Dagsbrún - 01.06.1896, Side 13

Dagsbrún - 01.06.1896, Side 13
95 — nó átfcir. Þar Jcsús þekti ekki lögan jarðarinnar, sem iiann stöð íi, og gat ckki greint snúning hennar og gang- kringum sólina. Má geta nærri, livað hann heíir vitað um liinn ósýnilega guð, sem hann var að boða. Hann einungis liaíði cftir hinum gömlu guðs hug- mynclina og gylti iiana með nýrri hugmyndum, líklcga ín'i sér og öðrum cn að því er séð verður alt í góðum tilgangi. FJ. “0g hvar sem tveir eða þrír eru saman komnir í mínu nafni, þar vii ég vera mitt ú mcðal þeirra (Matt. 18.). Þessu leyíir hann sér að lofa öllum sínum iærisveinum um allan heirn. Má nokkur maður tala þannig? Nci: og það gjörði lieidur enginn nem’a hann væri viti sinu fjær”. Sv. Hann yrði þá í æði mörgum pörtum. En hver heilvita maður sér, að Jesús heflr ekki talað þetta. Og það er satt að það ge.ði enginn nema hann væri brjálaður. En að brjálsemi sýni nokkra veru í guðsmynd, get ég ekki trúað. Því sýnist það undra vert, að lærður maður geti ekki gjört greinar mun á guðvísi og brjálsemi. Fl. “Hann segir um sjálfan sig, að liann hafi hina fullkomnu þekking og enginn maður annar og að liann sjálfur sé svo algjör- lega einstök vera, að enginn geti þekt sig nerna guð: enginn þekkir soninn nema faðirinn, og enginn föðurinn nema sonurinn og sá sem sonurinn vill það auglýsa. Það væri undarlegt af manni að tala þannig um sjálfan sig; að mönnum fyrir hann sé unt að þekkja guð, og enginn viti hver hann sé nema guð og þeir sem hann auglýsi það (Matt. 16.). Sv'. Seint leiðist prestum að leggja Jesú Ijúgandi orð í munn. Það eru livergi í guðspjöllunum þau orð, að Jesús segist vefa algjör- lega einstök vera. Og að hann hafi hina alfullkomnu þekkingu. Af þessu má sjá sannleiksást Vestur-Islenzku prestanna. Og hvað þeir óttast hinn stranga alsherjar dóm, sem þeir seint og snemma ota að söfnuðum sínum og öllum er þeir ná til. En það sem stend- ur hjá Matteusi af greininni er áður svarað. Fl. “Ilvílík sjálfsmeðvitund kemur fram í þessu, þegar hann segir um sjálfann sig: hér er sá sem meiri er en musterið”. Sv. Eru ekki allir menn meiri húsum, sem þeir byggja? Það er hundurinn, liann er eðlishærri musterum, hann er lifandi og starf- andi vera. Ilann lærir allan sinn aldur, að sínu leyti eins og must- eris prédikari. En hann lýgur aldrei. Hann sver aldrei trúnaðar- eið, en lcggur líf sitt í sölurnar fyrir vin sinn, ef honum sýnist þess við þurfa. En ef hann fylgir vini sínum inn fyrir musteris dyrnar, þá þrýfur siðagætir í hnakkann á honum, og ef hann getur, sendir

x

Dagsbrún

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagsbrún
https://timarit.is/publication/1272

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.