Morgunblaðið - 22.07.2017, Síða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 2017
Eftir snörp og
erfið veikindi hefur
Hrafnhildur vin-
kona mín kvatt
þessa jarðvist og haldið til nýrra
heimkynna. Við fráfall hennar
rifjast margt upp. Vináttan sem
varð til við húsbyggingar í Lækj-
arselinu fyrir 35 árum þar sem
bjartsýni og dugnaður okkar
unga fólksins réð ríkjum og ekk-
ert verkefni svo stórt að ekki
mætti leysa það. Vinátta þeirra
hjóna Hrafnhildar og Rafns
fölskvalaus og traust og hjálp-
semi og greiðvikni í hávegum
höfð. Börnin okkar voru leik- og
skólasystkin og nóg var af
óbyggðum svæðum og spennandi
verkefnum fyrir dugmikla krakka
í ævintýraleit.
Það er ekki ofsögum sagt að
grænir fingur hafi flækst fyrir
okkur stöllum á þessum fyrstu ár-
um, við spáðum samt og spekúler-
uðum hvað við gætum lagt að
mörkum í umhverfismálum. Við
byggðum okkur veglegan þriggja
hólfa safnhaug á lóðamörkum þar
sem valinn úrgangur skyldi hýst-
ur og eftir kúnstarinnar reglum
var fært milli hólfa og afrakstur-
inn hin fallegasta mold. Þetta
fannst okkur gaman og gjarnan
var safnhaugurinn sýndur áhuga-
sömum við sérstök tækifæri og
boðið upp á sérrí í leiðinni. Ekki
gekk allt sem skyldi í garðyrkj-
unni, t.d. gróðursetning vorlauka
sem okkur var sagt að væri einfalt
verk og gott fyrir byrjendur, náð-
um við að klúðra því, ekki sást
tangur né tetur af téðum laukum
fyrr en löngu eftir tilsettan tíma
en við lærðum hvor af annarri og
höfðum gaman af tilstandinu.
Hrafnhildur var skemmtileg
kona, ákveðin og skarpgreind,
mikill uppfræðari enda kennari
að mennt. Hún lagði ríka áherslu
á að vera vel undirbúin fyrir
hvern skóladag og krafðist þess
sama af nemendum sínum. Sum-
um þótti hún helst til of ströng en
þau eru víst allmörg tilvikin þar
sem gamlir nemendur þökkuðu
henni tilsögnina. Ófáir nemendur
fengu heiðurssess við borðstofu-
borðið heima hjá Hrafnhildi þar
sem farið var yfir verkefni sem
vöfðust fyrir nemandanum. Út-
skýringar gefnar í rólegheitum og
úrlausn verkefnisins í höfn, nem-
andinn hæstánægður og kennar-
inn ekki síður. Svona var hún
Hrafnhildur mín, allt upp á punkt
og prik, ekkert of né van.
Heimsóknir þeirra hjóna til
okkar Ævars á Þorláksmessu-
kvöld í tugi ára eru svo dýrmætar
í minningunni. Þau komu færandi
hendi með fallegar jólaskreyting-
ar og fengu í staðinn hinn árlega
nýbakaða marengs, allt sam-
kvæmt venju og engin ástæða
þótti til breytinga. Sérhver heim-
sókn var tilhlökkunarefni og má
sannast teljast til gæðastunda. Á
þessum kvöldum voru ýmis
skemmtileg atvik fyrri ára rifjuð
Hrafnhildur
Þorgrímsdóttir
✝ HrafnhildurÞorgrímsdóttir
(Habbý) fæddist 3.
mars 1949. Hún lést
6. júlí 2017.
Útför Hrafnhild-
ar fór fram 20. júlí
2017.
upp, oftast bætt í og
krítað liðugt sem
gerir allar sögur
miklu betri.
Nú er lífsgöngu
elskulegrar vinkonu
lokið og lífið tekur á
sig nýjan blæ hjá
fjölskyldunni. Við
Ævar og fjölskylda
okkar sendum kær-
um vini okkar,
Rabba, Ásdísi og
Óla og fjölskyldunni allri okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Kært ertu kvödd.
Ásta Guðjónsdóttir.
Það er þyngra en tárum taki að
setjast niður og reyna af veikum
mætti að minnast einstakrar vin-
konu, Hrafnhildar Þorgrímsdótt-
ur. Þessi tími í veikindum hennar
nú í sumar hefur verið mjög stutt-
ur og alltof snöggur svo ekki er
unnt að skilja. Við kynntumst
þeim hjónum Hrafnhildi og Rafni
Kristjánssyni fyrir réttum 25 ár-
um og hefur þessi vinskapur við
þau verið einstakur. Okkur er efst
í huga mikið þakklæti fyrir þessi
góðu kynni sem aldrei hefur borið
skugga á. Habbý var alltaf gef-
andi í öllum sínum samskiptum.
Hún var einstaklega skemmtileg
en umfram allt leiðbeinandi og rík
að gáfum sem hún deildi frá sér.
Habbý var einstakur íslensku-
kennari og á hún stóran hóp nem-
enda sem dá hana enn í dag. Hún
hafði áhuga á að fylgjast með
börnum okkar og barnabörnum.
Sonur okkar, sem var eitt vorið 17
ára nemandi í 3. bekk í MR, naut
aðstoðar Habbýjar til að komast í
gegnum þungt íslenskupróf. Fyr-
ir þetta vorum við henni ávallt
þakklát.
Það var gaman að ræða við
hana um öll heimsins mál, því
skoðanalaus var hún ekki. Hún
var líka mikill gleðigjafi og heims-
kona heim að sækja. Við urðum
þeirrar gæfu aðnjótandi að fara
með þeim hjónum í a.m.k. 20 sum-
ur í sveitina okkar Vesturhópið og
eiga þar saman einstakar gleði-
stundir sem eru sannkallaðar
minningaperlur og verða geymd-
ar vel. Þangað fór vinahópurinn
Geitavinafélagið eina helgi á
sumri og átti þar saman frábærar
stundir við silungsveiðar, söng,
gleði og glens. Habbý stýrði þess-
um helgum af sinni alkunnu
snilld. Á þessum helgum var alltaf
farið í „pikknikk“ með kaffi og
heimasmurt brauð og alltaf gert
eins ár eftir ár. Habbý mátti aldr-
ei neitt aumt sjá og hugsaði alltaf
mikið um aðra. Ef hún gat gert
einhverjum einhvern greiða, þá
gerði hún það, endurgjaldslaust.
Kennarinn í henni kom alltaf
sterkt fram í öllum samskiptum,
því hún var alltaf leiðbeinandi,
enda einstaklega vel lesin. Hún
fann alltaf betri lausnir í öllu er
viðkom rekstri á heimili og í eld-
hússtörfunum. Elsku Habbý, við
þökkum þér samfylgdina í gegn-
um árin og erum þess fullviss að
við eigum eftir að hittast í æðri
heimkynnum og fá okkur einn
Grand saman. Elsku vinur Rabbi,
Ásdís, Óli og fjölskyldur ykkar,
við biðjum góðan Guð að umvefja
ykkur öll á ykkar erfiðu stundum
þessa dagana. Minning um góða
eiginkonu, mömmu, tengda-
mömmu og ömmu lifir í hjörtum
ykkar allra og verður aldrei frá
ykkur tekin. Elsku Habbý, góða
ferð, við hittumst síðar í sumar-
landinu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Kristín Hraundal og
Tryggvi Jónasson.
Elsku Habbý, góðir vinir eru
gulli betri og svo sannarlega hef-
ur það átt vel við þig og ykkur
hjónin. Þegar hugsað er aftur í
tímann þá koma upp í hugann
nokkrir eiginleikar þínir eins og
samviskusamur og góður kenn-
ari, traust vinátta, hreinskilni,
kátína, sterkar skoðanir, gest-
risni, gott skipulag, söngur, gleði
og handtaska með öllu sem til
þurfti til daglegs brúks – þar sem
hver hlutur á sinn stað.
Þú hefur alltaf verið stór og
mikilvægur hluti í lífi okkar hjóna
og barna okkar og verið traustur
vinur í blíðu og stríðu. Við sökn-
um þín mikið og erum þakklát þér
fyrir allar góðu samverustundirn-
ar, vináttuna og trygglyndið í ára-
tugi.
Blessuð sé minning þín, elsku
vinkona, þú munt alltaf lifa áfram
í minningu okkar.
Elsku Rabbi, Ásdís, Óli og fjöl-
skyldur. Guð gefi ykkur styrk til
að vinna úr sorginni.
Kristrún og Jón Kr.
Fráfall Hrafnhildar Þorgríms-
dóttur leiðir hugann að því hversu
misjafnt það er sem manneskjan
skilur eftir sig. Margir munu
minnast hennar vegna þeirra eig-
inleika sem hún bjó yfir og þeirra
áhrifa sem hún hafði á samferða-
fólk sitt.
Ég er harmi slegin og ófá tár
hafa runnið niður kinnar mínar
liðnar vikur og vil ég stikla á stóru
varðandi samband okkar tveggja.
Hrafnhildur var að mörgu leyti
alveg einstök, svo innilega gegn-
heil í einu og öllu. Framkoma
hennar og fas var, á stundum,
með talsvert öðrum hætti en
margra annarra. Persónuleiki
hennar einkenndist af hreinskilni,
heiðarleika og hjálpsemi. Hún var
ráðholl með eindæmum en um-
fram allt var hún ákaflega kær-
leiksrík, hún vafði fólk ást og um-
hyggju sem ég og fjölskylda mín
fórum ekki varhluta af.
Hvort það voru örlaganornirn-
ar eða aðrar góðar vættir sem
urðu þess valdandi að leiðir okkar
lágu saman skal ósagt látið, en
það reyndist okkur hin mesta
gæfa.
Á kveðjustundu er það huggun
harmi gegn, að hafa átt með
Hrafnhildi tvær yndislegar sam-
verustundir, þær verða mér
ógleymanlegar og ég er ákaflega
þakklát. Á þessum lokametrum
var bæði talað af gamni og alvöru,
hlegið bæði og grátið, faðmast og
kysst og að endingu las ég íslensk
ættjarðarljóð sem ég vissi að mín
elskulega vinkona kunni vel að
meta.
Við Guðjón og börnin erum
þakklát væntumþykju og vináttu
þeirra Hrafnhildar og Rafns alla
tíð og munum minnast samveru-
stundanna með gleði og virðingu.
Við sendum allri fjölskyldu
Hrafnhildar Þorgrímsdóttur okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum guð að blessa ykkur. Þín
vinkona,
Sandra.
Lífið er ekki alltaf auðvelt og
ótímabærar fréttir sem berast
okkur koma alltaf á óvart. Elsku
besta vinkona okkar, hún Hrafn-
hildur, Habbý, er dáin og farin frá
okkur í miðju lífsins. Við áttum
svo margt ógert saman. Snögg
óvænt veikindi hennar komu sem
högg og eftir sitjum við í sorg og
söknuði. Við kynntumst í Kenn-
araskólanum 1965-1969 og eftir
að skóla lauk héldum við hópinn
og hittumst í saumaklúbbi. Brátt
urðum við sjö eftir – Habbý,
Sigga, Magga, Ingibjörg, Anna
Þóra, Anna Magga og Oddný
Dóra. Dóra lést langt um aldur
fram en fór þó í nokkrar ferðir
með okkur. Árið 1997 fórum við í
okkar fyrstu utanlandsferð sam-
an og eru þær orðnar allmargar
síðan. Alltaf skemmtum við okkur
vel og áttum yndislega daga,
hlógum mikið og teyguðum bjór.
Þegar Habbý og Magga urðu
þreyttar settust þær á góðan stað
og spjölluðu yfir einum bjór með-
an göngugarparnir strunsuðu
áfram og skoðuðu sig um. Þessar
ferðir einkenndust af gleði, hlátri,
góðu spjalli og samkennd. Habbý
var ótvírætt góður kennari.
Henni leið best með ögrandi verk-
efni og þá lá hún ekki á liði sínu en
útbjó ótal spjöld og verkefni með
spurningum og svörum svo nem-
endur lærðu íslenskuna rétt og
vel. Hún lagði sig ekki bara fram
við að koma þekkingu til skila
heldur byggði hún upp traust og
kjark sem reyndist nemendum
ómetanlegt veganesti út í lífið.
Habbý elskaði bækur og komst
yfir að lesa ótrúlega mikið magn.
Það var gaman að heyra hana
segja frá og skiptast á skoðunum
um bækur og höfunda þeirra.
Habbý var trúuð, glaðlynd og
trúði á það góða í lífinu en hún lá
ekkert á skoðunum sínum um
menn og málefni. Hún gat alveg
lesið yfir hausamótunum á þeim
sem henni fannst ekki breyta rétt.
Habbý var afar greiðvikin. Ef átti
að ferma eða halda upp á stór-
afmæli einhvers ættingja sagði
hún: „Komið bara í Lækjarselið,
við Rabbi reddum þessu.“ Öllu
var snúið við og veislur haldnar
með glæsibrag. Við vorum búnar
að skipuleggja ferð til Vilnius en
Habbý komst ekki með því þá var
hún orðin veik en sagði að við
skyldum fara. Hún var svo sann-
arlega í huga okkar og oft sáum
við eitthvað sem minnti á hana,
s.s. slæður eða töskur með litun-
um hennar. Það lýsir Habbý vel
að á sjúkrabeði bað hún okkur að
kaupa tvær sérríflöskur í fríhöfn-
inni handa tveimur öldruðum vin-
konum. Það mátti að sjálfsögðu
ekki bregðast. Fjölskyldan var
Habbý allt; Rabbi, börnin,
tengdabörnin og barnabörnin.
Hún var vakin og sofin yfir vel-
ferð þeirra og þeirra söknuður er
sárastur. Barnabörnin missa ekki
hvað minnst að fá ekki að koma til
ömmu að leika eða læra. Litlu
börnunum verða vonandi sagðar
margar góðar sögur um ömmu
Habbý.
Elsku góða vinkona:
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Elsku Rabbi, Ásdís, Njáll, Óli,
Dögg og barnabörn, okkar inni-
legustu samúðarkveðjur til ykkar
allra. Missir ykkar er mikill og við
biðjum Guð að styrkja ykkur í
sorginni.
Fyrir hönd ferða- og sauma-
klúbbssystra úr Kennaraskólan-
um,
Margrét Sigurðardóttir.
Það er með miklum söknuði
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall og útför okkar
ástkæru eiginkonu, móður og
tengdamóður,
SIGURBJARGAR KARLSDÓTTUR,
Hlíðartúni 21, Hornafirði.
Ólafur Björn Þorbjörnsson
Þórunn Ólafsdóttir Sigurður Ólafsson
Karl Guðni Ólafsson Bylgja Ólafsdóttir
Bára Sigurbjörg Ólafsdóttir
og aðrir aðstandendur
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæra eiginmanns, föður, tengdaföður,
sonar, afa og bróður,
DAVÍÐS WALLACE JACK
flugvirkja,
Blikanesi 2, Garðabæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar 13 EG á LSH við
Hringbraut og líknardeildar LSH í Kópavogi fyrir góða umönnun
og hlýja nærveru. Guð blessi ykkur öll.
Bergdís Ósk Sigmarsdóttir
Róbert Jack Díana Dröfn Heiðarsdóttir
Sigmar Jack Hege Elisabeth Wennersgaard
Vigdís Jack
barnabörn og systkini hins látna
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát okkar ástkæru
GUÐRÚNAR KRISTJÁNSDÓTTUR.
Við sendum starfsfólki Hjúkrunarheimilisins
Lögmannshlíðar innilegar þakkir fyrir
ómetanlega alúð og hugulsemi.
Angantýr Einarsson Auður Ásgrímsdóttir
Bergþóra Einarsdóttir Eyjólfur Friðgeirsson
barnabörnin öll og fjölskyldur þeirra
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MILDRED SOFIE KÁRASON,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
mánudaginn 10. júlí.
Útförin fór fram í kyrrþey frá Seljakirkju
þriðjudaginn 18. júlí.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Skógarbæjar fyrir góða umönnun.
Rita Lúkasdóttir Hörður Hilmarsson
Pétur Nygaard Lúkasson Elva Björk Elvarsdóttir
Karen Lúkasdóttir Erik Todal
barnabörn og langömmubarn
Hjartanlegar þakkir til ykkar allra fyrir
hlýhug, blóm og kveðjur við andlát og útför
okkar ástkæra
HAUKS K. GUNNARSSONAR,
Sólarsölum 7,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk blóðlækningadeildar 11 G á
Landspítalanum við Hringbraut fyrir góða umönnun og hlýju.
Gréta Óskarsdóttir
Helga G. Hauksdóttir Þorsteinn Guðbjörnsson
Margrét Hauksdóttir Hilmar Kristinsson
Kristbjörn Hauksson
Við þökkum auðsýnda samúð við andlát og
útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
SIGRÍÐAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Sísí,
snyrtifræðings,
Strikinu 8, Garðabæ.
Sérstakar þakkir til allra sem önnuðust hana
í veikindum hennar.
Ágústa Arna Grétarsdóttir Jón Benediktsson
Kristján M. Grétarsson Guðný Hansdóttir
Inga Hrönn Grétarsdóttir Ari Björnsson
barnabörn og aðrir aðstandendur