Dagsbrún - 01.06.1896, Qupperneq 3

83
En nú sjfium vér, að af yflrbórði jarðar er \ land og % sjói’, og
getum því ætlað af því, að útgufunar þessarar sé þegar lokið. En
þá sjáum vér lika, að jörðin lilýtur að hafa vei'ið til að minnsta kosti
um tuttugu miljónir ára. En óvíst er hvort fræðikona þessi heflr
tekið eftir því, að mcð þessu eyðileggur hún sögusögn biblíunnar
um aldur heimsins gjörsamlega, því að eftir biblíunni á jörðin að
vera tæpra 6000 ára gömul.
Miss Proctor er fræg vísindakona og heldur fyrirlestra að til-
hlutun mentamáiastjórnarinnar í Bandaríkjunum. Fer þetta nærri
þvf sem þeir telja aldur jarðar sem fróðastir eru um jarðmyndun og
jarðlög. Þeir telja jörðina frá 20,000,000 til 200,000,000 ára gamia.
KALDEUMENN HINIR FORNU.
Framhald
Þjóðsagnir.
Eðlileg afleiðing af því, að mennirnir í fyrstunni skildu ékki
hvernig stóð á því, að vinduBÍnn fór að blása, að sólin sýndist liða
yflr himinlivolfið, að i'egnið dundi niður úr skýjunum og þrumu-
fleygurinn sentist um loftið, var sú, að þetta var alt gjört að mátt-
ugum verum, eða guðum, sem menn ákölluðu og dýrkuðu og af
guðum þessum mynduðust svo ótal sögur. Þeir voru þarna efst
uppi í fornöldinni. Menn höfðu af þeim nokkurskonar skugga-
myndir, tröllslegar, óskiljanlegar, yfirnáttúrlegar. Þeir geugu þar
um himnana stórum skrefum í einhverri þoku, í gullnum skýfióka.
En jafnhliða þeim komu og fram aðrar .myndir og mynduðu aðrar
sögur af verum, er skyldai'i voru og nær stóðu mönnunum, það voru
sögur af liálfguðunum,—- feðrum þjóðflokkanna, stofnendum þjóð-
anna, félögum guðanna og gyðjanna, af mönnum, sem voru elskaðir
öðrum fremur af guðunum og dýrkaðir sem guðir af mönnum. Og
þegar svo sögurnar voru sagðar af þeim þúsundir ára eftir dauða
þeirra, þá fóru menn að villast á þeim og guðunum, og sögðu af
þeim sögur, sem áður höfðu verið sagðar af guðunum. Þegar til
dæmis sólguðinn átti að berjast á himnum við anda eður guði
myrkranna eður kuldans og frostsins, þá var sú saga seinna sögð
um einhvern mikin mann; þessi orusta sólarguðsins var flutt ofan á
jörðina. Einhver hálfguð var settur í stað sólarguðsins og látinn
heyja orustuna við allra handa óvætti og svo var söguefni þessu
snúið við á allar lundir. Sagan komfram í ótal myndum. Ein af