurði hvort ég gæti galdr-
að þannig að mamma hennar
„Síðustu sjö
ár hef ég ekki
gefið mér tíma til
að vera í sambandi
en nú er ég tilbúinn
að verða yfir mig
ástfanginn
Vann sig út úr erfiðleikum
Einar Mikael vill helga líf
sitt því að hjálpa börnum að
öðlast sjálfstraust og eltast við
drauma sína. MYnd SigtrYggur Ari
„Ég laug
því að
skólastjóran-
um í skólanum
sem ég var í að
ég væri á kafi í
eiturlyfjum