Morgunblaðið - 10.03.2018, Síða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. MARS 2018
✝ Svanlaug AnnaHalldórsdóttir
fæddist 30. október
1920. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Norðurlands á
Blönduósi 26. febr-
úar 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Halldór
Jónsson Guð-
mundsson, f. 3.
mars 1893, d. 3.
febr. 1981, og Hlíf Sveinbjörg
Sveinsdóttir, f. 31. okt. 1882, d.
3. apríl 1926. Systkini Svanlaug-
ar eru: Fanney, f. 3. mars 1917,
sem átti Friðgeir Ágúst Eiríks-
son, bónda og vitavörð. Þau eru
bæði látin. Heiðbjört Lilja, f. 23.
ágúst 1918. Hún dvelur á
Blönduósi. Átti Árna D. Daní-
elsson sem er látinn. Sveinbarn,
fætt andvana 30. okt. 1920.
Magnús, f. 12. maí 1923, látinn.
Hálfsystir Svanlaugar var
Sveinbjörg Björnsdóttir, f. 27.
jan. 1909. Maki hennar var
Pálmi Jónsson. Bæði eru látin.
Maður Svanlaug-
ar var Sveinbjörn
Sigvaldason, f. 4.
jan. 1902, d. 18. júlí
1981. Börn þeirra
eru: 1) Guðrún Hlíf,
f. 18. ágúst 1949.
Dóttir hennar er
Soffía Sveinbjörg
Jónasdóttir, f. 8.
sept. 1972. 2) Hall-
dóra Elísabet, f. 11.
okt. 1953, maki Jón
Steinn Jónsson, f. 9. sept. 1954.
Börn þeirra: Einar Jakob, f. 4.
júní 1979, Björn Heiðar, f. 16.
des. 1980, Svava Dögg, f. 4. maí
1987, Rúnar Snær, f. 23. apríl
1989. 3) Hlíf, f. 2. des. 1954,
maki Magnús Jónsson, f. 16. jan.
1945. Börn þeirra: Jón Krist-
berg, f. 1. okt. 1980, Sveinbjörn,
f. 21. mars 1984, Halldóra, f. 21.
okt. 1990. 4) Árni Sigurjón, f. 27.
des. 1956, ókvæntur og barn-
laus.
Útför Svanlaugar fer fram
frá Hofskirkju á Skaga í dag, 10.
mars 2018, kl. 14.
Svanlaug fæddist og ólst
upp á heimili foreldra sinna í
Hólma. Er hún var ung að ár-
um veiktist Hlíf móðir hennar
alvarlega og var Magnúsi
bróður hennar þá komið í fóst-
ur en Halldór sá um fram-
færslu hans. Eftir andlát Hlíf-
ar hélt Halldór heimili í
Hólma með dætrum sínum og
tókst að halda því saman með
árvekni og harðfylgi.
Eftir að hinar systurnar
festu ráð sitt og fluttu að
heiman kom það í hlut Svan-
laugar að veita búi föður síns
forsjá og gerði hún það til árs-
ins 1949 að undanskildum
stuttum tímabilum sem hún
dvaldi á Æsustöðum í Langa-
dal og á Keldulandi. Þótt ekki
væri langt farið minntist hún
þessara dvala sem ævintýra.
Árið 1944 flutti verðandi
eiginmaður Svanlaugar, Svein-
björn Sigvaldason, að Hólma
og fimm árum síðar hófu þau
saman búskap á hluta Hróars-
staða þar sem þau bjuggu til
ársins 1952 en sneru aftur í
Hólma það ár með frumburð
sinn og eignuðust þá jörðina.
Með þeim hjónum flutti í
Hólma aldraður maður, Er-
lendur Björnsson, og dvaldi
hjá þeim til dauðadags 15. des.
1959. Skömmu eftir flutn-
ingana tóku þau Svanlaug og
Sveinbjörn til sín Sigurð,
bróður Sveinbjörns, sem var
fatlaður frá frumbernsku og
dvaldi hann undir verndar-
væng Svanlaugar meðan hún
bjó í Hólma. Halldór faðir
hennar bjó ávallt í Hólma og
þegar hann tók að eldast naut
hann einnig aðhlynningar
hennar. Sveinbjörn stríddi við
vanheilsu á síðari hluta ævinn-
ar og víst er um að Svanlaug
átti oft annasama daga en
henni lét sérstaklega vel að
hlynna að veiku og lasburða
fólki og sýndi því mikla hlýju
og nákvæmni. Minnisstætt er
mér er ég kom að Hólma eitt
sinn síðla dags að áliðnu sumri
í blíðskaparveðri. Svanlaug
var úti stödd og talið barst að
blíðviðrinu. Já, víst er það
dýrlegt, sagði Svanlaug, en
fallegra var í vor. Síðan lýsti
hún af mikilli innlifun nið ár-
innar, söng fuglanna, bláma
fjallanna og heilnæmi fjalla-
loftsins. Hún nam fegurðina
og það er mín skoðun að hin
innilegu tengsl hennar við
náttúruna hafi átt ríkan þátt
hinni góðu heilsu sem hún
naut og orðið aflgjafi þess fá-
dæma æðruleysis sem hún bjó
yfir.
Svanlaug naut ekki langrar
skólagöngu né gerði hún víð-
reist í heiminum, þó kunni hún
margt. Snemma á áttunda ára-
tugnum voru á ferð tvær stúd-
ínur frá Háskóla Íslands
þeirra erinda að safna upplýs-
ingum um gerð og meðferð
súrmatar. Þeim var ráðlagt að
leita til Svanlaugar og fóru
sannarlega ekki erindisleysu.
Hún gat bæði frætt þær með
frásögn sinni og sýnt þeim
verklagið sem hún kunni svo
afar vel og menntakonurnar
hrifust af.
Ég dáðist að Svanlaugu,
þessari smávöxnu hláturmildu
konu sem ætíð kaus að sjá
fremur bjartari hliðar tilver-
unnar en þær dimmu. Hún öf-
undaði engan mann, var sátt
við lífið í elli sinni og bjó við
svo óvanalega góða heilsu að í
hárri elli hafði hún ekki þörf
fyrir nein lyf. Hún naut þess
að geta dvalið á heimili sínu í
Króksseli, en þangað flutti
fjölskyldan árið 1977, og svo
hliðholl var gæfan henni að
þar gat hún verið allt fram
undir það allra síðasta.
Blessuð sé minning Svan-
laugar Halldórsdóttur.
Sveinn Sveinsson á Tjörn.
Svanlaug
Halldórsdóttir
skeið. Innilegar samúðarkveðj-
ur fylgja þessum orðum til
barna hennar, Ingileifar systur
hennar, tengdabarna og ann-
arra afkomenda og ættingja.
Blessuð sé minning þessarar
mætu baráttu- og hugsjóna-
konu.
Sæunn og Ásgeir.
Hún stormar í gegnum
mannþröngina til að tala yfir
konum sem komnar eru saman
til að rétta hlut sinn. Allar kon-
ur sem vettlingi geta valdið eru
mættar til að hlusta. Þetta er
kvennafrídagurinn 24. október
1975. Hún ætlar að hvetja þær
til dáða. Úr ræðustól eggjar
hún okkur ungar og gamlar til
að breyta hugafari okkar.
Þetta er Ásthildur Ólafsdóttir,
samstarfskona okkar til ótal-
margra ára. Það var hressandi
andblær í kringum hana Ást-
hildi alla daga.
Hún var skólaritari í glænýj-
um Víðistaðaskóla 1970 og til
starfsloka. Þar var maðurinn
hennar, Hörður Zophaniasson,
skólastjóri. Hann var aldeilis
ekki einn á báti með hana Ást-
hildi sér við hlið. Hún var ham-
hleypa til allra verka, hafði
sterkar skoðanir og lá ekki á
þeim. Andrúmsloftið í skólan-
um var líflegt og átti hún stór-
an þátt í því. Mikið var rætt
um pólitík og landsins gagn og
nauðsynjar. Höfðu gestir orð á
því hve hressandi væri að
koma á kennarastofuna okkar.
Ásthildur var snögg að
bregðast við kvabbi kennar-
anna, rösk og afkastamikil. Svo
var hún heldur ekki að liggja á
skoðunum sínum, ef við kenn-
ararnir vorum ekki að standa
okkur eða gerðum eitthvað sem
henni fannst að ætti að vera
öðruvísi. Hún ávítaði okkur,
eins og hún væri mamma okkar
allra, en var aldrei langrækin.
Það er þakkarvert að hafa
átt samleið með Ásthildi. Hún
er kært kvödd.
Fyrir hönd gamalla sam-
starfskvenna úr Víðistaðaskóla.
Ása Björk, Véný,
Guðrún H. og Edda J.
Vinkona okkar, skörungur-
inn hún Áshildur, er nú fallin
frá. Þó svo að hún væri orðin
nokkuð lúin og þreytt þegar
við kíktum til hennar nokkru
fyrir jól áttum við ekki von á
að það yrði svona brátt um
hana.
Við eigum það sameiginlegt
að hafa kynnst Ásthildi í gegn-
um starf Kvenfélags Alþýðu-
flokksins í Hafnarfirði en þar
var hún formaður 1975-1982 og
gekk vasklega fram í að virkja
konur til pólitísks starfs í þágu
jafnaðarstefnunnar. Hún var
mikill jafnréttissinni og einlæg-
ur jafnaðarmaður, gat verið
gagnrýnin og hvöss ef svo bar
undir en alltaf var það vel
meint og ætlað til að hvetja
mann til dáða. Segja má að hún
beri nokkra ábyrgð á að tvær
okkar urðu bæjarfulltrúar Al-
þýðuflokksins á sínum tíma.
Á þessum formannsárum
hennar voru jafnréttismál mik-
ið til umfjöllunar og hún lagði
línurnar strax í upphafi með
því að hvetja konur til þátttöku
í kvennafrídeginum 1975. Hún
var óþreytandi að halda merki
jafnréttis og réttlætis á lofti,
æði oft fyrir daufum eyrum og
þreytulegum andvörpum þegar
„hún byrjaði eina ferðina enn“.
Á þessum árum var Sam-
band Alþýðuflokksins einnig
nýstofnað og tók Ásthildur
virkan þátt í starfi þess frá
upphafi en þar voru jafnrétti
og önnur félagsleg þjóðþrifa-
mál jafnan til umfjöllunar. Má í
því samhengi nefna að í októ-
ber 1975 hélt sambandið ráð-
stefnu um stöðu barnsins í
þjóðfélaginu og gaf síðan út
bæklinginn „Barnið í þjóðfélagi
jafnaðarstefnunnar“ og mun
hugmyndin um umboðsmann
barna fyrst hafa komið fram
þar. Í þessu starfi og öðru
slíku naut Ásthildur sín og
lagði gott til málanna af
reynslu og þekkingu.
En það var líka slegið á létta
strengi á milli þessa pólitíska
vafsturs og kynntumst við þá
annarri hlið á Ásthildi en hún
var bæði fróð og minnug, hlát-
urmild og skemmtileg. Sú hlið
naut sín vel í eftirminnilegri 50
ára afmælisferð kvenfélagsins
til London 1987 þar sem margt
var brallað og þegar hópur Al-
þýðuflokkskvenna fór á Nor-
disk forum í Ósló ári seinna.
Að ferðalokum kveðjum við
Ásthildi með þakklæti í huga
fyrir gefandi vinskap og óskum
henni góðrar heimferðar um
leið og við sendum ættingjum
öllum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannesdóttir)
Guðfinna, Jóna Ós
og Valgerður.
Kveðja frá gildisskátum
Góður skáti er farinn heim.
Ég minnist Ásthildar fyrst
þegar ég sem unglingsskáti
fékk að nýta kúluritvélina hjá
henni í Víðistaðaskóla þar sem
hún var ritari. Alltaf tilbúin að
hjálpa og alltaf sagði hún eitt-
hvað kjarnyrt enda var hún
hreinskilin og lá ekki á skoð-
unum sínum.
Vel man ég eftir þegar hún
var í forystu á fyrsta baráttu-
degi kvenna. Hún var baráttu-
kona og barðist fyrir því sem
hún trúði á. Það var gott að
koma á heimili þeirra hjóna en
ósjaldan sóttu skátar Vormóts-
söngva sem Hörður hafði snar-
lega samið eftir beiðni og Ást-
hildur var búin að vélrita og
fjölrita í nokkrum eintökum.
Ásthildur var mikil fjöl-
skyldumanneskja og afar annt
um alla afkomendur sína og
fylgifiska þeirra, heimilið ætíð
opið fyrir þeim og öllum öðr-
um, kaffi á könnunni, eða
Herði sagt að renna á í hvelli.
Maður fór ævinlega örlítið
betri af þeirra fundi, því þrátt
fyrir góðlátlegt karp og stríðni
beggja lúrði svo undurmikil
virðing og væntumþykja undir
yfirborðinu.
Í skátahópnum okkar eldri
skáta, St. Georgsgildinu í
Hafnarfirði, var Ásthildur virk
og gegndi starfi gildismeistara
2001-2002 auk fleiri trúnaðar-
starfa. Þá var yndislegt að sjá
samstarf þeirra hjóna,
skemmtilega upplestra þeirra
við hátíðleg tækifæri og margir
muna ferð gildisins austur á
bóginn, þegar Skaftá flæddi yf-
ir hvað sem fyrir var með lát-
um. Þau hjónin fóru úr skóm
og sokkum, leiddust hönd í
hönd og óðu út í einhverja
sprænuna sem myndast hafði,
alls óhrædd, með kímniglampa
í augum.
Við minnumst Ásthildar með
söknuði, virðingu og umfram
allt þakklæti og færum börnum
hennar og fjölskyldu allri sam-
úðarkveðjur gildisskáta.
Fyrir hönd gildisskáta,
Guðni Gíslason,
gildismeistari.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og
útför
KATRÍNAR JÓHÖNNU GÍSLADÓTTUR,
Skjóli við Kleppsveg.
Einnig þökkum við starfsfólki 3. hæðar
Skjóls fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Aðstandendur
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna fráfalls elskulegrar móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR SIGURÐARDÓTTUR,
Melási 12, Garðabæ.
Sérstakar þakkir fyrir alúð og umhyggju fær
starfsfólk hjúkrunarheimilisins Skógarbæjar í Mjódd.
Sjöfn Lárusdóttir
Hólmfríður Magnúsdóttir
Þorlákur Magnússon Þórhildur Pétursdóttir
Guðrún Þóra Magnúsdóttir Óskar Knudsen
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir til allra sem sýndu samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
VALDÍSAR K.M. VALGEIRSDÓTTUR,
Suðurgötu 4a,
Keflavík.
Þakkir eru færðar starfsfólki D-deildar HSS og heimahjúkrun.
Vilhelm Sigmarsson
Kristjana Sólrún Vilhelmsdóttir
Sigmar Valgeir Vilhelmsson
Bergþóra Vilhelmsdóttir
Sigrún Vilhelmsdóttir
og fjölskyldur
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, systur, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
RANNVEIGAR JÓNSDÓTTUR,
Sólheimum 23.
Sérstakar þakkir eru til starfsfólks
heimahjúkrunar og heimaþjónustu Reykjavíkurborgar fyrir
einstaka alúð og umhyggju.
Jón Gunnar Ottósson Margrét Frímannsdóttir
Gunnhildur Ottósdóttir
Bryndís Ottósdóttir Kristján Árni Baldvinsson
Guðbjörg Ottósdóttir Björg Guðrún Gísladóttir
Ari Viðar Jónsson
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og samúð
vegna fráfalls móður okkar og ömmu,
ÓLAFAR PÁLSDÓTTUR
myndhöggvara.
Hildur Helga Sigurðardóttir
Ólafur Páll Sigurðsson
Óðinn Páll Ríkarðsson
Elskuleg móðir okkar,
GUÐRÚN VALDIMARSDÓTTIR,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn