Feykir - 02.12.2010, Blaðsíða 7

45/2010 Feykir 7
hann að allt sem hann gerir sé
hans áhugamál í það skiptið.
–Ég hef áhuga á því sem ég er að
vinna og mér finnst það mjög
skemmtilegt bæði að þjálfa
og vera bóndi. Gríðarlega ólík
verkefni og reyna á ólíka þætti
í mér. Ég reyni að hámarka
árangur í hverju sem ég geri og
er óhræddur við að taka áhættu
og reyna eitthvað nýtt þó að það
kunni að misheppnast.
Gunnar segist ekki vera
sporgöngumaður og því til
staðfestingar segist hann, ásamt
tveimur öðrum, hafa verið
fyrstur að rækta korn í Skagafirði
á síðari tímum. –Mér er ræktun
í blóð borin og skiptir ekki máli
hvað það er, kindur, kýr, gras
eða korn. Það er einhverskonar
tilraunagen í mér þannig að ég
vil komast eins langt og hægt er
og fá svar við ýmsu og sjálfsagt
farið stundum fram úr sjálfum
mér enda ekkert hræddur við
að gera mistök, segir Gunnar og
er alveg sama þó fólk hlægi að
honum og segi hann ruglaðan
enda telur hann að það kunni að
stoppa marga í því að prófa sig
áfram við hin ýmsu verkefni.
Í korninu segir Gunnar að
hann hafi gert ýmsar tilraunir
sem vissulega hafi mistekist og
nefnir sem dæmi baunarækt.
Uppskeran varð fín og allt í
lagi þangað til að fara átti að
gefa hana. –Þetta gerjaðist ekki
vel og lyktin varð ekki góð þó
blandað væri við bygg og átti að
verða gott en kýrnar vildu þetta
ekki en hrossin glöddust þann
veturinn, segir Gunnar sem
sagðist ekki hafa farið í stórtæka
ræktun á hrossafóðri og reyndi
ekki aftur við baunirnar. En
maísræktun var reynd og segir
Gunnar að þá hafi menn verið
sannfærðir um að hann væri
endanlega orðinn bilaður
vegna þess að maísinn er hvað
Á Unglingalandsmóti í Borgarnesi síðasta sumar en þangað fór Gunnar með fríðan flokk
skagfirsks íþróttafólks.
Mismunandi malað korn. Efst til vinstri er bygg, hafrar til hægri. Fyrir neðan er hveiti; annars
vegar það sem Gunnar ræktaði en hægra megin það sem keypt er úti í búð.
( ÁSKORENDAPENNINN )
Árdís Indriðadóttir skrifar frá Skagaströnd
Allur heimsins tími
Mennirnir eru svo
margvíslegir sagði
gömul kona oft við mig
er ég var í heimsókn
hjá henni og þar hafði
hún alveg rétt fyrir
sér.
Til er fólk sem liggur
svo lífið á að það vill
helst að allt sé búið og
gert helst í gær. Svo
er andstæðan, fólkið
sem telur sig ætíð hafa
nógan tíma og er aldrei
að flýta sér. Þetta eru
þeir sem eru alltaf á
síðustu stundu með allt.
Þeim liggur nefnilega
aldrei neitt á. Flestir
álíta þessar manngerðir
slóða og letipúka því
að auðvitað bendir
hegðunin til þess að
svo sé. Ég er alls ekki
sammála enda er ég
ein að þeim sem alltaf
á nógan tíma. Þar sem
búið er að flokka fólk
eftir svefnvenjum í A
og B gerðir, þá datt
mér í hug hvort ekki
gæti verið að „á síðustu
stundu fólkið“ séu
svipaðar gerðir. Það
gæti verið að til væri A1
og B1 fólk. B1 fólkið
væri þá sú manngerð
sem alltaf á nógan tíma
og er þar af leiðandi
á síðustu stundu með
allt. Það hlutverk er
síður en svo auðvelt,
það þekki ég mjög vel.
Undirmeðvitundin er
alltaf að pikka í mann
og reyna sitt ýtrasta að
koma inn hjá manni
samviskubiti yfir þessari
leti og óstundvísi eins
og þetta er túlkað af
A1 fólki. Ég átti afa
sem var alveg ekta A1
manngerð og svo illa
haldinn af stundvísi
að þegar hann var að
fara í ferðalag þá var
hann vaknaður mörgum
klukkutímum áður en
ferðin átti að hefjast.
Klæða sig í ferðafötin
og fara með farangurinn
út að hliði a.m.k. 2
tímum áður en lagt
var af stað og ganga
margar ferðir fram og til
baka út að hliðinu og
jafnvel lengra. Bróðir
hans var hins vegar
andstæðan eða B1
manngerð, hann var
alltaf á síðustu stundu
og átti það til að geta
ekki einu sinni reimað
á sig skóna áður en
hann þurfti að hlaupa
í hendingskasti á eftir
strætó til að missa ekki
af honum er hann var
að fara til vinnu. Það er
alls ekki með vilja gert
að við B1 manngerðin
erum svona. Það hljóta
allir að sjá að það er síður
en svo gaman að koma of
seint á mannamót, mæta
of seint í vinnu, missa af
strætó , eða vera á síðasta
snúningi að klára verkefni.
Ástæðan er án efa sú að
við höfum eitthvað allt
annað tímaskyn en A1
týpurnar. Klukkan innra
með okkur gengur of
hægt. Ég viðurkenni að
stundum finn ég til með
eiginmanninum þegar
hann er búinn að bíða í
þó nokkuð margar mínútur
úti í bíl eftir B1 konunni
sinni.
- - - - -
Ég skora á mína frábæru
nágrannakonu að taka
við pennanum af mér
enda nenni ég ekki langt
með hann. Hún heitir
Ólafía Lárusdóttir og er
verkefnastjóri hjá Nesi
listamiðstöð.
frekastur á hita af öllu fóðri.
En bóndinn varð kátur með
uppskeruna þar sem hún varð
mjög góð og plönturnar tveggja
metra háar svo menn gátu týnst
í skóginum.
–Þetta var spennandi verk-
efni sem sýndi að það er hægt
að fá uppskeru af maís á Íslandi
sem enginn hefði trúað og
sumir trúa kannski ekki enn.
Gunnar rúllaði uppskeruna,
þó groddaleg væri, og fékk
gríðarlega gott fóður og kýrnar
alveg geggjaðar í þetta, eins og
hann orðar það sjálfur en þetta
reyndist bæði dýrt og sérhæfð
tæki sem þurfti til verksins svo
hann reyndi þessa ræktun ekki
aftur. -Þessi tilraun sýndi fram á
það að hægt er að rækta maís á
Íslandi þó það sé ekki endilega
hagkvæmt.
Ýmsar tilraunir hafa verið
gerðar með byggræktun sem er
hvað auðveldust og hagkvæmust
við þær aðstæður sem eru hér
á landi. Markvissar kynbætur
hafa verið gerðar á vegum
Jónatans Hermannssonar hjá
Rannsóknastofnun landbúnað-
arins og hafa skilað miklum
árangri og raunar fleytt áfram
þeirri kornrækt sem stunduð
er á landinu. Gunnar segir að
í upphafi hafi verið reynt að fá
uppskeru af afbrigði sem ræktað
var sunnanlands en það kom
í ljós að það hentaði ekki fyrir
norðan. –Seinni tíma þekking
og tilraunir sýndu að þetta
var algjör misskilningur hjá
okkur að það sem hentar fyrir
sunnan verður frekar lélegt hér
hjá okkur. Ísland er eiginlega
tvö kornræktarhéruð, suður og
norður, og þau eru mjög ólík.
Fyrir sunnan er meiri bleyta
og ekki eins miklar hámarks
hitatölur og hér fyrir norðan
sem gerir okkar svæði mun
betra til þessara hluta en þar,
segir Gunnar sem segi þetta ekki
af því að hann sé norðanmaður
heldur tali staðreyndir sínu
máli.
Hveitirækt í
Skagafirði
Auk þess að rækta bygg hefur
Gunnar fengið uppskeru af
höfrum og það nýjasta er hveiti.
Í maí sáði hann fyrir hveiti
þó að hann væri ekkert alltof
bjart-sýnn á árangur þar sem
enn var frost í jörðu en sumarið
reyndist mjög hagstætt og
uppskeran góð þó að það hafi
verið þreskt í fyrra lagi og ekki
orðið fullþroska. Fyrir vikið var
kornið ekki eins þurrt og ætti
kannski að vera og mjög þungt í
sér en mjög fallegt korn eins og
Gunnar vill meina en það var
sett í þurrkun í Vallhólma. –Þetta
var líklega dýrasta þurrkun á
landinu en gekk mjög vel þar
sem lítið hýði er á korninu. Ég
var hræddur um að eitthvað
myndi bila í þurrkvélunum þar
sem kornið var svo þungt og
vegna þess hversu blautt það
var en allt fór vel, segir Gunnar
sem fékk rúmlega fjögur tonn af
þeim eina og hálfa hektara sem
hann sáði í.
Aðspurður hvort vel fari
saman að rækta bygg, hafra og
hveiti segir Gunnar svo vera
þar sem sama tækni og verkun
er notuð við ræktun á þessum
korntegundum. En ekki ein-
skorðast hugur ræktandans við
þessar þrjár korntegundir þótt
góð reynsla sé komin á.
-Næsta skref er að rækta
eitthvað annað og ég á örugglega
eftir að reyna við einhverjar
fleiri korntegundir. Það er fullt
af korntegundum til sem gaman
væri að reyna. Rúg hef ég til
dæmis aldrei reynt þó hann hafi
verið ræktaður á Norðurlandi.
Hann er að gefa firnagóða
uppskeru, segir bóndinn sem
eflaust á eftir að reyna hann í
framtíðinni og kannski eitthvað
annað sem öðrum dettur ekki í
hug að reyna.
En eins og Gunnar segir
sjálfur er hann óhræddur við
að reyna eitthvað nýtt, þó svo
óvíst sé með árangur, bara til
að athuga hvort það sé hægt.
Mættu margir taka hann sér til
fyrirmyndar með það.
Gunnar gefur kindunum korn sem þeim þykir hið mesta sælgæti.