Morgunblaðið - 18.06.2018, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. JÚNÍ 2018
✝ BjarnheiðurGísladóttir
fæddist 30.4. 1941
að Hömluholtum í
Eyjahreppi en lést
6.6. 2018.
Foreldrar henn-
ar voru þau Krist-
ján Gísli Sigur-
geirsson, f. 1915,
d. 1994 og Auð-
björg Bjarnadóttir
f. 1915, d. 1993.
Systkini Bjarnheiðar eru Sig-
urgeir f. 1940, Magnús f. 1944,
Jóna Fríða f. 1948 og Alda
Svanhildur f. 1953. Eig-
inmaður Bjarnheiðar var Frið-
geir Jóhann Þorkelsson f.
28.5. 1941, d. 6.5. 2008 .For-
eldrar Friðgeirs voru Þorkell
Arngrímur Sigurgeirsson f.
1896, d. 1981 og Sigurást
Kristbjörg Friðgeirsdóttir f.
1899, d. 1995. Börn Bjarnheið-
ar og Friðgeirs eru 1) Auð-
björg f. 1961, fyrri eiginmaður
Sigurður Egilsson f. 1956.
Dætur a) Sigurást Heiða f.
1981, dætur hennar með Ingv-
ari Sigurðssyni f. 1980, Heiða
Björg f. 2006 og Gabríella f.
2009. b) Auður Elín f. 1982 í
sambúð með Tommy Ström f.
1988, sonur Emil f. 2016.
Eiginmaður Auðbjargar er
Bylgja slitu samvistum en
börn Bylgju, þau Bergsteinn
Logi Ívarsson f. 1998 og Tinna
Guðrún Ívarsdóttir f. 2000,
eru Arnari hjartfólgin og
dvelja löngum stundum hjá
honum.
Eftirlifandi sambýlismaður
Bjarnheiðar er Guðjón Þráinn
Viggósson f. 12.2. 1939 frá
Rauðanesi. Fyrri kona Guð-
jóns var Oddný Kristjánsdóttir
f. 1935, d. 2009. Börn Guðjóns
og Oddnýjar eru fimm, þau
Guðbjörg, Kristján Viggó,
Inga Lóa, Fjóla Veronika og
Ómar Hafberg. Af þeim er
kominn stór ættbogi og voru
fjölskyldur Bjarnheiðar og
Guðjóns tengdar sterkum
böndum. Eignaðist Bjarnheið-
ur þar fjölmörg barnabörn og
barnabarnabörn sem hún leit
á sem sín eigin.
Bjarnheiður ólst upp að
Hausthúsum í Eyjahreppi. Hún
stundaði nám á Húsmæðra-
skólanum í Varmalandi. Hún
var í fyrstu heimavinnandi en
vann síðan ýmis störf. Á Hell-
issandi vann hún um tíma við
saltfiskvinnslu í Jökli en rak
síðan söluturn við Esso-stöðina
og síðar vefnaðarvöruverslun.
Í Reykjavík fór hún í fyrstu
víða en lengst af starfaði hún
sem ráðskona og hússtjórnar-
leiðbeinandi í Einholtsskóla og
síðar í Brúarskóla en þar lauk
hún starfsævi sinni. Útför
Bjarnheiðar (Heiðu) fer fram
frá Guðríðarkirkju mánudag-
inn 18. júní kl. 15.
Úlfar Ragnarsson,
sonur c) Friðgeir
f. 1998.
2) Þórarinn
Magni f. 1965,
kvæntur Ásdísi
Hrönn Júlíus-
dóttur f. 1966.
Börn a) Ingvar
Örn f. 1987 í sam-
búð með Bylgju
Rós Rúnarsdóttur
f. 1990. Börn
þeirra Sara Björk f. 2014 og
Óliver Aron f. 2016, b) Birna
Marín f. 1991 í sambúð með
Friðriki Sigurjónssyni f. 1990.
3) Arnar Þórður f. 1971. Barn
með Báru Tómasdóttur f.
1970. a) Andreu Ýr f. 1990.
Eiginmaður Andreu er Pétur
Freyr Jóhannesson f. 1990.
Börn þeirra eru Ísabella Rós f.
2013 og Baltasar Aron f. 2015.
Arnar og Bára slitu sam-
vistum en börn Báru, þau
Aníta Rún Óskarsdóttir f. 1996
og Einar Darri Óskarsson f
2000, d. 2018,, tengjast Arnari
sterkum böndum. Arnar á b)
Bjarma Dag f. 2000 með Matt-
hildi Björgu Gunnarsdóttur f.
1972. Arnar á c) Garp Ómar f.
2005 og d) Bríeti Fönn f.2007
með Bylgju Mist Gunnars-
dóttur f. 1972. Arnar og
Í dag kveð ég ástkæra móður
mína en hún lést eftir stutt en erf-
ið veikindi í faðmi fjölskyldunnar á
Heilbrigðisstofnun Vesturlands.
Elskulegur sambýlismaður henn-
ar, Guðjón Viggósson, stóð eins og
klettur henni við hlið þar til yfir
lauk og fyrir það á hann allar okk-
ar þakkir. Var það henni greini-
lega mikill styrkur og okkur hin-
um einnig. Hún fór eins og henni
var einni lagið með hvelli. Aldrei
að tvínóna við hlutina þegar komið
var að framkvæmdum. Hún hefði
alveg mátt taka sér aðeins lengri
tíma núna, hún hefði alveg mátt
dvelja ögn lengur.
Mamma var sterk kona og
ákveðin, dugnaðarforkur, vin-
mörg og oft hrókur alls fagnaðar.
Hún var einnig blíð og ljúf og ein-
stök mamma. Þegar hún vann í
Einholtsskóla og í Brúarskóla
þótti hún hafa sérstakt lag á þeim
einstaklingum sem ekki bundu
bagga sína sömu hnúta og aðrir og
átti margur unglingurinn skjól hjá
mömmu á þeim tíma.
Mömmu auðnaðist að ferðast
nokkuð innanlands sem utan síð-
ustu árin en ferðalög voru henni
hugleikin og átti hún góða ferða-
félaga bæði með pabba og síðar
sambýlismanni sínum Guðjóni.
Mamma var mikil fjölskyldukona
og einstök amma þeirra barna
sem henni tengdust hvort heldur
það voru börn og barnabörn okkar
systkina eða börn og barnabörn
Guðjóns sambýlismanns hennar.
Einnig áttu þau börn sem okkur
tengdust vísan faðminn og það var
því henni mikið áfall þegar Einar
Darri Óskarsson, sonur Báru
Tómasdóttur og bróðir Andreu
Ýrar dóttur Arnars, lést fyrir
stuttu en hann var jarðsettur að-
eins degi áður en Heiða lést. Hafði
hún lofað að taka elsku drenginn
með sér inn í ljósið.
Þín verður sárt saknað en eftir
standa góðar minningar um fal-
lega konu.
Mamma – ertu vakandi mamma mín?
Mamma – ég vil koma til þín.
Ó mamma áðan dreymdi mig draum um
þig,
en datt þá framúr, og það truflaði mig.
Þú varst drottning í hárri höll,
hljómsveitin álfar, menn, og tröll,
lék þér og söng í senn,
þú varst svo stórfengleg.
Allir mændum við upp til þín,
eins og blóm þegar sólin skín,
er þínum faðmi frá,
gjafir flugu um allt.
(Freymóður Jóhannsson)
Auðbjörg Friðgeirsdóttir.
Mamma er fyrsta orðið sem ég
lærði. Mamma er það orð sem ég
kallaði oftast á uppvaxtarárunum,
örugglega mishátt eftir tilefninu.
Ekki þurfti oft að kalla og öruggt
má telja að bóninni hafi verið tekið
sem sjálfsögðum hlut? Þannig
finnst manni sem barni að foreldr-
ar eigi að vera. Það er ekki sjálf-
gefið en í tilfelli mömmu var það
ljóst hver forgangsröðunin var,
þegar börnin og svo barna- og
barnabarnabörnin fæddust eða
fléttuðust inn í líf hennar á hverj-
um tíma voru efstu sætin frátekin
fyrir þau.
Elsku mamma var mikil fjöl-
skyldumanneskja sem vildi hafa
fjölskylduna í kringum sig og því
fleiri, því betra, sem ekki hefur
alltaf verið auðvelt fyrir suma af
okkur frá Laufási á Hellissandi
sem líður oft best í minni hópum.
Eftir að við Ásdís byrjuðum
okkar búskap, reyndar fyrst
heima hjá mömmu og pabba,
reyndist hún okkur einstaklega
vel og hefur Ásdís nefnt við mig að
mamma hafi reynst henni sem sín
önnur móðir þar sem hún kom inn
í fjölskylduna aðeins 18 ára gömul.
Börnin okkar Ingvar Örn og
Birna Marín dýrkuðu ömmu
Heiðu og afa Friðgeir og ófá eru
ferðalögin sem þau mamma og
pabbi drösluðu skaranum með sér
við mikinn fögnuð þeirra allra. Öll
lærðu þau að spila hjá ömmu og
afa þó að ekki hafi allir verið full-
sáttir við kennsluaðferðirnar þar
sem hjá ömmu mátti allt m.a.
geyma í yatzy sem við fengum
aldrei.
2008 breyttist líf mömmu tals-
vert við fráfall pabba og við fjöl-
skyldan hennar höfðum talsverð-
ar áhyggjur af henni, sem voru
óþarfar því hún stóð sig eins og
hetja þá sem áður.
Árið 2009 kom inn í líf mömmu
öðlingurinn hann Guðjón Viggós-
son frá Rauðanesi, sem einnig
hafði misst maka sinn, og tók fjöl-
skylda Guðjóns henni einstaklega
vel og barnabörn hans kölluðu
hana flest ömmu og einnig hafa
Guðjón og hans fjölskylda tekið
okkur fjölskyldunni allri sem sinni
eigin. Einstaklega gott samband
var á milli mömmu og Guðjóns og
var hann sem klettur við hlið
hennar á dánarbeðinum og vék
varla frá henni eina mínútu síð-
ustu vikuna í lífi hennar og það
verður seint fullþakkað.
Guðjón og mamma voru dugleg
að ferðast og vísitera afkomendur,
hvort sem það var hér innanlands
eða erlendis, síðustu árin og að
senda handprjón, hvort sem það
voru sokkar, vettlingar eða peys-
ur. Engar veislur hafa verið
haldnar innan stórfjölskyldunnar
án þess að stór stafli af pönnsum
hafi komið með úr Borgarnesi.
„Elsku besta mamma mín“
voru síðustu orðin sem ég sagði
við þig grátandi við dánarbeð þinn
6. júní, mér fannst þá að mikið
væri ósagt á milli okkar en finnst
núna að ekki hafi verið mikið
ósagt og virtist sem þú færir
nokkuð sátt við guð og menn.
Nú er þessum kafla í lífinu lokið
og aldrei framar mun ég kalla á,
bíða eftir símtali frá þér eða
hringja í þig, elsku mamma mín.
Þeirri staðreynd er erfitt að
kyngja en engu er hægt að breyta
héðan af, dauðinn er ósanngjarn
en óumflýjanlegur.
Við Ásdís Hrönn þökkum þér,
elsku mamma, fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir okkur og fjöl-
skyldu okkar, lífið er sannarlega
miklu fátæklegra án þín. Við biðj-
um að heilsa pabba og þeim sem
farnir eru.
Þórarinn M. Friðgeirsson og
Ásdís Hrönn Júlíusdóttir.
Okkur feðga langar til að minn-
ast yndislegrar tengdamóður og
ömmu sem féll frá eftir stutt en
erfið veikindi. Hún mun lifa í
minningu okkar.
Þú sæla heimsins svalalind,
ó, silfurskæra tár,
er allri svalar ýta-kind
og ótal læknar sár.
Æ, hverf þú ei af auga mér,
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæði hjartans sár.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
því drottinn telur tárin mín, -
ég trúı́ og huggast læt.
(Kristján Jónsson fjallaskáld)
Úlfar og Friðgeir.
Amma Heiða var stórkostleg
manneskja. Hún var vinkona mín
frá mínum fyrsta degi til hennar
síðasta dags en áhrifa hennar mun
gæta allt mitt líf.
Í mörg ár bjuggu amma og afi í
næstu götu við æskuheimili mitt.
Ég og systir mín urðum þess að-
njótandi að geta stokkið yfir girð-
inguna hvenær sem var og leitað
skjóls og hlýju hjá þeim, ásamt alls
konar góðgæti. Þar var félags-
heimili fjölskyldunnar og ófáar
gleðistundir.
Ég man eftir því að hafa mikið
verið með ömmu að stússast. Hún
tók mig með í heimsóknir til vin-
kvenna og ættingja, þannig að mér
gafst tækifæri að kynnast mínum
nánustu betur og ekki sakaði að ég
gat líka hlustað á allt slúðrið svo
lítið bæri á. Hún leyfði mér oft að
koma með sér í vinnuna og á ég
minningar úr sjoppunni sem þau
ráku þegar ég var í leikskóla, um
alla óteljandi happdrættismiðana
sem fólk keypti af henni í Happa-
húsinu í Kringlunni og lottóvinn-
ing ömmu sem var alltaf á leiðinni
að verða að veruleika, allt gamla
fólkið á Skjóli, hjúkrunarheimili
aldraðra, að spila og slúðra saman
en í mínum huga var þessi staður
eins og félagsmiðstöð og skildi ég
ekkert í því hvers vegna fólk vildi
ekki fara á hjúkrunarheimili þegar
það yrði gamalt. Að lokum bað hún
mig stundum að hjálpa sér í Ein-
holtsskóla við að skúra og þrífa
með henni en þar vann hún einnig
sem matreiðslukennari. Allar
þessar samverustundir gáfu mér
gæðastundir með ömmu, þó að
hún hefði jafnvel ekki alltaf tíma
fyrir okkur, þá bjó hún til gæða-
stundirnar með því að taka mig
eða okkur barnabörnin með í hvað
það sem hún þurfti að gera eða
langaði að gera þá stundina. Dæt-
ur mínar tvær voru svo heppnar að
ná einnig að eiga með henni gæða-
stundir við að hlusta á ömmusög-
ur, spila og láta dekra við sig. Það
eru þeim ómetanlegar minningar.
Eitt árið bjó ég hjá ömmu og afa
og var það yndislegur tími. Við
spjölluðum mikið saman og á
hverjum morgni áður en við lögð-
um af stað í vinnu og skóla, þá var
alltaf passað að setja vídeóspólu í
tækið til að taka upp Glæstar vonir
og Nágranna, sem við horfðum svo
saman á síðar. Við kynntumst hvor
annarri enn þá betur. Amma
kynntist úrillu morgunfúlu Ástu
Heiðu sinni og ég kynntist ofur
morgunhressu ömmu minni sem
var tilbúin að ræða allt milli himins
og jarðar hvort sem það voru erfið
mál eða gleðileg áður en maður
sjálfur gat púslað orðum saman til
að mynda heila setningu.
Amma var gífurlega hugulsöm
og vildi allt fyrir alla gera. Það var
alltaf hægt að leita til hennar og
stundum gerði hún meira en hún
átti að gera, en þannig var hún
bara, ósérhlífin og umhyggjusöm.
Mér er það minnisstætt hvernig
Bjarnheiður
Gísladóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum.
Minningargreinar
Móðir okkar,
ERLA AUSTFJÖRÐ GUNNARSDÓTTIR,
Víðilundi 8e, Akureyri,
lést laugardaginn 9. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Óli Austfjörð Harðarson
Sævar Austfjörð Harðarson
Þorfinnur Jón Austfjörð Harðarson
Hafdís Austfjörð Harðardóttir
Hafþór Austfjörð Harðarson
Gunnar Austfjörð Harðarson
og fjölskyldur
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SÍMON INGI GESTSSON
frá Barði í Fljótum,
verður jarðsunginn frá Hofsóskirkju
föstudaginn 22. júní klukkan 14. Jarðsett
verður að Barði í Fljótum. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á minningarsjóð Rakelar Pálmadóttur:
Reikn. 310-26-703015, kt. 561179-0189.
Alfreð Gestur Símonarson Kristín Sigurrós Einarsdóttir
Friðfinna Lilja Símonardóttir Sigmundur Sigmundsson
Símon Helgi Símonarson Hrafnhildur Hreinsdóttir
Hilmar Símonarson Ólafía Lóa Bragadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
✝ Sonja Sveins-dóttir fæddist í
Reykjavík 9. júlí
1938. Hún lést á
dvalarheimilinu
Hlíð laugardaginn
26. maí 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Sveinn
Kristjánsson sjó-
maður, f. 2.9. 1906,
d. 6.5. 1939, og
Þorbjörg Sveinsen
Samúelsdóttir, f. 8.10. 1905, d.
7.6. 1978.
Alsystkini Sonju voru: Bene-
dikt Helgi sjómaður, f. 1931, d.
1959, Karítas Þórunn, f. 1933,
d. 1934, og Kristján skipstjóri,
f. 1933. Bróðir hennar sam-
mæðra var Gísli Sigurjón Borg-
fjörð Jónsson, f. 1928, d. 1996.
Sonja ólst upp á Merkurgötu
7 í Hafnarfirði hjá fósturfor-
eldrum sínum, Rebekku Ingv-
arsdóttur, f. 2.6. 1901, d. 20.11.
1981, og Jóni Andréssyni, f.
22.12. 1891, d. 3.11. 1974.
Uppeldissystkini hennar voru
Inga Halldóra, f. 1920, d. 2014,
Vilhjálmur, f. 1922, d. 2002, og
Andrés, f. 1924, d. 1994.
Sonja giftist 1960 Sigurði
Jónssyni, f. 15. mars 1929, d.
17. janúar 2016, og fluttist með
honum til Akureyrar. Þar bjó
hún nær allan sinn
aldur í Aðalstræti
40. Eignuðust þau
sex börn saman en
Sigurður átti einn
son fyrir, Þröst
Arnar, maki hans
er Auður Skafta-
dóttir.
Börn Sonju og
Sigurðar eru:
1) Rebekka, f.
1960, maki Allan
Johnson. 2) Aðalgeir, f. 1961. 3)
Helga Björg, f. 1962, maki Þór
Jóhannsson. 4) Jón, f. 1967,
maki Bjarney Guðrún Jóns-
dóttir. 5) Hulda, f. 1971, maki
Ágúst Ásgrímsson. 6) Sigurður
Sveinn, f. 1976, maki Guðrún
Kristín Blöndal.
Barnabörnin eru 29 talsins
og barnabarnabörn 15.
Sonja útskrifaðist úr
Hjúkrunarskóla Íslands og
starfaði sem hjúkrunarfræð-
ingur á sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri lengstan sinn starfsferil,
síðustu árin þar sem hjúkrunar-
framkvæmdastjóri.
Síðustu starfsárin sín vann
hún sem hjúkrunarforstjóri á
Hjúkrunarheimilinu Horn-
brekku á Ólafsfirði.
Útför Sonju fór fram frá Ak-
ureyrarkirkju 4. júní 2018.
Fíngerð og mittismjó. Sú
allra skarpasta. Dugleg og
vinnusöm. Sjarmerandi og sæt.
Listræn og skapandi. Sonja
tengdamóðir mín kom vel fram
við alla, hún var ávallt þekkt að
góðu í sínum störfum sem hjúkr-
unarfræðingur og stjórnandi. Í
þau 24 ár sem hún var tengda-
móðir mín heyrði ég hana ekki
nokkru sinni gagnrýna aðra eða
baktala, hún reyndi að taka fólki
eins og það er og var á allan hátt
laus við hroka. Hennar lífshlaup
var, eins og gengur og gerist,
stráð gleði og sorg en Sonja
reyndi aldrei að vera eitthvað
annað en það sem hún var. Það
er líklegast besta lexían sem
hún kenndi mér. Í henni bjó líka
neisti sem fólk heillaðist af, hún
hló dillandi hlátri og ávallt var
stutt í hann. Hún var líka æv-
intýragjörn og fór stundum
ótroðnar slóðir. Síðustu misserin
þegar fór að draga meira fyrir
sólu hjá Sonju fann ég hvernig
slökknaði á þessum neista og því
held ég að hún hafi verið frelsinu
fegin. Ég treysti því líka að
Siggi Jóns tengdapabbi hafi tek-
ið vel á móti henni, ég sé þau
fyrir mér í grænni lautu að kyss-
ast eins og á Landsmóti hesta-
manna á Þingvöllum þegar þau
fyrst felldu hugi saman. Hvíl í
friði, elsku Sonja mín, ég þakka
þér samveruna í bili.
Einu sinni á ágústkvöldi
austur í Þingvallasveit
gerðist í dulitlu dragi
dulítið sem enginn veit,
nema við og nokkrir þrestir
og kjarrið græna inn í Bolabás
og Ármannsfellið fagurblátt
og fannir Skjaldbreiðar
og hraunið fyrir sunnan Eyktarás.
Þó að æviárin hverfi
út á tímans gráa, rökkur-veg,
við saman munum geyma þetta
ljúfa leyndarmál,
landið okkar góða, þú og ég.
(Jónas Árnason)
Þín tengdadóttir,
Guðrún.
Sonja Sveinsdóttir