Dagsbrún - 01.05.1896, Qupperneq 12

— 70 —
postulanna gjðrningum scgir hann að Pétur postuli liaíi þurft að fá
þrisvar liimneska opinberun áður liann skýi'ði hinn heiðna Cornelíus
oghinír iærisveinarnir átöldu hann fyrir að hafaheimsött óumskorna
og samneitt þeim. En þá er Pétur sagði þeim alla söguna, þá fögn-
uðu þeir og vegsömuðu guð svo segjandi: ‘guð hefir þá einnig unt
heiðnum þjóðum endurvitkunar til sáluhjáipaiv llaíi Lfikas skrifað
hvorttveggja, gerði hann sig að falsspámanni, scm verðskuldaði
almenna fyrirlitningu; hafi liann logið öðru livoru, þá er víst að
liann liefir logið um eldlegu tungurnar á livítasunnu. En þrenn-
ingarkyrkjunni er hvorttveggja jafn dýrmætt. Hún hrærir alt sam-
an í cina kássu og gefur svo gaddgengnum og <iráðugum sauðum
sínum.
Fl. Svo skulum vér þá sj i livort ekki.nafnið guðs son, þegar
hann nefnir sig því nafni, táknar mcira hcldur en þegar það cr haft
um menn, hvoi't ckki í því komi í Jjós meðvitund hans um það, að
hann sé æðri vera. Sem tólf ára gamall drcngur scgir hann í must-
erinu við Jósep og Maríu; “Vissuð þið ekki að mér bar að vera í
því sem iníns föðurs er.” Það er greinilegt að liann hér hcíir skoð-
að guð föður sinn í æðri merkingu, heldur en þegar vér köllum liann
föður, því andspænis þeim föður scm María nefnir (Jósep), setur
hann sinn föður (guð).
Sv. í sama kapítula (50. v.) stendur : “En þau skildu ekki
hvað hann meinti.” En þvi skildu þau ekki hvað hann meinti, ef
að Gabríel engill hafði boðað Maríu getnað Jesú sem sonar hins
hæsta ? — Það er einn staður í Jóhannesarguðspjalli sem mig undr-
ar á að þrenningarkyrkjan liefir látið standa óbreyttan, nefnil. þetta:
Filippus fann Natanael og sagði við hann : Vér liöfum fundið þann
sem Móeses skrifaði um í lögmáíinu og spámennirnir, Jcsúm, son
Jóseps frá Nazaret.” Þesm hafa klcrkar sjaldan hróflað, en að það
skuli enn standa óbreytt, er undravert.
Fl. í freistingarsögunni kallar freistarinn hann guðs son i æðri
merkingu, því að hann segir, að scm guðs s n sé hann almáttugur
og gcti gert það kraftaverk, að gjöra steinana að brauðum. Josús
gefur ekki með einu orði til kynna, að hann álíti það rangt að liann
sé metinn svona mikils. Þó að því annar kalli hann guðsson hér,
þá er það cinmitt þess vegna hið sama og hann liefði gjört það sjálf-
ur, þar sem hann staðfestir álitið með því að leiðrétta það ekki.
Sv. Þvi heflr fl. ekki sömu orð og freistarinn hafði við Jcsú ?
“Ef þú crt guðs sonur, þá bjóð þú að steinar þessir verði að brauð-
um.” Nei, fyrir lesarann vantar vitni, hæíilegt að koma fram á
kyrkjuþingi Vestur íslendinga, að vitna um guði þess. Og til cnn