Morgunblaðið - 16.02.2017, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. FEBRÚAR 2017
✝ IngeborgLinda Mogen-
sen fæddist í
Reykjavík 22. apr-
íl 1955. Hún lést á
líknardeild Lands-
spítalans 7. febr-
úar 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Marsibil
Magnea Ólafsdótt-
ir Mogensen, f. 11.
mars 1929, d. 3.
mars 2015, og Peter Mogen-
sen, f. 29. nóvember 1926, d.
8. júlí 1979. Systkini Lindu
eru Peter Lassen Mogensen, f.
12. desember 1949, Ólafur
Mogensen, f. 24. maí 1951, d.
20. janúar 2008, Matthías
Mogensen, f. 10. júlí 1953, Er-
ik Júlíus Mogensen, f. 18. des-
ember 1956, Inga Kolbrún
Mogensen, f. 30.
október 1960, og
Birgir Mogensen,
f. 27. apríl 1962.
Börn Lindu eru
Pan Thorarensen,
f. 12. janúar 1981,
sambýliskona
Guðrún Lárus-
dóttir, þeirra son-
ur er Mikael
Thorarensen.
Rúna Thoraren-
sen, f. 11. febrúar 1983, sam-
býlismaður Helgi Egilsson.
Þeirra börn eru Edda, Júlía
og Ólafur Daðason, sonur
Rúnu úr fyrra sambandi.
Sambýlismaður Lindu var Örn
Á. Sigurðsson.
Útför Lindu fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
16. febrúar 2017, klukkan 13.
Örlögin höguðu því þannig að
ég mætti þessari konu á götu
og þegar ég leit hana augum
gerðist ljómi og ég held að það
hafi verið gagnkvæmt, hún
hafði á orði að það hefði alla-
vega verið tíra.
Í rigningunni í Reykjavík,
og rökkrið lá á sænum,
ung var nóttin eingu lík
ein í vesturbænum.
Á gangstéttinni hún og hann
hittust rétt hjá Nausti
og hvort um sig fegurð fann
sem falin var í trausti.
Þannig byrjaði drápa sem
æskuvinur hennar Kristján
Hreinsson lífsreynir og skáld
orti eftir lýsingu Lindu um okk-
ar fyrsta fund, og hún færði
mér í afmælisgjöf.
Linda var stórbrotinn per-
sónuleiki mikil kjarnorkukona,
ákveðin og fylgin sér, næm á
þennan heim og annan. Ung að
árum kynntist hún í gegnum
Ólaf bróður sinn fræðum Para-
mahansa Yogananda sem mót-
aði líf hennar og í framhaldi
lagði ung að árum í mikið ferða-
lag til Indlands, ævintýr sem
hún komst í gegnum naumlega
og auðvelt var að hlusta á þá
frásögn hennar aftur og aftur.
Alla tíð lagði hún áherslu á
að bæta við þekkingu sína í
andlegum málum, sótti nám-
skeið hér og erlendis, hafði
skyggnigáfu frá unga aldri og
leiddi meðal annars „Fjallið“ í
hugleiðsluhópum.
Linda var gefandi persónu-
leiki, eldhugi umkringd stórum
vinahópi og umhyggjusamri
fjölskyldu sem virkilega á
reyndi. Á móti gaf hún mörgum
einstaklingum sem til hennar
leituðu styrk.
Hugur minn er hjá fjölskyld-
unni, elskulegu vinum mínum
börnunum hennar Pan og
Rúnu, mökum þeirra Guðrúnu
og Helga og barnabörnunum
Mikael, Óla, Eddu og Júlíu.
Takk fyrir samveruna, Linda
mín, ég elska þig og þín er sárt
saknað.
Guð blessi þig og friður sé
með mönnum.
Drápan Kristjáns endaði
hann svo fallega:
Þau eiga núna indælt líf
við ylinn ljúfa, heita
udir þeirri einu hlíf
sem ástin fær að njóta.
Örn Ármann Sigurðsson.
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín,
í þeim las ég alla
elskuna til mín.
Mamma, elsku mamma,
man ég þína hönd,
bar hún mig og benti
björt á dýrðarlönd.
Mamma, elsku mamma,
man ég brosið þitt;
gengu hlýir geislar
gegnum hjarta mitt.
Mamma, elsku mamma,
mér í huga skín,
bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma,
man ég lengst og best,
hjartað blíða, heita
hjarta, er sakna ég mest.
(Sumarliði Halldórsson.)
Pan Thorarensen.
Hún Linda systir er fallin
frá. Seinustu tvö árin hennar
Lindu eru eftirminnileg öllum
þeim sem umgengust hana og
bera vott um úr hverju Linda
var í raun búin til og gerð. Hún
sýndi allar sínu bestu hliðar.
Hún var hughraust og ákveðinn
í að taka ábyrgð á eigin örlög-
um – hún var samkvæm sjálfri
sér og nýtti sér alla þá visku,
vissu og þekkingu sem hún bjó
yfir. Hún leitaði á óhefðbundin
mið ásamt því að hreyfa sig
mikið og stunda útiveru. Allt til
að bæta vellíðan sína og byggja
upp jákvætt hugarfar. Innsæi
hennar og trú á æðri máttaröfl
var henni alltaf efst í huga. Hún
notaði tímann vel í að undirbúa
sig fyrir hið óhjákvæmilega og
yfirgaf okkur öll eins sátt og
nokkur manneskja getur verið
miðað við aðstæður.
En við söknum hennar samt
voða, voða mikið og söknuður-
inn er stór og við þurfum að
takast á við hann af bestu getu,
hvert fyrir sig. Örn minn ég
votta þér samúð mína og þakkir
fyrir hlýjar móttökur eins og
ykkar Lindu var ávallt von og
vísa. Ég votta elskulegum börn-
um Lindu þeim Pan og Rúnu
samúð mína, ásamt mökum og
barnabörnum þeim Ólafi, Mika-
el, Kormáki, Snædís, Eddu og
Júlíu. Þið munið halda minn-
ingu móður og ömmu lifandi um
ókomna tíð.
Á svona tímamótum er ekki
hægt annað en að hugsa aðeins
um tilveruna og þá galdra og
töfra sem í henni felast. Við vit-
um vel að það er eitthvað meira
en þetta hversdagslega sem
kallar á okkur. Það eru svo
margar spurningar sem ekki
fást svör við. Mér finnst oft
gott að hugsa um lífið sem
hringrás – við göngum í gegn-
um röð tímabila og á leiðinni
getum við lært og tileinkað
okkur jákvæða hluti.
Linda systir gaf margt fal-
legt af sér í gegnum lífið og tók
við mörgum fallegum gjöfum.
Þannig mun ég minnast systur
minnar, þannig mun hún eiga
griðastað djúpt í hjartanu.
Guð blessi elskulega systur
okkar, móður og ömmu og okk-
ur öll hin sem hér eru sam-
ankomin. Friður sé með okkur.
Erik Júlíus Mogensen.
… Múmínsnáðinn virti fyrir sér nöt-
urlegt landslagið og hugsaði um
hvað jörðin hlyti að vera óttaslegin
þegar hún horfði á lýsandi eldhnött-
inn nálgast. Hann hugsaði um hvað
hann elskaði þetta allt saman heitt,
skóginn og hafið, rigninguna og vind-
inn, sólskinið og grasið og mosann,
og hvað það væri óhugsandi að lifa
án alls þessa.
(Halastjarnan, Tove Jansson.)
Hugsanir okkar eru hjá þér
og Erni, og krökkunum þínum
elskulegu, Pan og Rúnu, Guð-
rúnu, Helga, Óla, Mikael, Eddu,
Júlíu litlu, Kormáki og Snæ-
fríði, sem þú elskaðir og dáðir.
Við hugsum um þig berfætta í
sólinni, laus við sársauka, sorg
og trega. – Fljúgðu hátt í Sum-
arlandinu, elsku systir, og
blessuð sé minning Ingeborgar
Lindu Mogensen.
Kolbrún og
Sveinbjörn.
Vorið 2015 vorum við hjónin
stödd á Keflavíkurflugvelli á
leið til Agadír í Marokkó þegar
vindur sér að okkur hressileg
kona með manni sínum og spyr
hvort við séum ekki Helga og
Geiri?
Ég hafði í gegnum fjölmörg
ár heyrt talað um Lindu, vin-
konu og samstarfskonu Möggu
Jóns hjá Orkuveitunni, en
Magga er kær æskuvinkona
mín. Þær Magga voru ekki bara
samstarfskonur heldur góðar
vinkonur sem brölluðu ýmislegt
saman í gegnum árin, áttu sam-
an dekurdaga, veltu fyrir sér
andlegum málum, fóru saman í
sumarbústaðaferðir og ræktuðu
þannig saman sína vináttu.
Magga hafði oft talað um að við
þyrftum endilega að hitta
Lindu og lét mig vita að nú
væri tækifærið komið.
Ég svaraði Lindu því auðvit-
að játandi og sá um leið að ætt-
arsvipurinn leyndi sér ekki
enda bræður hennar gamlir
vinir okkar og feður okkar góð-
ir kunningjar – en þarna lágu
leiðir okkar loksins saman.
Frá fyrsta augnabliki smull-
um við öll fjögur vel saman og
aldrei skorti okkur umræðuefni
enda bakpokinn fullur af sam-
eiginlegum vinum og áhugamál-
um. Linda sagði okkur frá al-
varlegum veikindum sínum og
færði um leið þá gleðifregn að
nú væri hún laus við meinið
þannig að nú ætluðu þau Örn að
njóta lífsins í botn. Við sam-
glöddumst þeim af einlægni og
nutum öll hverrar stundar í
þessu fallega landi.
Fórum saman til Marrakech
og villtumst vísvitandi um rang-
hala hins ævaforna markaðar.
Þar sá Linda afar fallega
eyrnalokka sem hún setti upp
og spurði: Á ég að hrökkva eða
stökkva? Já, Linda, þessir biðu
eftir þér og við lifum aðeins
einu sinni. Hún brosti til mín
sínu fallega brosi, rétti fram
greiðsluna og gekk hnarreist úr
úr búðinni.
Við Geiri, eða Mustafa eins
og hann var kallaður þar, höfð-
um farið áður til Marokkó,
heillast af staðnum Essouira
norðan við Agadír svo við vipp-
uðum okkur inn á ferðaskrif-
stofu Barbera og komumst að
því að við gætum farið þangað
með einkabílstjóra, ef við vær-
um fjögur. Í okkar huga var
það aldrei spurning um hverjir
yrðu okkar ferðafélagar.
Spurningin var bara að finna
þessa yndislegu sígaunavini
okkar sem flögruðu um á
ströndinni, sannfærð um að þau
væru til í ævintýraferð.
Ferðin stóð undir nafni,
sannkallaður ævintýradagur.
Nutum þess að bakka aftur í
tímann í þessari fallegu borg
sem státar af fjölbreyttu tón-
listarlífi, menningarsögu og
einstakri fegurð. Já, öll geisl-
andi glöð og áhyggjulaus og
Linda bjartsýnust okkar á
framtíðina. Þegar við kvödd-
umst að góðri ferð lokinni viss-
um við að á milli okkar hafði
myndast einlæg vinátta sem
hefur haldist og alltaf var stefnt
að fleiri samverustundum.
Það varð okkur öllum mikið
áfall að frétta að veikindi Lindu
hefðu tekið sig upp aftur – en
enn var hún full bjartsýni og
baráttuþreki. Við vinirnir smit-
uðumst auðveldlega af þeirri
bjartsýni, vitandi af dugnaði
hennar og ákveðni. Það má því
segja að okkur hafi fundist
tjaldið allt of fljótt dregið fyrir
þegar einlæg vinátta fyllti sal-
inn. Við Geiri og Magga send-
um ástvinum hugheilar samúð-
arkveðjur, við ráðum ekki
meiru.
Helga, Ásgeir og
Margrét Katrín.
Í dag verður Linda, sam-
býliskona pabba, borin til graf-
ar.
Við fjölskyldan munum
sakna sumarbústaðaferða,
spilakvölda og líflegra samveru-
stunda í Íslandsheimsóknum
okkar. Linda var alltaf vakandi
fyrir að koma á óvart með pínu
Íslandsdekri eins og rabarbara-
graut á gamla mátann, alís-
lensku skyri með nýtíndum blá-
berjum, heimabökuðu heilsu-
brauði eða sérpöntuðum harð-
fiski að vestan til að gera vel
við okkur.
Við sendum börnum, barna-
börnum og fjölskyldu Lindu
innilegar samúðarkveðjur,
Jónína (Nína), Jacob
(Kóbý), Daníel og
Keren Lilja.
Ingeborg Linda
Mogensen
✝ Sigvaldi ElfarEggertsson
fæddist á Hólum í
Hvammssveit, Dala-
sýslu, 10. nóvember
1961. Hann lést á
sjúkrahúsinu í
Tønsberg í Noregi
4. febrúar 2017.
Móðir hans var
Sigurveig Ebba-
dóttir, f. á Hólum í
Hvammssveit, Dala-
sýslu, 29. desember 1940, d. 20.
maí 2013. Stjúpfaðir hans er
Haraldur Hansson, f. 15. mars
1940 í Fivelsdal í Noregi. Sam-
mæðra systkini Sigvalda eru
Helgi Björgvin, f. 12. desember
1970, Hanna Lovísa, f. 2. október
1975 og Ástþór Atli, f. 25. desem-
ber 1977.
Sigvaldi giftist 14. maí 1988
Guðmundu S. Þórisdóttur, f. 28.
júlí 1962 í Reykjavík. Foreldrar
hennar eru Þórir Rúnar Jónsson,
f. 27. janúar 1941 og Kristín Sæ-
unn Pjetursdóttir, f. 25. maí
1943. Sonur Sigvalda og Guð-
mundu er Þórir Helgi, f. 20. apríl
1990, sambýliskona hans er Hild-
ur Hilmarsdóttir, f.
1. júlí 1991. Fyrir
átti Guðmunda
dótturina Signýju
Magnúsdóttur, f. 29.
september 1981.
Dóttir hennar er
Írena Katrín Sig-
urðardóttir, f. 21.
mars 2010, og búa
þær í Noregi. Sig-
valdi ólst upp í
Kópavogi og lauk
þar menntaskóla. Hann stundaði
nám við sagnfræðideild Háskóla
Íslands og lærði síðar flugum-
ferðarstjórn í Kanada. Lengst af
starfaði Sigvaldi sem sölumaður,
síðustu 20 árin fyrir Íslenska lög-
regluforlagið. Fyrstu árin
bjuggu Sigvaldi og Guðmunda í
Kópavogi en fluttust árið 2001 í
Voga á Vatnsleysuströnd og
bjuggu þar til í ágúst 2016 er þau
fluttust til Tønsberg í Noregi. Í
sama mánuði greindist Sigvaldi
með krabbamein og var sú bar-
átta hörð en stutt.
Útför Sigvalda fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 16. febr-
úar 2017, klukkan 13.
Elsku pabbi, á augabragði ert
þú horfinn frá okkur og þín er
svo sárt saknað. Það er ótrúlegt
að þurfa að kveðja þig svona
fljótt en við huggum okkur við
minningar af öllum okkur góðu
stundum. Við gátum alltaf treyst
á þig og þökkum fyrir að þú
varst svo sannanlega alltaf til
staðar fyrir okkur. Við gleymum
þér aldrei,
elsku pabbi okkar.
Þó er eins og yfir svífi
enn og hljóti að minna á þig
þættirnir úr þínu lífi,
þeir, sem kærast glöddu mig.
Alla þína kæru kosti
kveð ég nú við dauðans hlið,
man, er lífsins leikur brosti
ljúfast okkur báðum við.
(Steinn Steinarr.)
Þórir Helgi og Signý.
Elskulegur tengdafaðir minn
er látinn eftir stutta en hetju-
lega baráttu við veikindi sem
bar skjótt að.
Tilhugsunin að hafa Sigvalda
ekki með okkur er óraunveruleg
og erfitt verður að aðlagast því
að hafa ekki þennan trausta og
yndislega viskubrunn okkur við
hlið.
Söknuðurinn er mikill en
huggun harmi gegn eru allar
góðu minningarnar sem eru frá
samverustundum okkar.
Takk fyrir allt, elsku Sigvaldi
minn.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Þín tengdadóttir,
Hildur.
Sigvaldi hóf störf hjá Íslenska
lögregluforlaginu í mars 2007
sem sölumaður. Hann hafði
starfað sem sölumaður í mörg
ár þegar hann kom til starfa hjá
okkur. Hann var margra manna
maki í sölumennsku. Allar áætl-
anir sem hann setti upp í upp-
hafi árs stóðust hjá honum. Síð-
astliðið sumar tilkynnti hann
okkur að hann ætlaði að flytja
með fjölskyldu sína til Noregs
en hefði áhuga á að starfa áfram
hjá fyrirtækinu. Öll sölumennsk-
an færi fram í gegnum síma eða
tölvupósta og það gilti einu
hvort hann sinnti starfinu hér á
landi eða í Noregi. Það varð að
samkomulagi að reyna þetta fyr-
irkomulag. Á sama tíma og hann
gekk frá búslóð sinni til flutn-
ings var hann mjög slappur og
leitaði læknis. Þá kom í ljós að
hann var með illkynja sjúkdóm.
Sigvaldi hélt sínu striki og á
sama hátt og hann gæti sinnt
vinnu sinnu í Noregi þá gæti
hann tekist á við sjúkdóm sinn
þar. Í desember sl. kom Sigvaldi
til Íslands og átti fund með okk-
ur um gang mála. Á þessum
fundi sagði hann okkur að lækn-
ismeðferð hefði gert illt verra og
að allri meðferð væri hætt og
hann ætti fáar vikur eftir ólif-
aðar. Hann ætlaði hins vegar að
klára þau tvö verkefni sem voru
í vinnslu í desember og skila af
sér í framhaldi af því. Æðruleysi
það sem Sigvaldi sýndi í þessu
samtali okkar var með þeim
hætti að maður gat ekki annað
en tárast. Þarna sáum við Sig-
valda í síðasta sinn en við heyrð-
um í honum nokkrum sinnum.
Það gekk eftir sem hann hafði
sagt, hann kláraði verkefnin og
skilaði af sér því sem hann ætl-
aði.
Allt stóð eins og stafur á bók
hjá honum eins og áður. Við vilj-
um fyrir hönd Íslenska lögreglu-
forlagsins þakka Sigvalda fyrir
samstarfið og viðkynninguna.
Skarð hans verður vandfyllt. Við
vottum fjölskyldu og ástvinum
Sigvalda dýpstu samúð.
Óskar Bjartmarz og
Guðmundur St.
Sigmundsson.
Sigvaldi Elfar
Eggertsson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir
síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og
ræðum skipulag útfarar ef óskað er
Elsku Sigga,
takk fyrir allar
samverustundir
sem við höfum átt
saman. Það var svo gott að kíkja í
heimsókn til þín, alltaf hægt að
tala við þig. Þú varst einstök og
hlý.
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans fund
og fagnar með útvaldra skara,
Sigríður
Sigurjónsdóttir
✝ Sigríður Sig-urjónsdóttir
fæddist 1. febrúar
1930. Hún lést 3.
febrúar 2017.
Útför Sigríðar
fór fram 10. febr-
úar 2017.
þar gleðin er eilíf, þar
grær sérhver und.
Hve gott og sælt við hinn
hinsta blund
í útbreiddan faðm Guðs
að fara.
Nú kveðja þig vinir með
klökkva og þrá
því komin er
skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður
þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún.)
Þín frænka
Tanja.