Morgunblaðið - 10.03.2018, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. MARS 2018
Ásthildur Ólafs-
dóttir, frænka mín,
var glæsileg kona.
Það fór ekki
framhjá neinum að þegar hún
var á svæðinu, þá var þar for-
ingi á ferð.
Þegar ég var ungur bjó stór
hluti móður- og föðurfjölskyldu
minnar á svæði sem er á stærð
við sumarbústaðarlóð við læk-
inn í Hafnarfirði. Foreldrar
mínir létu sér fátt um stjórn-
mál finnast og ég ólst því upp
við áhugaleysi í þeim efnum.
Aðrir fjölskyldumeðlimir
voru heldur meiri áhugamenn
um stjórnmál og var Ásthildur
þar engin undantekning. Hún
var alltaf í hópi forystukvenna
Alþýðuflokksins, sem var á
þessum tíma öflugur í Hafn-
arfirði. Þar voru menn sam-
hentir um allt sem varðaði vel-
ferðarmál og landsmálin
almennt. Þetta var öðruvísi
hvað varðaði utanríkismál, en
þau skiptu á þessum tíma Al-
þýðuflokknum í tvær fylkingar.
Fjölskylda pabba var svokall-
aðir „vinstri kratar“ en fjöl-
skylda mömmu var „hægri
kratar“. Hugsanlega skýrir það
hversu lítinn áhuga foreldrar
mínir sýndu stjórnmálum. Ég
ólst því upp við að ræða aldrei
um stjórnmál við frændfólk
mitt í Hafnarfirði.
Við Elín, kona mín, heim-
sóttum Ásthildi eftir að Hörður
eiginmaður hennar lést. Ég
hafði gaman af því að hún rifj-
aði þá upp að foreldrar okkar
höfðu gætt þess lengi fram eft-
ir aldri að þau systkinin og ég
skiptumst á jólagjöfum. Ein-
birni skemma bækur og leik-
föng síður en systkinahópur og
á ég því enn allmargar barna-
bækur sem pabbi skrifaði sam-
viskusamlega í jólakveðjur frá
Ásthildi og systkinum. Ég á
líka uppi í bókahillu íslenskan
hest sem Júlíana Halldórsdótt-
ir „hestasmiður“ gerði og var
jólagjöf frá þeim systkinum. Í
Ásthildur
Ólafsdóttir
✝ ÁsthildurÓlafsdóttir
fæddist 3. febrúar
1933. Hún lést 11.
febrúar 2018.
Ásthildur var
jarðsungin 5. mars
2018.
þessum hlutum fel-
ast góðar minning-
ar. Sams konar
hestur var líka á
áberandi stað í
íbúð Ásthildar.
Þótt samveru-
stundir síðustu ár
hafi verið færri en
maður hefði viljað
fann maður alltaf
þessa djúpstæðu
væntumþykju þeg-
ar við hittumst. Okkur fannst
gaman að rifja upp þessi nánu
tengsl æskuáranna.
Þegar maður, með stuttu
millibili, kveður ættarhöfð-
ingja, bæði úr móður- og föð-
urætt, veit maður að aldurinn
færist yfir. Þá er of seint að
iðrast hversu samverustundirn-
ar hafa verið fáar.
Við Elín sendum fjölskyldu
Ásthildar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Davíð og Elín.
Ásthildur Ólafsdóttir var
sterkur persónuleiki og hafði
mikil áhrif á okkur sem vorum
svo gæfusöm að eiga með henni
samleið. Ég kynntist henni
fyrst þegar ég starfaði sem
kennari við Víðistaðaskóla í
Hafnarfirði þar sem Hörður,
hennar ágæti eiginmaður, var
skólastjóri og hún skólaritari.
Það var aldrei lognmolla í
kringum Ásthildi og hún hafði
einstakt lag á að kveikja líf-
legar og skemmtilegar umræð-
ur. Stundum sátum við þreytt
og andlaus á kennarastofunni
en þá birtist Ásthildur eins og
hvítur stormsveipur og dró
okkur upp úr doðanum á sinn
einstaka hátt. Oftar en ekki
var umræðuefnið staða kvenna,
en Ásthildur var eldheitur jafn-
réttissinni. Kvennafrídagurinn
24. október 1975 var sannkall-
aður hátíðisdagur og umræður
á kennarastofunni um jafnrétt-
ismál aldrei fjörugri. Ásthildur
lagði líka sitt af mörkum og
var ein kvennanna sem tóku til
máls á Lækjartorgi þennan eft-
irminnilega dag. Á þessum
tíma hafði ég átt við mikla erf-
iðleika að etja. Ásthildur og
Hörður vissu það og sýndu mér
hlýju og skilning sem var mér
óendanlega mikils virði og ég
gleymi aldrei. Ásthildur var
dugleg að stappa í mig stálinu
og tókst meira að segja að fá
mig til þess að halda tölu um
jafnréttismál í Flensborgar-
skóla þennan ógleymanlega
dag, aðeins hálfum mánuði eft-
ir að ég fylgdi barninu mínu til
grafar. Ásthildur og Hörður
voru ekki aðeins samstarfs-
menn mínir heldur líka vinir
sem gott var að eiga að. Nú
eru þau bæði horfin inn í sum-
arlandið. Blessuð sé minning
Ásthildar, minnar ágætu vin-
konu.
Gullveig Sæmundsdóttir.
Mikið hef ég alltaf dáðst að
Ásthildi. Hún var svo heil-
steypt og sannfærandi enda
hreif hún alla með sér þegar
hún flutti barátturæður sínar.
Ásthildur var mikil kvenrétt-
indakona og stólpakrati. Hún
vildi vinna að jafnréttissam-
félagi sem við jafnaðarmenn
hlytum að gera að veruleika.
Þó að vonbrigði yrðu oft með
gengi flokksins var aldrei
uppgjafartón að finna varðandi
þá framtíðarsýn. Við yrðum
bara að verða beittari og sterk-
ari. Þegar ég byrjaði í kven-
félagi Alþýðuflokksins í Kópa-
vogi varð ég þátttakandi í
starfi Sambands Alþýðuflokks-
kvenna. Sambandið var kraft-
mikill félagsskapur jafnaðar-
kvenna sem höfðu mikil áhrif
inn í flokkinn og létu í sér
heyra á fundum og flokksþing-
um um jafnréttis og kvenna-
málin. Sérunnar stefnuskrár,
svo sem stefnan um Barnið í
þjóðfélagi jafnaðarstefnunnar
og stefnan um Hina afskiptu
konu, voru bornar upp sérstak-
lega og samþykktar á flokks-
þingum. Fjölmargar skemmti-
legar og dugmiklar konur
komu þarna saman að verki.
Og þarna var Ásthildur. Hún
var sterk kona og framsækin.
Þegar ég hugsa um þessi ár
finnst mér alltaf að Ásthildur
hafi borið höfuð og herðar yfir
okkur hinar í kvennabarátt-
unni. Hún var sókndjarfasta
röddin og hvatti óspart aðrar
konur til dáða. Hún var fyrsta
alvöru kvenréttindakonan sem
ég kynntist. Þau Hörður urðu
seinna í huga mér órjúfanleg
eining. Alltaf tilbúin að mæta
og vinna. Hörður bæjarfulltrúi
og fyrirliði í Hafnarfirði um
árabil og tilbúinn til allra verka
í Alþýðuflokknum sem þeim
var báðum svo kær. Þau hjónin
voru með stórt heimili, áttu sjö
börn, en létu þó aldrei sitt eftir
liggja. Ég mat þau bæði mikils.
Á fundum okkar í kvennahreyf-
ingu flokksins sungum við allt-
af baráttusöngvana hans Harð-
ar og hann kunni að setja
löngun og vilja um betra sam-
félag í orð sem hrærðu hug og
tilfinningar þegar þau voru
sungin. Við eigum saman litla
rauða rós sungum við og af enn
meiri krafti Vaknaðu kona, sem
var uppáhald Ásthildar. Þessi
ár eru ógleymanleg og vináttan
sem þeim fylgdi. Mjög gefandi
var að eiga með þeim hjónum
stund og tala um pólitík og
framtíðarsýn jafnaðarmanna.
Að eignast þau hjón að vinum
var ómetanlegt og fyrir þá vin-
áttu þakka ég á kveðjustund
Ásthildar. Á þingmannsárum
mínum vann ég meira með
Herði vegna pólitískra starfa
hans en við Ásthildur hittumst
og heyrðumst líka. Við áttum
mörg góð samtöl um sóknar-
færi flokksins og hún brýndi
mig hiklaust ef henni fannst
við í þingflokknum ekki nægi-
lega kröftug í umræðunni um
baráttumálin okkar og eigin-
lega fannst henni að við í Al-
þýðulokknum hefðum haft á
okkar stefnuskrá flest málin
sem Kvennalistinn fór fram
með. Þau hjónin tóku líka þátt
í að stofna Samfylkinguna og
studdu alltaf það fólk sem hélt
um keflið bæði heima í Hafn-
arfirði og ekki síður fólkið okk-
ar í landsmálunum. Ásthildur
var fyrirmynd. Ekki bara börn-
um sínum og afkomendum
heldur líka okkur konunum
sem með henni sóttum fram.
Við Sverrir vottum fjölskyldu
Ásthildar innilega samúð við
leiðarlok og ég þakka eftir-
minnilegri merkiskonu góða
samfylgd í áratugi.
Rannveig Guðmundsdóttir.
Kvenskörungur og góð vin-
kona hefur nú kvatt eftir
merkilegt ævistarf.
Það var minnisstætt haustið
1958 er stofnað var til þeirrar
nánu vináttu sem entist ævina
á enda. Við minnumst þess sér-
staklega er við sáum Ásthildi
aðeins 25 ára að aldri koma
kjagandi upp Langastíginn í
Ólafsvík með fimm börn, á
aldrinum eins til sjö ára, hlaup-
andi í kringum sig á leið í
fyrsta matarboðið til okkar. Og
enn átti fjölskyldan eftir að
stækka.
Ungu skólastjórahjónin
höfðu valið að setjast að í
Ólafsvík m.a. vegna þess hve
skólastjórabústaðurinn var þar
stór, sem hentaði vel hinni ört
vaxandi fjölskyldu. Það kom
sér líka vel fyrir þá gestrisni
og höfðingsskap sem þeim
hjónum virtist í blóð borinn.
Heimilisfaðirinn Hörður bauð
mörgum heim í kaffi og mat og
treysti á að Ásthildur gæti allt-
af tekið höfðinglega á móti
gestum og gangandi. Nætur-
gestir voru ótal margir, bæði
ættingjar og vinir, þingmenn
Alþýðuflokksins, og erindrekar
– heimilið virtist alltaf geta
bætt við sig. Svo komu líka
Lilja og Magnús bróðir Harðar
að norðan til starfa á vetrar-
vertíð og bjuggu heima hjá
Ásthildi og Herði. Þannig má
lengi telja.
En árin urðu ekki mörg í
Ólafsvík, þau fluttu nánast í
kjölfar okkar fjölskyldu að
vestan og settust að í heimabæ
Ásthildar, Hafnarfirði. Þá
komu í ljós nýir hæfileikar hjá
vinkonu okkar, sem höfðu
þroskast í stöðugu andófi og
rökræðum í eldhúsunum heima
hjá hvort öðru.
Börn þeirra voru að vaxa úr
grasi og þá hóf Ásthildur störf
sem skólaritari en sneri sér
jafnframt af sínum alþekkta
krafti að félagsmálum, einkum
í baráttunni fyrir jafnrétti
kynjanna og málefnum Alþýðu-
flokksins. Þar sópaði af henni í
fremstu röð meðal kvenna og
mikið vorum við stolt og glöð
er við horfðum og hlustuðum á
hana flytja eina af aðalræðum
kvennafrídagsins árið 1975 yfir
25.000 áheyrendum á Lækjar-
torgi. Krafturinn og
hugsjónaeldurinn sem hún
lagði í þá ræðu gleymist ekki
og þarna voru orðin mikil ham-
skipti frá heimavinnandi hús-
móður með barnahópinn í
Ólafsvík.
Oft áttum við ljúfar stundir
á heimilum hvort annars, mörg
hugsjóna- og baráttumál sam-
eiginleg – áttum líka minnis-
stæðar stundir saman á ferðum
innanlands og utan, í leikhús-
ferðum og fjölskylduhátíðum.
Gaman var líka að hitta gesti
úr frændgarði Ásthildar á
heimili hennar svo sem hina
öflugu föðurbræður hennar
Guðmund Inga skáld og Hall-
dór frá Kirkjubóli og skiptast á
skoðunum við þá og ræða ætt-
fræði en sú fræði var fjöl-
skyldugaman í hennar ætt,
Ólafur faðir hennar með þekkt-
ustu ættfræðingum landsins.
Þrátt fyrir mjög skerta
heilsu á efri árum sótti Ásthild-
ur flesta fundi sem fjölluðu um
baráttumál hennar og hugsjón-
ir og lét þar hvergi deigan
síga. Ekki er hægt annað en
fyllast aðdáun og stolti yfir að
hafa átt slíka konu að vini og
samferðamanneskju um 60 ára
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Margrét Ásta GuðjónsdóttirSverrir EinarssonKristín Ingólfsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN JÓRUNN MAGNÚSDÓTTIR,
Kiddý,
Miðleiti 7,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 3. mars.
Útför fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 12. mars
klukkan 13.
Örn Andrésson
Guðbjörg Erla Andrésdóttir
Magnús Andrésson Þórdís Ólafsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
ÞÓRHALLS PÁLS HALLDÓRSSONAR,
Barðastöðum 21, Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á blóðskilunardeild og á deild
12E Landspítalanum við Hringbraut fyrir alúð og umhyggju.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjörg Jónsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs bróður
okkar, mágs og frænda,
ÁSGEIRS TÓMASSONAR
frá Reynifelli, Rangárvöllum, síðast til
heimilis að Kollabæ í Fljótshlíð.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á Eiri fyrir góða umönnun.
Fanney Tómasdóttir
Unnur Tómasdóttir Karl Reynir Guðfinnsson
Birgir Tómasson
og systkinabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HÖRN SIGURÐARDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 13. mars klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnar A. Finnsson Jóhanna Ragnarsdóttir
Sigurður Kr. Finnsson
Stefán Agnar Finnsson Ingibjörg M. Pálsdóttir
Guðmundur Eggert Finnsson Guðrún Þorvaldsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
ERNST FRIDOLF BACKMAN
íþróttakennara.
Ragnheiður Jónsdóttir
Þuríður Backman Björn Kristleifsson
Jón Rúnar Backman Þóra Elín Guðjónsdóttir
afa- og langafabörn
Ástkær eiginmaður minn, fölskyldufaðir
og bróðir,
ANTON BOGASON,
Háseylu 5, Njarðvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
laugardaginn 24. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
A. Helga Sigurjónsdóttir
Jenný María Bogadóttir
Helga Sólveig Einarsdóttir
og fjölskyldur
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, bróðir,
tengdafaðir og afi,
PÁLL KAI GUNNARSSON,
lést í Lundi í Svíþjóð 2. febrúar.
Jarðarför hefur farið fram.
Esther Þorgrímsdóttir
Gunnar Karl Pálsson Cherilyn Huerto
María Pálsdóttir Terry Calhoun
Lísa Pálsdóttir Jón Árni Bjarnason
og barnabörn
Guðmundur Gunnarsson Bjarma Didriksen
Sigurður Daníel Gunnarsson Anna Sk. Gunnarsdóttir
Oddur Gunnarsson Áslaug Jónsdóttir
og fjölskyldur