Morgunblaðið - 14.10.2017, Page 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 2017
✝ Guðni fæddist íBaldurshaga í
Vestmannaeyjum
13. nóvember 1934.
Hann lést á HSV 28.
september 2017.
Foreldrar hans
voru Guðbjörg
Magnúsdóttir, f.
11.8. 1901, d. 5.5.
1982, og Grímur
Gíslason, f. 20.4.
1898, d. 31.3. 1980.
Systkini Guðna: Magnús, f. 10.9.
1921, d. 10.12. 2008, Anton, f.
14.10. 1924, d. 11.6. 2014, Anna,
f. 14.7. 1928, og Gísli, f. 16.1.
1931, d. 29.3. 2016.
Á jóladag 1956 kvæntist
Guðni eftirlifandi eiginkonu
sinni, Esther Valdimarsdóttur
frá Varmadal í Vestmanna-
eyjum. Foreldrar hennar voru
Margrét Pétursdóttir, f. 3.5.
1911, d. 24.8. 2002, og Valdimar
Sveinsson, f. 18.6. 1905, d. 26.1.
1947.
Guðni og Esther eignuðust
fjóra syni. 1) Valdimar, f 4.5.
1957, kvæntur Þóreyju Ein-
arsdóttur, f. 1.1. 1954. Sonur
þeirra er Valþór, f. 1977, kvænt-
ur Jacqueline Magdalenu Mant-
ouw, f. 1985. Þeirra börn eru
Matthías Valdimar, Sandra
Magdalena og Jóhanna Þórey. 2)
Guðna Sigurði Guðjónssyni. b)
Andvana fæddur drengur, f.
1987, c) Ingvar Örn, f. 1989, d)
Þórir, f. 1992, e) Inga Jóhanna,
f. 1999.
Þegar Guðni var þriggja ára
flutti fjölskyldan frá Baldurs-
haga að Haukabergi við Vest-
mannabraut.
Guðni lærði bæði vélstjórn og
skipstjórn og starfaði við það til
sjós þar til hann kom í land og
hóf störf hjá Rafveitu
Vestmannaeyja, síðar HS-
veitur. Þar starfaði hann í 45 ár
þar til hann lét af störfum sök-
um aldurs.
Guðni og Esther hófu búskap
á Haukabergi 1957 en fluttu svo
á Bakkastíg 5. Guðni var einn af
þeim Eyjamönnum sem stóðu
vaktina allan tímann í Heima-
eyjargosinu 1973. Í október
1973 flytur fjölskyldan aftur til
Vestmannaeyja en þá hafði
heimili þeirra farið undir hraun.
Þau byggðu sér hús við Dverg-
hamar og bjuggu þar lengst af,
þar til þau fluttu í Sólhlíð 19 þar
sem Guðni bjó til dánardags.
Guðni var virkur meðlimur
Golfklúbbs Vestmannaeyja frá
1961. Eins var hann félagi í kiw-
anisklúbbnum Helgafelli og var
gerður að heiðursfélaga þar ár-
ið 2014.
Útför Guðna fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag, 14. október 2017, og hefst
athöfnin kl. 14.
Grímur, f. 29.6.
1960, kvæntur
Eygló Kristins-
dóttur, f. 9.7. 1959.
Börn þeirra eru a)
Guðni, f. 1982, sam-
býliskona Kristín
Hartmannsdóttir, f.
1983, þeirra dætur
eru Edda Björk og
Hólmfríður Eldey.
b) Kristín, f. 1986,
gift Núma Sigurðs-
syni, f. 1987. Sonur þeirra er
Kári. 3) Guðni Ingvar, f. 23.10.
1961, kvæntur Þórdísi Úlfars-
dóttur, f. 12.6. 1962. Börn Guðna
og Fanneyjar Gísladóttur eru a)
Halldór Ingi, f. 1986, kvæntur
Sigrúnu Örnu Gunnarsdóttur, f.
1985. Þeirra synir eru Guðni Þór
og Breki Þór. b) Hafdís, f. 1990,
sambýlismaður Guðmundur
Geir Jónsson, f. 1987. Dóttir Þór-
dísar er Sigrún Lína Sigurðar-
dóttir, f. 1986, gift Kolbeini
Karli Kristinssyni, f. 1987. Börn
þeirra eru Sóley María og Bene-
dikt Kári. 4) Bergur, f. 24.12.
1964, kvæntur Jónínu Björk
Hjörleifsdóttur, f. 24.5. 1966.
Börn þeirra eru a) Esther, f.
1985, gift Guðgeiri Jónssyni, f.
1981. Þeirra dætur eru Katla
Margrét og Þórhildur Helga.
Fyrir á Esther Berg Óla með
Komin er kveðjustund. Það er
erfitt að kveðja þig, elsku pabbi
og tengdapabbi. Bóngóður, úr-
ræðagóður og hjálpsamur eru
orð sem lýstu þér vel. Á lífsleið-
inni áorkaðir þú miklu, bæði til
sjós og lands, og lést verkin tala.
Við erum þér ævinlega þakklát
fyrir alla þá hjálp sem þú veittir
okkur.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(HJH)
Minningar um þig eiga eftir
að hlýja okkur um ókomna tíð og
allar þínar heimsóknir til okkar
á verkstæðið eru ómetanlegar
minningar sem aldrei gleymast.
Þar áttir þú þitt sæti og voru
heimsmálin rædd. Þótt þú værir
oft mikið veikur léstu þig ekki
vanta í kaffi, en það var stundum
meira af vilja en mætti.
Hvert örstutt spor var auðnuspor
með þér,
– hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur
hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
(Halldór Kiljan Laxness)
Elsku pabbi og tengdapabbi.
Með kveðju og hjartans þökk,
Grímur og Eygló.
Þegar horft er um öxl rifjast
upp brot af minningum.
Pabbi var vélstjóri hjá Raf-
veitu Vestmannaeyja í 45 ár.
Hann var ein af hetjunum sem
stóðu vaktina í gosinu 1973. Gló-
andi hraunið var á mikilli ferð og
eirði engu. Gamla rafveituhúsið
var komið að hluta til undir
hraun þegar vélstjórarnir stopp-
uðu vélarnar og forðuðu sér.
Ég sé pabba fyrir mér brasa
við Caterpillar-vélar Rafveitunn-
ar sem komu eftir gosið og stað-
settar voru víðsvegar um Vest-
mannaeyjabæ. Ég fylgdi honum
oft í þessum ferðum og dáðist að
því hversu laginn hann var við
vélarnar. Ég er ekki frá því að
þarna hafi áhugi minn á að feta í
fótspor hans vaknað.
Um tíma rak pabbi dekkja-
verkstæði og þar unnum við
bræðurnir með skóla. Sú vinna
varð til þess að ég náði að safna
mér fyrir draumahjólinu mínu.
Ég hafði reyndar ekki aldur til
en keypti það samt, reyndar að
foreldrum mínum forspurðum.
Þarna var komið í hús Suzuki
GT 750. Pabbi áttaði sig fljótt á
því hve skemmtilegt var að
ferðast um á hjólinu og fór að
nota það.
Ég sá mér leik á borði og fór í
úlpuna hans og rúntaði um lengi
vel í rólegheitum þar til kvöld
eitt að löggunni þótti Guðni
Gríms fara heldur greitt um göt-
ur bæjarins á hjólinu. Þeir náðu
mér og bundu þar með enda á
ferðir 15 ára unglingsins í úlpu
pabba síns.
Hjá pabba var ekkert kyn-
slóðabil, hann náði vel til allra,
glettinn, skemmtilegur og fróð-
leiksfús. Þegar hann ákvað að
gera eitthvað þá var það gert.
Hann áttaði sig fljótt á því að við
lifðum á tækniöld og lærði á tölv-
ur og var fljótur að því. Vildi
ávallt eiga nýjustu og bestu
græjurnar. Mér er það minnis-
stætt þegar pabbi og mamma
voru erlendis eitt sinn að það
tóku að berast reglulega sms frá
þeim. Þetta var í árdaga farsím-
anna og hvarflaði ekki að mér að
hann kynni á þessa tækni. Þegar
hann var inntur eftir því sagði
hann Halldór Inga hafa kennt
sér þetta svo þau gætu látið vita
af ferðum sínum.
Pabbi hafði mikinn áhuga á
öllu sem ég var að fást við í
vinnunni og spurði margs. Sér-
lega var hann áhugasamur um
nýsmíðina á Breka VE í Kína og
allt sem henni tengdist. Hann
gladdist mjög þegar Bergur
bróðir var ráðinn stýrimaður á
skipið. Pabbi ræddi það oft
hversu mikið hann hlakkaði til
að koma um borð þegar Breki
kæmi heim til Eyja. Hann mun
fylgjast með áfram, það er ég
sannfærður um.
Vertu sæll að sinni pabbi
minn.
Þinn sonur,
Guðni Ingvar.
Elsku besti Guðni afi minn.
Nú skilja leiðir.
Afi minn var einstakur maður,
það vita allir sem hann þekktu.
Þó að afi hafi verið mjög virkur í
öllum þeim félagsskap sem hann
var hluti af, hvort sem það var
kiwanis, golfið, pólitík eða hvað
það var sem hann tók sér fyrir
hendur, þá var alltaf tími fyrir
barnabörnin. Alltaf gat maður
stólað á afa, alveg sama hvert til-
efnið var. Svo var líka svo gaman
að fá far hjá afa, því maður fékk
alltaf að sitja frammí og alltaf
var „brenni“ eða sterkur moli,
eins og afi kallaði þá, í hólfinu
milli sætanna.
Oft kíkti maður til afa í raf-
veitunni í spjall, þar var mikið að
skoða fyrir ungan mann. Og afa
leiddist það ekki að rölta um vél-
arrúmið í rafveitunni og útskýra
fyrir manni hvernig allt virkaði
og að hverju þyrfti að huga þeg-
ar svona vélarúm er keyrt.
Þegar ég var orðinn unglingur
sátum við oft tímunum saman í
hægindastólunum á Vesturveg-
inum og spjölluðum saman, þá
var umræðuefnið yfirleitt bílar,
ferðalög, sjómennska og Cater-
pillar. Afi hafði einstakan áhuga
á vinnunni sinni og vélunum sín-
um sjö. Við töluðum mikið um
þessar vélar og hvernig þær
vinna saman og það var svo
gaman að hlusta á hann tala um
vinnuna sína því að áhuginn var
svo mikill. Hann ljómaði allur og
lifði sig inn í sögurnar þegar
hann talaði um köturnar í raf-
veitunni.
Afi hafði líka mikinn áhuga á
ömmu, þau voru mjög ástfangin
hjón. Mér er og verður alltaf
minnisstætt að hann þakkaði
fyrir matinn sinn með þessum
orðum: „Ástar þakkir fyrir mat-
inn, elskan mín.“ Þetta hlýjaði
manni og ættu allir að taka til
fyrirmyndar.
Afi og amma ferðuðust mikið í
gegnum árin. Afi hafði mjög
gaman af því að tala um ferða-
lögin sín, hann sýndi manni í
kortabók alla þá vegi sem þau
höfðu keyrt og sagði manni frá
skemmtilegum minningum sín-
um frá hverjum stað fyrir sig.
Ég naut þess mikið að sitja með
afa og hlusta á sögur af þessum
ferðalögum og er það í raun upp-
hafið og fyrirmyndin að þeim
ferðalögum sem ég hef farið í
með mína fjölskyldu eftir að ég
varð fullorðinn. Ég hef alla tíð
litið upp til afa míns og ég mun
gera það áfram, hans ráðlegg-
ingar og hugmyndir um lífið er
eitthvað sem ég mun aldrei
gleyma. Minning hans lifir í
huga mínum og hjarta.
Elsku afi minn, góða ferð, við
sjáumst þegar minn tími kemur.
Þinn
Halldór Ingi.
Elsku afi Guðni. Ég og strák-
arnir mínir unnum svo sannar-
lega stóra vinninginn í afa-
lottóinu að hafa þig í lífi okkar.
Við eigum ógleymanlegar og
dýrmætar minningar um þig. Öll
ferðalögin okkar saman í hjól-
hýsinu og þá sérstaklega þegar
við komum ykkur Esther ömmu
á óvart og hittum ykkur í Dan-
mörku. Við eyddum saman jól-
um, áramótum og mörgum
sunnudögum núna síðustu árin.
Þú varst afinn sem stjanaðir við
peyjana og vildir allt fyrir þá
gera. Sama hvort það var að
skutla þeim, þótt það væri í
næstu götu, leyfa þeim að gista
eða bara eiga með þeim sam-
verustund. Þegar Halldór var á
sjó heyrðir þú oft í mér og
spurðir frétta því þú hafðir svo
mikinn áhuga á sjónum og
hvernig gengi hjá þeim. Oft viss-
irðu það á undan mér hvort þeir
væru búnir að veiða því þú fylgd-
ist alltaf með í tölvunni.
Elsku amma Esther, missir
þinn er mikill en við vitum að afi
Guðni vakir yfir þér.
Elsku afi Guðni, takk fyrir
alla góðu tímana saman. Núna
ertu kominn á stað sem þér líður
vel á. Þú verður alltaf í hjarta
okkar.
Við vorum heppin að hafa þig
í lífi okkar.
Minning þín mun lifa að eilífu.
Góða ferð.
Sigrún Arna, Guðni Þór
og Breki Þór.
Góður vinur okkar, Guðni
Grímsson vélstjóri í Vestmanna-
eyjum, hefur kvatt þessa tilveru.
Við söknum hans eftir áratuga
vináttu. Það sem einkenndi
Guðna var glaðværð og bjartsýni
og hann gat látið ævintýrin ger-
ast. Hjá honum var hver stund
nýtt og alltaf biðu einhver ný
áhugamál. Hann fylgdist vel með
hvers konar tækni og lét þar fátt
fram hjá sér fara. Efst á áhuga-
málalistanum var golfið en fjöl-
skyldan átti sinn heiðurssess í
lífi hans og henni sinnti hann vel.
Guðni var alltaf með allt á hreinu
og þegar hann „tók rúntinn“
með okkur í heimabæ sínum
vissi hann nákvæmlega hvað
hver bátur hafði fiskað síðustu
mánuðina, hvernig atvinnulífið
gekk, sýndi okkur nýjustu fram-
kvæmdir og hvað var um að vera
í bænum.
Fyrstu kynni okkar við Guðna
og fjölskyldu voru nokkuð
óvænt. Við fengum upphringingu
nokkrum dögum eftir að gos
varð á Heimaey. Í símanum var
Guðni Grímsson frá Vestmanna-
eyjum, sem Hörður hafði kynnst
lítillega tíu árum fyrr. Erindi
hans var að biðja um aðstoð við
að útvega konu hans vinnu og
húsnæði, en þau höfðu þá komið
börnunum fyrir á góðum stað í
sveitinni hjá frænku þeirra. Við
höfðum eins og flestir Íslending-
ar fylgst með gífurlegum erfið-
leikum Vestmannaeyinga sem
flýja þurftu heimkynni sín og við
vorum mjög svo tilbúin að leggja
einhverjum þeirra lið. Þennan
vetur bjó því Esther hans Guðna
hjá okkur í Keflavík og stundaði
þar vinnu á meðan hann vann
áfram í Vestmannaeyjum. Þrátt
fyrir áhyggjur þeirra og erfið-
leika áttum við margar góðar
stundir með þeim þennan vetur
og okkur varð vel til vina. Þegar
fjölskyldan sameinaðist um vorið
í leiguhúsnæði í Keflavík kynnt-
umst við fyrst þeirri samheldni
og sérstöku glaðværð sem ein-
kennir fjölskylduna. En leið
þeirra lá aftur heim, því auðvitað
var Guðni í framvarðasveit
þeirra sem ákveðnir voru að
byggja Eyjarnar sem fyrst upp
aftur; Eyjamaður alveg fram í
fingurgóma. Með afburða dugn-
aði og harðfylgi komu þau sér
ótrúlega fljótt fyrir í nýju og fal-
legu raðhúsi á Vesturbergi, með
útsýni yfir Atlantshafið. Þangað
var gaman að koma og heim-
sóknir okkar til þeirra urðu
margar. Gestrisni fjölskyldu
Guðna og Estherar bregst aldrei
og nú hefur þriðja kynslóð frá
okkur notið hennar líka. Að eign-
ast slíka vini er þakkarvert.
Samskiptin byggðust alltaf á
glaðværð og grunar okkur að
slíkt sé mjög algengt í menningu
Vestmannaeyinga. Við minn-
umst líka allra ferðalaganna með
þeim og skemmtilegra atburða,
eins og þegar erfitt var að slíta
símtalinu um pólitíkina á kosn-
ingakvöldið eitt árið, sem endaði
með að þau hjónin skelltu sér
með „kjörkössunum“ upp á land
og voru komin í heimsókn um
nóttina til að klára samtalið.
Mikið var hlegið þann sólar-
hringinn og oft síðar.
Allt hefur sinn tíma og nú er
Guðni horfinn á braut. Hann
naut afburða umhyggju Esther-
ar í veikindum sínum enda varla
hægt að hugsa sér samheldnari
hjón. Við sendum elsku vinkonu
okkar Esther, sonum hennar og
þeirra fjölskyldum innilegar
samúðarkveðjur. Minningin um
góðan vin mun lifa með okkur.
Ragnhildur og Hörður.
Guðni Grímsson HINSTA KVEÐJA
Nú ganga menn hljóðir um götur
og torg,
geislandi sólin ei stoðar.
Íslenzku þjóðinni söknuð og sorg,
sortinn í norðrinu boðar.
Við munum það allir, hver merki
vort bar,
og margoft á flughálu svelli.
En nú er hann fallinn, sem
fræknastur var
og fríðastur kappinn á velli.
Og hér var ei nokkur, sem hjá sér
ei fann
hvöt til að gera eins og bauð hann.
Hann átti okkur, – eins áttum
við hann,
og eigum hann lifandi og dauðan.
(K.N. Júlíus)
Takk fyrir allt, elsku afi.
Kristín Grímsdóttir.
✝ Steinar Bald-ursson fæddist
á Ólafsfirði 4. nóv-
ember 1943. Hann
andaðist á Siglu-
firði 7. október
2017. Faðir hans
var Baldur Stein-
grímsson, f. á
Þverá í Öxnadal,
Eyj., 8. apríl 1911,
d. 16. febrúar
1972. Móðir hans
var Oddrún Ásdís Ólafsdóttir
Reykdal, f. á
Siglufirði 5. sept-
ember 1917, d.
31. júlí 1995.
Systkini Steinars
voru Sævar, f.
1942, d. 2013, og
Guðný, f. 1945, d.
2014.
Útför hans fer
fram frá Siglu-
fjarðarkirkju í
dag, 14. október
2017, klukkan 11.
Við Steinar Baldursson vorum
systrasynir. Mæður okkar voru
mjög samrýndar og mikill sam-
gangur var á milli heimilanna á
uppvaxtarárunum á Siglufirði.
Foreldrar Steinars og systkini
hans bjuggu fyrst við Eyrar-
götu, síðan við Suðurgötu og
loks á Hólavegi, næstu götu við
okkur.
Að loknu gagnfræðaprófi fór
Steinar í Verslunarskólann og
tók þar verslunarpróf sem kom
að góðum notum þegar hann
sneri aftur heim til Siglufjarðar.
Þar vann hann fyrst á skrif-
stofum Síldarverksmiðja ríkisins
og síðan opnaði hann bókhalds-
skrifstofu sem hann rak í marga
áratugi. Öll sín verk vann hann
af alúð og samviskusemi. Traust-
ari maður var vandfundinn.
Eftir að við systkinin hleypt-
um heimdraganum var það mik-
ill styrkur fyrir móður okkar og
föður að eiga Steinar að. Hann
heimsótti þau í hverri viku og
oftar ef með þurfti og aðstoðaði
þau á ýmsan hátt. Þegar for-
eldrar okkar féllu frá gætti
Steinar að húsinu okkar.
Steinar bar hag Siglufjarðar
fyrir brjósti og fylgdist vel með
öllu sem var að gerast í bænum.
Það var því gaman að ræða við
hann þegar við komum norður
og fá nýjustu fréttir af mönnum
og málefnum. Síðast hitti ég
hann á Siglufirði í byrjun júní,
hressan og kátan.
Það er skarð fyrir skildi. Öll
þrjú börn Oddrúnar Reykdal og
Baldurs Steingrímssonar eru
látin, Sævar í mars 2013, 70 ára,
Guðný í febrúar 2014, 68 ára, og
Steinar nú í október, tæplega 74
ára. Blessuð sé minning þeirra
allra.
Jónas Ragnarsson.
Steinar Baldursson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017