Morgunblaðið - 21.03.2018, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. MARS 2018
✝ GuðrúnBirna Jóns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 1. apr-
íl 1953. Hún lést
á Landspítal-
anum 9. mars
2018.
Foreldrar
hennar voru
Guðbjörg Guð-
steinsdóttir, hús-
freyja á Nesja-
völlum f. 20.5. 1909, d. 5.8.
2001, og Jón M. Sigurðsson,
bóndi á Nesjavöllum, f. 26.7.
1909, d. 5.3. 1976.
Systkini Birnu eru Axel
Jónsson, f. 1930, d. 2010,
Svava Jónsdóttir, f. 1932, d.
2017, Erla Jónsdóttir, f. 1940,
Sigurður Jónsson, f. 1943,
Grétar Jónsson, f. 1945, d.
1959, Hrefna Jónsdóttir, f.
Birna hóf sambúð 2010 með
Stefáni Ólafssyni, f. 9.10. 1953,
vélstjóra í Reykjavík. Börn
Stefáns eru Birgir Stefánsson,
f. 1979, Guðrún Olga Stefáns-
dóttir, f. 1983, og Ólafur Þór
Stefánsson, f. 1988, og eru
barnabörn Stefáns sex.
Birna ólst upp á Nesjavöll-
um í Grafningi og stundaði
nám við Ljósafossskóla og síð-
an Hvolsskóla ásamt því að
sækja síðar hin ýmsu námskeið
í bókhaldi, tölvunarfræði og
fleiru.
Á námsárunum vann Birna
við ýmis störf á Hvolsvelli og
víðar og síðan við bókhald og
fleira hjá Kaupfélagi Rang-
æinga og tengdum einingum
meðan hún bjó á Hvolsvelli.
Árið 2004 flutti Birna til
Reykjavíkur og vann þar við
bókhald þar til heilsan brast í
byrjun árs 2016.Útför Birnu
fer fram frá Grafarvogskirkju
í dag, 21. mars 2018, klukkan
13.
1946, Ómar G. Jóns-
son. f. 1950.
Birna, eins og
hún var alltaf köll-
uð, hóf sambúð 1969
með Eyþóri Ósk-
arssyni, f. 11.4.
1950, bifvélavirkja á
Hvolsvelli, þau slitu
samvistum 1986.
Sonur þeirra er
Ómar Úlfur Eyþórs-
son, f. 28.4. 1980,
smiður og útvarpsmaður. Eig-
inkona hans er Bára Jóns-
dóttir, f. 18.2. 1983, lögfræð-
ingur. Börn þeirra eru Grétar
Þór Ómarsson, f. 2011, og Þór-
dís Ómarsdóttir, f. 2015.
Hálfsystkini Ómars eru Æg-
ir Eyþórsson, f. 1988, Hjördís
Eyþórsdóttir, f. 1989, og Þórey
Eyþórsdóttir, f. 1994, búsett í
Noregi, á Hjördís tvær dætur.
Við vorum svo lengi tvö ein. Ég
man svo vel þegar þú skúraðir
Húsasmiðjuna og ég kom með og
hjálpaði til. Ég man svo vel laug-
ardagskvöldin þegar við fórum í
Björkina, keyptum stjörnupopp
og horfðum á Tvídranga. Ég man
svo vel þegar allt var erfitt og ég
gat ekki hjálpað þér. Það eru
ótrúlega mörg svona atriði sem
koma upp í hugann við að kveðja
þig, mamma mín. Ég man svo
ósköp fátt úr Litlagerðinu fyrir
1986 en eftir að við urðum eftir tvö
ein gerðum við allt saman. Við
vorum dugleg að fara í hesthúsið,
oft leiddist mér það nú samt en lét
mig hafa það, komst ekki upp með
neitt múður. Við fórum mikið í
sveitina og ég gleymi því aldrei
þegar að þú keyrðir Subaruinn í
skafl í brattri brekku á leiðinni á
Nesjavelli. Ég spurði hvort þú
vildir ekki bara sígó þegar við loks
komumst upp við illan rammleik
skjálfandi af hræðslu. Litlagerði
10 var alltaf opið fyrir alla vini
mína, alltaf máttum við leika okk-
ur heima og hálfsystkini mín voru
hálfgerðir heimalningar hjá okk-
ur fyrstu árin sem er ómetanlegt
eftir á að hyggja.
Þú varst ströng við mig, á góð-
an hátt samt. Þú lagðir áherslu á
að ég hlýddi, færi að sofa á réttum
tíma og námið varð ég að stunda.
Ég hafði óskaplega gott af þess-
um aga, nógu frekur var ég nú
samt. Þegar ég fer yfir farinn veg
koma líka upp minningar þar sem
ég er hræddur og leiður yfir því að
geta ekki hjálpað þér þegar þér
leið illa. Þú varst alkóhólisti,
mamma mín, þó að þú fyndir aldr-
ei leiðina til að takast á við það.
Það hefði farið þér svo vel að
hætta að drekka. En þú elskaðir
mig skilyrðislaust og vildir alla tíð
allt fyrir mig gera. Þú náðir að af-
reka svo ótrúlega margt þrátt fyr-
ir þessi veikindi þín og það segir
svo mikið um það hversu mögnuð
kona þú varst.
Alltaf komstu ef maður bað þig
um aðstoð. Þú hjálpaðir til við
barnaafmæli og flutninga og að-
stoðaðir okkur þegar við tókum
íbúðirnar okkar í gegn. Alltaf var
gengið í allt með sama kraftinum
og af sömu smekkvísinni. Þú varst
alla tíð mikil barnagæla og börnin
okkar Báru, Grétar Þór og Þórdís
Anna, elskuðu „ömmu sín“. Þú
varst þeim frábær amma og ég
mun halda minningu þinni á lofti
við þau. Þau sakna þín bæði eins
og við öll. Ég er óskaplega þakk-
látur fyrir tímann sem þú og Stef-
án áttuð saman þó að auðvitað
væri hann alltof stuttur. Stefán
var þér afar góður og hefur reynst
okkur öllum vel, alger öðlingur í
alla staði.
Það er svo skrýtið að geta ekki
bjallað í þig, við töluðum saman í
síma á hverjum einasta degi. Það
voru ótrúlega sterk bönd á milli
okkar. Það var ekkert auðvelt fyr-
ir þig að standa uppi ein eftir
skilnaðinn og ég veit að það var
ekki alltaf auðvelt. Þú varst bara
svo mikil kjarnakona að þú lést
það ganga. Á mínum erfiðustu
tímum studdir þú alltaf við bakið á
mér. Takk fyrir allt, elsku
mamma mín. Ég vona heitt og
innilega að þú hafir kvatt stolt af
stráknum þínum.
Ég man svo gjarnan glaða tíð
í hlýjum faðmi þínum.
Þú alltaf lifir mamma mín
í minningunum mínum.
(ÓÚE)
Þinn sonur
Ómar Úlfur Eyþórsson.
Kær systir og vinur, Birna
Jónsdóttir, er látin langt um aldur
fram eftir hetjulega baráttu við
skæðan sjúkdóm í rúm tvö ár.
Í þessum erfiðu veikindum var
aldrei bilbug né uppgjöf að sjá né
heyra hjá Birnu, fyrr en þá síð-
ustu dagana þegar öll sund voru
lokuð til frekari bata.
Já, lífið er gjöfult en getur jafn-
framt verið hverfult, því miður.
Það er dapurt og sárt þegar
svona áfall skellur á og góðir
tímar voru fram undan hjá Birnu
með Stefáni, Ómari, Báru og
barnabörnunum sem hún unni svo
mjög, fjölskyldu og vinum.
Birna var forkur til vinnu, lífs-
glöð að eðlisfari og stutt í kímni-
gáfuna og því ávallt skemmtilegt
að umgangast hana í leik og starfi.
Hún ólst upp í faðmi foreldra
sinna, systkina, systkinabarna og
vina í fjallasal Nesjavalla með sín-
um margbreytilegu litbrigðum á
fallegum vor- og sumardögum og
baðandi norðurljósum á vetrum,
sýn sem allir kunna að njóta sem
unna íslenskri náttúru eins og
Birna gerði.
Það var oft glatt í barnahópn-
um í leik og starfi á Nesjavöllum
og heimilið jafnframt gestkvæmt.
Ævintýrin leyndust víða í leik,
heyskap, smölun, réttum og fleiru
hjá lítilli hnátu sem þótti afar
vænt um sveitina sína og mann-
lífið þar.
Áhugi og umhyggja fyrir dýr-
um var ávallt í fyrirrúmi hjá
Birnu, ekki hvað síst hestum allt
frá unga aldri á Nesjavöllum og
síðan á Hvolsvelli, þar sem hún
fór til framhaldsnáms með dvöl
hjá systur sinni Erlu og Kristjáni
og síðan til vinnu/búsetu og starfa
næstu áratugina.
Þar kynntist hún fyrrverandi
sambýlismanni sínum, Eyþóri
Óskarssyni, og átti með honum
kæran son, Ómar Úlf.
Á Hvolsvelli undi Birna sér vel
og starfaði lengst af við bókhald
hjá Kaupfélagi Rangæinga og ein-
ingum því tengdum.
Þar var hestamennskan einnig
í hávegum hjá Birnu sem fyrr í líf-
legu samfélagi og oft glatt á hjalla
í reiðtúrum um sveitina sem víðar.
Oft minntist hún þessara tíma,
minningin var henni afar kær úr
vinahópi á Hvolsvelli.
Birna var mjög myndarleg hús-
móðir og ekki í kot vísað að koma
til hennar í mat og kaffi þ.e. svipað
og var hjá móður okkar, ávallt
hlaðið kaffiborð og veislumatur.
Sumarið 2004 flutti Birna til
Reykjavíkur og starfaði þar við
bókhald og fleira.
Í byrjun árs 2010 hóf hún sam-
búð með Stefáni Ólafssyni og
framtíðin blasti við til ferðalaga
og meiri samveru með fjölskyldu
og vinum þegar heilsubrestur
skall á í byrjun árs 2016.
Kærar þakkir til Stefáns, Óm-
ars og Báru fyrir góða umönnun í
veikindum Birnu.
Lífið er hverfult og sporin oft
þung sem margir verða að ganga í
gegnum á lífsleiðinni eins og stór-
fjölskylda Birnu hefur fengið að
kynnast.
Með söknuði og þökk fyrir
kærar samverustundir, skemmti-
legu símtölin, hláturinn og um-
hyggjuna við Erlu kveðjum við
okkar kæru Birnu og biðjum guð
að vernda hana og minningu
hennar.
Minning sem ávallt mun lifa í
hugum okkar.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Innilegar samúðarkveðjur til
Stefáns, Ómars og Báru, barna
þeirra, fjölskyldunnar og vina í
bæn um styrk og ljós til framtíðar.
Ómar Gaukur og fjölskylda.
Það er erfitt að minnast Birnu
vinkonu minnar í fáum orðum, svo
stórbrotin var hún í mínum huga
og svo margt áttum við saman á
tæpri hálfri öld. Ég hafði ekki bú-
ið á Hvolsvelli nema í örfáa daga
þegar ég hitti Birnu, sem var að
fara á dansleik með frænku minni.
Birna leit á mig og fannst að ég
ætti að koma með þeim í Hvolinn,
þyrfti að kynnast lífinu í „Naflan-
um“ ef ég ætlaði að búa þar. Ég
var ólétt af Bósu minni og Sirrý
bara níu mánaða, sagðist ekkert
eiga til að fara í og hefði ekki
barnapíu. Þið sem þekkið Birnu
mína vitið að hún hlustaði ekki á
svona mótbárur, hefði hún ákveð-
ið annað. Þessi glæsilega, tág-
granna og úrræðagóða tánings-
stúlka átti ekkert til að lána mér
og fór til mágkonu sinnar og fékk
hjá henni síða fallega hvíta peysu
sem faldi óléttuna og Birna redd-
aði auðvitað barnapíum, sem áttu
eftir að passa stelpurnar mínar
næstu árin. Þarna og þannig upp-
hófst okkar áratuga vinátta sem
hélst fram á síðasta dag.
Minningarnar sem hrannast
upp gætu verið efni í heila bók og
jafnvel í nokkrum bindum en þau
skrif verða að bíða, enda ekki öll
prenthæf.
Mannkostir Birnu voru margir
og miklir og munu eflaust margir
minnast hennar fyrir dugnað og
hjálpsemi. Hún var alltaf tilbúin
að leggja nágrönnum sínum lið,
bæði við stórt og smátt.
Gestrisnari manneskju en
Birna verður seint fundin, hún var
einstaklega skemmtileg og laðaði
að sér fólk á öllum aldri. Það má
segja að í Litlagerði 10 hafi marg-
ir átt sitt annað heimili, ekki síst
Hanna frænka hennar, dætur
mínar og vinir Ómars.
Ég held að það hafi ekki verið
neitt sérstakt áhugamál Birnu að
vera svona frábær húsmóðir,
heldur meðfædd skyldurækni og
frábært fegurðarskyn. Áhugamál
átti hún svo sannarlega og þar var
íslenski hesturinn númer eitt.
Hún og Eyþór héldu hesta á með-
an þau voru saman og hún hélt því
áfram eftir að leiðir þeirra skildu.
Birna sinnti hestamennskunni af
alvöru og áhuga eins og öllu sem
hún tók sér fyrir hendur. Mætti á
hestamannamót bæði hérlendis
og erlendis og engin lognmolla
var þar sem hún fór.
Ekki voru allir dagar í lífi Birnu
góðir, hún hafði sinn drösul að
draga og fann ekki leiðina til
lausnar. Það breytir þó ekki því að
hennar verður minnst sem mikils
gleðigjafa og mannkostamann-
eskju. Síðustu árin bjó Birna með
Stefáni Ólafssyni og voru þau sér-
lega samrýnd og umhyggja hans í
veikindum hennar einstök.
Birna greindist með krabba-
mein fyrir rúmum tveimur árum
og gekkst undir margar meðferð-
ir. Hún átti stundum góða daga en
þrekið varð aldrei samt og áður og
var það henni erfitt, enda vön að
afgreiða alla hluti fljótt og vel.
Fyrir örfáum vikum var henni
sagt að ekki yrði meira að gert og
tók hún því af miklu æðruleysi
með sinn frábæra húmor að vopni.
Sárast þótti henni að geta ekki
fylgst með Grétari Þór og Þórdísi
vaxa úr grasi.
Um leið og ég votta Stefáni,
Ómari, Báru, Grétari Þór, Þór-
dísi, systkinum hennar og öðrum
ástvinum samúð mína kveð ég ást-
kæra vinkonu. Þakka samfylgd-
ina og sé ég hana fara héðan á
Heródesi með Helming til reiðar.
Ingibjörg Hekla (Imba).
Ég finn lyktina af steiktu
lambalæri í ofni, brúnni sósu,
rauðkáli og rabarbarasultu. Ég er
stödd í Litlagerði 10 á sunnudegi
eftir gott skrall hjá fullorðna fólk-
inu. Birna búin að rífa sig á fætur
fyrir allar aldir og maturinn á
borðinu stundvíslega klukkan 12.
Við systurnar búnar að gista því
við vorum að passa litla prinsinn.
Svei mér þá, í minningunni áttum
við Sirrý hann Ómar. Vorum litlu
mömmur hans, ekki nema níu og
tíu ára þegar við byrjuðum að
passa hann. Samgangurinn var
svo mikill að Litlagerðið var okk-
ar annað heimili. Við vorum líka
alveg ákveðnar í því að ef mamma
og pabbi myndu falla frá áttu
Birna og Eyþór að ættleiða okkur.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum Birnu. Það gustaði af
henni myndarskapurinn og
skemmtilegheitin. Alltaf tandur-
hreint heima hjá henni og ég finn
lyktina af Ajax, kaffi og sígó. Hún
var eins og maskína og gerði allt
fljótt og vel. Eldaði heimsins
besta mat, henti í grill með ann-
arri og afmælisveislur með hinni,
saumaði föt og hún var snögg að
þessu öllu. Man mjög vel eftir
samfestingum sem hún saumaði á
okkur systurnar. Sirrý fékk vín-
rauðan og ég bláan, hvítir renni-
lásar og alles.
Ég er þakklát að eiga þessar
minningar og ég er lánsöm að
hafa átt mitt annað heimili í Litla-
gerðinu.
Nú finn ég lyktina af varðeldi,
birki og gleðskap og er komin í
Þorleifsstaði við Þríhyrning. Ég
heyri Birnu syngja og hún er
manna kátust. Svona man ég hana
og þakka henni alla ást sem hún
skildi eftir í brjósti mínu.
Þýtur í laufi, bálið brennur.
Blærinn hvíslar: sofðu rótt.
Hljóður í hafið röðull rennur,
roðnar og býður góða nótt.
Vaka þá ennþá vinir saman
varðeldi hjá í fögrum dal.
Lífið söngur, glaumur, gaman.
Gleðin hún býr í fjallasal.
(Tryggvi Þorsteinsson)
Bóel.
Birna Jónsdóttir
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SVERRIR HERMANNSSON,
fyrrverandi ráðherra og bankastjóri,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 23. mars klukkan 13.
Bryndís Sverrisdóttir Guðni A. Jóhannesson
Kristján Sverrisson Erna Svala Ragnarsdóttir
Margrét K. Sverrisdóttir Pétur S. Hilmarsson
Ragnhildur Sverrisdóttir Hanna Katrín Friðriksson
Ásthildur Lind Sverrisdóttir Matthías Sveinsson
Greta Lind Kristjánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar og afi,
SIGURÐUR ÞORLEIFSSON
tæknifræðingur,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 11. mars.
Verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju,
miðvikudaginn 21. mars klukkan 13.
Sigríður Anna Sigurðardóttir Timo Salsola
Hergill Sigurðsson Arna Rut Hjartardóttir
Hrannar Sigurðsson Gerður Guðjónsdóttir
og barnabörn
Bróðir okkar,
SKÚLI SVEINSSON
frá Hvannstóði,
er lést á heimili sínu Borg, Borgarfirði
eystra, verður jarðsunginn frá
Bakkagerðiskirkju laugardaginn 24. mars
klukkan 14.
Systkinin frá Hvannstóði
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN ARNAR KRISTJÁNSSON
skipstjóri og fv. alþingismaður
frá Ísafirði,
lést á líknardeild Landspítalans
laugardaginn 17. mars.
Marianna Barbara Kristjánsson
Guðrún Ásta Guðjónsdóttir
Ingibjörg Guðrún Guðjónsdóttir
Kristján Andri Guðjónsson
Kolbeinn Már Guðjónsson
Arnar Bergur Guðjónsson
Margrét María Guðjónsdóttir
Jerzy Brjánn Guðjónsson
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Didda,
Sjávargötu 28,
áður til heimilis að Smáratúni 3,
Selfossi,
lést í Skógarbæ laugardaginn 17. mars.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jenný Jóna Sveinsdóttir Þorvaldur Pétur Böðvarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
STEINBJÖRG ELÍASDÓTTIR,
Staðarhrauni 24a,
lést á Landspítalanum 17. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Árni Eiríksson
Elías M. Rögnvaldsson Laufey S. Birgisdóttir
Daníel Árnason Sunna Dís Ólafsdóttir
Arinbjörn Árnason Luis F.T. Meza
Erna S. Árnadóttir Sigurður E. Axelsson
barnabörn og barnabarnabörn