Morgunblaðið - 14.10.2017, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 2017
✝ Pálmi Jónsson,bóndi, fyrrver-
andi alþingismaður
og ráðherra, fædd-
ist 11. nóvember
1929 á Akri, Aust-
ur-Húnavatnssýslu.
Hann lést á Vífils-
stöðum 9. október
2017.
Foreldrar hans
voru hjónin Jónína
Ólafsdóttir, f. 1886, húsfreyja á
Akri, og Jón Pálmason, f. 1888,
bóndi á Akri, alþingismaður,
landbúnaðarráðherra og forseti
sameinaðs þings. Systkini
Pálma voru Ingibjörg, f. 1917,
Eggert Jóhann, f. 1919, Mar-
grét Ólafía, f. 1921, Salóme, f.
1926, þau eru öll látin.
Eftirlifandi eiginkona Pálma
er Helga Sigfúsdóttir, f. 1936,
húsfreyja á Akri. Börn þeirra
eru: 1) Jón Pálmason, f. 1957,
rafmagnsverkfræðingur,
kvæntur Marianne Skovsgård
Nielsen, f. 1958, félagsráðgjafa
og þýðanda. Börn þeirra Níels
Pálmi Skovsgård Jónsson, f.
1988, Henrik Skovsgård Jóns-
son, f. 1990, Anna Elísabet
prófi frá Bændaskólanum að
Hólum árið 1948. Pálmi tók við
búi á Akri 1953 og var þar
bóndi til 1997. Hann var kosinn
á þing fyrir Sjálfstæðisflokkinn
á Norðurlandi vestra árið 1967
og sat á Alþingi til ársins 1995.
Pálmi var landbúnaðarráðherra
1980-1983, var lengi í fjárlaga-
nefnd Alþingis og formaður
samgöngu- og allsherjarnefnd-
ar. Pálmi var virkur í félags-
störfum. Hann var formaður
Jörundar, FUS í Austur--
Húnavatnssýslu, 1963-1964. Sat
í hreppsnefnd Torfalækjar-
hrepps 1962-1974. Í stjórn Ra-
rik um áratuga skeið og sem
formaður stjórnar 1978-1990.
Sat í Hafnaráði 1984-1987. Í rík-
isfjármálanefnd 1984-1987. Í
stjórn Byggðastofnunar 1991-
1993. Pálmi sat á allsherjar-
þingi Sameinuðu þjóðanna
1991. Hann var yfirskoðunar-
maður ríkisreikninga 1992-
1995. Formaður bankaráðs
Búnaðarbanka Íslands frá 1994-
2000.
Minningarathöfn um Pálma
Jónsson fer fram í Dómkirkj-
unni í Reykjavík í dag, 14. októ-
ber 2017, klukkan 11.
Útför fer fram frá Blönduós-
kirkju 16. október 2017 klukkan
14. Jarðsett verður í Þingeyra-
klausturskirkjugarði.
Skovsgård
Jónsdóttir, f. 1994,
unnusti Sturla
Lange, f. 1994. 2)
Jóhanna Erla
Pálmadóttir, f.
1958, bóndi og
framkvæmdastjóri,
gift Gunnari Rún-
ari Kristjánssyni, f.
1957, bónda og
hagfræðingi. Börn
þeirra eru Helga
Gunnarsdóttir, f. 1983, og Pálmi
Gunnarsson, f. 1989. 3) Nína
Margrét Pálmadóttir, f. 1970,
ferðamálafræðingur, gift Ómari
Ragnarssyni, f. 1957, yfirlækni.
Börn þeirra eru Helga Sólveig
Ómarsdóttir, f. 2002, og María
Rut Ómarsdóttir, f. 2003. Fyrir
átti Nína Margrét Ragnar
Darra Guðmundsson, f. 1993.
Fyrir átti Ómar, Unni Björgu
Ómarsdóttur, f. 1984, sambýlis-
maður Hrafnkell Már Stefáns-
son, f. 1984, og Frímann Hauk
Ómarsson, f. 1986, kvæntur
Tinnu Björk Gunnarsdóttur, f.
1985.
Pálmi ólst upp á Akri í Torfa-
lækjarhreppi við öll almenn
sveitastörf. Hann lauk búfræði-
Það var stjórnarkreppa í land-
inu frá því í byrjun desember.
Það var komið fram undir mán-
aðamót janúar/febrúar. Kalt,
hráslagaveður. Allir búnir að tala
við alla. Gunnar Thoroddsen birt-
ist á sviðinu og við fórum heim til
hans við Steingrímur Her-
mannsson. Hann fyrir Fram-
sóknarflokkinn, ég fyrir Alþýðu-
bandalagið. Við ræddum
málefnaforsendur samstarfs en
það á alltaf að byrja á því. Í ljós
kom að það gat gengið, sjá bók
mína Hreint út sagt 2012. „En
hvað hefur þú marga með þér,
Gunnar,“ spurðum við. Fengum
óljós svör. Svo var haldinn fundur
í Rúblunni að Laugavegi 18 á lög-
mannsstofu Ásgeirs Thoroddsen,
sonar Gunnar. Um að gera að
hafa fundinn á afviknum stað. Við
urðum samferða upp í lyftunni
við Pálmi Jónsson, þekktumst
varla. Við fundarborðið varð ég
Gunnari á hægri hönd, Pálmi á
vinstri, horfðumst í augu, yfir
borðið. Gagnkvæm tortryggni.
Svo var farið að tala saman. Og
það gerðum við Pálmi síðan í rík-
isstjórn Gunnars Thoroddsen
nærri daglega í rúm þrjú ár. Milli
okkar myndaðist traust og svo
vinátta. Einu sinni vorum við
spurðir af einhverju blaði sinn í
hvoru lagi, óvitandi hvor af öðr-
um, hvaða kosti við teldum mik-
ilvægasta hjá einum stjórnmála-
manni. Við svöruðum því sama:
Að stjórnmálamaður standi við
orð sín, sé orðheldinn. Við kunn-
um báðir að meta það að ráð-
herrar kynnu sína málaflokka í
þaula. Það gerði Pálmi öllum
mönnum betur, ég reyndi að læra
mína.
Svo tengdi okkur sveita-
mennskan. Hann frá Akri þar
sem þau Helga voru bændur; þar
hafði hann alist upp hjá foreldr-
um sínum, pabbi hans, Jón
Pálmason, hafði verið alþingis-
maður, ráðherra og bændahöfð-
ingi. Þegar við sátum saman að
tala um ekki neitt sérstakt var
talað um sveitir og sauðfé. Einu
sinni kepptum við í hrútadómum,
innbyrðis að vísu. Segi ekki hvor
vann. Pálmi var annars allra
manna best íþróttum búinn og
átti fjölda héraðsmeta í margs-
konar íþróttagreinum.
Sjálfstæðisflokkurinn tók því
illa þegar Pálmi, Friðjón og
Gunnar mynduðu stjórnina með
Alþýðubandalaginu og
Framsóknarflokknum. Fyrir-
gangurinn í nokkrum þingmönn-
um Sjálfstæðisflokksins gegn
Friðjóni, Pálma og Gunnari var
yfirgengilegur. Ekki varð það
árásarmönnum alltaf til fram-
dráttar. Þegar kom til kosning-
anna vorið 1983 eftir Gunnars-
stjórnina unnu ráðherrarnir sem
höfðu starfað í Gunnarsstjórninni
stærstu kosningasigrana fyrir
Sjálfstæðisflokkinn. Fylgið á
Vesturlandi fór úr 30,9% at-
kvæða í 34,7%, en fylgið í Norð-
vesturkjördæmi úr 28,1% í 31,3%
atkvæða. Listar sama flokks á
Vestfjörðum og í Reykjavík töp-
uðu fylgi.
Fyrir tveimur árum komu þau
Helga og Pálmi með okkur í Fé-
lagi fyrrverandi alþingismanna
til Vestmannaeyja. Það var gam-
an og hlegið ótæpilega. Þau voru
skemmtileg hjón. Á milli heimila
okkar í Reykjavík er snerti-
spölur. Þá hittumst við Pálmi
stundum í Sunnubúðinni; þá tók
lengri tíma að kaupa mjólkur-
pottinn en venjulega.
Orðheldinn og öflugur maður
er fallinn. Pólitískt áttum við ekki
oft samleið en vinátta okkar var
heil.
Helgu og niðjum þeirra send-
um við Guðrún samúðarkveðjur.
Svavar Gestsson.
Árið 1991 urðu mestu breyt-
ingar á skipan Alþingis frá árinu
1934, þegar allir alþingismenn
voru í fyrsta sinn kjörnir á sama
kjördegi. Þegar þing kom saman
á vordögum árið 1991 vorum við
nær 40 prósent þingheims sem
settumst á þing í fyrsta skipti
sem aðalmenn. Það var okkur
nýjum þingmönnum hins vegar
mikill styrkur að hitta fyrir góð-
an hóp öflugra þingmanna með
mikla þingreynslu, sem stuðluðu
að festu sem hverju þjóðþingi er
svo nauðsynleg. Í þessum hópi
var Pálmi Jónsson, Pálmi á Akri,
sem þá hafði setið á Alþingi í um
aldarfjórðung, verið ráðherra og
gegnt ábyrgðarmiklum störfum á
vettvangi þingsins.
Þetta kjörtímabil reyndist
mjög andbrekkis. Samdráttur
var í þjóðarbúskapnum og tekjur
ríkissjóðs drógust saman. Stjórn
ríkisfjármála var því strembin og
mikið átak að koma saman fjár-
lögum. Okkar, sem settumst í
fjárlaganefnd á þessum tíma,
beið því krefjandi starf. Þá var
gott fyrir ungan þingmann að
njóta í nefndinni leiðsagnar hins
reynslumikla og virta þingmanns
Pálma Jónssonar sem var öllum
hnútum kunnugur í fjárlaga-
nefndinni og kveinkaði sér aldrei
undan því að takast á við erfitt
verkefni.
Ég hafði vitaskuld haft kynni
af Pálma fyrr. Einkanlega á vett-
vangi Sjálfstæðisflokksins en svo
naut ég þess líka að ættir hans
lágu vestur til Bolungarvíkur.
Barst það oft í tal okkar í millum,
bæði fyrr og síðar og var augljóst
að báðum þótti gaman að og það
styrkti vináttuböndin.
Pálma var einkar létt um mál.
Hann var vörpulegur í ræðustóli
og flutti mál sitt þannig að eftir
var tekið. Þó árin færðust yfir var
Pálmi ætíð brennandi í sínum
pólitíska anda. Hann mætti á
stjórnmálafundi, jafnt fyrir norð-
an sem og syðra og lét til sín taka.
Undantekningarlaust tók hann
til máls, lagði okkur góð ráð og
hvatti til dáða. Síðast man ég
hann í ræðustóli fyrir um ári síð-
an á fundi á vegum Sjálfstæðis-
flokksins; sem fyrr kempulegur
og skýr og flutti mál sitt blaðlaust
og áreynslulaust. Reynsla hans
af störfum Alþingis og djúp þekk-
ing á högum umbjóðenda sinna
fyrir norðan gerði það að verkum
að málatilbúnaður hans var
ígrundaður og aldrei sú yfir-
borðssigling sem stundum mætir
manni á hinni pólitísku lífsins
leið. Þetta skapaði honum virð-
ingu og vinsældir, ekki síst í kjör-
dæminu sem hann gjörþekkti.
Pálmi á Akri var ekki einasta
stjórnmálamaður. Hann var
bóndi og það í merg og bein. Mað-
ur þurfti ekki lengi að ræða við
hann til þess að skynja hversu
sterkum böndum hann var bund-
inn átthögunum, búskapnum og
landinu. Þó hann þyrfti oft að
vera fjarri heimahögunum vegna
starfa sinna á Alþingi slitnuðu
ræturnar aldrei. Að fara heim var
að fara heim að Akri.
Pálmi Jónsson var minnis-
stæður maður sem gott var
sækja ráðin til. Konu hans Helgu
Sigfúsdóttur, vinkonu okkar
hjóna, sendum við Sigrún innileg-
ar samúðarkveðjur sem og börn-
um þeirra hjóna, Jóni, Jóhönnu
og Nínu Margréti og fjölskyldum
þeirra. Blessuð sé minning
Pálma á Akri.
Einar K. Guðfinnsson.
Pálmi Jónsson á Akri var
drengur góður. Það fékk ég að
reyna sem samþingmaður hans í
fjögur ár og áður sem varaþing-
maður hans. Pálmi var sprottinn
upp úr jarðvegi húnvetnskrar
sveitar og verðugur fulltrúi þess
besta sem þar var að finna. Hann
var stoltur en laus við allan
hroka. Hann lagði mikinn metnað
í að rækta gott sauðfé og hafði
yndi af fjárbúskapnum og vildi
ekki gefa hann eftir þótt þing-
mannsstörfin tækju drjúgan tíma
og mikla orku. Pálmi var öflugur
málsvari Norðurlandskjördæmis
vestra á Alþingi án þess þó að
vera óbilgjarn í garð annarra.
Hann hafði mikla og góða yfirsýn
yfir helstu málaflokka sem fjallað
var um í þinginu og ávann sér
mikla virðingu í störfum sínum í
þingnefndum. Hann var málefna-
legur og með skynsemina í fyrir-
rúmi, rökfastur og ósérhlífinn.
Hæfileikar hans nýttust sérstak-
lega vel í störfum fjárlaganefnd-
ar. Pálmi var í eðli sínu íhalds-
maður af gamla skólanum í
góðum skilningi. Hann þoldi illa
lýðskrum og var ekki útbær á lof-
orð í pólitíkinni nema hann væri
nokkuð viss um að þau væri hægt
að efna. Hann setti ekki fram
óhugsaðar skoðanir heldur
ígrundaði vel allan sinn málflutn-
ing. Pálmi var enginn ójafnaðar-
maður og studdi dyggilega allt
sem stuðlað gat að almennri vel-
sæld, framförum og velferð.
Pálma stóðu landbúnaðarmálin
nærri og þar hafði hann mikið
fram að færa. Sem landbúnaðar-
ráðherra í ríkisstjórn Gunnars
Thoroddsen setti hann mark sitt
á þau og minnisstæð er fram-
ganga hans og Ragnars Arnalds
sem þá var fjármálaráðherra í
endurreisn Hólaskóla. Setu
Pálma í ríkisstjórn Gunnars bar
ósjaldan á góma í samtölum okk-
ar og vangaveltum um menn og
málefni. Mér var minnisstætt
þegar hann upplýsti mig um að
þeir félagarnir í ríkisstjórninni
hefðu alls ekki viljað fara frá um
sumarið 1982 þrátt fyrir að
stjórnin hefði þá ekki haft nauð-
synlegan styrk til að ráða fram úr
málum. Ástæðan var sú að hann
taldi að það væri óhjákvæmilegt
að Sjálfstæðisflokkurinn klofnaði
fyrir fullt og allt ef stjórnin færi
frá á þeim tíma. Og það kom líka á
daginn að hann og aðrir Gunnars-
menn komu inn í hópinn fyrir
kosningarnar í apríl 1983. Erfitt
hefði verið að ímynda sér Pálma
annars staðar en í Sjálfstæðis-
flokknum.
Ég lærði heilmikið af Pálma í
pólitíkinni. Hann sýndi mér fram
á að það var alltaf best að vera
maður sjálfur og samkvæmur
sjálfum sér. Það var ekki endilega
betra til að fá traust kjósenda að
hlaupa eftir dægursveiflum og
fjölmiðlafári heldur ræða málin af
yfirvegun og án sleggjudóma og
með virðingu fyrir öllum einstak-
lingum og málefnalegum sjónar-
miðum.
Pálmi var mikill fjölskyldu-
maður og hann og Helga voru af-
ar samrýmd og samtaka. Hann
hafði dyggan stuðning af fjöl-
skyldu sinni sem hafði mikið að
segja í öllu því vafstri og átökum
sem fylgdu stjórnmálaþátttök-
unni. Ég votta fjölskyldunni mína
innilegustu samúð.
Ég tel mig hafa verið lánsaman
að fá að kynnast Pálma og starfa
með honum. Hann er einn af þeim
samferðamönnum í lífinu sem ég
hef borið mikla virðingu fyrir.
Guð blessi minningu hans.
Vilhjálmur Egilsson.
Pálma mun ég fyrst hafa
kynnst um 1980 þegar hann var
ráðherra landbúnaðar. Þá eins og
oft síðar var vandi sauðfjárrækt-
ar í landinu ærinn. Vandamálin
voru á þessum árum í stöðugri
umræðu í stjórnkerfinu og þar
sem ég vann að skyldum málum í
Bændahöllinni lágu leiðir okkar
saman. Þar kynntist ég ákaflega
málefnalegum og skýrum manni í
umfjöllun mála. Þó að okkar
stjórnamálalegu skoðanir lægju
ekki í líkum farvegi var mjög auð-
velt að ræða þessi málefni á fag-
legum grunni við Pálma.
Haustið 1982 fer ég fyrsta sinni
á hrútasýningar á svæði Pálma.
Þar kynntist ég honum sem fjár-
ræktarmanni og eftir það áttum
við mikil og góð samskipti á því
sviði. Þó að hann ætti ákaflega
vítt áhugasvið met ég út frá þeim
kynnum að á fáum sviðum hafi
áhuginn verið meiri og stríðari.
Hæfileikar hans á því sviði voru
einnig einstakir. Mat mitt er að
hann hafi haft meiri hæfileika á
því sviði en nær allir bændur í
landinu. Þess vegna vil ég fara ör-
fáum orðum um starf hans að
þessu hugarefni, fjárræktinni.
Í fyrrnefndri ferð 1982 var mér
strax ljóst að fjárrækt Pálma bar
af annarri á því svæði. Nær allir
sem árangri náðu á svæðinu sóttu
til hans kynbótafé og ráð og hafði
svo verið þá á annan áratug.
Búið á Akri er hins vegar í einu
versta varnarhólfi landsins í ill-
vígri baráttu við riðuveiki. Í upp-
hafi tíunda áratugarins greindist
þessi vágestur í fénu á Akri. Ára-
tuga glæsilegt ræktunarstarf
varð á svipstundu að engu gert á
búinu. Margir bændur sem sótt
höfðu kynbótagripi áður til
Pálma nutu hins vegar starfa
hans og gera enn.
Þrátt fyrir þetta mikla áfall í
þessu starfi lét Pálmi ekki deigan
síga heldur tók strax nýjan fjár-
stofn. Þar stóð hann öllum öðrum
faglegar að verki. Hann þekkti ís-
lenska sauðfjárrækt og fann þau
bú á þeim svæðum sem hann
mátti sækja fé til sem best stóðu
að vígi í ræktun. Alla forsvar-
menn þessara búa hef ég heyrt
lýsa þeirri miklu hæfni sem
Pálmi sýndi í fjárvalinu. Árang-
urinn lét ekki á sér standa. Innan
örfárra ára var kominn á Akri
glæsilegasti fjárstofn svæðisins.
Á þessum árum lét Pálmi fjárbú-
ið í hendur Jóhönnu dóttur sinn-
ar og eiginmanns hennar. Áfram
fylgdist Pálmi með fjárræktinni
af sinni kunnáttu og glögg-
skyggni.
Á þessum árum varð ég þeirr-
ar ánægju aðnjótandi að koma á
hverju hausti norður að Akri og
meta lambakostinn. Þarna var
Pálmi eins og kóngur í ríki sínu.
Hann gjörþekkti hvern einstak-
ling í hjörðinni þannig að í raun
gerði mín umsögn ekki annað en
staðfesta þann dóm sem hann
hafði sjálfur þegar gert sér grein
fyrir. Hann gladdist yfir þeim
ræktunarárangri sem sjá mátti
með hverju árinu. Þetta voru ein-
stakir gleðidagar og yfirleitt há-
punktur hauststarfanna á hverju
ári.
Pálmi var mikið glæsimenni
sem sópaði að. Hann var ákaflega
mikill frásagnameistari, gaman-
samur, minnugur á menn og mál-
efni. Hann þekkti búskap um allt
land.
Á kveðjustund skulu honum
þökkuð hin ómetanlegu kynni í
sambandi við sauðfé og sauðfjár-
rækt.
Helgu og öllum afkomendum
þeirra hjóna flyt ég að lokum
mínar innilegustu samúðaróskir.
Jón V. Jónmundsson.
Pálmi Jónsson var drengskap-
armaður sem miðlaði góðu til
okkar sem yngri vorum í pólitík-
inni og var um svo margt góð fyr-
irmynd í allri framgöngu sinni
sem einstaklingur á vettvangi
þjóðmálanna. Pálmi valdist til
þingmennsku í blóma lífsins og
fylgdi þar eftir föður sínum, þing-
skörungnum Jóni Pálmasyni á
Akri. Fljótt fann hann sinn eigin
stíl og gerði sig mjög gildandi á
Alþingi sem baráttumann bænda
og landbúnaðarins og byggða-
mála en ekki síður hvetjandi um
að ríkisfjármálin væru ábyrg og
raunhæf. Enda sat hann í fjár-
veitinganefnd Alþingis og var
formaður nefndarinnar um skeið.
Ég minnist þess að Pálmi og Geir
Gunnarsson af hinum kanti
stjórnmálanna bundust tryggða-
böndum og töluðu um efnahags-
mál og fjárlög af mikilli þekkingu
og gekk ekki hnífurinn á milli
þeirra. Síðar átti ég eftir að sitja
með þeim báðum í bankaráði
Búnaðarbankans og tel það sjálf-
um mér til tekna að hafa unnið
með svo vönduðum mönnum og
heilsteyptum. Pálmi var staðfast-
ur Sjálfstæðismaður þótt hann á
erfiðum tímum í pólitíkinni fylgdi
glæsimenninu Gunnari Thorodd-
sen og þeir Friðjón Þórðarson
báðir, enda unnu þeir sína glæst-
ustu kosningasigra eftir ráð-
herraárin í Gunnarsstjórninni.
Pálmi á Akri var góður frjáls-
íþróttamaður á yngri árum, ekki
síst hlaupari, hann unni íþróttum
alla tíð og oft ræddi hann um
unga frjálsíþróttafólkið okkar og
var einstaklega glöggur að meta
hæfileika hvers og eins. Pálmi
var í pólitíkinni kappsfullur
íþróttamaður, harður sprett-
hlaupari þegar mikið lá við, en
rökfastur og drengilegur and-
stæðingur, sem hreif fólkið með
sér. Hann var góður ræðumaður,
flutti mál sitt hnitmiðað á góðri
íslensku og talaði beint í salinn.
En fyrst og fremst var hann góð-
ur bóndi og einn fremsti sauðfjár-
ræktarmaður landsins, átti af-
burða fallegt fé á Akri. Hugur
hans var fyrir norðan hjá dóttur
og tengdasyni sem tóku við bú-
skapnum og síðar dóttursyninum
Pálma sem nú rekur fjárbúið.
Pálmi gat sagt eins og skáldið: „Í
dalnum er sál mín en hönd mín er
hér,“ þótt þau hjón byggju í
Reykjavík eftir þingmennskuna
var hann kominn norður í sauð-
burð og fjárrag að hausti, hugur
hans var í sveitinni.
Pálmi var víkingur til verka og
þingmaður þeirrar gerðar sem
alla flokka dreymdi um að eiga,
hann var héraðinu sínu trúr og
stundum sögðu mér Húnvetning-
ar að þegar hátíð var í héraði og
vont veður geisaði brást það ekki
að hann kom utan úr hríðinni með
Helgu sína á þorrablótið eða há-
tíðina. Hann hélt vel utan um
sveitunga sína og sýslunga eins
og fjölskyldu og landið allt var
baráttuvettvangur í hugsun hans
og pólitíkinni. Hann var góður
talsmaður landbúnaðarins og í
störfum sínum sem ráðherra
voru bæði til staðar hugsjónir
hans og raunhyggja. Ógleyman-
leg var heimsókn Koivisto Finn-
landsforseta til Íslands árið 1982,
þá komu ráðherrahjónin, Pálmi
og Helga, sem gestgjafar með
forsetahjónin og Vigdís Finn-
bogadóttir okkar var með í för-
inni að Brúnastöðum til foreldra
minna, það sýndi vináttuna yfir
landamæri flokkanna. Pálmi og
faðir minn, Ágúst á Brúnastöð-
um, bundust tryggðaböndum í
þinginu og reyndar höfðu feður
okkar Pálma verið góðir vinir og
stundum fannst mér að ég hefði
notið þeirrar vináttu og hlotið
mörg heilræði frá Pálma fyrir
bragðið. Við Margrét áttum
margar gleðistundir með Pálma
og Helgu hér heima og á Kan-
aríeyjum og eru þær allar á einn
veg ógleymanlegar.
Pálmi er minnisstæður maður,
hann sagði vel frá og var vinur
vina sinna. Aldrei var hann jafn
höfðinglegur og þegar heim að
Akri var komið, höndin var hlý,
gestrisni var honum í blóð borin,
veitingar í stofunni hjá Helgu,
bikarinn fullur, hláturinn lá í loft-
inu. Ég sé hann standa á tröpp-
unum glaðan og reifan, Pálmi er
kominn heim. Við Margrét kveðj-
um hann með virðingu og þökk.
Guðni Ágústsson.
Gamall vinur, Pálmi Jónsson á
Akri, er kvaddur í dag. Síðan
hann lést hef ég verið að hugsa
um okkar kynni. Þau teygja sig
hálfa öld aftur í tímann til Ak-
ureyrar þegar þar var þing Sam-
bands ungra sjálfstæðismanna á
Norðurlandi. Með Pálma í för
voru Stefán Jónsson á Kagaðar-
hóli og Erlendur Eysteinsson á
Beinakeldu, síðar bóndi á Stóru-
Giljá. Góð kynni tókust með okk-
ur Stefáni og Erlendi sem héld-
ust þótt fundir yrðu stopulir.
Það er margs að minnast.
Kærust er mér minningin um
það, þegar Helga og Pálmi buðu
okkur Kristrúnu og Pétri syni
okkar fjögurra ára að gista á
Akri. Þetta var að vetrarlagi,
hríðarveður og færð fór versn-
andi. Pálmi beið mín á vegamót-
unum. Heima á Akri var glatt á
hjalla. Hann hafði boðið til sín
vinum sínum svo að slegið var
upp hraðskákmóti. Í fyrstu skák-
inni mætti ég Jónasi Halldórs-
syni á Leysingjastöðum, firna-
sterkum skákmanni. Og það
óvænta gerðist að ég vann skák-
ina. Þá kom Pétur litli til mín og
kyssti mig á kinnina án þess að
segja orð. Forsagan var sú, að
Pálmi Jónsson