Morgunblaðið - 26.03.2018, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. MARS 2018
✝ Magnús ErnstÁrsælsson
fæddist í Reykja-
vík 28. febrúar
1942. Hann lést á
Landakoti 15.
mars 2018.
Foreldrar
Magnúsar voru
Ársæll Magnússon
steinsmiður, f. 1.
janúar 1907, d. 26.
janúar 1969, og
Catharina Sibylla Magnússon
Thelen, f. 30. október 1909, d.
20. október 1990. Magnús var
yngstur þriggja systkina. Lát-
in er Geirþrúður E. Ársæls-
dóttir en Steinunn H. Ársæls-
dóttir, f. 29. janúar 1940, lifir
bróður sinn. Magnús kvæntist
Lindu Guðbjartsdóttur þann
Björgvini Harðarsyni, f. 12.
ágúst 1970 (skilin). Þau eiga
saman börnin Arnar Má
Björgvinsson, f. 10. febrúar
1990, Hugrúnu Lindu Björg-
vinsdóttur, f. 2. mars 1996,
Hörð Fannar Björgvinsson, f.
26. júní 1997, og Thelmu
Lind Björgvinsdóttur, f. 13.
október 2003.
Magnús ólst upp á Grett-
isgötunni í Reykjavík. Eftir
hefðbundna skólagöngu fet-
aði hann í fótspor föður síns
og útskrifaðist með sveins-
próf í steinsmíði árið 1966 og
með meistarabréf í sömu iðn
fimm árum síðar. Samhliða
náminu og eftir útskrift
starfaði Magnús sem stein-
smiður hjá fyrirtæki föður
síns en eftir að faðir hans
seldi fyrirtækið sneri Magnús
sér að rútuakstri. Árið 1999
hóf Magnús störf hjá Þarfa-
þingi hf.
Magnús verður jarðsung-
inn frá Bústaðakirkju í dag,
26. mars 2018, klukkan 13.
17. desember
1966. Foreldrar
hennar voru Guð-
bjartur Guð-
mundsson, f. 22.
september 1926, d.
18. september
2007, og Elín
Ólafsdóttir, f. 21.
apríl 1927, d. 23.
maí 1990. Magnús
átti með Lindu tvö
börn. 1) Ársæll
Magnússon, f. 13. júlí 1966,
maki Andrea Bergþóra
Pétursdóttir, f. 25. mars 1966.
Þau eiga saman tvo syni, þá
Magnús Ársælsson, f. 27. apríl
1990, og Hreiðar Inga Ársæls-
son, f. 14. febrúar 1993. 2)
Björk Inga Magnúsdóttir, f.
22. febrúar 1973, var gift
Í dag kveðjum við elskulegan
mág minn Magnús Ársælsson.
Mér finnst svo sem ekki langt
síðan dökkblá Mercedes Benz-
bifreið renndi í hlað í Akurgerð-
inu til að bjóða elstu systur
minni á rúntinn. Ég var bara
átta ára og fylgdist með af
áhuga. Nú til dags er talað um
„pikköpp-línur“ en þegar Maggi
kom og gaf Lindu systur nýju
plötu Bítlanna „Help“ þá fannst
mér það mjög flott hjá honum.
Þetta sýnir að árið var 1965.
Maggi sagði mér reyndar seinna
að ein helsta áskorunin hefði
verið þegar verðandi tengda-
móðir bauð unga manninum í
mat og bar á borð svokallaða
„eggjamjólk“. Þessu þótti honum
hræðilega erfitt að koma niður
en markmiðið var mikilvægt svo
hann lét sig hafa það.
Allt gekk þetta upp; ári seinna
fæddist sonur þeirra Ási og 1973
hún Björk Inga.
Þegar við, sem eytt höfum
megninu af ævinni í nálægð
Magga, minnumst hans, þá virt-
ist hann alltaf vera að hjálpa og
aðstoða aðra. Hann var óskap-
lega laghentur og virtist geta
allt. Og alltaf hafði hann tíma til
að aðstoða og þegar hann átti að
vera heima að hvíla sig eftir erf-
iðan vinnudag lá hann oft undir
bílskrjóðum annarra að gera við.
Hjálpsemina fékk Maggi án
efa í arf frá föður sínum en í
minningargrein um Ársæl, föður
Magga, skrifar Svavar Guðnason
listmálari árið 1969:
„Það var eitt að hendur Ár-
sæls Magnússonar snéru rétt að
verki, hitt annað að hjartað sat
líka eins örugglega á réttum stað
gegnt þeim er átti í vanda.“
Magnús lærði steinsmíði hjá
föður sínum en afi hans hafði
stofnað steinsmíðaverkstæði árið
1893. Mín fyrstu skref á vinnu-
markaðnum voru sumarstörf
með Magga í steinsmiðjunni.
Mér er mjög minnisstæð VW-
bjalla sem Maggi notaði sem
vinnubíl og var full af verkfær-
um, sementi og steypufötum. Ég
var nýkominn með bílpróf og
hugði gott til glóðarinnar að æfa
mig í akstri á bjöllunni. Þá bilaði
kúplingin og enginn tími til að
gera við. Maggi sýndi mér hand-
tökin og sagði: Startaðu honum
bara í gír; hlustaðu á gírkassann
og skiptu á réttu mómenti og
þetta mun ganga flott! Passaðu
þig bara að þegar þú þarft að
stoppa við gatnamót að vera ekki
upp í móti!“
Og viti menn, þetta gekk
furðu vel.
Góður hópur félaga fór árlega
saman í veiðitúr. Þar var Maggi
hrókur alls fagnaðar. Hann tók
að sér eldamennsku fyrir hópinn
og varð úr að Magga var alltaf
úthlutað veiðistað á síðustu vakt
dagsins sem næst var veiðihús-
inu. Hann gat þá sinnt elda-
mennskunni og veiðinni á sama
tíma. Við hinir gátum þá fljót-
lega sest til matar þegar við
komum glorhungraðir í hús eftir
góðan dag. Veiðin í þessum ferð-
um gat verið upp og ofan en mat-
urinn klikkaði aldrei. Fyrra
kvöldið var soðið saltkjöt með
kartöflum og rófum og seinna
kvöldið var grillað lambalæri með
góðu agúrkusósunni hans Magga.
Aldrei mátti breyta matseðlin-
um. Þegar einn okkar í óvarkárni
stakk upp á breytingu varð allt
vitlaust. Sumt á bara að vera eins.
Þegar Maggi hætti störfum og
settist í helgan stein var ljóst að
líkaminn var orðinn eldri en hug-
urinn. Við sem hnípin sitjum eftir
söknum góðs vinar. Takk fyrir
allt.
Pétur.
Ég kynntist Magga þegar ég
var um tvítugsaldurinn. Við urð-
um vinir samdægurs, því þannig
var Maggi. Sú vinátta hélst allt til
enda, og ég mun njóta góðs af
hollráðum hans um ókomna tíð.
Þegar ég og dóttir hans kom-
um okkur upp fyrsta heimili okk-
ar keyptum við íbúð í einu af eldri
hverfum borgarinnar. Eins og
gengur með gamlar íbúðir þurfti
að breyta og bæta, og þar var
Maggi sannarlega á réttri hillu.
Hann var jafnvígur á smíði úr tré
og járni, og allt annað sem þurfti
að leysa. Samviskusemin og
starfsgleðin voru smitandi, og á
sinn hógværa máta miðlaði hann
verkviti sínu og reynslu. Vinnan
var sannarlega áhugamál Magga,
og hann gladdist í hvert sinn sem
við Björk Inga keyptum okkur
nýtt húsnæði, því alltaf mátti
breyta og bæta.
Við eignuðumst fjögur börn, og
þar fékk Maggi nýtt hlutverk í líf-
inu, – afi Maggi. Þar reyndist
hann jafn ljúfur og ómissandi og á
öðrum sviðum. Hann fylgdist
grannt með þroska þeirra og upp-
vexti, og þegar þau fóru að taka
þátt í íþróttum varð hann stuðn-
ingsmaður nr. 1, kannski á eftir
foreldrunum.
Hann fór á hvern leik og
hverja sýningu, og fylgdist sér-
staklega vel með þegar afastrák-
arnir hans náðu frábærum ár-
angri í knattspyrnu. Það var mér
Magnús E.
Ársælsson
✝ Pálmi Viðarfæddist í
Stykkishólmi 15.
júlí 1935. Hann lést
á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
13. mars 2018.
Hann var sonur
Ásdísar Jóhann-
esdóttir, f. 27.9.
1917, d. 13.4. 1990,
og Óskars Dag-
bjarts Ólafssonar,
f. 22.6. 1912, d. 24.2. 1993, fóst-
urfaðir hans var Jens Sæ-
mundsson Olsen, f. 12.7. 1913,
d. 31.8. 1977.
Systkini Pálma sammæðra
eru Gunnar, látinn, Elísabet,
Martha og Jóhannes. Að auki
eiga þau fjögur börn. Ásdís
Björk, f. 31.7. 1963, gift Páli H.
Ketilssyni og eiga þau þrjú
börn. Jóhanna Björk, f. 11.8.
1970, í sambúð með Sigurði G.
Sigurðssyni og á hún tvö börn.
Fyrir átti Pálmi Viðar Önnu
Jónu, f. 15.11. 1954, gift Böðv-
ari Hrólfssyni, hún á þrjú börn,
og Þóreyju Dögg, f. 16.2. 1956,
gift Hjalta Sigurðssyni og eiga
þau þrjú börn, barnabörnin eru
15 og barnabarnabörnin orðin
14.
Pálmi Viðar bjó í Njarðvík í
60 ár. Þau Katrín byggðu sér
heimili árið 1963 á Hraunsvegi
13 í Njarðvík og bjuggu þar alla
tíð. Pálmi Viðar vann sem bif-
reiðarstjóri í Keflavik í 55 ár
eða til ársins 2011.
Útför Pálma Viðars fer fram
frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag,
26. mars 2018, klukkan 13.
átti Pálmi fjögur
systkini samfeðra.
Eiginkona
Pálma Viðars er
Katrín Björk Frið-
jónsdóttir, f. 9.7.
1937, þau gengu í
hjónaband 22.2.
1958.
Foreldrar henn-
ar voru Friðjón
Jónsson, kaup-
maður í Njarðvík,
f. 26.8. 1904, d. 7.12. 1974, og
Jóhanna Margrét Stefánsdóttir,
húsfreyja, f. 24.11. 1908, d.
12.2. 2000.
Börn Pálma og Katrínar eru:
Friðjón Viðar, f. 9.9. 1960,
kvæntur Soffíu Sveinsdóttir og
Elsku pabbi minn.
Oft við brjóst þér lá ég forðum,
ef huggunar þurfti ég við.
Þú huggaðir mig með hlýjum orðum
sem hugarró gáfu og frið.
Ef eitthvað var ekki í lagi,
alltaf þú skynjaðir það.
Á milli okkar, líkt og taug ein lægi
og lægi hjarta þínu beint að.
(Heiða Jónsd.)
Ég þakka elsku pabba fyrir öll
árin sem við áttum saman, allar
samverustundirnar, rigninguna,
sólina og snjóinn, ferðalögin,
fuglana, hláturinn og allt hitt.
Þær voru ekki margar regl-
urnar sem hann setti þegar ég
var að alast upp, það var að vera
heiðarleg, standa við það sem ég
sagðist ætla að gera og taka mér
eitthvað fyrir hendur sem ég
gæti ekki staðið við.
Hann var maður orða sinna og
hafði skemmtilegan húmor,
næmt auga fyrir því spaugilega
sem gerðist í kringum hann og
einstakan frásagnarhæfileika
þar sem atburðir og fólk urðu
ljóslifandi umvafin spennu, hlátri
og dulúð, allt eftir efni frásagn-
arinnar.
Pabbi var listrænn, málaði og
teiknaði, samdi smásögur úr
amstri dagsins og vísur um sam-
ferðafólk sitt. Helst þó orginal-
ana, þeir voru í uppáhaldi og
meira hrós var ekki til en „Þetta
er orginal!“.
Pabbi var mannþekkjari, í
hans heimi voru allir jafnir, fjöl-
skyldumaður mikill og glöð er ég
yfir að hafa ákveðið að búa í
næstu götu við heimili þeirra
mömmu, æskuheimilið. Hrauns-
veginn.
Sú ákvörðun gerði það að við
hittumst næstum daglega. Fjöl-
skyldan í fyrsta sæti, alltaf og
fegnastur var hann þegar allir
voru komnir heim til sin eftir
ferðalög, stutt eða löng. Sunnu-
dagar, vöfflur og lambalæri.
Sósa, brún og mikið af henni.
Smókur á eftir, dæs og „Dædý
nú förum við heim“. Heima er
best. Alltaf.
Pabbi hefði sómt sér hvar sem
er, teinréttur, fráneygður og til í
slaginn, augun kipruð og horft í
gegnum reykinn, tilbúinn í hvað
sem er, Neskaupstaður, Drangs-
nes, Stykkishólmur, Mæjorka,
Benidorm eða Portórós. En hans
heimur var hér, hér í Njarðvík.
Heimurinn getur beðið. Hann fer
ekkert.
Pabbi var leigubilstjóri í
Keflavík í 55 ár og hann ákvað að
hætta daginn fyrir 76 ára afmæl-
ið sitt, fékk túr til Reykjavíkur
frá flugstöð Leifs Eiríkssonar,
keyrði inn á næstu bílasölu eftir
að hafa losað fólkið og seldi bílinn
sinn. Þegar heim var komið fór-
um við fjölskyldan að undrast
hvernig hann hefði komist heim
til Njarðvíkur en það var ekki
flókið, hann hafði tekið rútuna
heim til elsku Njarðvíkur, sáttur.
Mikið var það honum líkt, enda
ekki þekktur fyrir að flækja hlut-
ina úr hófi.
Leigubíllinn var hans frelsi,
samkomustaður, sálfræðistofa og
auga inn í heim á ferð og flugi
þar sem leikendur komu og fóru.
Sumir ílengdust þó. Pabbi eign-
aðist marga vini sem fylgdu hon-
um á ferðalaginu. Bæði stóra og
smáa. Leigubíll er leikhús.
Þegar horft er yfir genginn
veg, þá er hugsunin einatt sú að
ég er og verð alltaf þakklát og
stolt yfir að vera dóttir leigubíl-
stjórans í Njarðvík. Hans Pálma
Viðars.
Hafðu þökk fyrir allt, alltaf.
Þín pabbastelpa,
Jóhanna Björk.
Til þín, elsku pabbi minn.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt sem þú varst
mér og minni fjölskyldu.
Betri pabba var ekki hægt að
fá, takk fyrir gleðina og húmor-
inn, þú varst einstakur. Þín dótt-
ir,
Ásdís Björk.
Elsku afii minn, Pálmi Viðar,
hefur kvatt þennan heim. Hann
var mér svo kær og verður sárt
saknað af öllum sem þekktu
hann. Hann var fyndinn kall,
vinalegur, listrænn, meiriháttar
og alltaf til í að spila , teikna og
spjalla. Ég kom oft við hjá hon-
um og ömmu þegar ég var á leið-
inni heim úr skólanum og við
spiluðum Kónginn í horninu sem
Pálmi Viðar
✝ Steinunn Stef-ánsdóttir fædd-
ist á Kirkjubóli í
Vöðlavík, Suður-
Múlasýslu, 8. mars
1926. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut, hjarta-
deild, 8. mars 2018.
Foreldrar Stein-
unnar voru Stefán
Gunnlaugsson, f. á
Berufjarðarströnd,
S-Múl., 25. mars 1875, d. í Reyð-
arfirði 23. febrúar 1953, og
Mekkín Kristjánsdóttir, f. í
Vöðlavík, S-Múl., 17. ágúst 1893,
d. í Reykjavík 1. júlí 1962.
Systkini Steinunnar voru
Kristján Elís Stefánsson, f. 1916,
d. 1990, og Gunnar Valgeir Stef-
ánsson, f. 1917, d. 1988. Steinunn
giftist 29. október 1983 Ólafi
Berg Bergsteinssyni, f. 3. desem-
ber 1926, d. 30. júli 2010. Börn
þeirra eru 1) Sigurbergur Mekk-
ínó, f. 16.12. 1966, maki Ragn-
hildur Bergþórsdóttir, f. 18. maí
1971. Börn þeirra eru Hekla
Mekkín, f. 12. júlí
1992, Hlynur Snær,
f. 20. júní 2002, og
Sindri Freyr, f. 9.
júní 2009. 2) Sigríð-
ur Vigdís Ólafs-
dóttir, f. 1. desem-
ber 1968, maki
Hafþór Halldórs-
son, f. 3. apríl 1967.
Börn þeirra eru
Fáfnir, f. 2. desem-
ber 1992, Alma
Lísa, f. 24. ágúst 1997, og Hafrún
Dóra, f. 9. júlí 2000. Langömmu-
barn er Jón Ingi Svansson, f. 1.
september 2017. 3) Kristján
Gunnar Ólafsson, f. 28. júní 1972,
ókvæntur. Áður átti Steinunn
soninn Stefán Oddsson, f. 22. jan-
úar 1959. Faðir Oddur Jóhann
Oddsson, f. 24. maí 1925, d. 23.
apríl 1999. Stefán er í sambúð
með Nínu Margréti Arinbjarn-
ardóttur.
Útför Steinunnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 26. mars
2018, og hefst athöfnin klukkan
13.
Amma Steina var svo sann-
arlega kjarnakona. Hún var
fædd 8. mars á alþjóðlega bar-
áttudegi kvenna fyrir friði og
jafnrétti og hún dó 8. mars, 92
ára gömul. Við tengdabörnin
kynntumst Steinu fyrir margt
löngu og fengum að njóta vin-
semdar og gestrisni hennar í
hvívetna.
Steina var hraust og féll aldr-
ei verk úr hendi og hún hafði
sínar skýringar á því. Hraust-
leikann þakkaði hún sjávarfangi
og fugli sem hún ólst upp á í
Vöðlavíkinni og bræður hennar
fönguðu, nokkur glös af mjólk á
dag gerðu líka gæfumuninn.
Hún var nú líka þeirrar skoð-
unar að vinnan göfgi manninn,
amma Steina var iðin og dugleg
til vinnu og þegar við tengda-
börnin komum inn í myndina
var hún orðin forstöðukona á
gæsluvellinum í Safamýrinni.
Barnabörnin voru alltaf velkom-
in til ömmu í vinnuna og þótti
mjög gaman að eyða degi með
henni þar og bralla eitthvað
skemmtilegt, það var málað og
föndrað. Amma var líka alltaf til
í að taka í spil. Það var mjög
gaman að fara með ömmu að
versla því hún gaukaði gjarnan
einhverju að ungunum sínum.
Saumakunnáttan kom sér líka
vel og mörg falleg dress sem
amma Steina saumaði handa
barnabörnunum, amma var
„proffs“ í saumaskap.
Elsku amma Steina, við eig-
um eftir að sakna þín, takk fyrir
allt og stórt knús.
Ragnhildur Bergþórsdóttir,
Hafþór Halldórsson og
barnabörn.
Það fækkar í þeirri kynslóð
sem Steina frænka mín tilheyrði
og enginn býr lengur í Vöðlavík
þar sem hún fæddist og ólst
upp.
Snemma kom í ljós hagleikur
Steinu og sem dæmi um það var
að hún saumaði fermingarkjól-
inn sinn sjálf. Hún var 19 ára
þegar hún hleypti heimdragan-
um. Lá leið hennar til Reykja-
víkur þar sem hún bjó upp frá
því. Hún nam saumaskap hjá
Einöru Andreu Jónsdóttur
kjólameistara á Skólavörðustíg
21. Steina var ekki aðeins lagin
við sauma heldur lék hún sér að
því að mála fallegar landslags-
myndir. Móðir mín og hún voru
systradætur og naut ég þeirrar
frændsemi.
Þegar ég sem unglingur kom
í kjólaverslunina Fix á Lauga-
vegi þar sem Steina vann lengi
er mér minnisstætt hvað hún
var snaggaraleg þegar hún
svipti frá tjaldinu er skildi að
verslunina og saumastofuna þar
sem hún sat við að sauma fínan
kjól á viðskiptavin og brosi
hennar þegar hún sá hver kom-
in var. Ógleymanlegir eru dag-
arnir sem ég bjó hjá henni það
sumar. Við sóluðum okkur í
Nauthólsvík, sem þá var í tísku,
ókum með rútu alla leið upp í
Mosfellsdal og svo saumaði hún
á mig fallega blússu.
Síðustu ár áttum við góðar
stundir saman og var ég alltaf
velkomin á heimili hennar. Hún
kenndi mér að sauma skinnskó
og fór fyrst með mér í búð til að
velja skinnið. Gestrisin var hún,
ljúf og gamansöm, dæmdi eng-
an en lagði gott til mála. Hún
hafði gaman af að spila félags-
vist með eldri borgurum, fylgd-
ist vel með og ættingjar voru
henni kærir sem og heimaslóðir.
Sögur sagði hún mér úr æsku
sinni, sýndi mér myndir og
nafngreindi fólk sem ég svo
skrifaði niður.
Minning Steinu frænku minn-
ar mun lifa. Ég á henni margt
að þakka og mun sakna hennar.
Eftirlifandi afkomendum henn-
ar votta ég samúð mína.
Gunnhildur Hrólfsdóttir.
Steinunn
Stefánsdóttir
Ástkæri faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
BIRGIR HALLUR ERLENDSSON
skipstjóri,
Hraunvangi 1,
Hafnarfirði,
sem lést fimmtudaginn 15. mars á
Landakoti í Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju á morgun,
þriðjudaginn 27. mars, klukkan 15.
Arndís Birgisdóttir Kristján Haraldsson
Erlendur Þ. Birgisson
Hallur Birgisson Kristín Dóra Karlsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn