Kiwanisfréttir - 01.12.2002, Blaðsíða 3

3
Eru jólin að koma? sagði
blessað barnið þegar ekið var
fram hjá Kringlunni um miðj-
an nóvember. Þar blöstu
við ljósaskreytingar sem
hefðu talist fyrirboði um
endalok tímanna í gamla
daga. Froststjörnur og ljósa-
fossar lýstu upp skammdeg-
ismyrkrið. Í útvarpinu
heyrðist frá því sagt að fjórði
hver Íslendingur berjist við
þunglyndi einhverntíma á
ævinni.
Ætli kunni að vera eitt-
hvert samhengi á milli þess-
ara fyrirbæra? Er það mögu-
legt að hvort virki á móti
öðru: Leitin að ljósinu í
myrkrinu og vaxandi þung-
lyndi meðal þeirra sem best
eru „upplýst“ í veröldinni?
Það er svo margt sem
virðist stangast á hjá okkur
sem erum svo lánsöm að geta
leift mat og hent lítt slitn-
um klæðum. Við leggjum
okkur fram í vinnunni, við
reynum að vera virkir þátt-
takendur í félagslífinu og höf-
um svo mörgu að sinna
heimafyrir.
Og senn koma jólin og
þau eru best hátíða og ljós í
vetrarmyrkinu. Þau teljum
við verði að halda svo vel að
þau nái tilætluðum árangri.
Allir eiga að vera glaðir,
engu, né engum má gleyma.
Heimilið verður að vera
hreint og prýtt, jólaseríur úti,
skraut inni og gjafir handa
öllum.
Og svo eru svona margir
þunglyndir, í fýlu eða jafnvel
vímu.
Einu sinni var því þannig
varið að aðventan var fasta,
enda kölluð lengst sögunnar
jólafasta. Þá gerðu menn
allt annað en að berast á og
hamast. Fólkið hafði um
þann tíma hljótt um sig og
grúfði sig ofan í verkin sín,
lét aðra óráreitta og hvarf
svolítið inn í sig. Kannski var
það að leita að jólunum í eig-
in barmi og lét svo jólahaldið
spretta upp af þeirri gleði
sem það fann þar yfir tilefni
þeirra.
Í jötu hjartans fann fólkið
lítið barn. Það var barnið í
því sjálfu og barn vona þess.
Eitthvað sem sagði fólkinu
að allt væri í lagi, allt færi
vel. Það væri bara að treysta
Guði, ekki að óttast að neitt
fari endanlega illa. Þannig
glæddi blessað fólkið sem
ekki hafði lyfjabúrin að
ganga í lífsvon sína, kjark og
traust. Kannski er það al-
mennur misskilningur okkar
að það megi gera með raf-
ljósum, jólaskreytingum,
mat, klæðum og gjöfum.
Gamla fólkið mundi líklega
segja að það væru rangt.
Nei, allt umstangið á að
vera túlkun innri tilfinningar,
ekki eitthvað sem á að fram-
kalla góða líðan, heldur túlka
gleði sem maður fann fyrst í
hjarta sínu.
Það er eitthvað sem segir
mér af langri reynslu að rétt-
ast væri að hafa á hið gamla
lag: Finna fyrst þá gleði sem
barn vonanna veitir eftir leit
hið innra með manni og
veita hana síðan öðrum. Það
er sú tímasetning ein sem
ákvarðar komu jóla að hafa
fundið barnið í jötunni og séð
himininn blika í ljóma augna
þess.
Við erum fædd með þessa
jötu í hjartanu, þetta pláss
sem aðeins sá getur fyllt sem
á óendanlegan kærleika,
Guð. Hann kemur, koma
hans bregst ekki og honum
sé lof að þá erum við flest
viðbúin og fús á að opna hon-
um dyr húss og hjarta þegar
jólin ganga í garð.
Séra Jakob Ágúst
Hjálmarsson.
Aðventa og jól
STYRKTARSJÓÐUR
Kiwanishreyfingarinnar Ísland - Færeyjar
Ávallt úrval af
Kiwanisvörum
til á lagernum
Hafið samband!
Munið gull og silfur stjörnurnar
og styrktarsjóðsmerkin Sigurður / SveinnSími 5883244 • Fax 5883246
isspor@mi.is