Dagsbrún - 01.06.1896, Blaðsíða 6

Dagsbrún - 01.06.1896, Blaðsíða 6
— 86 — þínar skula margfaldast, múlasnar þínir vera fljótir og uxar þínir storkir. Enginn skal vera jafningi þinn.” En svo vav Izdubar drembilátur, að hann hafnaði ástum gyðj- unnar. Ilann bríxlaði henni með því, að hún elskaði Dumuzi og aðra á unclan sér. Þá reiddist Islitar stórlega, og brá sér upp til liimna á fund Anu föður síns, og segir : “Faðir minn. Izdubar heflr svívirt mig. Hann metur einskis fegurð mína og hafnar ástum mínum.” Hún heimtar því að Anu rétti við hluta sinn, og skapar Anu þá naut citt mikið og sendir það á móti borgarmönnum í Erech. En Izdubar og fóstbrœður hans fara á móti nautinu og vinna það. Eabani þrífur annari hendi um liala nautsins en annari í horn þess, en Izdubar ræður þvi bana. Tóku þeir svo hjarta þess og fórnuðu því sólguðinuro. Þá gengur Ishtar fram á borgarmúra og formælir Izdubar. Fylgja henniþern- ur hennar og.gráta þær hátt og mikinn yflr dauða hins guðdómlega nauts. En Izdnbar kallar saman menn sína og býður þeim að taka líkama nautsins ' og flytja hann á altari sólguðsins sem fórn til Shamash. Síðan þvoðu þeir hendur sínar og snéru heim til Erech og héldu sigurveisiu míkla. En i stað þoss að rciði gyðjunnar scfaðist, þá varð þettatil þess að æsa hana cnn meira. Fær liún nú móður sína, gyðjuna Anatu, í fyigi með sér og slær hán Izdubar sýki þungri, nokkurs konar holds- veiki, en deyðir Eabani. Izdubar verður hryggur mjög við dauða fóstbróður sins, styrkur hans hvarf frá honum og aulc þess leið hann sárar kvaiir. Hann dreymdi vonda drauma, og nú var enginn sem gæti liuggað tíann. Loks réð hann það af að leita á fund forföður síns Hasisadra, er bjó langt í bu;-tu við “ósa fljótanna,” og var ó- dauðlegur, og spyrja liann hverníg hann gæti iæknast og fengið styrk sinn aítur. Hann leggur þá einn á stað, og kemur í ókunnugt lancl. Þar flnnur hann verur tröllstórar, hálfa menn og hálfa sporð- dreka. Fætur þeirra voru í jörðu niðri, en höfuð þeirra tók við hlið himnanna. Þeir voru gæzluverðir sólarinnar og höfðu gát á upp- göngu sólar og niðurgöngu. Er þeir sáu hann sögðu þeir hvor við annan : “Hver er þessi sem kemur til vor með merki um reiði guð- anna á líkama’ sínum ? ’ Izdubar segir þeim hver hann sé og skýr- ir þeim frá erindi sínu, en þeir vísa honum leið til bústaða hinna sæiu við ósa íljótanna, og sögðu iionum að vegurinn væri iangur, en torfærur nógar. Leggur hann þá aftur á stað yflr sanda mikla og gröðurlausa, og heldur einlægt áfram án þess að líta nokkru sinni um öxl sér, þangað til liann kemur í fagurt rjóður við sjáfarströndu. Yoru ávextir trjánna þar gimsteinar einir og gættu rjóðursins meyj-

x

Dagsbrún

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagsbrún
https://timarit.is/publication/1272

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.