Morgunblaðið - 14.02.2018, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. FEBRÚAR 2018
Hversu þreytt sem þú varst,
hvað sem þrautin var sár,
þá var hugur þinn samt
eins og himininn blár,
eins og birta og dögg
voru bros þín og tár.
Og nú ljómar þín sól
bak við lokaðar brár.
(Jóhannes úr Kötlum)
Dagný, Elva, Gerður,
Guðrún, Hrund Ó., Hrund S.,
Jórunn, Valdís, Valey, Þór-
hildur, Þura.
Í næsta nágrenni við okkur
hefur búið undanfarin mörg ár
fjögurra manna fjölskylda og
stundum fimm ef hvuttarnir eru
taldir með. Arndís Halla og Eyj-
ólfur Rúnar ásamt dætrum tveim,
Marín Rós og Rakel Rún. Katla
Kristín í okkar fjölskyldu og Rak-
el Rún í hinni hafa átt vináttusam-
band síðan skólaganga hófst í
leikskóla, allt til þessa dags, eða í
13 ár, þegar þær nú sækja nám í
Fjölbrautaskóla Vesturlands hér
á Akranesi.
Það gefur auga leið að kynni
takast á milli fjölskyldna við þær
aðstæður og ýmislegt það er ber
við í lífinu verður vitað og tilefni
til umræðu í fjölskyldunum.
Þannig fréttum við fljótt þegar í
ljós kom að Arndís hafði veikst og
árum saman höfum við fylgst með
baráttu Arndísar og fjölskyldu
hennar, við sjúkdóm sem erfitt er
að ná tökum á. Við héldum stund-
um að nú væri sigur unninn en
sjúkdómurinn tók sig upp aftur og
aftur. Það sem rekur okkur til að
setja orð á blað er að láta í ljós að-
dáun á baráttuvilja ungrar móður
og eiginkonu. Þrátt fyrir alla erf-
iðleika og vafalaust mikinn sárs-
auka var Arndís alltaf viðræðugóð
og glaðleg í fasi í þau skipti sem
við hittumst og sama yfirbragð
einkennir Rakel Rún og reyndar
alla fjölskylduna. Það þarf hetjur í
þetta verkefni sem fjölskyldan
stóð frammi fyrir og horfðist í
augu við alla daga.
Við héldum að Arndís myndi í
krafti vilja og stefnufestu sinnar
yfirvinna sjúkdóminn. Svo reynd-
ist ekki vera. Í dag er hún kvödd
og hugur okkar hefur æði oft
hvarflað til eftirlifenda sem nú
ganga í gegn um þunga raun.
Megi Guðs blessun umvefja fjöl-
skyldu Arndísar og minning
hennar gefa styrk og frið um
ókomin ár.
Katla Kristín, Svanborg
og Ófeigur.
Elsku Arndís Halla.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég mun minnast þín með hlýju
í hjarta og þakklæti fyrir allt.
Elsku Eyfi, Marín, Rakel,
Gugga, Jói, Ástrós, Halldór og
fjölskyldur, hugur minn er hjá
ykkur.
Sara Diljá Hjálmarsdóttir.
Ég var svo lánsöm að vera ljós-
móðir Arndísar Höllu þegar hún
fæddist. Nú er elsku hjartans
ljósustúlkan mín búin að kveðja
þessa jarðvist, aðeins 41 árs að
aldri.
Við vorum svo heppin að þau
hjónin dvöldu hjá okkur í Aust-
urgerði í tæpt ár. Það var aldrei
lognmolla í kringum hana nöfnu
mína. Hún var ætíð glöð, kát, opin
og einstaklega góð í umgengni.
Eiginmaður hennar, hann Eyvi,
er líka gull af manni. Þau hjónin
voru ætið samhent og alltaf gam-
an að vera nálægt þeim, þótt tæp
30 ár séu á milli okkar.
Lánið hélt áfram að leika við
okkur þegar við vorum það lán-
söm að hafa hana Marín Rós, eldri
dóttur þeirra, hjá okkur einn vet-
ur. Hún kenndi okkur sannarlega
margt, enda er hún sami frum-
kvöðulinn og móðir hennar. Við
minnumst þess sérstaklega að
þegar Arndís Halla greindist með
krabbamein í annað sinn fór Mar-
ín Rós í það að láta búa til bleika
boli með áletruninni „Team Arn-
dis“. Hún fékk vini og vandamenn
til að kaupa boli til að styrkja
móður sína. Það varð til þess að
um 200 manns komu saman í
Smáralindinni einn laugardag,
allir klæddir bleiku bolunum.
Arndís Halla mætti án þess að
vita hvað til stóð. Já, eplið fellur
sannarlega ekki langt frá eikinni.
Ekki er Rakel Rún, yngri dóttir
þeirra, síðri. Það leikur allt í
höndum og huga þessara stúlkna.
Mikið þótti mér vænt um er
Arndís Halla hringdi í mig til að fá
upplýsingar um menntun í mark-
þjálfun. Þá var hún búin að
mennta sig sem þroskaþjálfi og
vildi bæta við sig. Ég hafði sjálf
tekið markþjálfun tveimur árum
áður og var mér það mikill heiður
að hún skyldi leita til mín. Sló hún
mér svo sannarlega við á mark-
þjálfunarsviðinu, þar sem hún
byrjaði fljótlega að halda fyrir-
lestra sem tengdust líðan með
krabbamein og sjálfsbjörg við því.
Hún nefndi fyrirlestra sína „mik-
ill hlátur og smá grátur“, og var
mér sagt að hörðustu karlmenn
hefðu tárast yfir að hlusta á fyr-
irlestra hennar.
Mér finnst ég alltaf hafa átt
mikið í elsku Arndísi Höllu minni
og höfum við verið töluvert í sam-
bandi. Hún kvaddi mig alltaf – „til
þín elsku Halla tanta og ljósa
mín“. Og ég segi til baka, þakka
þér fyrir allt elsku Arndís Halla,
ljósubarnið mitt og nafna.
Það er í senn dálítil kaldhæðni
en jafnframt gleðilegt að við Tóti
erum stödd núna í San Diego í
Kaliforníu, sem Arndís Halla
sagði að væri uppáhaldsborgin
sín.
Þau hjónin og dæturnar
bjuggu hér í rúmlega eitt ár. Það
var þá sem krabbameinið upp-
götvaðist hjá henni og byrjaði hún
sína fyrstu meðferð hér.
Við Tóti vottum Eyva, Marín
Rós og Rakel Rún innilegustu
samúð okkar. Einnig innilegar
samúðarkveðjur til Jóhannesar
og Guðbjargar, foreldra Arndísar
Höllu, Pálínu, ömmu hennar, Jó-
hönnu og Stefáns, tengdaforeldra
hennar og Halldórs Bjarkars og
Ástrósar Unu, systkina hennar.
Guð blessi minningu Arndísar
Höllu.
Halla og Þórarinn.
Elsku Arndís Halla okkar.
Þú duglega, duglega vinkona
okkar. Þú einstaka vinkona okk-
ar. Þú hugrakka vinkona okkar.
Þú hjartahlýja vinkona okkar.
Við eigum eftir að sakna þín
svo mikið en við vitum að þú tekur
á móti okkur hinum megin og þá
getum við sungið saman aftur
„Let It Be“ og kannski rifjað upp
gamla körfuboltatakta.
Við geymum stundina sem við
áttum með þér í ágúst sem gull í
hjarta okkar. Elskum þig upp í
geim og heim aftur.
Með þessu ljóði langar okkur
að minnast þín.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Elsku Eyfi, Marín Rós, Rakel
Rún og fjölskylda, við vottum
ykkur samúð og biðjum guð að
styrkja ykkur í sorginni.
Elísa, Hildigunnur og Sóley.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú á þína hönd;
síðast þegar ég sofna fer,
sitji guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Takk, elsku Arndís Halla, fyrir
allt sem þú gerðir með mér og fyr-
ir mig. Ég mun alltaf muna eftir
þér.
Þín,
Þórdís Eva.
Ótal minningar um Arndísi
streyma í gegnum hugann þessa
köldu febrúardaga. Við höfðum
þekkst frá því að við vorum sex
ára og af nógu að taka. Mig langar
hins vegar að setja nokkur orð á
blað um allra seinustu árin.
Máltækið segir réttilega: „Sá
er vinur sem í raun reynist.“ Arn-
dís var samkvæmt því einstakur
vinur. Þegar ég skildi fyrir nokkr-
um árum reyndust þau hjónin
mér svo vel að ég fæ seint full-
þakkað. Ég dvaldi langdvölum á
Skógarflötinni, fékk m.a.s. mitt
eigið herbergi og við grínuðumst
með að Eyfi og Arndís væru helg-
arforeldrar mínir. Þar fékk ég
fyrstu áfallahjálp, endalausar ráð-
leggingar og uppbyggilegan
félagsskap.
Stundum fékk ég samviskubit
yfir því að bera á borð mín vanda-
mál, svo hversdagsleg sem þau
voru miðað við baráttuna sem
Arndís háði. Hún tók þá hins veg-
ar burt samviskubitið með því að
gera ljóst að hún hefði gott og
gaman af því að hlusta og hjálpa.
Dætur mínar fengu líka notið góð-
vildar þeirra hjóna og elskuðu að
koma á Skógarflötina.
Þegar tíminn leið og ný sam-
bönd komu til voru Eyfi og Arndís
áfram til ráðgjafar og stuðnings.
Raunar átti Arndís stóran þátt í
að losa mig undan skuldbinding-
arfælninni í kjölfar skilnaðar.
Stuðning fékk ég einnig þegar
veikindi komu upp í kringum mig
og þegar starfsumsókn mín lenti í
stormviðri.
Og þótt stuðningurinn væri
mikill í erfiðleikum var heldur
enginn skortur á stuðningi við
hamingjuna.
Minnisstætt er þegar ég í gleði-
kasti vakti hjónin með gítarspili
og söng snemma morguns. Flest-
um hefði verið vísað út en söngn-
um var tekið fagnandi og ég fékk
að ljúka tónleikunum óáreittur
uppi í hjónarúmi!
Það er líka dæmigert að þegar
ástin bar að dyrum, og ég skilaði
mér ekki heim á réttum tíma á
Skógarflötina, fékk ég svohljóð-
andi SMS frá Arndísi: „Eiki minn,
ekki vera hræddur að koma með
deitið heim á Skógarflötina. Love,
mamma.“
17. janúar síðastliðinn eignuð-
umst við Sandra yndislegan lítinn
dreng. Upp komu veikindi fljót-
lega eftir fæðingu og drengurinn
greindist í kjölfarið með Downs-
heilkenni.
Eins og vanalega var Arndís
mætt til að veita stuðning. Þannig
sendi hún okkur m.a. svohljóðandi
skilaboð á vökudeildina aðeins
rúmri viku fyrir andlát sitt: „Ég
mun vera til staðar alltaf fyrir
ykkur, hann og systkinin ef þið
viljið. [] Ég ætla ekki að vera með
einhverja ræðu hér en endilega
leitið til mín eins og þið viljið og
vonandi get ég nú gefið eitthvað af
mér í framtíðinni.“
Ég veit að Arndís fylgist með
drengnum og okkur öllum úr fjar-
lægð og sit eftir fullur af þakklæti
fyrir að hafa átt hana að vinkonu.
Sá stuðningur sem ég fékk frá
þeim hjónum á allra síðustu árum,
meðan Arndís barðist við ólækn-
andi krabbamein, segir ótrúlega
mikið um það hvernig manneskja
hún var. Ég vona að stuðningur
minn við hana og þau hafi komið
að einhverri hjálp og mun gera
allt sem ég get til að styðja þau
Eyfa, Marín og Rakel í framtíð-
inni.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði, hjartans helgarmamma mín.
Elsku Eyfi, Marín, Rakel, Jói,
Gugga, Halldór og Ástrós, Guð
gefi ykkur styrk á erfiðum tímum.
Eiríkur Jónsson.
Elsku vinkona.
Takk fyrir að hafa verið sam-
ferða okkur í lífi, starfi og leik,
betri ferðafélagi en þú ert vand-
fundinn og við söknum þín sárt.
Leiðir skilja nú í bili en þau áhrif
sem þú hafðir á okkur munu verða
okkur dýrmætt veganesti um
ókomin ár. Takk fyrir gleðina,
hláturinn, rauðvínskvöldin, spjall-
ið, hjálpsemina, jákvæðnina,
æðruleysið og allar þær ómetan-
legu samverustundir sem við átt-
um saman. Við erum ríkari af því
að hafa þekkt þig og átt vináttu
þína.
Við sendum Eyfa, Marín, Rak-
el og fjölskyldu Arndísar okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Halldóra, Rósa,
Vilborg, Bryndís, Júlíana,
Heiðrún, Sesselja,
Arnheiður og Þorbjörg.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
LÚÐVÍK ÞÓRARINSSON
bakarameistari,
Ólafsvík,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Jaðri,
Ólafsvík, mánudaginn 5. febrúar.
Útför hans fer fram frá Ólafsvíkurkirkju föstudaginn 16. febrúar
klukkan 14. Blóm og kransar afþakkað, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Minningarsjóð Jaðars, kt. 510694-2449,
reikningur 0190-05-60761.
Hrefna Lúðvíksdóttir Gísli Páll Björnsson
Inga Birna Lúðvíksdóttir
Guðlaug Lúðvíksdóttir Kristjón Guðmundsson
Hildur Lúðvíksdóttir
Jón Þór Lúðvíksson Bjarney Jörgensen
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulega eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
INGIGERÐUR KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Ökrum í Reykjadal,
lést fimmtudaginn 8. febrúar.
Útförin fer fram í Einarsstaðakirkju
laugardaginn 17. febrúar klukkan 14.
Aðstandendur þakka starfsfólki Skógarbrekku á
Heilbrigðisstofnun Norðurlands umhyggju og hlýhug.
Þormóður Ásvaldsson
Þórveig K. Þormóðsdóttir
Ásvaldur Ævar Þormóðsson Laufey Skúladóttir
Jón S. Þormóðsson
Sigríður S. Þormóðsdóttir
Svala Guðrún Þormóðsdóttir Baldur Þorgilsson
Jörgen Heiðar Þormóðsson Gerður Ólafsdóttir
Sigurveig D. Þormóðsdóttir Jóhann Sigmarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur sambýlismaður, faðir,
tengdafaðir, afi, langafi og langalangafi,
JAKOB SIGURÐUR ÁRNASON
húsgagnasmíðameistari,
áður til heimilis að Laugarnesvegi 54,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund miðviku-
daginn 7. febrúar.
Útförin fer fram frá Áskirkju föstudaginn 16. febrúar klukkan 11.
Guðrún Marteinsdóttir
Árni Sævar Sigurðsson Agnes Jónsdóttir
Kristín Lilja Sigurðardóttir Árni Gunnarsson
Sigurbjörg M. Sigurðardóttir Sveinþór Eiríksson
Anna Auðbjörg Jakobsdóttir Ólafur Sigurðsson
Árný Sigríður Jakobsdóttir Ívar Ívarsson
Lilja Jakobsdóttir Sævar Óskarsson
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN SIGURÐARDÓTTIR,
Melási 12, Garðabæ,
lést á Hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
föstudaginn 9. febrúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 19. febrúar
klukkan 13.
Sjöfn Lárusdóttir
Hólmfríður Magnúsdóttir
Þorlákur Magnússon Þórhildur Pétursdóttir
Guðrún Þóra Magnúsdóttir Óskar Knudsen
ömmubörn og langömmubörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTÍN ERLA ÞÓRÓLFSDÓTTIR,
Eyktarási 24,
lést í faðmi fjölskyldu eftir skammvinn
veikindi á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi sunnudaginn 11. febrúar.
Útförin fer fram frá Guðríðarkirkju í Grafarholti föstudaginn 16.
febrúar klukkan 15.
Gylfi Guðmundsson
Freyr Einarsson Íris Eiríksdóttir
Sandra Sif Gylfadóttir Halldór Bjarki Christensen
Hlynur Gylfason Sigríður Rún Siggeirsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn