Morgunblaðið - 20.02.2018, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. FEBRÚAR 2018
✝ Hjördís UnnurGuðlaugsdóttir
Beck fæddist á
Reyðarfirði 6.
mars 1930. Hún
lést á heimili sínu
8. febrúar 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Guðlaugur
Sigfússon og Helga
Elísabet Kristins-
dóttir Beck, sem
bjuggu í Brú á
Reyðarfirði. Börn þeirra auk
Hjördísar Unnar eru: Sigfús
Þórir, f. 11. apríl 1929, d. 26.
mars 1932. Egill, f. 6. ágúst
1932; Edda Þórey, f. 25. nóv-
1930, d. 16. október 1996. Hjör-
dís giftist Sverri Sigurði Ólafs-
syni rafmagnsverkfræðingi, f.
15. júní 1928, d. 18. mars 2000,
í ágúst 1957. Börn þeirra eru
Kristín og Sverrir Jóhann.
Dætur Kristínar eru Elfa og
Hjördís Steinarsdætur. Börn
Sverris Jóhanns eru Gísli Stein-
ar og Sigurdís Unnur. Barna-
barnabörnin eru sjö. Hjördís og
Sverrir hófu búskap á Egils-
stöðum og fluttu síðar til
Reykjavíkur og bjuggu þar alla
tíð síðan, lengst af á Háaleit-
isbraut, en þangað fluttu þau
árið 1965. Hjördís vann hjá
Landsíma Íslands sem talsíma-
vörður alla sína starfsævi. Hún
vann fyrst sem ung stúlka hjá
símanum á Reyðarfirði og síð-
an í Reykjavík.
Útför Hjördísar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 20. febr-
úar 2018, klukkan 13.
ember 1937, d. 19.
mars 2001; Þuríður
Kristín, f. 28. ágúst
1939; Sigfús Þórir,
f. 24. október 1942.
Börn hennar eru
Guðlaugur Erlings-
son, maki hans er
Jarþrúður Ólafs-
dóttir. Börn þeirra
eru Helga Elísabet
og Ólafur Geir.
Helga Erlingsdótt-
ir, maki hennar er Krist-
mundur Hákonarson. Synir
þeirra eru Þórir og Andri. Fað-
ir Guðlaugs og Helgu var Er-
ling Ragnarsson, f. 22. október
„Æ, ert þetta þú elskan?“ Hún
stendur í dyragættinni í grænu
peysunni og joggingbuxunum og
brosir sínu blíðasta. Það er hún
Dísa, tengdamóðir mín, sem þar
stendur. Móttökurnar eru ætíð
góðar en ég gæti þess að faðma
hana ekki of harkalega af
hræðslu við að hún hreinlega
brotni.
Það fór ekki mikið fyrir henni
Dísu síðustu árin sem hún lifði og
ekki var það beinlínis sældarlíf
fyrir hana þótt hún bæri sig allt-
af vel. Hún hafði verið léleg til
heilsunnar í mörg ár en bjó samt
ein heima hjá sér og vildi hvergi
annars staðar vera. Þar leið
henni best. Hún átti góða að þar
sem voru börnin hennar og
barnabörn sem litu til með henni
og aðstoðuðu eftir því sem best
þau gátu.
Hjördís Unnur Guðlaugsdóttir
var forkunnarfögur kona á yngri
árum og, eins og við höfðum oft
orð á, eins og kvikmyndastjarna
á ljósmyndum. Hún starfaði
lengstum sem símamær á lang-
línunni í Reykjavík og eignaðist
margar vinkonur þar sem hún
átti góðar stundir með. Þau hjón,
Sverrir Ólafsson og hún, voru
lengst af samhent og dugleg að
koma sér upp fallegu heimili og
sjá börnunum farborða.
Dísa var lífsglöð kona að eðl-
isfari og leit alltaf frekar á björtu
hliðarnar en þær sem dekkri
voru. Hún var félagslynd og
fjörug og hafði gaman af því að
fara á mannamót. Þannig naut
hún þess að hitta gamla vini og
kunningja að austan á samkom-
um í Reykjavík.
Þegar ég kynnist Dísu fyrst,
kornung kona, átján ára og trú-
lofuð syni hennar Guðlaugi, Gulla
í Brú, tók Dísa mér vel og við
urðum mestu mátar. Minnis-
stætt er mér, hve vel þau hjónin
bæði tóku á móti mér sem unn-
ustu Gulla og bjuggu vel að okk-
ur kærustuparinu á Háaleitis-
brautinni, fyrsta veturinn okkar í
sambandi, og þegar við svo eign-
uðumst sjálf okkar fyrsta heimili
í sömu blokk, þar sem við bjugg-
um í sjö ár, hafði Dísa ætíð hönd
í bagga með okkur.
Hún Dísa var alltaf afar stolt
af börnum sínum og barnabörn-
um og fylgdist vel með gengi
þeirra í námi og starfi. Og ætt-
rækin var hún og átti ást og virð-
ingu sinna ættmenna. Heimilið
hennar á Háaleitisbraut var í
raun á tímabili eins og hótel, allir
velkomnir og stöðug veisla og
gaman. Dísa var orðheppin og
notaði oft sérkennileg orð og
orðasambönd yfir hlutina. Hún
hafði gaman af því að ferðast og
fór oft utan með Sverri meðan
hann lifði og hafði gaman af því
að segja frá þeim ferðalögum. Þá
fór hún árlega, meðan heilsa
hennar leyfði, í svonefndar inn-
kaupaferðir til Glasgow og Lond-
on og keypti þá meðal annars
jólafötin á barnabörnin. Dísa
hafði alltaf gaman af því að
dressa sig upp, átti marga fallega
kjóla og fínerí og leit alltaf út
eins og drottning þegar hún fór
út á milli manna. Hárið hennar
rauða, þykka og liðaða bylgjaðist
fallega á kollinum og þegar hún
var búin að setja á sig andlit eins
og hún kallaði það var hún svo
sannarlega fegurðin ein.
Ég held að Dísa hafi vitað að
hverju stefndi og ég er viss um
að hún kvaddi lífið sátt við sjálfa
sig og alla aðra. Ég kveð Dísu
með söknuði og þakklæti. Án
hennar hefði lífið sannarlega ver-
ið fátæklegra.
Jarþrúður Ólafsdóttir.
Fósturlandsins Freyja,
fagra vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís.
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
(Matt. Joch.)
Þegar ég hugsa til nöfnu
minnar og móðursystur, Hjördís-
ar Guðlaugsdóttur, finnst mér
vel við eiga þetta ljóð um fóstur-
landsins freyju, því í mínum
huga stóð hún fyrir svo margt af
því sem prýðir góða manneskju.
Hún var sterk í lífsins ólgusjó og
hafði léttleikann að leiðarljósi í
öllum sínum samskiptum og það
voru engin takmörk fyrir hvað
hún gat snúið einhverju sem var
kannski miður skemmtilegt í
eitthvað sem kom viðmælanda
hennar til að verða glaðari í
sinni.
Nafna mín var mjög glæsileg
kona og þegar ég var lítil stelpa í
Brú á Reyðarfirði hjá ömmu og
afa, þá án þess að hafa svo mikið
að miða við, fannst mér hún líkj-
ast Hollywood-stjörnu.
Þegar ég svo komst til vits og
ára breyttist þessi mynd ekkert í
mínum huga, því það var alltaf
mikil reisn yfir nöfnu sem per-
sónuleika og í fasi.
Heimili nöfnu og Sverris á
Háaleitisbrautinni var alltaf opið
fyrir mér þegar ég byrjaði að
hleypa heimdraganum. Það var
mér ómetanlegt og er ég ævin-
lega þakklát fyrir allar þær góðu
minningar sem ég á frá þeirra
heimili.
Vináttan og góðviljinn sem ég
hef svo orðið aðnjótandi þangað
til nú lifir áfram.
Blessuð sé minning móður-
systur minnar sem var góð fyr-
irmynd og átti svo mikið að gefa
sínu samferðafólki. Í mínu hjarta
verður hún ljós í þúsund ár.
Innilegar samúðarkveðjur
sendi ég til barna nöfnu, Gulla,
Helgu, Kristínar og Sverris Jó-
hanns, ásamt fjölskyldum þeirra.
Hjördís Sigurðardóttir.
Mikil og sönn sæmdarkona
hefur kvatt okkur og það merlar
á myndir liðinnar tíðar, því
hversu munaþýð er hún myndin
af henni Hjördísi, henni Dísu
Guðlaugs eins og hún var jafnan
kölluð heima, myndir allt frá
barns- og unglingsárum og svo
alla tíð. Ég man mætavel hve for-
eldrar mínir voru glaðir þegar
hún Dísa, sem var náfrænka föð-
ur míns, kom í heimsókn í Selja-
teig, kát og hress og lífgaði upp á
alla og var svo frásagnarglöð,
aldrei hnjóðsyrði, aðeins léttleik-
inn og hlátur hennar yljandi og
lífgandi í senn. Henni því afar vel
fagnað. Sama var um frændfólk-
ið mitt góða á Grettisgötunni,
systkini pabba, því þegar Dísa
kom í heimsókn þangað var
gleðin björt í bæ og hún sem
frænka að miklum verðleikum
metin, frændrækni hennar oft af
þeim rómuð.
Hún Dísa var einkar hugguleg
kona og andblær hlýjunnar og
hressileikans ætíð alls ráðandi
við alla samfundi okkar Hönnu
við þessa einlægu og ljúfu konu.
Hún Dísa var mjög vel gefin
og lauk námi í Alþýðuskólanum á
Eiðum með ágætri einkunn, þar
var hún vinsæl vel og mörg
skólasystkini hennar hef ég
heyrt lofa hana fyrir félagsskap-
inn farsæla og fjörgandi fram-
komu sína alla tíð. Aðalstarf sitt
sem talsímakona rækti hún afar
vel og til þess tekið hversu snögg
hún var í afgreiðslunni og oft
gleðigjafi þeim sem hringdu, þó
álagið væri ærið. Þar ríkti þessi
ágæta gáfa sem hún var svo auð-
ug af að greiða götu allra sem
bezt hún mátti.
Hún átti líka dugnaðinn og
snerpuna sem fylgdu foreldrum
hennar, því mæta fólki. Ég
kynntist þessum eðliskostum
kannski bezt í syni hennar Guð-
laugi Erlingssyni sem var fram-
úrskarandi nemandi minn, en öll
eru börn hennar gædd góðum
gáfum og glöggum hæfileikum.
Þeim og þeirra fólki eru einlægar
samúðarkveðjur sendar. Hlýjar
samúðarkveðjur eru þeim einnig
sendar frá Birni G. Eiríkssyni,
en Dísa var honum alla tíð mjög
kær frænka.
Hún Dísa er í kærleika kvödd,
en kærleiki sá eiginleiki sem var
svo ríkur hjá henni alla tíð.
Blessuð sé heiðrík minning
mannkostakonu.
Helgi Seljan.
Í dag er elsku Dísa kvödd og
minningarnar eru svo margar og
skemmtilegar. Sé hana fyrir mér
segja sögur í eldhúsinu, kímna á
svip eða brosandi. Hún hafði
gaman af að sitja með okkur
stelpunum og fá sér kaffi og
smók og það var oft mikið hlegið
og spjallað fram eftir.
Áhugasöm um líf okkar vin-
anna og fannst gaman að fá frétt-
ir af því.
Í minningunni var alltaf eitt-
hvað að gerast á Háaleitisbraut-
inni setið við stofuborðið bæði
heimilisfólk og gestir. Og oft við
jólabakstur eða laufabrauð og
ekki síst sláturgerð.
Alltaf var eitthvað um að vera
á stóru heimili og Dísa átti stóra
fjölskyldu og það var oft mikill
gestagangur og vinsælt að koma
og gista þegar frændfólkið kom í
borgina enda voru allir velkomn-
ir og hún höfðingi heim að sækja.
Dísa vann við Landssímann,
talaði mikið um vinkonurnar á
símanum. Oft var Dísa ekki
heima á matmálstímum og þá
voru það aðrir heimilismenn sem
sáu um matarinnkaup og mat-
argerð. Og oft hefur verið hlegið
að því þegar kom að því að velja í
matinn þá kom eiginmaðurinn
Sverrir alltaf með þá hugmynd:
„Eigum við ekki að bara að hafa
kjötfars og kál?“ Þetta fannst
okkur stelpunum fyndið.
Það var mikill ljómi yfir ár-
unum fyrir austan. Dísa var flott
kona og hafði gaman af að klæða
sig upp. Við vinkonur Kristínar
vorum það heppnar að Dísa átti
fullt af glæsilegum kjólum, suma
hverja sérsaumaða sem hún
hafði gaman af að lána okkur
stelpunum þegar við þurftum á
að halda .
Oft var erlendum gestum boð-
ið heim og Dísa var góður gest-
gjafi og ekki þótti okkur stelp-
unum þetta síður spennandi. Í
sumarbústaðnum í Kjósinni leið
henni vel.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
kynnst Dísu sem var svo ynd-
isleg.
Samúðarkveðjur til ykkar
allra kæra fjölskylda.
Sigrún.
Hjördís Unnur Guð-
laugsdóttir Beck
Elsku Kári, nú
kveðjum við þig.
Við systkinin átt-
um góða daga sam-
an og vorum alltaf eitthvað að
bralla.
Á yngri árum í Haganesi
fannstu upp á ýmsu. Þig langaði
til að vita hvernig hauslausar
hænur fljúga og þar með fækkaði
heldur betur í hænsnastofni móð-
ur okkar við þessa tilraunastarf-
semi. Þú varst mjög uppátekta-
samur sem skemmti okkur
systkinunum en stundum var for-
eldrum okkar ekki skemmt. En
minningarnar lifa.
Ekki vantaði húmorinn og frá-
sagnargleði þín var lifandi og
engu haldið til baka og alltaf
gaman að heyra þig herma eftir.
Tónlist var þér í blóð borin og
Kári Kort
Jónsson
✝ Kári Kort Jóns-son fæddist í 6.
ágúst 1949. Hann
lést 10. febrúar
2018.
Útför Kára fór
fram 15. febrúar
2018.
þinn hreini tenór
hljómaði á systkina-
og ættarmótum og
að sjálfsögðu gekkst
þú í Skagfirsku
söngsveitina og
söngst með henni í
mörg ár.
Gestrisni var þér
eðlislæg og þá
naustu þín best í
eldhúsinu þar sem
þú galdraðir fram
hvern veisluréttinn af öðrum.
Það var alltaf gaman að sækja
þig heim.
Fljótin voru þinn heimahagi og
þar átti náttúran þinn hug og
ekki varstu lengi að leggja netin í
vatnið og bjóða í silungaveislu í
Haganesi.
Þú varst svo lánsamur að eign-
ast fimm yndisleg börn og einn
fósturson sem eru forréttindi.
Nú eruð þið sameinaðir tenór-
arnir þrír og mun söngur ykkar
óma á nýjum stað.
Eitt er það sem aldrei gleym-
ist, aldrei það er minning þín.
Hvíl í friði, elsku bróðir,
Gyða.
Það var erfitt og
sorglegt að frétta af
andláti góðrar vin-
konu minnar, Guð-
rúnar Bogadóttur, en hún hafði
átt við veikindi að stríða síðustu
ár. Við Guðrún vorum nánar vin-
konur í fjóra áratugi, hún var dug-
leg og kraftmikil kona og æðru-
laus eins og best sást í veikindum
hennar. Takk fyrir allt, kæra vin-
kona. Ég á eftir að sakna þín um
ókomin ár.
Ég votta fjölskyldu hennar
mína dýpstu samúð.
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum mín-
um
í líknarmildum föðurörmum þínum
Guðrún
Bogadóttir
✝ Guðrún Boga-dóttir fæddist
26. nóvember 1947.
Hún lést 1. febrúar
2018.
Útför Guðrúnar
fór fram 14. febr-
úar 2018.
og hvíli sætt, þótt hverfi
sólin bjarta,
ég halla mér að þínu
föðurhjarta.
Æ, tak nú, Drottinn,
föður og móður mína
í mildiríka náðar-
verndan þína,
og ættlið mitt og ætt-
jörð virstu geyma
og engu þínu minnsta
barni gleyma.
Ó, sólarfaðir, signdu nú hvert auga,
en sér í lagi þau, sem tárin lauga,
og sýndu miskunn öllu því, sem andar,
en einkum því, sem böl og voði grand-
ar.
Þín líknarásján lýsi dimmum heimi,
þitt ljósið blessað gef í nótt mig
dreymi.
Í Jesú nafni vil ég væran sofa
og vakna snemma þína dýrð að lofa.
(Matthías Joch.)
Ása Norðfjörð.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Okkar ástkæri
BJÖRN MÁR SVEINBJÖRNSSON
tæknifræðingur
lést í Kenía laugardaginn 10. febrúar.
Útför hans verður auglýst síðar.
Sveinbjörn Björnsson
Einar Örn Sveinbjörnsson Guðrún Karls Helgudóttir
Birna Þorvaldsdóttir Gunnar Júlíusson
Þorvaldur Bragason Guðrún Jóhannsdóttir
og fjölskyldur
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir og amma,
INGIBJÖRG BJÖRGVINSDÓTTIR,
Hólabraut 1,
Skagaströnd,
sem lést miðvikudaginn 14. febrúar verður
jarðsungin frá Hólaneskirkju, Skagaströnd,
laugardaginn 24. febrúar klukkan 14.
Minningarathöfn verður frá Lindakirkju, Kópavogi, laugardaginn
3. mars klukkan 16.
Steindór Haraldsson
Aðalheiður Steindórsdóttir Stefán Halldórsson
og barnbörn
Elskuleg mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
MAGNÚSÍNA BJARNADÓTTIR,
Stórholti 26,
lést mánudaginn 5. febrúar á
hjúkrunarheimilinu í Sóltúni.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 23. febrúar
klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á félag Einstakra barna.
Sólrún og Heiða Ragnarsdætur
tengdasynir, barnabörn og fjölskyldur þeirra