Morgunblaðið - 13.04.2018, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. APRÍL 2018
✝ Helga Sigfús-dóttir fæddist
6. júlí 1936 á
Grýtubakka í
Höfðahverfi,
S-Þingeyjarsýslu.
Hún lést í Flórída
20. mars 2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jó-
hanna Erlends-
dóttir frá
Hnausum, A-Hún.,
f. 16.3. 1905, d. 20.8. 1979, og
Sigfús Hermann Bjarnason frá
Grýtubakka, f. 3.6. 1897, d.
23.7. 1979. Systkini Helgu eru
Sigurbjörg Jóhanna, f. 12.7.
1932, Bjarni, f. 13.9. 1933,
Kristján, f. 30.9. 1934, d. 12.6.
2013, Þorsteinn, f. 13.2. 1938,
og Kolbrún, f. 11.12. 1939, og
fósturbróðir hennar, Jóhann
Haukur Jóhannsson, f. 8.6.
1929, d. 19.8. 2016.
Eiginmaður Helgu var Pálmi
Jónsson, bóndi á Akri, alþingis-
maður og fyrrverandi ráðherra,
f. 11.11. 1929, d. 9.10. 2017.
Börn þeirra eru 1) Jón Pálma-
son, f. 8.7. 1957, rafmagnsverk-
fræðingur, kvæntur Marianne
Skovsgård Nielsen, f. 31.5.
arssyni, f. 1.5. 1969. Fyrir átti
Ómar Unni Björgu Ómars-
dóttur, f. 12.8. 1984, sambýlis-
maður Hrafnkell Már Stefáns-
son, f. 25.6. 1984, og Frímann
Hauk Ómarsson, f. 9.10. 1986,
hann er kvæntur Tinnu Björk
Gunnarsdóttur, f. 1.4. 1985.
Helga ólst upp á Grýtubakka
til 12 ára aldurs er fjölskyldan
flutti að Breiðavaði í Langadal í
Húnavatnssýslu. Fimmtán ára
flutti hún til Reykjavíkur og
vann við þjónustustörf á heim-
ilum og sextán ára hóf hún
vinnu á skrifstofu Sambands ís-
lenskra samvinnufélaga. Helga
stundaði nám við Kvennaskól-
ann á Blönduósi 1955-56. Helga
og Pálmi giftust 26. október
1956 og tók hún þá við hús-
móðurhlutverki á Akri. Helga
starfaði lengi í Kvenfélaginu
Voninni í Torfalækjarhreppi. Á
árunum 1967-1991 hélt fjöl-
skyldan einnig heimili á vet-
urna í Reykjavík er Pálmi var á
Alþingi. Sum árin vann Helga
við verslunarstörf. Árið 1997
fluttu þau hjón í Blönduhlíð 19.
Helga var nýflutt í Hvassaleiti
58 þegar hún lést.
Útför Helgu fer fram frá Há-
teigskirkju í Reykjavík í dag,
13. apríl 2018, klukkan 15.
Jarðsett verður í Þingeyra-
klausturskirkjugarði.
1958, fé-
lagsráðgjafa og
þýðanda. Börn
þeirra Niels Pálmi
Skovsgård Jónsson,
f. 15.2. 1988, Hen-
rik Skovsgård
Jónsson, f. 18.6.
1990, Anna Elísa-
bet Skovsgård
Jónsdóttir, f. 9.3.
1994, unnusti
Sturla Lange, f.
22.4. 1994. 2) Jóhanna Erla
Pálmadóttir, f. 4.8. 1958, fram-
kvæmdastjóri og bóndi, gift
Gunnari Rúnari Kristjánssyni, f.
29.8. 1957 hagfræðingi og
bónda. Börn þeirra Helga
Gunnarsdóttir, f. 21.1. 1983, og
Pálmi Gunnarsson, f. 6.1. 1989,
unnusta Þuríður Her-
mannsdóttir, f. 11.2. 1993. 3)
Nína Margrét Pálmadóttir, f.
14.12. 1970, ferðamálafræð-
ingur, gift Ómari Ragnarssyni,
f. 3.1. 1957, yfirlækni. Börn
þeirra Helga Sólveig Ómars-
dóttir, f. 29.1. 2002, og María
Rut Ómarsdóttir, f. 19.4. 2003.
Fyrir átti Nína Margrét Ragnar
Darra Guðmundsson, f. 27.6.
1993, með Guðmundi St. Ragn-
Kveðja til elskulegra foreldra
okkar, með þökk fyrir allt og
allt.
Með fylgir texti að laginu
þeirra, Við gengum tvö.
Við gengum tvö, við gengum tvö
í rökkurró,
við leiddumst hljóð, við leiddumst
hljóð
um ungan skóg.
Þú varst yndi, þú varst yndi
og ástin mín,
og stundin áfeng, stundin áfeng
eins og vín.
Við hlýddum tvö, við hlýddum tvö
í húmi ein,
er blærinn kvað, er blærinn kvað
við blöð og grein.
Ég var nóttin, ég var nóttin
þögla þín,
og þú varst eina, þú varst eina
stjarnan mín.
Á meðan norðurljósin leiftra
um bláan himininn,
þá sit ég ein og þrái
kveðjukossinn þinn.
Við hlýddum tvö, við hlýddum tvö
í húmi ein,
er blærinn kvað, er blærinn kvað
við blöð og grein.
Ég var nóttin, ég var nóttin
þögla þín,
og þú varst eina, þú varst eina
stjarnan mín.
(Valdimar Hólm Hallstað)
Hvíl í friði.
Jón, Jóhanna Erla og
Nína Margrét.
Hún Helga tengdamóðir mín
er látin. Andlát hennar bar að
með mjög skjótum hætti. Við
áttum samleið um alllangt skeið
því ég kom ungur inn í fjöl-
skylduna. Glaðværð einkenndi
lund hennar. Það sem ein-
kenndi hana umfram margt
annað var að ef hægt var að
gera hlutina núna þá skyldu
þeir gerðir. Henni var illa við
allt slór og aldrei sá ég hana
ganga upp tröppurnar úr kjall-
aranum á Akri heldur hljóp hún
alltaf.
Helga var, eins og bræður
hennar Kristján og Þorsteinn,
fljót að tengja fólk við ættir.
Þegar hún hitti fólk sem hún
þekkti ekki fyrir leið ekki lang-
ur tími þar til hún var búin að
tengja það við fólk sem hún
þekkti.
Helgu þótti gaman að halda
veislur því hún var mikil fé-
lagsvera. Einu áhyggjur hennar
þegar hún var að undirbúa þær
var að ekki væri nóg fyrir alla.
Þegar dóttir okkar Jóhönnu
fermdist kom Helga að undir-
búningi að sjálfsögðu. Kvöldið
fyrir ferminguna fórum við að
skoða salinn sem veislan var
haldin í. Ég held að það hafi
verið veisluborðið sem gerði
það að verkum að Helga var
viss um að kökurnar myndu
klárast og sumir fengju ekki
nægju sína. Þegar heim var
komið var hún komin með
smjörstykki á loft til að baka en
mér tókst að afvopna hana.
Hún var þó ekki rónni fyrr en
veislan var afstaðinn.
Helga gat verið fljót að svara
þegar svo bar við. Í fimmtugs-
afmæli Pálma minntist aðal-
ræðumaður ekkert á Helgu.
Hann kom svo til hennar og
baðst afsökunar. Helga tók
þessu vel en bætti við að hann
skyldi halda henni ræðu þegar
hún yrði fimmtug og ekki minn-
ast á Pálma. Ræðumaður sagði:
„Það verður erfitt.“ Hann stóð
þó við það og minntist ekkert á
Pálma í ræðunni.
Helga reyndist mér og fjöl-
skyldu minni einstaklega vel.
Hún var óþreytandi að koma og
aðstoða okkur þegar mikið lá
við, hvort sem var hér á landi
eða í Danmörku. Er ég æv-
inlega þakklátur fyrir það.
Ég votta hinum fjölskyldu-
meðlimum mína dýpstu samúð.
Gunnar Rúnar Kristjánsson.
Elskuleg tengdamóðir mín er
látin. Hún varð bráðkvödd í
byrjun ferðalags okkar fjöl-
skyldunnar með henni og syst-
ur hennar, Kolbrúnar, til Flór-
ída. Mikil tilhlökkun var fyrir
ferðinni og Helga að ná sér vel
á strik eftir andlát eiginmanns
síns í október síðastliðnum,
Hún hafði nýlega flutt í nýja
íbúð og hafði komið sér þar vel
fyrir, allt mjög smekklegt og
hlýlegt hjá henni, eins og henn-
ar var von og vísa. Þá var hún
nýlega búin að fá sér nýjan bíl
og farin að keyra aftur. Lýsir
þetta dugnaði hennar, konu á
níræðisaldri.
Margar ferðirnar fórum við
fjölskyldan með Helgu og
Pálma, bæði innanlands og ut-
an. Síðasta sumar fór Helga
m.a. í útilegur með okkur bæði
í Húsafell og á Flúðir og gisti
hjá okkur í hjólhýsinu. Nokkr-
um sinnum komu Helga og Kol-
brún systir hennar með okkur
til Spánar, stundum aðrir fjöl-
skyldumeðlimir með, og var
alltaf jafngaman í þeim ferðum,
miklar veislur og ánægjulegar
samverustundir. Sama á við um
ferð sem við fórum með Helgu
og Pálma um Mið-Evrópu fyrir
allmörgum árum og einnig ferð
til Grenada. Hafði Helga mjög
gaman af öllum þessum ferða-
lögum og naut þess að vera
með fjölskyldunni. Samband
Helgu og systkina hennar var
alla tíð mjög náið og hittust þau
oft og voru í miklu sambandi.
Sama á við stóran hluta barna
þeirra systkina. Helga var alla
tíð mjög natin við dætur okkar
og fylgdist vel með þeirra lífi.
Gistum við oft hjá þeim Pálma í
Blönduhlíðinni, þegar við vor-
um í bænum, og áttum góðar
stundir saman.
Helga var mikil handavinnu-
kona, eins og móðir hennar var,
og alveg síðan ég kynntist
henni fyrst sat hún oft á sama
stað í stofunni og prjónaði lopa-
peysur sem hún seldi. Dætur
hennar hafa báðar erft þennan
handavinnuáhuga og prjóna
mikið. Helga var einnig af-
bragðskokkur og töfraði fram
veislur, oft með undraskömm-
um fyrirvara, en alltaf voru
þær jafn myndarlegar hjá
henni og vel veitt. Helga var
alltaf vel tilhöfð og máluð og í
fallegum fötum, allt í stíl. Mikil
heimskona, var mikið fyrir að
vera í höfuðborginni en minna
fyrir að vera í sveitinni.
Helga var lítið fyrir að
kvarta og vildi láta lítið fyrir
sér hafa en þeim mun duglegri
að hugsa um aðra. Hún var
dugleg að rækta sambönd við
fjölskyldu og vinkonur. Helga
var mjög fljót að aðlagast að-
stæðum og alltaf tilbúin í alla
hluti strax, alltaf til í ævintýri,
ekkert að vandræðast með hlut-
ina.
Að lokum fæ ég seint full-
þakkað þær móttökur sem ég
fékk þegar ég kom inn í fjöl-
skylduna, Helga og Pálmi tóku
mér eins og ég væri sonur
þeirra og fann ég aldrei annað
en mikla hlýju í minn garð frá
þeim.
Minning þín er ljós í lífi
okkar.
Þinn tengdasonur,
Ómar Ragnarsson.
Þá ertu farin til afa, elsku
amma, aðeins nokkrum mánuð-
um eftir að hann fór héðan. Þú
vildir nú auðvitað aldrei láta
bíða eftir þér en þó var þetta
nú fullsnemmt. Maður trúir því
þó að Sumarlandið sé hlýtt og
bjart og það lýsir akkúrat þín-
um heimavelli, sumarið var
þinn tími.
Ég man reyndar ekkert eftir
okkar fyrstu kynnum, á fæðing-
ardeildinni í Kaupmannahöfn,
þó þú hafir sagt mér margoft
frá því. Seinna meir sköpuðust
fjölmargar minningar, Þórs-
merkurferðir, ættarmót, utan-
landsferðir og auðvitað allar
stundirnar sem við áttum sam-
an heima á Akri.
Það er skrýtið að hugsa til
þess að um daginn vorum við að
spjalla saman og þú spurðir
hvort þú mættir koma og hitta
mig á Kringlukránni. Þar var
ég við hátíðarkvöldverð með
kórfélögum mínum úr Karlakór
Bólstaðarhlíðarhrepps, það
hefði nú verið meiri veislan. Því
miður komstu ekki, enda
kannski var þetta meira í gríni
en alvöru. En aðeins tveimur
dögum síðar varstu farin.
Svona er víst þetta líf og erf-
itt að semja við þann sem því
stjórnar. En þá er líklega best
að lifa því meðan maður er til
fullnustu og ég tel að þú hafir
gert það, þrátt fyrir að hafa
sleppt Kringlukránni þetta
kvöldið.
Skilaðu kveðju til afa.
Pálmi Gunnarsson.
Elsku amma mín.
Það er svo skrítið að þú sért
farin frá okkur, ég er alltaf á
leiðinni að hringja í þig eða
kíkja til þín. Það var einhvern
veginn alltaf þannig að þú gast
komið mér í gott skap. Þú hafð-
ir svo góð ráð að gefa og svo
glaða lund að það var smitandi.
Þegar ég fæddist voruð þið á
leiðinni út að ferðast, til Kan-
aríeyja ef ég man söguna rétt,
en þó að það værir orðið mjög
stutt í flugið náðuð þið að koma
og segja hæ við ömmu- og afa-
stelpuna ykkar. Þið afi ferð-
uðust mikið um allan heim en
hvar sem þið voruð þá munduð
þið alltaf eftir því að hringja á
afmælisdögunum og það gladdi
mig mjög. Ferðalögin ykkar og
sögurnar af þeim kveiktu í mér
ferðaþrá sem hefur leitt til
margra ævintýra og ég er
hvergi nærri hætt. Á þínum
seinni árum þurftirðu stundum
meiri hjálp en áður og ég unni
því að tækla þau verkefni með
þér og þú gast oft hjálpað mér í
mínum verkefnum. Ég á eftir
að sakna þess að koma til þín í
kaffi og sitja hjá þér og spjalla
um lífið og tilveruna. Ég er svo
ótrúlega þakklát að hafa fengið
að kynnast þér og ég hef fengið
ómetanlega mikið af minning-
um og visku að gjöf frá þér sem
ég mun geyma í hjarta mínu að
eilífu. Nú ertu hjá afa, ég sé
ykkur fyrir mér, svo hraust og
glöð í sumarlandinu. Þar til við
sjáumst aftur.
Ástarkveðja,
Anna.
Elsku amma, nú ertu farin
frá okkur og kemur ekki aftur
úr þessu fríi. Nú vona ég að afi
dragi þig með í gönguferðir á
hverjum degi hvar sem þið eruð
stödd. Sárt þykir mér að geta
það ekki sjálfur. Sárar þykir
mér að engin verða Skype-sím-
tölin. Öll þau ár sem ég hef bú-
ið í Noregi hefur þú reglulega
hringt og við spjallað um hitt
og þetta. Lífið og tilveruna.
Tæknin getur ekki brúað þetta
nýja bil. Við verðum því að
reiða okkur á aðrar leiðir. Það
reddast eins og tæknilærdóm-
urinn, alltaf var ég stoltur af
þrjóskunni í garð tækninnar.
Skyldleikinn leynir sér ekki
þar.
Á meðan ég hef þig hér
amma; mér gengur vel, draum-
urinn lifir, sólin skín lengur á
himni og ég kem brátt heim til
Íslands. Já, heim í kaffi, spjall
og spil. Heim í fjölskyldufaðm-
inn sem þú áttir stóran hlut í að
skapa með ást, umhyggju og
óþreyttu eyra.
Takk fyrir allt, amma mín.
Þinn
Niels Pálmi.
Elsku amma okkar, fráfall
þitt er svo óraunverulegt. Við
vitum að nú ertu komin aftur til
afa, en það verður skrítið að
fara ekki í heimsókn til þín, út-
landaferðir, útilegu, út að
borða, leikhús og margt fleira
með þér. Við munum sakna
þess að geta ekki hringt í þig,
til þess að tala um daginn eða
segja frá einkunnum. Þú varst
alltaf svo hlý og góð við okkur
og vildir alltaf hafa okkur hjá
þér. Alltaf þegar við komum til
þín vildir þú bjóða okkur upp á
eitthvað og þá sérstaklega
mjólkurglas. Við áttum margar
góðar stundir saman í Hvera-
gerði þegar að þú komst og
varst hjá okkur á meðan for-
eldrar okkar voru erlendis, það
var alltaf svo notalegt og gam-
an hjá okkur, þú dekraðir enda-
laust við okkur. Við munum
alltaf muna eftir að þegar við
kvöddum þig í síðasta skiptið
sögðum við „sjáumst í Miami“
sem þér fannst svo fyndið en sú
varð raunin ekki. Þú kenndir
okkur margt í gegnum tíðina.
Þú varst okkar helsta fyrir-
mynd og lífið verður tómlegt án
þín. Guð geymi þig, elsku
amma.
Þín ömmubörn
Helga Sólveig og María Rut.
Elsku amma mín. Það er erf-
itt að kveðja þig. Þegar ég var
lítill strákur þá lastu sögur fyr-
ir mig fyrir svefninn sem ég
man ennþá vel eftir. Þú varst
alltaf svo hlý og góð við mig og
talaðir bara fallega til mín. Mér
þykir bæði skrýtið og erfitt að
þú sért farin og ég geti ekki
hitt þig og knúsað þig. Það var
svo gott að hitta þig og afa, sér-
staklega á Akri en líka í
Reykjavík. Jólabrauðið þitt var
það besta í heimi. Þegar afi dó
þá sástu sorgina í augunum
mínum og þú huggaðir mig. Og
núna ertu með afa aftur. Þið er-
uð bæði englar uppi á himnum.
Ég sakna ykkar beggja en ég
veit samt að þið afi passið upp á
mig. Takk fyrir allt sem þú hef-
ur gert fyrir mig og með mér,
elsku góða amma mín. Þinn
Ragnar Darri.
Þú ert yndið mitt yngsta og besta,
þú ert ástarhnossið mitt nýtt,
þú ert sólrún á suðurhæðum,
þú ert sumarblómið mitt frítt,
þú ert ljósið sem lifnaðir síðast,
þú ert löngunar minnar hlín.
Þú ert allt sem ég áður þráði,
þú ert ósk – þú ert óskin mín.
(Guðmundur Björnsson)
Þetta söng amma fyrir okkur
barnabörnin þegar við vorum
lítil. Með þessum söng kom hún
því til skila strax að við vorum
hvert og eitt ósk sem hún hafði
þráð alla ævi. Eftir að við urð-
um eldri var amma dugleg að
segja okkur það og sýna á
margan hátt hvað hún elskaði
okkur barnabörnin mikið. Það
er dýrmætt að vita og finna
svona sterkt alla ævi hversu
mikilvægur og elskaður maður
er og því eigum við barnabörn-
in hennar henni mikið að
þakka.
Amma fór í Kvennaskóla og
lærði þau fræði sem þar voru
kennd. Á þeim árum áttu ungar
konur ekki eins auðvelt með að
komast í nám og nú, en það var
augljóst að ef amma hefði verið
ung í dag hefði menntaganga
hennar verið lengri. Henni var
mikið í mun að afkomendur
hennar gengju menntaveginn
og hún fagnaði hverjum áfanga
sem við tókum. Ég berst við
mikinn prófskrekk og þegar ég
var í framhaldsskóla áttaði ég
mig fljótt á því að besta ráðið
við prófstressinu var að hringja
í ömmu og fá hana til þess að
tala í mann kjarkinn rétt áður
en gengið var til prófs.
Ég var svo lánsöm á ung-
lingsárum mínum að fá þann
heiður að vera aðstoðarráðs-
kona ömmu á Akri í sauðburði.
Amma notaði ekki uppskriftir
við matseldina og það geri ég
ekki heldur. Afi vildi á end-
anum meina að það hefði ekki
skipt máli hvor okkar væri í
eldhúsinu, hann fengi alltaf jafn
góðan mat. Ég met það mikils
að hafa átt þennan tíma með
ömmu því undir handleiðslu
hennar lærði ég margt sem
engin matreiðslubók getur
kennt.
Annað sem ég nam við pils-
faldinn hjá ömmu í bernsku var
ættfræðiáhuginn. Amma var
ættfróð og kunni vel sínar ættir
og annarra fram og aftur. Þetta
vakti fljótlega áhuga minn.
Þegar ég varð aðeins eldri gat
ég því tekið fullan þátt í þess-
um samtölum. Hún var þó mun
betri í þeim fræðum en ég.
Ömmu fannst að allt ætti að
gerast strax, ef hægt var, að
bíða með eitthvað átti ekki við
hana. Hún gerði allt hratt og
örugglega og við hin áttum erf-
itt með að standast henni snún-
ing.
Amma var létt og kát og
henni þótti best að hafa okkur,
fólkið sitt, í kringum sig. Við
vorum eins oft saman og hægt
var og núna þakkar maður fyrir
hverra stund og hverja minn-
ingu. Það var alltaf gaman að
heimsækja þau ömmu og afa,
þau voru höfðingjar heim að
sækja og félagsskapurinn góð-
ur.
Núna er amma komin til afa í
sumarlandið. Þar sitja þau
væntanlega með kaffibolla, hún
með ömmukaffi og hann með
afakaffi. Í sumarlandinu er
núna framreiddur dýrindis mat-
ur og lopapeysur prjónaðar í
stórum stíl. Elsku besta amma
mín, takk fyrir allt það dýr-
mæta sem þú veittir mér og allt
það sem þú kenndir mér í gegn-
um lífið. Þú sagðir oft að þú
værir svo heppin með barna-
börn en ég held að við höfum
ekkert verið minna heppin með
ömmu. Guð blessi þig, elsku
besta amma mín, minning þín
lifir á meðal okkar allra.
Þín lambadrottning
Helga Gunnarsdóttir.
Sé ég fjöld af förnum dögum,
finn mér skylt að þakka að nýju
góðhug þinn og alúð alla,
endalausa tryggð og hlýju.
(Guðmundur Böðvarsson)
Sex ára gutti var ég sendur
norður að Akri til Helgu móð-
ursystur minnar og ömmu og
afa sem þangað höfðu flutt frá
Breiðavaði. Ég var fljótur að
sætta mig við aðstæðurnar og
varð innan skamms eins og eitt
af börnunum hennar Helgu.
Þannig reyndist hún mér alla
tíð sem besta móðir og dvaldi
ég fjölmörg sumur hjá þeim
Pálma uppfrá því. Systkinin
Jón, Jóhanna og seinna Nína
litla tóku mér einnig vel og í
minningunni eru allir dagar
baðaðir sólskini, kryddaðir ný-
bökuðum kleinum og ilmandi
töðu.
Matartímarnir voru
skemmtilegir og oft margir í
mat. Helga og amma stóðu
vaktina í eldhúsinu, steikjandi
silunginn, smyrjandi og bak-
andi. Alltaf var nóg að borða og
gott með kaffinu. Sérstaklega
minnist ég þess þegar vakað
var um nætur í kringum sauð-
burðinn hvað það var gott að
koma inn og fá hressinguna.
Atlætið var allt upp á það besta
og vel hugsað um okkur. Eng-
inn gekk um gólfin á Akri í göt-
óttum hosum og var manni
snarlega kippt upp á stól og
stoppað í gatið, þurfti ekki að
fara úr sokknum.
Ég fékk að atast í útiverk-
unum með fullorðna fólkinu
löngu áður en ég gat gert eitt-
hvað af viti en þannig lærði ég
smátt og smátt hvað sveitalífið
snerist um. Það voru sannar-
lega forréttindi að fá að kynn-
ast stórfjölskyldunni svona ná-
ið, vera á heimilinu með afa og
Helga Sigfúsdóttir