Verslunartíðindi - 01.09.1925, Blaðsíða 13

VE RSLUNARTÍÐINDÍ
91
en í raun og veru má segja hið satna frá
almennu sjónarmiði. Því bættar samgöng-
ur á milli svo skyldra þjóða eins og Daua
og íslendinga hljóta einnig að hafa mikla
þýðingu í fjelagslegu og menningalegu til-
liti. Þær koma þessum þjóðum i betra
kynni. Þá geta menn betur heimsótt
hverir aðra, og þá geta slík mót, sem vjer
höldum nú komið að betri notum fyrir
báða aðila. Þess vegna álít jeg gufuskipa-
málið mjög þýðingarmikíð mál, sem ekki
aðeins snerti þá, sem hafa beinan liagnað
af því, heldur hefur það mikla almenna
þýðiugu eins og jeg hef þegar tekið fram.
Umrœður. Þá tók til máls alþm. Aug.
Flygenring. Kvaðst hann sammála síðasta
ræðumanni. Bættar samgöngur væri besta
ráðið til þess að efla viðskiftin á milli
landanna, og þær þyrfti því að fá, án þess
að mjög mikið væri lagt í sölurnar. Fje-
lögin, sem annast ferðirnar á milli Dan-
merkur og Islands telja að þau fullnægi
þörfinni og benda á reikninga sína, þegar
rætt er um ódýrari ferðir. Gat ræðumað-
ur þess, að Eimskipafjelagið yrði að gjalda
saraa kaup nú og 1923, vegna þess að
jafnaðarmannaflokkur væri á Islandi, er
ekki spyrði um hvort fjelaginu væri þetta
fjárhagslega um megn. Annars kvað hann
það álitamál hvort ekki mætti haga flutn-
ingunum á hagkvæmari hátt. Væri ekki
þægilegt að þurfa 9 daga til ferðar, sem
hægt væri að fara á fjórum dögum. Eitt-
hvert skipanna þyrfti að fara beina ferð.
— Kæmust slíkar ferðir á mundu margir
íslendingar nota sumarleyfi sitt til Dan-
merkurfarar, sem nú væri ekki hægt,
vegna þess hve langan tíma það tæki.
Sagði hann mjög þýðingarmikið að fá
beint samband við Danmörku. Þar ætt-
um vjer frændur og vini og leituðum
þangað því fremur en til Bretlands og
Noregs, sem lægu þó nær. Væri ekkert
gert til þess að bæta úr samgöngunum,
myndi þetta verða hagnýtt annarstaðar
frá; t. d. auglýsti Noregur sig með góðu og
ódýru sambandi. Beinar ferðir myndu
hafa mikla þýðingu fyrir við3kiítin á milli
Danmerkur og íslands. Annars taldi hann
vafasamt að fjelögin tækju þetta að sjer,
nema þau fengju styrk. íslendingum sagði
hann, að mætti vera það mikið áhugamál,
að fjelögin kæmu sjer saman um hagkvæm-
ari ferðaáætlanir, en nú ætti sjer stað.
Forsœtisráðh. Stauning sagði að stjórnirmi
væru þessar beinu ferðir óhugamál og
vildi styðja að þvi að þær kæmust á. Sagði
kann að Hálfd. Henriksen fólksþingsmað-
ur hefði borið þetta upp i þingi og stjórn-
in tekið máiið að sjer. En gufuskipa-
fjelögin ekki álitið þörf á þessari breyt-
ingu, en lofað aftur á móti að koma sjer
saman um ferðaáætlanir, að þær gæti
orðið sem hagkvæmastar.
Ráðherrann lofaði að lokum stjórnar-
fylgi, en ekki neinum ákveðnum styrk.
Um það kvað hann stjórn beggja land-
anna þurfa að ræða.
Ernst Meyer sagði að Grosserer-Soice-
tetets Komite væri þetta einnig áhuga-
mál. Kvað hann sjer þykja vænt um að
ráðherrann hefði minst á styrkveitingu,
því svo hefði hann skilið ræðu hans, að
einhvers styrk væri að vænta, þó ekki
væri gefið neitt ákveðið loforð.
I fundarbyrjun næsta dags, gaf Garðat'
Gíslason dálítið yfirlit yfír verslun íslend-
inga á síðarí tíraum, jafnframt sem hann
í lok ræðu sinnar vjek að lánsversluninni,
sem eiginlega var fyrsta málið á dag-
skránni.
»Þegar á það er litið hve ísl. þjóðin er
fámenn, er ekki ástæða til að ætla, að
nokknrt verulegt kapp sje um verslun
við hana; en við nánari athugun sjest að
inn- og útflutningur er þar tiltölulega
mjög mikill, sem stafar fyrst og fremst