Morgunblaðið - 14.06.2018, Side 12

12 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 2018SJÓNARHÓLL
Vatnagörðum 22 | 104 Reykjavík | Sími 585 8300 | sala@postdreifing.is | postdreifing.is
FJÖLPÓSTUR
SEM VIRKAR
*könnun Zenter apríl 2016.
61% landsmanna lesa fjölpóst
70% kvenna lesa fjölpóst
58% neytenda taka eftir tilboðum á
vöru og þjónustu í gegnum fjölpóst*
Dreifum sex daga vikunnar inn á 80.000 heimili
MARKHÓPURINN ÞINN BÍÐUR
EFTIR TILBOÐI FRÁ ÞÉR
Hafðu samband og við gerum þér tilboð í þá þjónustu sem þér hentar
ÓMAR
Það væri snúið fyrir ökumenn að fara eftir umferðar-reglum ef þær væru byggðar upp á almennum til-mælum og matskenndum fyrirmælum. Ef það
væri til dæmis lagt bann við hraðakstri á stórum bílum, en
ekki skilgreint nákvæmlega hvað stór bíll sé, eða hvaða
hraði sé of mikill, þá þyrftu ökumenn ekki bara að kunna
reglurnar, heldur líka að reyna að skilja hvernig lögreglan
og dómstólar skilja sömu regl-
ur.
Heiðrún Lind Marteins-
dóttir, framkvæmdastjóri Sam-
taka fyrirtækja í sjávarútvegi,
velti þessari spurningu upp á
fundi Viðskiptaráðs og Samtaka
atvinnulífsins í vikunni. Um-
fjöllunarefni hennar var fram-
kvæmd samkeppnislöggjafar á
Íslandi, en það er útbreidd
skoðun meðal forsvarsfólks ís-
lenskra fyrirtækja að það sé oft
sett í ómögulega stöðu gagnvart
Samkeppniseftirlitinu.
Sem betur fer þurfa ökumenn ekki að lesa í hugsanir lög-
reglunnar til þess að vita hvort þeir eigi á hættu að vera
teknir fyrir hraðakstur. Það dugir einfaldlega að líta á
mælaborðið og bera saman við merkingar um hámarks-
hraða í kílómetrum á klukkustund.
Í tilfelli forsvarsfólks fyrirtækja sem standa frammi fyr-
ir því að meta hvort þau séu nálægt því að ganga að mörk-
um samkeppnislaga er þetta ekki alveg jafn auðvelt. Eins
og Halldór Benjamín Þorbergsson, framkvæmdastjóri SA,
benti á í grein á vefsíðu samtakanna, þá er „beiting sam-
keppnislaga [...] matskennd og getur ráðist af ytri að-
stæðum. Forsendur sem lagðar eru til grundvallar í sam-
keppnismálum eru oft ekki ljósar fyrirfram og óvissa getur
ríkt um réttindi og skyldur einstakra fyrirtækja.“
Vitaskuld eru til dæmi þar sem bersýnilega hefur verið
tilefni til bæði rannsóknar og dóma vegna hegðunar fyr-
irtækja á markaði. Það er heldur engin krafa frá atvinnulíf-
inu um sérstaka samúð eða að fá að starfa án eftirlits eða
utan ramma laga. Þvert á móti snúa athugasemdirnar að
því að styrkja regluverkið þannig að það feli í sér þann fyr-
irsjáanleika og réttarvissu sem almennt er talin mikil-
vægur hornsteinn í heilbrigðu viðskiptalífi. Því miður getur
reynst erfitt að koma þessum sjónarmiðum á framfæri, eða
eiga í uppbyggilegu samtali um úrbætur, ef viðhorfið í garð
viðskiptalífsins einkennist af óhóflegri tortryggni.
Það var til að mynda umhugsunarvert að heyra alþing-
ismanninn Ágúst Ólaf Ágústsson staðhæfa í umræðuþætti
Viðskiptaráðs og Íslandsbanka að
nánast öll þau fyrirtæki sem keppa á
fákeppnismarkaði hafi með einum eða
öðrum hætti brotið samkeppnislög.
Svona staðhæfingar eru í raun yfirlýs-
ing um að fjöldinn allur af fyrir-
tækjum sem starfa á hinum litla ís-
lenska markaði liggi undir grun um
alvarleg lögbrot. Þetta eru ekki létt-
vægar ásakanir. Og það hjálpar held-
ur ekki uppbyggilegu samtali þegar
opinberir aðilar, eins og Samkeppnis-
eftirlitið, eyða skattpeningum í Face-
book auglýsingar til að koma mál-
flutningi sínum á framfæri.
Hingað til hafa yfirvöld sýnt þessum sjónarmiðum um
réttaróvissu og hægagang takmarkaðan skilning. En
hvernig er hægt að halda því fram að framkvæmd laganna
sé einföld og eigi ekki að dyljast fyrirtækjum þegar úr-
skurðir Samkeppniseftirlitsins telja gjarnan mörg hundruð
blaðsíður eftir rannsókn á meintu broti og málsmeðferð-
artíma sem í sumum tilfellum er mörg ár. Sum mál fá
reyndar aldrei endanlegan úrskurð og önnur felld niður án
nokkurra skýringa. Íslensk fyrirtæki búa þannig við veru-
lega réttaróvissu og geta legið undir grun í lengri tíma með
tilheyrandi tjóni fyrir alla sem að rekstri þess koma.
Þótt starfsemi opinberra eftirlitsaðila sé nauðsynleg þá
verður sú staðreynd ekki umflúin að sköpun verðmæta á
sér stað í fyrirtækjum landsins. Það er þess vegna ekki
kostnaðarlaust fyrir samfélagið ef óljósar og ófyrirsjáan-
legar leikreglur geta hamlað eðlilegri starfsemi og vexti
fyrirtækja. Forsvarsmenn atvinnulífsins hafa ekki beðið
um að reglur séu afmáðar eða eftirlit sé afnumið. Krafan er
einfaldlega sú að gefinn verði upp hámarkshraði og þeir
sem haldi sig undir honum fái að vera í friði.
VIÐSKIPTALÍF
Ásta Sigríður Fjeldsted
framkvæmdastjóri Viðskiptaráðs
Hraðatakmörkun
íslenskra fyrirtækja
”
Og það hjálpar heldur
ekki uppbyggilegu sam-
tali þegar opinberir að-
ilar, eins og Samkeppn-
iseftirlitið, eyða skatt-
peningum í Facebook
auglýsingar til að koma
málflutningi sínum á
framfæri.
FORRITIÐ
Einn fylgifiskur snjallsíma-
tækninnar er að allur þorri fólks
gengur um með risastórt safn af
ljósmyndum í vasanum. Það er svo
auðvelt að smella af nokkrum
myndum, en mætir yfirleitt afgangi
að grisja myndasafnið og halda
bara eftir bestu myndunum á með-
an hinum er hent.
Margir grípa einfaldlega til þess
ráðs, þegar síminn er við það að
fyllast, að færa myndirnar yfir á
tölvu, eða minniskubb, og fresta til-
tektinni þar til síðar. Þessi frest-
unarárátta er alveg skiljanleg,
enda hægara sagt en gert að fara í
gegnum hundruð og jafnvel þús-
undir mynda. Tidy (http://tidy.gall-
ery) er forrit sem nota má til að
fara hratt og vel í gegnum mynda-
bunkann, svo að eftir sitja bara
myndir sem eru þessi virði að
geyma.
Viðmótið er ekki ósvipað og í
vinsælu stefnumótaforritunum:
hver myndin á fætur annarri birtist
á skjánum, og er puttanum rennt
til vinstri eða hægri eftir því hvort
á að geyma myndina eða henda.
Tidy gerir tiltektina að leik með
því að mæla hve mikið pláss á
harða diski símans tókst að losa í
hvert sinn.
Forritið er ókeypis og í boði fyrir
bæði iOS- og Android-síma. ai@m-
bl.is
Liðsauki í glímunni
við myndasafnið