Kiwanisfréttir - 01.04.1995, Blaðsíða 22

Símaspjall
„Strax varir við velvilja í okkar garð“
Rafn Hjaltalín, Kaldbak í spjalli við K-fréttir
Rafn Hjaltalín er að þessu
sinni í símaspjalli við K-fréttir.
Rafn er eins og kunnugt er
einn af stofnendum
Kiwanisklúbbsins Kaldbaks á
Akureyri. Hann á að baki
rúmlega aldarfjórðungs starf
innan Kiwanishreyfíngarinnar.
Hver var aðdragandinn að
stofnun Kiwanisklúbbsins
Kaldbaks?
Það var á vordögum 1968, á
kennarastofu Gagnfræðaskóla Akur-
eyrar, að vakin var athygli á hreyf-
ingu, sem bar hið framandi og sér-
kennilega nafn, Kiwanis.
Það var þáverandi enskukennari,
Pétur Jósefsson, sem leiddi umræð-
una, en einhverjir honum kunnugir
syðra höfðu mælst til þess við hann,
að kynna hreyflnguna hér með það í
huga, að stofna hér Kiwanis-klúbb.
Margir tóku þessu vel og ljáðu
þessu eyra i vorblíðunni. Sumarið
leið, safnað var liði og um haustið
komu saman 26 vaskir menn undir
handleiðslu klúbbfélaga í Kiwanis-
klúbbnum HEKLU, Reykjavík og
stofnsettu hér klúbb, þann 14. sept-
ember, og hlaut hann nafnið
KALDBAKUR.
Hvað fannst þér áhugavert
við hreyfinguna?
Það var ábyggilega kjörorð
hennar „VIÐ BYGGJUM" og þá ekki
síður, að hér var á ferðinni hreyfing
sem starfaði i anda hinnar Gullnu
reglu, Matt. 7.12. Þá verður því ekki
neitað, að félagarnir voru áhuga-
verðir.
Hvaða viðhorf voru til
hreyfingarinnar á Akureyri?
Þessi hreyfing var hér fáum kunn
við landnám hennar hér. Lionshreyf-
ingin hafði skotið hér rótum og bauð
af sér góðan þokka og í kynningunni
notuðum við oft samanburðinn, að
hér væri á ferðinni þjónustuklúbb-
ur, sem vildi láta gott af sér leiða íyrir
samfélagið.
Þegar svo starf okkar var komið
á skrið urðum við strax varir við
skilning og velvilja í okkar garð og
jákvæðar undirtektir við þau verk-
efni sem við vorum að vinna að.
Hver voru ykkar helstu
styrktarverkefni?
Við gengum til liðs við Sjálfsbjörg,
Rafn Hjaltalín
félag fatlaðra og tókum virkan þátt í
uppbyggingu endurhæflngarstöðvar,
sem hér var stofnsett og hver kann-
ast ekki við Bjarg, sem hér starfar.
Mjór var hér mikils vísir og erum við
jafnan stoltir af þessu fyrsta verkefni
klúbbsins.
Við styrktum starfsemi í Rík-
harðshúsi á Hjalteyri, þar sem vistuð
voru börn, sem ekki nutu foreldra-
umhyggju af ýmsum ástæðum. Við
önnuðumst kirkjuakstur íyrir aldr-
aða og fatlaða. Við lögðum til lág-
fiðlur og selló, þegar Tónlistaskólinn
hratt af stað strengjahljómsveit. Við
studdum fötluð börn til sumardval-
ar. Við önnuðumst skákmót ungl-
inga í samvinnu við skákfélagið. Við
keyptum og gáfum öllum 7 ára börn-
um í bænum öryggishjálma. Við
studdum við málefni geðsjúkra með
ýmsu móti bæði á landsvísu og
bæjarvísu og enn er margt ótalið.
Allt þetta hefur kostað Qármuni
og þeir hafa komið frá bæjarbúum,
sem jafnan hafa lagt fjáröflunum
okkar lið.
Hefur klúbbstarfið tekið
breytingum?
Starflð er jafnan í mjög föstum
skorðum, en þvi er ekki að leyna, að
almennur áhugi á starfssemi í slík-
um þjónustuklúbbi er ekki jafn rikur
og á fyrstu árunum, en þetta gengur
ögn i bylgjum og verkefnin eru næg.
Hvert er viðhorf þitt til
blandara klúbba?
Nú er það svo, að karla- og
kvennaklúbbar geta starfað sjálf-
stætt innan alþjóðahreyfingarinnar
og hallast ég fremur að þvi, ef kostur
er, að sú sé skipan mála. Hins vegar
skyldi enginn ganga á móti áhuga
einstaklings, sem helga vill sig Kiw-
anisstarfinu, þótt afleiðingin yrði þá
i einhveijum mæli blandaður klúbb-
ur.
Hver hafa verið embætti þín
innan klúbbsins?
Ég var ritari í fyrstu stjórn
klúbbsins, svo hef ég starfað í ýms-
um nefndum eins og gengur, eitt ár
forseti klúbbsins, eitt tímabil svæðis-
stjóri Óðinssvæðis áður en þvi var
skipt.
Hverjir eru minnisstæðustu
atburðir úr starfinu?
Það er nú orðið margs að minnast
og kemur þá fyrst i hugann allir þeir
góðu drengir sem ég hef kynnst
innan klúbbsins, án þeirra kynna
hefði ég ekki viljað vera.
Ýmsa atburða úr starfinu mætti
nefna. Það var áhrifaríkt, þegar við
tókum á móti hópi geðsjúkra frá
Kleppspítala ásamt starfsfólki
þaðan, sem hér dvaldi í okkar umsjá
i heilan dag. Þetta var tilraun, sem
skilaði miklu að okkur var tjáð til
sjúklinganna og þá ekki síður til
okkar klúbbfélaga. Við hugum ef til
vill aldrei nóg að því hversu góð
heilsa er mikil guðsgjöf, sem oftar
mætti þakka fyrir.
Þá mætti nefna vígslu endur-
hæfingarstöðvarinnar, sem sýndi
22
KIWANISFRETTIR