Morgunblaðið - 07.03.2018, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 2018
✝ Björgvin Vil-mundsson
fæddist 7. júní
1947 í Grindavík.
Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 24.
febrúar 2018.
Foreldrar hans
voru Marín Mar-
grét Jónsdóttir, f.
22. febrúar 1905 á
Löndum á Miðnesi,
d. 29. desember 1973, og Vil-
mundur Stefánsson, f. 12. sept-
ember 1902 á Ketilstöðum á
Völlum, S-Múlasýslu, d. 11. nóv-
ember 1989. Systkin Björgvins
eru Guðríður Stefanía, f. 19.
desember 1935, d. 22. maí 2005,
Sæbjörg María, f. 10. apríl
1940, og Sigurður Jón, f. 19.
mars 1945.
Eiginkona Björgvins er Sig-
ríður Þórleif Þórðardóttir úr
Reykjavík, f. 13. september
1948, og gengu
þau í hjónaband 9.
desember 1977.
Börn þeirra eru: 1)
Ingibjörg Marín, f.
27. ágúst 1978,
maki Jón Fanndal
Bjarnþórsson, f.
14. janúar 1976.
Börn þeirra eru
Hanna Margrét, f.
18. nóvember 1999,
Sigríður Emma, f.
9. nóvember 2004, Kristjana
Marín, f. 27. nóvember 2008, og
Svala María, f. 28. september
2010. 2) Björgvin, f. 26. nóv-
ember 1981, fyrrverandi maki
Linda Sylvía Hallgrímsdóttir,
börn þeirra eru Elísabet Inga,
f. 8. desember 2005, og Sylvía
Björg, f. 11. maí 2009.
Útför Björgvins fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag, 7.
mars 2018, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Ljúfar minningar líða um huga minn,
er legg ég rauða rós á beðinn þinn.
Bið hann Guð að leggja okkur lið,
líta björtum augum fram á við.
(SMV)
Elsku eiginmaður minn og vin-
ur, ég vil þakka þér samfylgdina í
gegnum árin og allar góðu stund-
irnar okkar.
Megi góður Guð vernda þig og
varðveita.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Þín eiginkona,
Sigríður Þ. Þórðardóttir.
Lífið er svo sannarlega þess
virði að lifa því í gleði og með bros
á vör, því maður veit aldrei hve-
nær maður þarf að kveðja. Það
sagðir þú alltaf við mig þegar ég
var að alast upp.
Svo sannarlega gerðir þú það
því í minningunni varst þú alltaf
brosandi, glaður og með brandar-
ana alveg á hreinu. Undanfarna
daga hef ég hitt margt gott fólk
sem hefur gefið manni knús og
segir svo alltaf sömu setninguna
„pabbi þinn var alltaf brosandi“.
Alveg þar til vikuna sem þú
veiktist svona mikið þá varstu
glaður og brosandi og reyndir að
gera gott úr öllu þó að Alzheim-
erinn hefði verið búinn að ná mikl-
um tökum á þér.
Þú varst mikill pabbi og síðar
afi. Vildir gera allt sem þú gætir
fyrir okkur systkinin. Alveg sama
hvað það var sem ég bað um,
gerðir þú það með bros á vör.
Hvort sem það var að mála her-
bergið mitt, breyta því eða jafnvel
færa það, þá var það nú lítið mál.
Þegar ég var um átta eða níu ára
fannst þér nú ekki tiltökumál að
setja vöfflur í allt hárið á mér þeg-
ar ég fór í bekkjarafmæli svo ég
yrði nú fín. Allar ferðirnar á fót-
boltaleikina sem þú skutlaði okk-
ur vinkonunum á voru nú
skemmtilegar og þú þagðir meðan
við fífluðumst í bílnum og komst
svo með brandara sem fékk okkur
til að hlæja meira.
Mikið varstu síðan alltaf stoltur
af okkur börnunum, ég man mjög
vel eftir deginum þegar við Nonni
sögðum þér að ég væri orðin ólétt
að okkar fyrsta barni, gleðin og
ánægjan skein úr augunum á þér,
mikið hlakkaðir þú til að verða afi
og góður afi varstu. Þegar við
fluttum svo aftur til Grindavíkur
hjálpaðir þú okkur mikið, alltaf
boðinn og búinn enda mjög klár
maður á öllum sviðum. Þú varst
svo stoltur af því hvað við værum
búin að koma okkur vel fyrir og
gera fallegt í kringum okkur,
enda mikill snyrtipinni sjálfur.
Handlaginn maður varstu og
gerðir allt vel. Þið mamma hafið
átt þónokkur hús og gerðir þú
þau öll upp, vel og vandlega þar
til þau voru orðin fullkomin, þá
fluttuð þið og byrjuðuð að nýju.
Þú þurftir alltaf að vera að, meira
að segja eftir að þú veiktist þá
varst þú að færa til hluti allan
daginn því þú varst svo vinnu-
samur og duglegur.
Eftir að þú veiktist talaðir þú
mikið um hana mömmu þína sem
ég er skírð í höfuðið á, hana Maju
á Akri, vildir mikið fara að heim-
sækja hana og mamma var svo
dugleg að keyra að Akri þar sem
þú ólst upp og sýna þér að þú ætt-
ir ekki heima þar lengur og
mamma þín væri löngu dáin og þá
kom sorgin í fallegu ljósbláu aug-
un þín. En núna getum við hugg-
að okkur við það að þú ert loksins
búin að hitta hana aftur sem og
afa og Gauju eldri systur þína.
Á sama tíma og við erum sorg-
mædd yfir því að þú sért farinn þá
finnum við samt smá fyrir létti að
þú sért laus við allar þjáningarn-
ar sem fylgdu þessum sjúkdómi,
kominn í fang foreldra þinna,
glaður og ánægður og með bros á
vör eins og allir muna eftir þér.
Elsku pabbi, nú kveð ég þig í
hinsta sinn og vil þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig.
Elska þig mikið, þín pabba-
stelpa
Ingibjörg (Inga Marín).
Pabbi.
Ég sit hér við tölvuna og hugsa
til baka og vil þakka þér fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig hvort sem
það var að skutla mér eitthvað,
eða seinna að hjálpa mér við að
laga íbúðina eða bara hvað sem
var.
Þú varst alltaf tilbúinn að
hjálpa manni með hvað sem var
og alltaf varstu kominn um leið og
maður bað þig um það. Því þannig
maður varstu, alltaf boðinn og bú-
inn að hjálpa.
Þín einkenni voru léttleiki,
dugnaður, greiðasemi og snyrti-
mennska og sýndir þú þetta allt í
öllu sem þú gerðir og alltaf varstu
að.
Takk fyrir allt. Elska þig.
Þinn sonur
Björgvin.
Elsku Böggi.
Nú ertu farinn og laus við allar
þjáningarnar sem fylgdu þessum
hræðilega sjúkdómi. Mikið var
skrítið og erfitt að sjá sjúkdóminn
ná yfirhöndinni og sjá þig hverfa
smátt og smátt.
En alltaf var stutt í húmorinn
og gátum við hlegið nánast yfir
öllu þegar við hittumst sem var
nánast daglega.
Framkvæmdaáhuginn var allt-
af til staðar hjá þér og fylgdist þú
með öllu sem við gerðum og
hjálpaðir til eins og þú mögulega
gast alla tíð.
Varst mikill og fær iðnaðar-
maður sem vildir alltaf vera að
gera eitthvað en gerðir nú lítið úr
því og sagðir að þú værir bara
rétt að snudda eitthvað.
Við áttum líka sameiginlegt
áhugamál sem voru bílar og það
var sko mikið hægt að tala um þá.
Ég vil þakka þér fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir okkur Ingu og
börnin, alla hjálpina og góðu
stundirnar.
Við eigum eftir að sakna þín
mikið.
Kveðja, þinn tengdasonur,
Jón Fanndal.
Elsku afi. Þú varst alltaf svo
góður afi, vildir allt fyrir okkur
gera. Þegar við komum til ykkar
ömmu sagðir þú alltaf að þú
mættir ráða og mættir alveg gefa
okkur ís og súkkulaðiköku og vor-
um við mjög glaðar með það og
nýttum okkur það vel. Þú varst
alltaf svo stoltur af okkur afas-
telpunum þínum.
Við vissum allar vel að þú vær-
ir veikur og reyndum við eins og
við gátum að hjálpa til, amma
hringdi oft í okkur og bað okkur
að koma og hjálpa við að gefa þér
lyf eða annað sem þurfti, því þú
ljómaðir alltaf af gleði þegar við
komum, fannst þér mikið öryggi
að hafa okkur afastelpurnar þínar
til að halda í höndina þína og
styðja þig.
Stutt var í stríðnina þína og
var alltaf mikil gleði í kringum
þig.
Mikið var gaman þegar við
gátum öll verið saman um síðustu
áramót. Við allar frænkurnar og
þú og amma líka. Þér fannst svo
gaman að þú vildir ekki fara heim
fyrr en tvö um nóttina. Þá vorum
við búin að sprengja allar rakett-
urnar og kveikja á öllum blysun-
um og drekka allt barnakampa-
vínið með þér og ömmu.
Við eigum eftir að sakna þín
mikið og við lofum að passa
ömmu vel fyrir þig.
Þínar afastelpur
Emma, Elísabet, Jana,
Sylvía og Svala.
Elsku bróðir, nú ert þú farinn
frá okkur eftir löng og erfið veik-
indi.
Það var erfitt að horfa á þig
hverfa smátt og smátt.
En þú varst góður og glaður,
samt sár og ósáttur síðustu árin í
vinnunni, þar sem þú varst farinn
að finna fyrir vanmætti þínum og
þú þoldir ekki breytingar, en þeir
sem í kring um þig voru áttuðu
sig ekki á því hvað var að gerast.
En þannig er alzheimer-sjúk-
dómurinn. Á stuttum tíma misst-
irðu verkvitið og gast ekki gert
það sem þú hafðir alltaf getað.
Böggi bróðir var mikill Grind-
víkingur, fæddur og alinn upp á
Akri, niðri við sjó, yngstur fjög-
urra systkina.
Bernskuárin fóru í leiki í sjó-
skúrnum, fjörunni og bryggjun-
um og að hjálpa til með rollurnar
og hænsnin.
Bardagaleikir, smíða báta sem
róið var á í höfninni, smíða bíla og
kofa.
Það var gaman að lifa og leika.
Tíu ára fékk Böggi berkla og
átti við þau veikindi að stríða í um
eitt ár og missti úr einn vetur í
skóla, sem var honum mjög erfitt
alla tíð.
Þegar Böggi bróðir er um þrí-
tugt kemur stóra ástin inn í líf
hans, hún Sirrý. Með henni eign-
aðist hann tvö börn, þau Ingu
Mæju og Bjögga, sem hafa alla
tíð verið augasteinarnir hans og
stolt. Síðan komu barnabörnin og
þá varð lífið yndislegt.
Það hefur verið aðdáunarvert
að fylgjast með hversu um-
hyggjusöm og dugleg Sirrý hefur
verið.
Hún hugsaði um Bögga sinn
dag og nótt þar til yfir lauk. Hafi
hún innilega þökk fyrir, það er
ekki sjálfgefið.
Það er erfitt að kveðja Bögga
bróður og fá ekki að njóta sam-
vista við hann lengur, en vonandi
líður honum betur núna.
Elsku Sirrý okkar, Ingu
Mæju, Bjögga og fjölskyldunni
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Minningin lifir.
Sæbjörg systir, Sigurður
(Siggi) bróðir, Salbjörg
(Salla) og fjölskyldur.
Í dag kveð ég yndislegan móð-
urbróður minn og hugurinn reik-
ar til æsku minnar, ég var svo
heppin að vera mikið hjá ömmu
og afa á Akri þegar þeir bræður
Björgvin og Sigurður voru enn í
foreldrahúsum. Þeir voru dugleg-
ir að dekra við litlu frænku sína
og bjóða á rúntinn stöku sinnum.
Þegar ég var að nálgast unglings-
árin bjó Björgvin hjá okkur um
tíma, hann var þá sjómaður og fór
í Norðursjóinn sem kallað var og
var aflinn þá seldur í Danmörku.
Það var mjög spennandi þegar
hann kom heim með alls konar
góðgæti sem maður var ekki van-
ur að fá hér og minnir mig að þá
hafi ég séð og smakkað Mackin-
tosh í fyrsta sinn. Björgvin var
smiður af guðs náð og byggði
hann sér hús ungur maður og
kynntist konu sinni Sigríði og
eignuðust þau tvö börn sem ég
passaði stundum. Það var alltaf
gott að koma á heimili þeirra
hjóna enda bæði mjög gestrisin,
hláturmild og glöð. Ég vil þakka
þér, elsku frændi minn, fyrir
samfylgdina í gegnum árin og
veit að það hefur verið tekið vel á
móti þér í sumarlandinu.
Elsku Sigríður, Inga Marín,
Björgvin, tengdabörn, barnabörn
og aðrir aðstandendur, megi
minningin um góðan dreng lifa í
hjörtum okkar.
Þín frænka
Kristín Þorsteinsdóttir.
Það eru að verða fjörutíu ár
síðan ég bankaði að dyrum á
Borgarhrauni 22 í fyrsta sinn. Til
dyranna kom ungur maður, bros-
mildur og hlýr sem ég hafði ekki
séð áður. Þetta var Björgvin Vil-
mundsson. Það leyndi sér ekki er
við röbbuðum saman yfir kaffi-
bolla að við myndum ná vel sam-
an, enda starfsumhverfi okkar og
áhugamál svipuð hvort sem við
vorum á sjó, í smíðum, í veiði eða
á ferðalagi um landið. Við höfðum
fallið fyrir systrum með ríka fjöl-
skyldusamstöðu. Það var því ljóst
að með okkur tækist góð vinátta
sem myndi endast.
Í mörg ár höfðum við þá reglu
að fara saman í viku veiðiferð í
Tungufljótið með fjölskyldum
okkar, Sjöfn mágkonu okkar og
hennar fjölskyldu. Jafnan var
hafður sá háttur á að unga fólkið
hafði veiðihúsið fyrir sig en við
hin fullorðnu vorum í bústaðnum
okkar sem er í næsta nágrenni.
Þessar ferðir voru ekki bara
veiðiferðir, heldur var það frelsið
sem allir höfðu til að leika sér,
fara í dagsferðir á Hornafjörð,
Landmannalaugar, Skaftafell
eða jafnvel í búðarferð til Víkur
eða á búðarloftið á Melhóli. Að
sjálfsögðu endaði svo hver dagur
með góðri grillveislu. Það leyndi
sér aldrei að þetta var ómissandi
þáttur í sumarfríi okkar allra. Ég
vissi alltaf að þessar ferðir gáfu
þér mikið eins og kom berlega í
ljós síðustu árin því þrátt fyrir
veikindi þín spurðir þú mig alltaf
er við hittumst hvort við ættum
ekki að fara í bústaðinn í sumar.
Það gleymdist aldrei.
Það er með söknuði sem ég
kveð þig í dag, vinur, en mér er
huggun að vita að góðir menn
fara alltaf á góðan stað.
Elsku Sirrý, Inga Maja,
Björgvin og ástvinir allir, megi
Guð vera með ykkur og gefa ykk-
ur styrk í sorginni.
Gísli Sveinsson.
Það er sól í heiði og í grasi gró-
inni brekkunni á Flögu í Vestur-
Skaftafellssýslu stendur skæl-
brosandi maður, þessi ljóslifandi
mynd kemur upp í hugann er ég
minnist Björgvins Vilmundsson-
ar. Þarna úti í guðsgrænni nátt-
úrunni umvafinn stórfjölskyld-
unni var hann glaður. Reyndar
minnist ég Björgvins aldrei öðru-
vísi en brosandi. Hann var góð-
mennskan uppmáluð, og vildi allt
fyrir alla gera.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
fyrir 38 árum, og á þau kynni hef-
ur aldrei fallið skuggi.Við Björg-
vin vorum ólíkir, hann fæddur og
uppalinn í Grindavík en ég hið
dæmigerða borgarbarn sem
aldrei hafði í sveit komið. Við átt-
um þó eitt sameiginlegt, en það
var að hafa sem ungir menn
stundað sjómennsku. Hann sagði
mér margar skemmtilegar sögur
frá því er hann stundaði síldveið-
ar í Norðursjó, og landlegum í
Hirtshals í Danmörku. Ekki er
hægt að minnast Björgvins án
þess að minnast á hversu ein-
staklega handlaginn hann var, en
sem ungur maður byggði hann
sér sjálfur glæsilegt einbýlishús í
Borgarhrauni 22 í Grindavík.
Þær eru líka ófáar íbúðirnar sem
hann gerði upp, og allt sem hann
gerði gerði hann einstaklega vel.
Það var ekki eigingirninni fyrir
að fara hjá Björgvini, hann hugs-
aði alltaf meira um aðra en sjálf-
an sig.
Mér fyrir hugskotssjónum
stendur hann nú í annarri grasi
gróinni brekku, brosandi kveðju-
brosi.
Hafðu þökk fyrir allt, kæri vin-
ur – við sjáumst síðar.
Þinn vinur
Árni Jónsson Sigurðsson.
Björgvin
Vilmundsson
Sunnudagurinn
18. febrúar var og
er ein af mínum erf-
iðustu lífsreynslum.
Að missa þig, elsku besta vinkona
mín, og að koma að þér og geta
ekki vakið þig, sama hvað ég
reyndi, ég bara vildi ekki trúa því
að þú værir farin. Ég veit að þú
ert komin á betri stað en mér
finnst þetta bara svo ósann-
gjarnt. Ég var nýbúin að fá þig til
baka og við vorum búnar að plana
að fara að gera góða hluti og gera
eitthvað af viti við líf okkar.
Ég bara verð að viðurkenna að
ég er reið út í Guð og lífið og bara
mjög reið. Ég skil ekki hvað er
Sunneva Edith
Fjeldsted
✝ Sunneva EdithFjeldsted
fæddist 30. júlí
1983. Hún lést 18.
febrúar 2018.
Útför Sunnevu
fór fram 2. mars
2018.
lagt á fjölskylduna
þína og hvað þá
elsku strákana þína
þrjá. Þú varst svo
góð mamma, ég
dáðist svo að þolin-
mæði þinni og elsku
Sunna mín, sannari
og betri vinkonu er
erfitt að finna og ég
mun aldrei finna
neina eins og þig.
Þú hefðir vaðið eld
og brennistein fyrir vini þína og
fjölskyldu og ekki hugsað þig
tvisvar um.
Við vorum búnar að vera bestu
vinkonur frá því við vorum ung-
lingar, við vorum ekkert þær
allra stilltustu, en samt með pínu-
lítinn geislabaug, hvað heldur þú
að margir trúi því? En þú vildir
öllum vel. Varst með svo stórt og
fallegt hjarta elsku engillinn
minn.
En Sunna, þú stóðst alltaf með
minni máttar og máttir ekkert
aumt sjá og réttlætiskenndin, vá.
Og það sem þú elskaðir fallegu
strákana þína, þú ljómaðir öll
þegar þú talaðir um þá, þeir voru
þitt líf og yndi. Ef ég ætti eina
ósk þá myndi ég óska þess að þeir
fengju þig til baka, elsku, góðu,
fallegu, skemmtilegu og fyndnu
mömmu sína aftur. Þú varst ein
af þeim góðu og sönnu og varst
bara þú sjálf, þér var alveg sama
hvað öðrum fannst. Þú sagðir
bara hlutina eins og þeir voru og
ef þú varst ekki sátt við eitthvað
sem ég var að gera þá sagðir þú
það við mig, ekki á bak við mig.
Mér finnst ég bara tala í hringi
en hvað með það, veit að þér er
sama, elsku hjartað mitt. Þú
varst svo mikil skellibjalla,
gleymi aldrei þegar við vorum í
Rockville, þú varst út um allt,
upp um allt og einmitt talaðir í
hringi. Þú gast alltaf fengið mig
til að hlæja og ég elskaði það við
þig, reyndar elskaði ég allt við
þig, elsku Sunna. Hvað á ég að
gera án þín? Ég sakna þín svo
sárt að mig verkjar í hjartað.
Gabríel spyr mikið um þig, þú
varst í algjöru uppáhaldi hjá hon-
um og hann gefur sig ekki að öll-
um og ég veit að þú elskaðir hann
líka. Þú hafðir svo gaman af hon-
um, hann er stríðnispúki eins og
þú. Ég segi honum að nú sért þú
fallegur engill og sýni honum
styttu af engli og að þú passir
hann og þú lifir áfram í hjarta
okkar. Hann leit niður og sagði:
Sunna er inni í mér. Hvernig út-
skýrir maður þetta fyrir tveggja
ára pjakk?
Elsku Sunneva mín, ég er að
fara í tattú á eftir og ætla láta
setja nafnið þitt, ég veit ekki
hvað ég get sagt meir, en ég elska
þig og mun alltaf gera, ég mun
sakna þín alla daga, ég verð að
læra að lifa með því að þú ert far-
in.
Ég ætla að gera þig stolta af
mér og standa mig, ég mun
leggja inn á strákana þína hver
mánaðamót.
Bless í bili, ástin mín, þú átt
hjarta mitt sem núna er í molum,
það getur enginn komið í staðinn
fyrir þig því þú varst einstök
manneskja.
Elsku Baldur Elmar, Elvar
Máni, Bjartur Elí, Bryndís, Bald-
ur Freyr, Barbara, Reynir, Dag-
ur Ragnar, vinir og aðrir ættingj-
ar, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð frá innstu hjartarótum.
Þín vinkona að eilifu,
Guðrún Eva.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur.
Minningargreinar