Morgunblaðið - 15.03.2017, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. MARS 2017
öðrum í fjölskyldunni samúðar-
kveðjur mínar og Ágústu.
Anton Örn Kærnested.
Góður vinur og félagi, Dengsi,
er fallinn frá.
Þegar við nokkrir eldri fé-
lagar í Víkingi kvöddum Dengsa
daginn fyrir aðgerðina sem hafði
verið áætluð um nokkurt skeið
datt okkur ekki í hug að þetta
væri síðasta kveðjan. Höfðum
samt grun um að Dengsa væri
ekki rótt, þó að hann væri að
venju manna hressastur í hópn-
um. Fyrstu kynni mín af Dengsa
voru í stjórn knattspyrnudeildar
Víkings. Þá kynntist ég fyrst
smitandi áhuga og drifkrafti
manns sem átti ekki í sínum
huga neitt sem heitir uppgjöf
eða vorkunn gagnvart sjálfum
sér þrátt fyrir handleggsmissi á
unga aldri. Þessir eiginleikar
sýndu sig í þátttöku hans og
góðum árangri í fjölda íþrótta-
greina, sem ekki eru almennt
taldar henta einhentum manni,
eins og handbolti og golf. Að
starfa með Dengsa að framgangi
mála var í senn afar gefandi og
skemmtilegt. Um leið og hann
var á fullu að framkvæma verk-
efnin kvað hann svo að orði:
„Þetta verður að vera skemmti-
legt.“ Af fjölmörgum málum sem
Dengsi vann að fyrir Víking vil
ég nefna forgöngu hans og
atorku við að koma á fót Youri-
sjóðnum sem skilað hefur félag-
inu miklu. Öll framganga
Dengsa hvort sem var í starfi
eða leik var með þeim hætti að
ég hef vaxandi skilning á ákvörð-
un dómarans sem dæmdi hendi á
Dengsa í knattspyrnuleik.
Dengsa vantaði aldrei hönd.
Ég þakka samstarfið og vin-
áttuna í gegnum árin, hvíl í friði,
kæri vinur.
Þér, Magga, og fjölskyldunni
sendi ég innilega kveðjur.
Þór Símon Ragnarsson.
á barnaheimili. Það gerði hún með
því að þvinga forstöðukonuna til
að taka við pabba. Þá, eins og nú
voru langir biðlistar og fáar fjöl-
skyldur sem komu börnum sínum
að. Helst voru það fínu fjölskyld-
urnar sem fengu pláss.
Hún hafði frétt af því að góð
vinkona forstöðukonunnar hefði
komist framhjá biðlistanum.
Amma lét forstöðukonuna vita af
þessum upplýsingum sínum og lét
það fylgja með að ef drengurinn
fengi ekki pláss þá færi hún um-
svifalaust með málið lengra. Pabbi
fékk pláss og byrjaði daginn eftir.
Þó amma hafi verið gallhörð
var hún líka glysgjörn og glæsi-
leg. Ein minning er greypt í huga
minn. Það var þegar við sóttum
ömmu til Keflavíkur eftir eina af
Kanaríeyjaferðum hennar. Þá var
hægt að horfa gegn um gler og sjá
farþegana svífa niður rúllustig-
ann. Í hópi af sólbrenndum og
ferðaþreyttum miðaldra Íslend-
ingum, kom amma eins og kvik-
myndastjarna í skærbleikri leður-
múnderingu, jakka og pilsi í stíl,
brún og sælleg. Þegar hún birtist í
rúllustiganum var líkt og það félli
skuggi á aðra komugesti eins og
þeir væru aukaleikarar í þessari
sviðsmynd sem amma naut sín
einstaklega vel í.
Mínar allra bestu minningar
eru frá heimsóknum í bústaðinn
upp að Meðalfellsvatni. Þar var
oftast fjöldi barna, Nóa ömmu-
systir sem huggaði þegar þurfti
og amma Rósa sem fór með mann
út á bát og kenndi mér að veiða á
maðk. Ég fékk líka að fara með í
húsbílnum þar sem við heimsótt-
um ótrúlegustu staði og skemmti-
legt fólk.
Rósa systir mín og ég vorum
hjá ömmu þegar hún dó. Hún var
með fullri meðvitund til síðustu
stundar og tók við kveðjum frá
allri stórfjölskyldunni.
Takk fyrir mig, elsku amma,
það var heiður að fá að kynnast
þér.
Þinn sonarsonur
Búi Bjarmar.
✝ Jósef RafnGunnarsson,
fæddur Csillag
József, fæddist í
Veröce í Ung-
verjalandi 2. júní
1934. Hann lést á
Landakotsspítala
23. febrúar 2017.
Foreldrar hans
voru Csillag Jósz-
ef og Németh
Anna. Jósef var
næstyngstur fjögurra systkina
en þau voru: Marteinn, f.
1928, d. 1982, Georg, f. 1935,
d. 1964, og María, f. 1938, sem
nú er búsett í Bandaríkjunum.
Eftirlifandi eiginkona Jósefs
er Rósa Lárusdóttir, fædd
Szatmári Rozalía, í ungverska
hluta Rúmeníu. Foreldrar
hennar voru Erdöz Rósa og
Szatmári Lajoz. Jósef og Rósa
gengu í hjónaband 11. janúar
1958. Þau eignuðust þrjár
dætur: 1) Annabella, f. 1959,
maki Ellert Csillag Sigurðs-
son, f. 1959. Börn þeirra eru:
a) Sindri Ellertsson Csillag, f.
1983, maki Ásta Her-
mannsdóttir, f. 1987. Þau eiga
tvo syni: Auðun Ármann, f.
2013, og Bjarka Pál, f. 2016.
var lærður málmsmiður, en
iðnina lærði hann í Búdapest,
og þar starfaði hann sem slík-
ur árin fyrir uppreisnina og
flóttann til Austurríkis. Fyrst
eftir að Jósef kom til Íslands
vann hann hjá Héðni vélsmiðju
á Seljavegi í Reykjavík en
fljótlega hóf hann störf í verk-
smiðju Álafoss í Mosfellsbæ.
Eftir að Jósef og Rósa giftu
sig fluttu þau til Reykjavíkur
frá Mosfellsbæ og hófu þar
búskap. Jósef hóf þá aftur
störf hjá Héðni. Í gegnum tíð-
ina starfaði hann einnig hjá
Landvélum og Fjöltækni. Síð-
ustu starfsárin áður en hann
fór á eftirlaun vann hann hjá
Héðni í Garðabæ. Jósef hafði
gleðina að leiðarljósi, honum
þótti mjög gaman að spila á
harmonikku. Jósef lagði ungur
að árum stund á borðtennis og
varð Norðurlandameistari með
landsliði Íslands í þeirri grein.
Þá stundaði hann jafnframt
knattspyrnu og spilaði meðal
annars með Þrótti í Reykjavík.
Þrátt fyrir að Jósef hafi búið
mestalla ævi sína á Íslandi bar
hann ávallt sterkar taugar til
heimalandsins og fylgdist vel
með því sem þar gerðist. Hann
heimsótti æskustöðvarnar
reglulega og hélt sambandi
við vini og fjölskyldu.
Útför Jósefs fór fram í
kyrrþey frá Dómkirkju Krists
konungs í Landakoti 2. mars
2017.
b) Sandra Ellerts-
dóttir, f. 1986,
maki Ólafur Jakob
Þorgeirsson, f.
1983. 2) Elísabet
Katrín, f. 1963,
maki Rafn Þor-
steinsson, f. 1963.
Börn þeirra eru:
a) Rafn Þór Rafns-
son, f. 1985, maki
Jenny Eriksson, f.
1989. b) Stefanía
Rafnsdóttir, f. 1990, maki
Brynjar Gunnarsson, f. 1989.
Sonur þeirra er Máni, f. 2012.
3) Rósa, f. 1969, maki Þór-
oddur Sigfússon, f. 1973. Synir
þeirra eru: Lárus Þóroddsson,
f. 2000, og Daníel Þóroddsson,
f. 2006. Árið 1956 urðu
straumhvörf í lífi fjölskyldu
Jósefs þegar hún ákvað að
flýja land vegna uppreisnar-
innar gegn Sovétstjórninni
sem hófst 23. október það
sama ár. Flúði fjölskyldan
fyrst til Austurríkis en kom
þaðan, ásamt hópi annarra
flóttamanna, til Íslands með
Rauða krossinum 23. desem-
ber. Hópurinn taldi alls 52 og
var þar á meðal eftirlifandi
eiginkona Jósefs, Rósa. Jósef
Elsku pabbi minn.
Það er erfitt að koma í orð
öllu því sem fer um huga minn
nú þegar ég sest niður og
skrifa þessar línur til að minn-
ast þín.
Þú varst svo stoltur af upp-
runa þínum og hafðir ætíð svo
gaman að því að heimsækja
heimaland þitt og spila ung-
verska tónlist á æskuheimili
okkar systra. Stundum var
harmonikkan eða hljómborðið
tekið fram á fjölskyldusamkom-
um og þú varst svo glaður og
kátur að leyfa okkur að njóta
tónlistarinnar.
Á hverju ári fóruð þið
mamma í sumarfrí til heima-
landsins og upplifðuð allt sem
Ungverjaland bauð upp á bæði
í mat og drykk og til að hitta
vini ykkar og skyldmenni.
Oftast var komið með eitt-
hvað gott ungverskt handa
okkur systrum til að smakka á
sem þið fluttuð með ykkur yfir
hafið.
Þú gast ekki beðið eftir að
það færi að vora svo að þú gæt-
ir farið að hlakka til næsta
ferðalags til heimalandsins.
Í fyrra haust voruð þið
mamma líka búin að plana ferð-
ina til Ungverjalands en svo
veiktist þú skyndilega í október
okkur öllum að óvörum og lam-
aðist.
Því miður var sú ferð blásin
af sem þú hlakkaðir svo mikið
til að fara í.
Næstu fjóra mánuði barðist
þú fyrir lífi þínu og við fjöl-
skyldan bárum svo mikla von í
hjarta okkar um að þú myndir
ná þér og komast aftur heim til
mömmu en að morgni 23. febr-
úar síðastliðins kom svo kallið.
Við systurnar og mamma
ætluðum aldrei að geta kvatt
þig.
Jarðarför þín var svo falleg
og einlæg með uppáhalds ung-
versku lögunum þínum sem þér
þótti svo vænt um.
Eftir sitjum við öll með
brostin hjörtu og stórt skarð er
hoggið í fjölskylduna okkar eft-
ir andlát þitt.
Elsku mamma mín, missir
þinn er mikill þótt öll séum við
í sárum og syrgjum pabba en
hann var eiginmaður þinn, vin-
ur og félagi og þið voruð ótrú-
lega samrýnd hjón í 60 ár.
Ég bið góðan Guð að vaka
yfir þér alla tíð.
Bið til drottins að vaka yfir
okkur öllum og styrkja okkur á
þessum dimmu sorgardögum.
Þó að söknuðurinn og sorgin
sé sár munum við læra að lifa
með að pabbi er farinn, þó að
það verði erfitt fyrir okkur öll.
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn, það er sárt að hugsa til
þess að ég geti aldrei aftur tek-
ið utan um þig og kysst.
Ég elska þig.
Þín dóttir
Katrín.
Árið 1980, þegar ég hóf störf
á saumastofunni Dúk við að
pressa föt, kynntist ég mæðg-
um sem áttu eftir að hafa mikil
áhrif á líf mitt. Önnur var
Annabella, dóttir þín og síðar
eiginkona mín. Hin var móðir
hennar, Rósa, eiginkona þín.
Það tókst með okkur góður vin-
skapur og gerðist ég tíður gest-
ur á heimili ykkar. Þú tókst
alltaf vel á móti mér og var ég
ávallt velkominn.
Þú varst ekki með bílpróf en
notaðir strætó og svo keyrðum
við þig líka oft, t.d. á borðtenn-
isæfingar sem þú unnir mjög.
Við fórum í margar ferðir sam-
an, hér innanlands, í sumarbú-
stað, til sólarlanda og svo
margar ferðir til Ungverja-
lands, heimalandsins sem þú
elskaðir og dáðir. Fyrsta ferðin
okkar saman til Veröce var ein-
stök. Þar hvarfst þú til vina
þinna og frændfólks. Þú elsk-
aðir bæinn þinn og vini þína og
ég er svo þakklátur fyrir að
hafa kynnst þeim seinna meir.
Vinir þínir sakna þín sárt. Þér
þótti líka vænt um Ajka,
heimabæ konu þinnar, enda er
það líka uppáhaldsbærinn minn
í dag. Það sem við höfðum það
gaman í Ajka og svo að hafa
verið í sumarhúsi við Balaton-
vatn, þið tvö og við með börnin
okkar. Borðtennis úti í garði á
daginn, pool á kvöldin og „ís-
lenskt cola“ og svo dansað við
tónlist Betli Duo. Ég er þakk-
látur fyrir að hafa fengið að
keyra þig um sveitir Ungverja-
lands og sjá með þér landið
sem þú unnir. Þegar við kom-
um í kaffi til ykkar á sunnudög-
um leið ekki á löngu þar til þú
spurðir: „Elli minn, má bjóða
þér „íslenskt cola?“ Ekki neit-
aði ég því og svo kom: „Elli
minn, hvert eigum við að fara í
sumar?“ Því var auðsvarað: til
Ungverjalands, því að ég elska
það land eins og þú. Og strax
var byrjað að plana hvað ætti
að skoða og borða – þú elskaðir
ungverskan mat. Ég er þakk-
látur fyrir hvað þú varst góður
afi og langafi barnanna minna
og þau sakna þín sárt. Langafa-
börnin munu fá að vita hver
langafi þeirra var og hversu
góður og yndislegur þú varst.
Þú elskaðir konuna þína, dætur
þínar og okkur öll, sem nú
syrgja þig sárt, þið voruð svo
samrýmd og dugleg, enda erfitt
að byrja búskap í nýju landi.
En þið stóðuð ykkur með mikl-
um sóma og áttuð yndislegt
heimili.
Elsku tengdapabbi, þín er
sárt saknað og mun ég geyma
minningu um þig í hjarta mínu.
Hvíl í friði.
Þinn tengdasonur
Ellert Csillag Sigurðsson.
Fyrstu minningar mínar um
afa minn eru lyktin góða en
sérkennilega af fötunum þegar
hann kom heim af járnsmíða-
verkstæðinu, tópasið í úlpuvas-
anum og hrafnsvart hárið
greitt aftur. Afi hafði einstakt
lag á að vekja hjá manni áhuga,
einkum þó á náttúrunni og
íþróttum en það var eiginlega
sama hvaða viðfangsefni var
um að ræða, sjaldan kom mað-
ur að tómum kofunum hjá hon-
um. Ég minnist nú með hlýju
þessa glaðlynda og ástríka
manns sem nú er sárt saknað
af öllum þeim sem kynntust
honum.
Sindri Ellertsson Csillag.
Elsku afi.
Nú sefur þú í kyrrð og værð
og hjá englunum þú nú ert.
Umönnun og hlýju þú færð
og veit ég að ánægður þú sért.
Ég kvaddi þig í hinsta sinn
Ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Blessun drottins munt þú fá
og fá að standa honum nær.
Annan stað þú ferð nú á
sem ávallt verður þér kær.
Ég kvaddi þig í hinsta sinn
Ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Við munum hitta þig á ný
áður en langt um líður.
Sú stund verður ánægjuleg og hlý
og eftir henni sérhvert okkar bíður.
Við kveðjum þig í hinsta sinn
Við kvöddum þig í hinsta sinn.
(Þursi 1981.)
Við elskum þig, afi.
Kveðja frá barnabörnum þín-
um,
Stefanía og Rafn Þór.
Jósef Rafn
Gunnarsson
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir og afi,
INGVI RAFN FLOSASON
rakari,
Víðilundi 24, Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð laugardaginn
4. mars.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 17. mars
klukkan 13.30. Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð en
þeim sem vilja minnast hans er bent á dvalarheimilið Hlíð.
Karlína Ingvadóttir Marinó Marinósson
Ingvi Þór, Sævar Óli, Eva María
og aðrir aðstandendur
Elskulegi faðir okkar,
ÁRNI JÓN KONRÁÐSSON,
lést á Hrafnistu Reykjavík 7. mars.
Útförin fer fram frá Fella- og Hólakirkju
föstudaginn 17. mars klukkan 13.
Pálína Kristín Árnadóttir Guðbrandur Ingimundarson
Sigríður Árnadóttir Kristmar Höskuldsson
Ásta Árnadóttir Sigurjón Jónsson
Valgerður Árnadóttir Baldvin Skúlason
Konráð Árnason Svandís Þóra Ölversdóttir
Hafliði Ingibergur Árnason Luvísa Sigurðardóttir
Árni Árnason Lilja Helgadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓHANNA ARNÓRSDÓTTIR,
lést 12. mars á hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð Kópavogi. Jarðsett verður frá
Kópavogskirkju 17. mars klukkan 11.
María Sólveig Hjartardóttir Jón Kristinn Marteinsson
Arndís Kristjana Hjartardóttir Francisco Fernandez Bravo
Eydís Ósk Hjartardóttir Viggó Jóhannsson
Kristín Gyða Hjartardóttir Guðni Benjamínsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ODDNÝ KRISTÍN ÞORKELSDÓTTIR,
Abba,
Skúlagötu 15,
Borgarnesi,
lést sunnudaginn 12. mars.
Útförin fer fram frá Borgarneskirkju föstudaginn 24. mars
klukkan 13.
Trausti Jónsson
Oddný Sólveig Jónsdóttir Guðmundur Hallgrímsson
Júlíana Jónsdóttir Eiríkur Ólafsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
ÁRNI VALDIMARSSON,
Sigtúnum, Selfossi,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 2. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna. Fjölskyldan þakkar hlýhug og
góðar kveðjur.
Nína Björg Knútsdóttir
Anna S. Árnadóttir Hörður E. Sverrisson
Steinar Árnason Friðsemd E.S. Þórðardóttir
Þröstur Árnason
Elínborg Arna Árnadóttir Magnús V. Árnason
Valdimar Árnason
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar elskulegi
STEFÁN MÁR GUÐMUNDSSON
kennari,
Þiljuvöllum 21,
Neskaupstað,
lést mánudaginn 13. mars.
Útförin auglýst síðar.
Vilborg Stefánsdóttir
Ingunn Erla Stefánsdóttir
fóstursynir og aðrir vandamenn