Feykir - 05.12.2013, Side 7

46/2013 Feykir 7
Penny’s diner í Kaliforníu.
Agnes og Íris í New Orleans.
Agnes og Íris slaka á aftur í í húsbílnum.
Anna og Stefanía bíða spenntar eftir matnum í New Orleans.
Stelpurnar eyddu Halloween í Bandaríkjunum, frá vinstri Anna, Stefanía, Íris og Agnes.
Baldvin Jónsson frá Molastöðum minnist æskuáranna
Drengurinn
– Myndbrot frá bernsku
Drengurinn frá Molastöðum með nýútgefna bókina.
Út er kominn ritlingurinn
Drengurinn þar sem Baldvin
Jónsson frá Molastöðum
hefur dregið upp í texta
nokkur myndbrot úr æsku
sinni, allt frá fyrstu minningu
til fermingar. „Sá veruleiki
sem hann ólst upp við á fyrri
hluta síðustu aldar er
víðsfjarri því umhverfi sem
fólk býr við í dag. Þrátt fyrir
það er hugarheimur barnsins
líkur og áður þótt aðstæður
séu gjörbreyttar,“ segir á
baki ritsins.
Höfundurinn sem nú býr á
Sauðárkróki fæddist árið 1934 í
Móskógum á Bökkum í Vestur-
Fljótum. Árið 1940 fluttist fjöl-
skyldan að Molastöðum í
Austur-Fljótum og þar ólst
Baldvin upp í stórum systkina-
hópi, áttundi í röð þrettán
systkina.
Hann segir að kveikjan að
því að skrifa þessi sögubrot hafi
komið til út frá því hversu
margt er ólíkt því sem núna er.
-Sá tími sem ég ólst upp á er
alveg gjörólíkur nútímanum og
ekki lengri tími liðinn. Þetta
hefur breyst svo ört. Unglingar
nútímans þekkja þetta ekki og
hvernig aðstæður þetta voru
þá. Það var aðallega það sem
vakti fyrir mér með þessu, segir
Baldvin.
Þar sem ritið er ekki stór
bók vill Baldvin kalla það ritling
líkt og jepplingur er ekki
fullkominn jeppi. Hægt er að
nálgast ritið í Skagfirðingabúð,
Hlíðarkaup og KS Varmahlíð
en einnig er hægt að hafa
samband við höfund. Baldvin
vill koma því á framfæri að
vegna mistaka misritaðist á
bókabaki nafn frænku hans
sem skreytti bókina með
teikningum hún heitir Sjöfn
Guðmundsdóttir.
Feykir fékk leyfi til að birta
Jól
Þegar vetraði kom það í verkahring þeirra bræðra að bera
heim eldiviðinn. Hann hafði verið settur í hlaða, tyrft yfir og
búið þannig um að ekki kæmist bleyta í móinn. Eldiviðar-
hlaðinn var spölkorn frá bænum og gat verið kaldsamt í
skafrenningi og frosti að brjóta upp hlaðann og plokka
eldiviðarflögurnar í pokann og draga þetta síðan heim á
skíðasleða. Betra hefði verið að hafa eldiviðarskúr heima við
bæinn og flytja móinn heim á haustin, en viðkvæðið var:
„Þetta herðir ykkur“, og hefur eflaust gert það.
Jólin áttu, og eiga, alltaf stóran sess í hugum barnanna.
Svo var það einnig hjá börnunum á þessum bæ. Það var
mikil tilhlökkun þegar jólin nálguðust, ekki vegna þess að
þau ættu von á svo mörgum gjöfum, því þeim var ekki til að
dreifa. Kannski ný plögg, ný flík eða kertapakki og spil en
það fengu þau frá einu heimili í sveitinni. Það var bannað að
spila á spil á aðfangadagskvöld, því ef það var gert var talin
hætta á að Ljótikallinn kæmi í spilið og gerði eitthvað af
sér. Er jólin nálguðust fannst Drengnum að þau væru í
loftinu allt í kring, átti bara eftir að ná þeim og koma niður
á jörðina. Þegar epla- og hangikjötslyktin var komin í húsið,
voru jólin eiginlega alveg að koma. Í nógu að snúast hjá
húsmóðurinni þessa daga fyrir jólin, líklega eitthvað meira
en aðra daga, þó alltaf væri reyndar nóg að gera á barn-
mörgu heimili. Á aðfangadag voru allir kropparnir settir í
bað. Þá var kveiktur eldur í hlóðum og hitað vatn í slátur-
pottinum góða, sem síðan var hellt í þvottabalann og í
honum var svo baðað. Þetta var heilmikill buslugangur.
Þegar baðið var búið fóru allir í hrein föt og þá var bara að
bíða eftir jólunum, sem komu á slaginu klukkan sex.
Það var ekkert jólatré, en kertin voru sett hingað og
þangað um bæinn svo að birtan yrði meiri en venjulega. Í
huga Drengsins, seinna meir, voru þessi jól í torfbænum,
þau bestu jól sem hann hafði upplifað. Þá fannst honum
jólin vera í honum sjálfum.
efni úr bókinni og þar sem
aðventan er hafin er tilhlýðilegt
að skoða hvernig jólin gengu
fyrir sig hjá Drengnum. /PF