Morgunblaðið - 10.03.2018, Síða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. MARS 2018
Ég kynntist Erlu árið 1995
þegar ég og Gunnar Ársæll, son-
ur hennar, hófum okkar sam-
band. Erla var mjög skemmtileg
kona sem sagði það sem hún
hugsaði og sá hlutina öðrum aug-
um en ég sjálf og var gaman að
hlusta á hennar vangaveltur um
lífið og tilveruna. Hún var mjög
eftirtektarsöm og stundum ein-
Erla Sigríður
Hansdóttir
✝ Erla SigríðurHansdóttir
fæddist 19. sept-
ember 1938. Hún
lést 23. febrúar
2018.
Erla var jarð-
sungin 9. mars
2018.
Vegna mistaka
við vinnslu riðlaðist
texti eftirfarandi
greina og birtum
við þær aftur. Beðist er velvirð-
ingar á mistökunum.
um of því hún tók
alltaf eftir því þegar
ég hafði bætt á mig
og lét mig vita af
því, á meðan hún
klappaði mér góð-
látlega á magann.
Hún hafði gaman af
að spjalla og ein
skemmtileg minn-
ing er þegar við
Gunnar fórum með
henni til Svíþjóðar
að heimsækja Ella son hennar og
fjölskyldu. Hún talaði við flesta
sem hún hitti, bláókunnugt fólk
úti á götu, í verslunum og víðar
og það á íslensku. Það var frá-
bært að fylgjast með svipnum á
Svíunum sem skildu ekki neitt en
voru samt svo heillaðir af henni.
Erla var búin að vera veik
lengi og núna er hún komin í
Draumalandið þar sem hún
kvelst ekki lengur. Sorgin er
samt mikil hjá okkur eftirlifend-
um og tárin mörg. Ég er þakklát
fyrir að hafa getað verið við hlið
Gunnars síðustu dagana í lífi
hennar og sjá þessa sterku ást á
milli þeirra. Hann stoppaði ekki
að strjúka henni, halda í höndina
á henni, greiða henni og tala við
hana. Hann sagði henni aftur og
aftur hversu mikið hann elskaði
hana og að hún væri besta
mamma í heimi. Ég verð henni
ávallt þakklát fyrir það hversu
góðan mann hún ól upp. Ég verð
ávallt þakklát fyrir öll árin sem
ég var henni samferða. Og ég er
þakklát fyrir að við Gunnar og
dóttir okkar Björg Erla vorum
hjá henni síðasta aðfangadags-
kvöldið hennar. Hún var orðin
svo slöpp að hún komst ekki
langt þannig að við borðuðum
með henni inn á herberginu
hennar á Dvalarheimilinu Höfða
og opnuðum jólapakkana þar.
Það er dýrmæt minning. Hvíldu í
friði kæra Erla. Ég elska þig.
Takk fyrir að vera svona góð við
mig og Björgu Erlu.
Fjóla Benný.
Elskuleg tengdamóðir er látin
á áttugasta aldursári með börn
sín sér við hlið. Efalaust var hún
hvíldinni fegin, þar sem hún var
fyrir allnokkru búin að tapa
heilsunni og lífsneistinn mikið
dofnað, enda verið alveg rúm-
liggjandi síðasta árið.
Erla ólst upp hjá vandalaus-
um, en við gott atlæti hjá hjón-
unum Ólafíu Guðrúnu Björns-
dóttir og Ellert Jónssyni í
Akrakoti. Móðir hennar var ófær
um að sjá henni farborða vegna
veikinda og lést tiltölulega
snemma. Blóðfaðir hennar vildi
ekki kannast við hana né hafa
neitt með hana að gera, þótt
hann viðurkenndi hana óopin-
berlega á gamals aldri, en allt of
seint fyrir Erlu. Þetta olli henni
miklum sárindum sem barn og
unglingur og setti svo sannar-
lega mark sitt á allt hennar lífs-
hlaup. Erlu þótti mjög vænt um
uppeldisforeldra sína og var í
góðu sambandi við þau alla tíð og
skírði börn sín eftir þeim báðum.
Erla flutti ung að heiman,
enda þurfti hún að vinna fyrir sér
eins og þá tíðkaðist. Hún giftist
Ársæli Eyleifssyni sjómanni,
ung að árum og bjó honum og
börnum þeirra heimili á Akra-
nesi, en Ársæll lést fyrir 17 ár-
um. Erla lifði því hefðbundnu lífi
sjómannskonunnar, þar sem
heimilisfaðirinn var oft langdvöl-
um að heiman vegna vinnu sinn-
ar. Auk heimilisstarfa vann Erla
ýmis störf, aðallega við fisk-
vinnslu, en síðast á Grundar-
tanga. Eftir andlát Ársæls, var
hún mikið í sambandi við gamlan
vin, Ólaf Ágúst Jónsson, sem
hafði orðið ekkill á svipuðum
tíma. Var það báðum til gæfu og
gleði. Fyrir rúmum áratug tók
heilsu Erlu smám saman að
hraka uns hún hætti að geta séð
um sig sjálf. Flutti hún þá á
hjúkrunarheimilið Höfða fyrir
fjórum árum, þar sem hún lést.
Stundum gerir maður sér ekki
grein fyrir verðmæti augnabliks-
ins fyrr en það er oðið að gamalli
minningu. Strákarnir mínir eiga
sér t.d. mörg góð minningabrot
frá því þegar þeir voru í pössun
hjá afa og ömmu uppi á Skaga,
þar sem þeir voru fordekraðir og
allir dagar nammidagar. Og þeg-
ar heimilishundurinn okkar hann
Flóki var sendur í pössun á sama
stað þegar fjölskyldan brá sér í
ferðalag skildum við aldrei í því
að hann leit hann ekki við hunda-
matnum sínum í fleiri daga eftir
heimkomuna. Seinna komust við
að því að það var bara lagt á eld-
húsborðið fyrir einn í viðbót, þar
sem hundurinn sitjandi á stól og
með smekk, borðaði sama mat
og afi og amma!
Tengdamóðir mín var kona
sem tekið var eftir fyrir útlit og
glæsileika. Hún var alltaf óað-
finnanlega til höfð. Hárið, fötin,
skartið og málningin, allt eins
fullkomið og fínt og mögulegt
var. En það gat tekið sinn tíma
og hreyfði ekki við henni þótt
fjölskyldumeðlimir væru á
stundum orðnir óþolinmóðir að
bíða eftir henni. Sama var upp á
teningnum ef hún átti að mæta
einhversstaðar, tíminn gat orðið
svolítið afstæður. En svo hætti
maður að taka eftir þessu, þetta
var bara Erla tengdamamma.
Erla, góða Erla,
ég á að vagga þér.
Svíf þú inn í svefninn
í söng frá vörum mér.
Kvæðið mitt er kveldljóð
því kveldsett löngu er.
(Stefán fá Hvítadal)
Lífshlaupi glæsilegrar konu
er á enda. Hvíl í friði Erla mín.
Sigfús Þór Elíasson.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýju
og vinarhug við andlát og útför ástkærs
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
LÚÐVÍKS ÞÓRARINSSONAR
bakarameistara,
Ólafsvík.
Hrefna Lúðvíksdóttir Gísli Páll Björnsson
Inga Birna Lúðvíksdóttir
Guðlaug Lúðvíksdóttir Kristjón Guðmundsson
Hildur Lúðvíksdóttir
Jón Þór Lúðvíksson Bjarney Jörgensen
afabörn og langafabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KARL ÓSKAR TÓMASSON,
Skarðshlíð 30 C,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Hlíð
miðvikudaginn 21. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Stefán Karlsson Sigríður Björg Albertsd.
Tómas Karl Karlsson Gréta Júlíusdóttir
Grétar Karlsson
Sigurrós Ósk Karlsdóttir
Birgir Þór Karlsson
barnabörn og barnabarnabörn
Kærar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og væntumþykju við
fráfall eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS MARVINS GUÐMUNDSSONAR
kennara og hamskera,
Hellulandi 22.
Margrét Sæmundsdóttir
Sif Jónsdóttir Jón Arnar Sigurjónsson
Guðmundur Jónsson Jenny M. Johansson
Sæmundur Jónsson Guðlaug Kristinsdóttir
Páll Marvin Jónsson Eva Sigurbjörg Káradóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir mín,
SIGRÍÐUR INGÓLFSDÓTTIR,
lést fimmtudaginn 22. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sigurður Helgi Hermannsson
Elsku Dóra.
Ég átti nú ekki
von á því að þú færir svona fljótt.
Þú varst skorin upp vegna veik-
inda þinna síðastliðið sumar og
enginn bjóst við að það myndi
verða svona erfitt hjá þér í fram-
haldi. Ég fylgdist alveg með þér,
þú varst fljótt mikið veik og lítið
hægt að gera fyrir þig. Þú varst
að mestu heima við í veikindum
þínum en undir það síðasta
dvaldir þú í tvær vikur á sjúkra-
húsinu í Vestmannaeyjum.
Þú áttir erfitt sem barn vegna
slyss sem þú varðst fyrir þegar
þú dast um fötu með sjóðandi
heitu vatni í, sem vinnukonan á
hótelinu átti eftir að setja kalt
Dóra Bergs
Sigmundsdóttir
✝ Dóra BergsSigmunds-
dóttir fæddist 6.
nóvember 1944.
Hún lést 27. janúar
2018.
Útförin fór fram
í kyrrþey að ósk
hinnar látnu, 10.
febrúar 2018.
vatn í. Þú brenndist
hræðilega og varst
á sjúkrahúsi um
tíma. Þangað þurft-
irðu svo að fara
reglulega til að láta
skipta á umbúðum
og þú grést allan
tímann á meðan á
því stóð. Þegar
heim var komið
hélstu áfram að
gráta, þetta var
mjög erfitt.
Dóra giftist góðum manni og
átti með honum fjögur börn og
nokkur barnabörn sem öll hafa
verið henni góð eins og hún þeim.
Dóra var mikill Vestmannaey-
ingur, hún fór lítið frá Eyjum og
vildi helst vera heima. Þrátt fyrir
að vera heimakær var hún líka
góður gestgjafi.
Ég vona að þér líði vel núna,
Dóra mín, og þú sért búin að
hitta foreldra þína og vini. Ég
vona að þú sért laus við allar
þjáningar.
Þín móðursystir,
Þóra Magnúsdóttir (Dídí).
Elsku amma mín,
það er svo margt sem
hægt er að segja um
þig og fallega dásam-
lega hjarta þitt. Þú ert hjartahrei-
nasta kona sem ég hef nokkru sinni
kynnst, þú gast alltaf séð það fal-
lega við allt sama hvað það var þá
gast þú alltaf fundið eitthvað fallegt
að segja um viðkomandi. Það sem
situr svo fast í mér var eitt skiptið
sem oftar að þú, ég og afi fórum í
uppáhaldsbúðina þína á Laugaveg-
inum og afgreiðslukonan var væg-
ast sagt dónaleg og okkur afa
blöskraði en sögðum ekkert fyrr en
við komum aftur út í bíl, þá segir þú
við okkur „við vitum ekkert hvað
hún hefur gengið í gegnum í dag“.
Þrátt fyrir að þú hafir haft mikið að
gera og alltaf á fullu þá gastu alltaf
sest niður og gefið þér tíma fyrir
mig, að setjast niður með þér og
kjafta var eitt af því sem mér þótti
dásamlegt við þig, sögurnar þínar
og húmorinn og þrátt fyrir veikindi
þín þá var hjarta þitt, kímnigáfa og
dugnaður alltaf til staðar. Hversu
dugleg þú varst alltaf, ég kemst
ekki yfir það hvernig þú komst yfir
allt sem þú gerðir, það er mér hulin
ráðgata, það eru bara ekki nægi-
lega margir klukkutímar í sólar-
hringnum og aldrei man ég eftir
því að þú hafir hvílt þig eða látið
það í ljós að þú værir þreytt.
Ég er svo glöð að þú fáir loksins
að hvíla þig en ég er samt svo leið
því ég sakna þín svo mikið og ég
mun alltaf sakna þín mér finnst ég
svo heppin að hafa haft þig í lífi
Rósa Sigríður
Ólafsdóttir
✝ Rósa SigríðurÓlafsdóttir
fæddist 15. sept-
ember 1924. Hún
lést 18. febrúar
2018.
Útförin fór fram
26. febrúar 2018.
mínu og þú hefur
kennt mér svo
margt, betri ömmu
hefði ég ekki getað
hugsað mér. Þú átt
sérstakan stað í
hjarta mínu takk fyr-
ir allt.
Þú varst okkur amma
svo undur góð
og eftirlést okkur dýran
sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Torfhildur Jónsdóttir.
Rósa Sigríður Ólafsdóttir og
Þorvaldur Einarsson útgerðar-
maður tóku mér opnum örmum
þegar ég óskaði eftir að fá að dvelja
hjá þeim um sumarið 1964 en ég
starfaði þá á skipum Landhelgis-
gæslunnar sem loftskeytamaður.
Ég hóf störf hjá LHG um sumarið
1963, þá lengst af við síldarleit á v/s
Ægi gamla. Ég gerði mér góða
grein fyrir því hve gott væri að
geta leiðbeint síldarflotanum um
talstöð ef síldarleitarbúnaður skip-
anna bilaði og þá oft langt úti í hafi,
langt frá allri viðgerðarþjónustu.
Ég hafði því áhuga á að nýta fyrsta
sumarfríið mitt til að afla mér meiri
þekkingar á þessum tækjabúnaði.
Ég hringdi í Baldur Böðvarsson út-
varpsvirkjameistara í Neskaup-
stað og spurði hvort hann gæti not-
að aukamann í um mánaðartíma
sumarið 1964. Hann sagði mér að
koma austur og ég fékk fæði og
gistingu hjá Rósu frænku minni og
Valda en við Rósa vorum systra-
börn. Sigríður móðir Rósu og móð-
ir mín, Jóhanna Dagmar Björns-
dóttir, voru systur.
Þegar systur Rósu, Jóhanna og
Torfhildur, fæddust á árunum
1926-1928 var erfitt um vik fyrir
móður þeirra að annast Rósu sem
var tveggja ára og sennilega baldin
sem barn. Henni var þá komið fyrir
á Brunnum hjá ömmu minni Jó-
hönnu Jóhannsdóttur, en móðir
mín, Jóhanna Dagmar, f. 1906, tók
Rósu opnum örmum og naut þess
að sauma á hana ýmsan fatnað og
kápur sem kom sér vel í þá daga.
Oft var reynt að spretta upp og
endurnýta eldri föt í þessum til-
gangi. Svo vel líkaði Rósu dvölin að
henni reyndist örðugt að yfirgefa
Brunnaheimilið. Rósa gerðist síðar
á lífsleiðinni verbúðaráðskona á
vertíð á Höfn í Hornafirði eins og
algengt var á þessum árum. Sá að-
búnaður sem boðið var upp á í þá
daga þætti sjálfsagt ekki boðlegur í
dag. Leiðir þeirra Rósu og Þor-
valdar Einarssonar lágu saman á
þessum árum og síðar réð Rósa sig
í vist eins og sagt var til Kristínar
sem var símstöðvarstjóri í Nes-
kaupstað.
Rósa og Þorvaldur stofnuðu
heimili sitt í Neskaupstað og fjöl-
skyldan dafnaði. Börnin orðin
fimm áður en langt um leið og
barnabörnin tóku að vaxa úr grasi
eins og gengur.
Ég einsetti mér að koma yfir-
leitt við hjá Rósu og Valda ef ég var
á ferðinni. En það hittist stundum
þannig á að Rósa var útivinnandi
og Valdi á sjónum. Þau voru bæði
mjög vinnusöm og gáfu lítið eftir í
þeim efnum. Sú dvöl sem ég nefni
hér framar varð mér síðar meir
mjög eftirminnileg því ég kynntist
eiginkonu minni í þessari ferð, þótt
þau kynni mynduðust ekki fyrr en
síðar.
Það eru um tvö ár síðan ég kom
til Rósu á hjúkrunarheimilið í Nes-
kaupstað. Ég votta fjölskyldu
hennar innilega samúð og staðfesti
að minningin um Rósu mun verða
mér lengi í minni. Hún var einlæg
og elskuleg manneskja í alla staði
og góður gestgjafi.
Harald S. Holsvik.