Dagsbrún - 01.05.1896, Qupperneq 5

— G9 —
°S vél’ pj'ium alstaðar myndir af konungmn sem stauda frammi fvr-
ir tré þcssu og færa því förnir. Dýrin eru á myndunum látin krjúpa
íi kné fyrir því, svo cr helgi þess mikil.
En Jretfa lífsins trc er einnig iijá Ivaideum bundið við sælustað-
inn paradís. Kaldear iiöfðu sína paradís eins og aðrar þjöðir.
Ilugsuðu þcir séi staðinn á íjalli cinu, vorn þar uppsprettur vatna
er runnu sa.man og urðu að clfum miklum I aldingörðum þessmn
voru heiiög tré scm báru dýrindis ávexti. Eitt af tijám þessum var
lífsins tré. Var Imgmyndin um sælustað þennaii svo rík hjá mönn-
um, að .menn fóru ;tð rcyna að líkja ettir þessum lmgsjóna aldin-
garði. Konungarnir bygðu hailir sínar og prestarnir musteri sín á
liæðum miklum cr þcir liióðu undir þau, og þar bygðu þeir þessa
hangandi aldingarða sína, scm Grikkir kölluðu Paradeisot. Þessar
paradisir sáu gömlu llebrearnir, forfeður Abrahams, dagleg.i fyrir
sér og þaðan höfðu þeir hugmyndina um aldingarðinn Eden með
þessu lífsins tré, sem áðnr er sagt frá.
En I sambandi við þessa upphækkuðu staði skal getið hinna
helgu mustei’a þeiiTa Ziggurat mcð skríni guðs einhvei's í efsta
toppi musterisins. Afustei'i þessi áttu að vera nokkuiskonar eftii'-
líking fjallsins helga, er þeir héldu að himininn snei'ist um eins og
á hjólgaddi og guð átti að búa á. Eitt af þessum helgu mustei'um
VU1 bygt í borginni Birs Nimrud. Var það helgað hinum 7 himin-
tungluin og voru 7 stallar liver uppaf öðrum ferkantaðir, cn efri
stallurinn einlægt mjórri en hinn neðri og var gangur breiður utan-
um hvern stali. Musterið var því topp- eða strýtum.vndað. Var
neðst.i pallurinu hclgaður Saturnusi, 2. Jupiter, 3. Mars, 4. sólu, 5.
Venus, G. Merkúr og 7. tunglinu. Fimm af þcssum neðri pöllum
hafði einhvcr konungur bygt lengst nppi í fornulld, en svo hafði
musteiið ekki komist lengra og stóð ófullkomnað um mörg hundruð
ái-a, þangað til Nebúkadnesar, um G00 fvrir Krist, tók til og lét
hyggja ofan á það tvo cfstu pallana og var hinn cfsti helgaður
tunglguðnum allur silfri sleginn að utan. Þetta, að musterið skyldi
sitja þarna ófullgjört öldum saman, hefir óefað orðið til þess, að
ýmsar sögur mynduðust út af því hvernig á því stóð, að tncnn
skyldu hætta við að byggja turn þennan og ein af sögum þessum er
hebreska sagan um turninn Babel, og skif’ting tunguraálanna.
En nú skulutn vér víkja afturað sköpunarsögunni. Þegar Bel,
einn af guðuþrenningunni gömlu, Anu, Ea og Bel, fór að skapa og
eyddi skepnum myrkrnnna með Ijósgeislum sínum, vcrður óskapn-
aðar guðinn Mummu Tiamat, er áður ríkti, svarinn óvinur guðanna
og sköpunarinnar, Er hann ýmist nefndur “d.ekinn” eða “hinn