Morgunblaðið - 16.01.2018, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. JANÚAR 2018
✝ ÞorvaldurRagnarsson
fæddist í Reykjavík
19. nóvember 1933.
Hann lést 8. janúar
2018 á hjúkrunar-
heimilinu Ísafold í
Garðabæ.
Foreldrar hans
voru Ragnar Krist-
jánsson, vörubíl-
stjóri, f. 18.3. 1902,
d. 21.4. 1984, og
Anna Margrét Ólafsdóttir, húsfrú,
f. 29.12. 1896, d. 14.4. 1973.
Þorvaldur var yngstur þriggja
bræðra: a) Ólafur Kristján, f. 3.9.
1929, d. 21.10. 2004, maki Ásta
Sigríður Guðjónsdóttir, f. 1.10.
1928, d. 19.5. 2009, og b) Þórarinn
Kristján, f. 29.1. 1931, maki Guð-
veig Árnadóttir, f. 27.5. 1932.
Eiginkona Þorvaldar var Ásdís
Haraldsdóttir, f. í Reykjavík 17.
febrúar 1934. d. 1. ágúst 2013.
Börn þeirra eru: 1) Ásthildur, f.
10.12. 1960, börn hennar eru: a)
Sigríður Guðmundsdóttir, maki
Erling Andersen, börn Guðjón
fór hann að keyra olíubíl og
keyrði með flugvélabensín á flug-
vélarnar á Reykjavíkurflugvelli.
Eftir störf sín hjá BP fór hann til
BM Vallár við keyrslu. Á meðan
hann var við störf hjá BM Vallá
keypti hann sér sinn fyrsta vöru-
bíl. Þorvaldur keyrði út frá Vöru-
bílstjórafélaginu Þrótti í allmörg
ár. Árið 1972 gerðist hann ráð-
herrabílstjóri og hóf ferilinn á að
keyra Magnús Kjartansson og síð-
ar fjölmarga aðra ráðherra. Sam-
hliða því að vera ráðherrabílstjóri
vann hann sem leigubílstjóri hjá
Hreyfli/Bæjarleiðum. Árið 1988
hóf Þorvaldur störf sem forseta-
bílstjóri og keyrði frú Vigdísi
Finnbogadóttur og síðar hr. Ólaf
Ragnar Grímsson. Starfsferlinum
lauk Þorvaldur sem forsetabíl-
stjóri 1. mars 2002.
Sautján ára kynntist hann
eiginkonu sinni, Ásdísi Haralds-
dóttur, og gengu þau Þorvaldur í
hjónaband á 45 ára afmælisdegi
tengdaföður hans þann 18. maí
1956. Lengst af bjuggu þau Ásdís
í Reykjavík og Kópavogi en síð-
ustu æviárin bjó hann á hjúkr-
unarheimilinu Ísafold í Garðabæ.
Þorvaldur var virkur félagi í Frí-
múrareglunni alla tíð.
Útför Þorvaldar fer fram frá
Áskirkju í dag, 16. janúar 2018,
og hefst athöfnin klukkan 13.
Ingi, Mikael og Nat-
alía. b) Þorvaldur
Ríkharðsson og c)
Ingveldur Birna
Marteinsdóttir
Norman. 2) H. Jóna,
f. 22.2. 1965, maki
Jón Diðrik Jónsson,
f. 11.4. 1963, dætur
þeirra eru: a) Lilja
Ósk, sambýlismaður
Adolf Þ. Andersen,
börn Jón Arnar og
dóttir hans Emelía Rós, og b) Ás-
dís Eva. 3) Anna María, f. 28.10.
1971, maki Jónas Halldórsson, f.
8.10. 1971, börn þeirra eru: a)
Halldór Snær, b) Aron Yngvi, c)
Lísa Margrét.
Þorvaldur ólst upp á Reykjum,
Brúnavegi 4 í Reykjavík, og gekk
í Laugarnesskóla. Á heimilinu
bjuggu einnig þeir Þorkell og
Gunnlaugur, móðurbræður hans.
Ungur var Þorvaldur atorkumik-
ill og duglegur að finna sér alltaf
eitthvað að gera. Starfsferil sinn
hóf hann 14 ára hjá BP sem send-
ill. Eftir að hafa fengið bílprófið
Ég kveð með miklum kærleik og
söknuði elsku hjartans pabba
minn. Pabba sem var einstaklega
hjartahlýr og mikið prúðmenni.
Hann er mér mikil fyrirmynd og á
ég honum svo ótal margt gott að
þakka.
Orð hans: „Leyfðu mér að
hjálpa þér, elsku Jóna mín“ fékk ég
ósjaldan að heyra og lýsa þau vel
hvaða mann hann hafði að geyma.
Elsku hjartans pabbi minn, ég
er stolt af því að vera dóttir þín og
það hlýjar mér um hjartarætur í
sorginni að trúa því að nú sért þú
orðinn frjáls eftir erfið veikindi og
kominn til hennar mömmu minnar.
Hvíldu í friði pabbi minn, ég
varðveiti vel allar dásamlegu minn-
ingarnar um þig og mömmu.
Þín
Jóna.
Elsku hjartans pabbi minn.
Hvað ég er lánsöm og mér mikill
heiður að vera dóttir þín. Ég segi
stundum við sjálfa mig „já nú ertu
dóttir hans pabba þíns“. Þegar mér
finnst skína úr gerðum mínum eitt
af einkennum þínum, elsku pabbi
minn. Það er svo ótalmargt sem þú
hefur kennt mér, verið mín fyrir-
mynd og síðast en ekki síst vinur.
Það eru ófá skiptin sem ég hef setið
í bílnum með þér, þú sagt mér frá
áskorunum þínum. Oft man ég eftir
því þegar þú hefur beðið um mitt
álit og hvernig þú gætir nú sann-
fært mömmu í þessu og hinu og
komið henni á þitt band. Vinnu-
semi, stundvísi, heiðarleiki og virð-
ingu hefur þú m.a. kennt mér.
„Anna mín, þú setur allt of mikið á
diskinn þinn, það er nóg til, það er
bara ekki gott fyrir okkur að borða
of mikið í einu,“ eru orð sem ég
gleymi aldrei. Ég fann fyrir svo
mikilli virðingu frá þér þegar þú
sagðir þetta við mig. Þú varst sko
ekki að sjá eftir þessu heldur
varstu að kenna mér hófsemi. Eða
þegar við vorum að þrífa ráðherra-
bílana saman úti í bílskúr og ég
fékk að þurrka bílana undir dyggri
leiðsögn þinni.
Ég man eftir bílferðunum okkar
þegar ég var lítil stelpa bæði með
og án fjölskyldunnar, ég elskaði
þessar stundir með þér. Stundum
var stoppað og við fórum að róla á
leikvöllunum og ekki klikkaði ísinn
í lokin. Virðingu og hlýju kenndir
þú mér á þinn einstaka hátt. Man
alltaf eftir því þegar ég bað þig
fyrst um að spyrjast fyrir um vinnu
fyrir mig þar sem þú þekktir svo
ótal marga. Ekki stóð á svari frá
þér: „Já, Anna mín, það get ég. Þú
verður hinsvegar að standa þig
hundrað prósent í vinnunni því það
er ekki bara þitt mannorð heldur
mitt líka sem skiptir máli hér.“
Þannig ólst þú upp í mér að standa
mig í vinnunni – alltaf. Í minning-
unni varst þú alltaf að vinna, alltaf
að gera eitthvað gagnlegt. Gafst
þér samt alltaf einhvern veginn
tíma til að gefa mér og því sem ég
var að kljást við athygli. Man eftir
því að sitja og dást að þér klæða þig
upp í kjólfötin til að fara á Frímúra-
fund og oftar en ekki spurði ég
hvað þú værir að gera á fundum
svona fínn. Svarið kom um hæl, að
verða að betri manni. Það fannst
mér skrýtið svar því þú varst sá
besti.
Með árunum skil ég þessi orð
betur. Heimilið var þinn griðastað-
ur og þið mamma samstiga í að
gera okkur systrunum fallegt og
ástríkt heimili, m.a. á Þinghóls-
brautinni. Þú gerðir allt sem þú
gast til að gera mitt líf betra og
auðugra. Kenna mér að standa á
eigin fótum en samt alltaf til staðar
að hjálpa og gera það sem þarf en
sýna því mjög mikla virðingu á
sama tíma. Með þinni hjálp gat ég
farið sem skiptinemi, stundað nám
og komið heil heim af skemmtun-
um því alltaf sóttir þú mig.
Hvíldin er þér kærkomin, elsku
besti pabbi minn, og hana áttu svo
sannarlega skilið. Það er með tár-
um í augum og gnístandi tómt
hjarta sem ég skrifa þessi orð til
þín, elsku pabbi minn. Ég veit að
þú knúsar hana mömmu frá mér og
alla hina ættingja og vini okkar
sem eru hjá þér núna.
Þar til við sjáumst aftur, hjart-
ans pabbi minn, þá lifa minningar
um þig í mér og börnum mínum.
Þín einlæga dóttir
Anna María.
Ég vil með nokkrum orðum
minnast tengdaföður míns sem nú
er fallinn frá. Það var mikið gæfu-
spor að hafa kynnst dóttur Dolla,
henni Önnu Maríu minni. Allt frá
því ég náði í Önnu á okkar fyrsta
stefnumót á Þinghólsbraut fann ég
fyrir góðum straumum. Eins þegar
ég lánaði nýju kærustunni skítuga
bílinn minn yfir helgi og fékk hann
til baka á sunnudagskvöldi glans-
andi hreinan og fínan. Þessi dama
lofaði góðu. Ég fann fljótlega að
þetta var gæfuspor, sérstaklega
þegar ég fór að kynnast fjölskyldu
hennar betur.
Tengdamamma var hörkukona,
full af kjarki, hlýju og kærleika. Og
henni við hlið var tengdapabbi
Dolli eins og klettur. Þau voru gott
og samrýnt par. Mikil ást og um-
hyggja var þó það sem tók mest á
móti mér þegar ég steig frekari
skref inn í fjölskylduna. Betri
tengdaforeldra er ekki hægt að
hugsa sér. Við Dolli tengdum vel
saman, ræddum um alla heima og
geima sem og að framkvæma ýmis-
legt saman. Ég var þó hálfdrætt-
ingur á við hann. Hann setti stað-
alinn hátt, og ég er löngu búinn að
sætta mig við að bílarnir mínir bara
ná ekki að vera eins hreinir og flott-
ir og hjá honum. Held meira að
segja að Anna María sé búin að
sætta sig við það líka, eða kannski
ekki (takk fyrir Löður). Ég erfði
(var arfleiddur að) þann góða sið
frá Dolla að rífa mig upp snemma á
jóladagsmorgun og búa til súkku-
laði með rjóma og bera fram með
randalínu og smákökum. Tók smá
á fyrstu árin, en er orðinn sterkur
hluti af hátíðarhaldi yfir jólin í okk-
ar fjölskyldu. Og þessi siður lýsir
Dolla ágætlega. Hann gerði þetta
jú fyrir þau sem hann elskaði mest,
á tímum þegar aðrir óska þess
helst að fá að slappa af. Hann vildi
gefa Ásdísi frí þar sem hún hafði
undirbúið jólin af miklu kappi,
þetta var hans framlag. En auðvit-
að hafði hann sjálfur örugglega
ekki lagt sig minna fram, örugg-
lega búinn að vinna myrkranna á
milli, auk þess að skjótast og þeyt-
ast fyrir sína nánustu.
Dolli var einstakur og mikil fyr-
irmynd í svo mörgu, og ekki síst
frábær afi barna okkar. Það er líka
honum að þakka að ég varð enn
skotnari í Önnu, þar sem mér
fannst það frábært að ég lánaði
dömunni bílinn minn og fékk hann
svona stífbónaðan og flottan til
baka. Komst ekki að því fyrr en
löngu seinna að það var pabbi
hennar sem hafði græjað bílinn.
Það er ærið ævistarf að auðnast
að lifa lífinu með brot af þeirri
reisn, þeim kærleika og þeim kost-
um sem Dolli bjó yfir.
Takk fyrir, Dolli, andi þinn lifir
áfram með okkur.
Þinn tengdasonur,
Jónas Halldórsson.
Þorvaldur Ragnarsson var ein-
stakur öðlingur. Hann var svo
hreinskiptinn og glaðsinna, að
ógleymanlegt er okkur öllum sem
áttum hann að samstarfsmanni um
árabil. Hann var til allra verka fús í
önnum daganna, alltaf til staðar og
ávallt reiðubúinn að hjálpa til við að
leysa hin ýmsu veraldlegu hvers-
dagsdagsmál. Það var ekki oft að
þyrfti að biðja hann um að afgreiða
eitthvað sem ekki var skráð í dag-
bók í opinberu embætti – hann var
þá þegar búinn að koma auga á
hvað þyrfti að gera og líklegt væri
að honum yrði það falið. Þess nut-
um við öll sem unnum með honum.
Þorvaldur starfaði sem atvinnu-
bílstjóri alla starfsævi sína. Eftir að
hafa ekið olíubílum og leigubílum
um nokkurt árabil starfaði hann
um tíma sem ráðherrabílstjóri og
var því vel kunnur stjórnmála-
mönnum samtíðar sinnar – náði að
keyra fyrir „allan fjórflokkinn“ eins
og hann orðaði það sjálfur. Í fram-
haldi af því varð hann forsetabíl-
stjóri, með sinn góða orðstír, og
starfaði hjá forsetaembættinu í
tvo áratugi.
Þorvaldur og kona hans Ásdís
voru mikið garðræktarfólk og ekk-
ert þótti Þorvaldi vænna um en að
heyra að það blómstruðu allar rós-
ir hjá Ásdísi. Heima hjá þeim var
mikið blómahaf og þau áttu fá-
gæta fallegan garð þegar þau
bjuggu í Hafnarfirði um árið.
Hann hafði líka mikla ánægju af
því að bruna í sýslur landsins með
heilan birkiskóg í tengivagni og
taka þátt í gróðursetningu á ýms-
um stöðum með ungviðinu.
Ég minnist vinar míns Þorvalds
Ragnarssonar með mikilli hlýju og
við Ástríður vottum dætrum hans
og fjölskyldunni allri innilegan
samhug.
Vigdís Finnbogadóttir.
Farsæld forseta lýðveldisins
hvílir ekki aðeins á mannkostum
einstaklingsins sem kjörinn er,
heldur einnig á alúð og atorku
hinnar fámennu sveitar sem starf-
ar við embættið, undirbýr verk
forsetans, atburði og framgöngu á
flestum sviðum; er oft á tíðum
tengiliður við fólkið í landinu; á
vissan hátt ásýnd embættisins í
margvíslegri önn.
Í þessari sveit skipaði Þorvald-
ur Ragnarsson einstakan sess:
ætíð reiðubúinn og ávallt glaður,
fórnfús og ábyrgur, kurteis en
ákveðinn, í senn heiðursmaður og
höfðingi.
Hið formlega verksvið var að
vera bílstjóri forsetans, aka hon-
um á fjölþætta atburði og í heim-
sóknum um landið, tryggja að
áætlanir stæðust, allt væri stillt á
réttan tíma. En í raun var Þor-
valdur embættinu miklu meira;
umfram aðra andi þess og sál, sá
sem skildi best hinar mannlegu
hliðar, gerði atburði og annir að
gleðistundum.
Hann var líka á vissan hátt
helsti trúnaðarvinur forsetans, sá
sem hógvær efldi traust og bar
vitni um hvernig staðan væri í
raun og veru, var rödd sannleik-
ans og þess sem réttast var í
hverju máli.
Tengsl Þorvaldar við fólkið í
borginni og íbúa í kaupstöðum,
þorpum og sveitum landsins gáfu
honum jarðsamband sem hann
miðlaði örlátur til forsetans.
Skrapp á vinnustaði meðan sá síð-
arnefndi sinnti atburðum og lagði
svo mat á ríkjandi álit meðal al-
mennings.
Þegar ég tók við embætti for-
seta Íslands vissi ég lítilleg deili á
Þorvaldi; að hann hafði áður keyrt
ráðherra úr gerólíkum flokkum en
notið trausts allra; verið í miklum
metum hjá fyrirrennara mínum og
fjölskyldu hennar.
Við Guðrún Katrín og Dalla og
Tinna nutum einnig sömu gæfu.
Þorvaldur varð hollvinur okkar,
gleðigjafi og traustur félagi. Það
birtist bæði í veikindum Guðrúnar
Katrínar og þegar Dorrit kom til
sögunnar; gerðist í ökuferðum
fyrsti kennari hennar í íslensku.
Þorvaldur varð á vissan hátt
burðarstoð í því litla samfélagi
sem bjó og starfaði á Bessastöð-
um; fylgdarmaður okkar á ferðum
vítt og breitt um landið allt og far-
arstjóri á ótal atburði í höfuðborg
og nágrenni.
Í þessum ferðum varð Þorvald-
ur oft helsti fulltrúi embættisins
Þorvaldur
Ragnarsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi.
Við kveðjum þig með
miklum söknuði. Takk fyrir
að vera alltaf til staðar,
kenna okkur að keyra,
redda hlutum sem maður
var búinn að gleyma að
þyrfti að redda og fyrir all-
ar gleðistundirnar. Við
heyrum enn hlátur þinn
sem var svo smitandi. Þú
ert okkar fyrirmynd og
verður alltaf í hjarta okkar.
Við elskum þig, elsku afi
Dolli.
Knús frá
Lilju Ósk og Ásdísi Evu.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SESSELJA UNNUR
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sólvangsvegi 1, Hafnarfirði,
lést miðvikudaginn 10. janúar.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 19. janúar klukkan 13.
Þökkum læknum og starfsfólki á Báruhrauni, Hrafnistu, fyrir
frábæra umönnun.
Kjartan Guðmundsson
Guðrún Guðmundsdóttir
Lára Guðmundsdóttir
Steingrímur Guðmundsson
Helga Guðmundsdóttir Kristinn Ingibergsson
ömmubörn og langömmubörn
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÞORVALDUR SNÆBJÖRNSSON
rafvirkjameistari,
Brekatúni 2, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
fimmtudaginn 11. janúar.
Jarðsungið verður frá Akureyrarkirkju mánudaginn 22. janúar
klukkan 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hollvinasamtök
Sjúkrahússins á Akureyri.
Guðrún Margrét Kristjánsdóttir
Margrét Þorvaldsdóttir Pétur Björnsson
Snæbjörn Þorvaldsson Björk Guðmundsdóttir
Kristján Þorvaldsson Kristín Þórsdóttir
Sverrir Þorvaldsson Aðalheiður Guðjónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
GÍSLÍNA GARÐARSDÓTTIR,
Boðaþingi 24,
sem lést 7. janúar, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju föstudaginn 19. janúar
klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Alzheimersamtökin.
Henry Þór Henrysson
börn, tengdabörn og barnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ESTER GÍSLADÓTTIR,
Aflagranda 40,
áður Granaskjóli 42,
lést föstudaginn 22. desember.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 19. janúar kl. 13.
Gísli Valtýsson
Guðmundur H. Valtýsson Jónína Jóhannsdóttir
Edda Valtýsdóttir Kjartan Tumi Biering
barnabörn og langömmubörn
Ástkær móðir okkar, systir, amma og
langamma,
ÞÓRUNN KARVELSDÓTTIR,
fv. íþróttakennari,
Dalbraut 18,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans 4. janúar.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju
miðvikudaginn 17. janúar klukkan 13.
Guðrún Valsdóttir
Hermann Valsson
Ögmundur Karvelsson Lína Björgvinsdóttir
Eggert Karvelsson Sædís Hlöðversdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og aðrir aðstandendur
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar