Morgunblaðið - 19.07.2018, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. JÚLÍ 2018
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
gera rafrásirnar tilbúnar í fram-
leiðslu. Eftir að hafa lóðað ótal frum-
gerðir saman í hönd eru þær nú
framleiddar og settar saman erlend-
is, en öll önnur starfsemi sem tengist
segulhörpunni fer fram á Íslandi.
Úlfur segir að segulharpan sé frá-
brugðin öðrum hljóðfærum að því
leyti að styrkur hennar og fegurð
liggi í því hversu undarleg hún sé.
„Það sem mér finnst einna áhuga-
verðast í hljóðfærahönnun er að
smíða hluti sem þurfa ekki endilega
að höfða til allra. Það er oftast ekki
hægt innan stærri fyrirtækja, en
innan þeirra er oftast gerð sú krafa
að ný hljóðfæri geti mætt þörfum
sem flestra. Mér finnst eitthvað fal-
legt við það að skapa hljóðfæri sem
koma tónlistarmanninum á óvart, og
skapa aðstæður sem hann þarf að
aðlagast, stilla sig inn á og beinlínis
renna saman við augnablikið í sam-
tali hlustunar og snertingu,“ segir
Úlfur en bendir þó á að honum finn-
ist flest fjöldaframleidd rafhljóðfæri
nútímans líka frábær. „Mér finnst
samt vera góð ástæða til þess að búa
til pláss í heiminum fyrir hluti sem
falla ekki bara að markaðs-
lögmálunum, því að þannig hlutir
eiga líka rétt á sér, sérstaklega
vegna sérkenna þeirra. Svona
myndast oft gríðarleg verðmæti sem
munu móta strauma og stefnur í
þróun og sköpun nýrra hljóða.“ segir
hann.
Spurður hvort nota megi hörpuna
í hefðbundna tónlist líkt og popp-
tónlist nútímans svarar Úlfur
„algjörlega“ og bendir á að ásamt
því að hægt sé að leika á hörpuna
beint með fingrunum sé hægt að
senda önnur hljóð gegnum hana, eða
þá stýra henni með tölvu. Hann seg-
ir að harpan eigi fullt erindi í flest
nútímahljóðver og menntastofnanir
sem starfi með hljóð- eða raftónlist-
arsköpun.
Alltaf nóg að gera
Úlfur útskrifaðist úr tónlistar-
deild Listaháskóla Íslands (LHÍ) ár-
ið 2011 og er með meistaragráðu í
raftónlist frá Mills College í Kali-
forníu. Hann býr nú í Brooklyn í
New York og starfar sjálfstætt sem
tónlistarmaður og segir að alltaf sé
nóg að gera. Síðastliðið haust gaf
Úlfur út sólóplötuna Arborescence
þar sem Sinfóníuhljómsveit Íslands,
þungarokkstrymbillinn Greg Fox og
segulharpan koma meðal annars við
sögu. Hann er líka með aðra plötu í
pípunum og ætlar á tónleikaferðalag
í kjölfarið.
Þá hefur hann einnig samið tals-
vert magn af nútíma klassískri tón-
list, þar á meðal verkið „Inter-
woven“ fyrir Sinfóníuhljómsveit
Íslands, „Innstirni“ fyrir einleiks-
píanó og „Þýð“ fyrir strengjatríó.
Hann vinnur nú að verki eftir pönt-
un fyrir Kronos-kvartettinn í Kali-
forníu þar sem segulharpan verður í
aðalhlutverki.
Spurður hvort hann sé í sumarfríi
á Íslandi svarar Úlfur: „Ég er í helj-
arinnar vinnuferð,“ en ásamt því að
kynna Segulhörpuna mun Úlfur í
sumar taka upp söng fyrir næstu
plötu sína.
Ljósmynd/Elísabet Davíðsdóttir
Hæstánægður Úlfur skælbrosandi á umslagi plötu sinnar, Arborescence.
BBBBBBBBBBBBBBBBBBB
Í felum? Úlfur bak við Segulhörpuna sem er tilbúin til framleiðslu.
Ljósmynd/Elísabet Davíðsdóttir
Þungarokkshljómsveitin Skálmöld
kom fyrir skemmstu úr tveggja
mánaða tónleikareisu um gjörvall-
ar Bretlandseyjar, Írland, Eystra-
saltslöndin og Norðurlöndin með
smáskreppi yfir til Þýskalands.
Tveggja hæða rútur með allt að 25
kojum hafa nánast verið annað
heimili þeirra Skálmaldarsveina
síðustu árin, enda eftirsóttir á er-
lendri grund rétt eins og hér
heima.
„Við túruðum með tveimur
finnskum hljómsveitum, sú minni
var upphitunarband, en Skálmöld
og stærri sveitin skiptust á að
byrja og enda tónleikana. Mér
fannst svolítið fyndið að þegar við
spiluðum í Finnlandi kom á daginn
að upphitunarhljómsveitin var
næstum eins fræg og Michael Jack-
son og liðsmenn hennar algjörar
ofurstjörnur í augum landa sinna,“
segir Snæbjörn Ragnarsson, bassa-
leikari og textasmiður Skálmaldar.
Andlegur samhljómur
Auk Snæbjörns skipa hljómsveit-
ina þeir Björgvin Sigurðsson, Bald-
ur Ragnarsson, Þráinn Árni Bald-
vinsson, Gunnar Ben og Jón Geir
Jóhannsson. Þeir eru sammála um
að túrinn hafi verið mjög skemmti-
legur í alla staði og bera kollegum
sínum Finnunum vel söguna.
„Þegar Íslendingar og Finnar
koma saman er alltaf gaman,“ full-
yrðir Snæbjörn og talar af nokk-
urri reynslu því að sömu Finnar
voru með Skálmöld á tónleika-
ferðalagi um Evrópu í fyrra. Hann
er ekki frá því að gott sam-
komulag helgist af því hversu líkar
þjóðirnar séu, en báðar hafa orð
fyrir að vera þungbúnar og lok-
aðar.
„Á milli okkar er andlegur sam-
hljómur. Íslendingar og Finnar eru
dökkir, dimmir og beinskeyttir.
Við viljum hafa pláss í kringum
okkur og er ekkert gefið um að
aðrir séu að kássast of mikið í okk-
ur eins og gerist stundum þegar
við höldum suður á bóginn. Ef við
viljum ekki eitthvað þá einfaldlega
segjum við nei og enginn móðgast
en til dæmis Frökkum þætti slíkt
argasti dónaskapur,“ segir Snæ-
björn, með fullri virðingu vitaskuld
fyrir öllum þeim sem sunnar búa.
Barnvænir tónleikar
Áður en þeir félagar fara í aðra
tónleikareisu til útlanda hafa þeir í
mörgu að snúast. Á föstudaginn
halda þeir tvenna tónleika á
Gauknum. Þeir fyrri hefjast kl. 16
og eru ætlaðir fjölskyldum með
börn. „Það verður aðeins ódýrara
inn og við spilum örlítið skemur,
en þó á sama hljóðstyrk og um
kvöldið, annað væri vörusvik.
Eyrnatappar verða í boði við inn-
ganginn og fólk getur líka komið
með heyrnartæki að heiman. Við
heilsum upp á krakkana, tökum
myndir og spjöllum við þá. Tón-
leikarnir um kvöldið verða ekki
alveg eins settlegir, því þá gefum
við í og fólk getur hellt í sig bjór
að vild. Svipað verður uppi á ten-
ingnum á tónleikum okkar á
Græna hattinum á Akureyri á
laugardagskvöldið. Við erum líka
að klára að græja nýja stúdíó-
plötu, sem kemur út í október, og
undirbúa ferna stórtónleika með
Sinfóníuhljómsveit Íslands,
kammerkórnum Hymnodiu og
barnakór Kársnesskóla í Eldborg-
arsal Hörpu 22., 23., 24. og 25
ágúst,“ upplýsir Snæbjörn.
Íslenskt draugaþema
Tónleikagestir verða væntan-
legri frumhlustendur laga, eða
a.m.k. hluta laganna á þessari
fimmtu plötu Skálmaldar. Sorgir
nefnist hún og er fullkomin and-
stæða þeirrar síðustu, Vögguvísur
Yggdrasils, sem kom út 2016. „Sú
var „kósí“ og „næs. Sorgir er aft-
ur á móti ísköld, nöturleg og hálf
ljót. Þemað er íslenskir draugar,
nokkurs konar smásögur um
drauga þar sem alls staðar skín í
gegn forn, íslensk eymd, kuldi,
frost og ógeð,“ segir textahöfund-
urinn og sparar ekki lýsingar-
orðin. Ekki heldur þegar minnst
er á Meistara dauðans, sem
Skálmöld valdi til að hita upp fyr-
ir sig á tónleikunum á Gauknum.
„Þeir eru snillingar, sem spila af
innlifun og mikilli gleði. Ég hef
verið að fylgjast með þeim og
hlakka til að kynnast þeim um
helgina,“ segir Snæbjörn.
vjon@mbl.is
Sorgir í októ-
bermánuði
Á ferðinni F.v. Þráinn, Helga Ragnarsdóttir (systir Snæbjörns og Baldurs,
sem leysti Gunnar af á hljómborði), Björgvin, Mikko Rauvola (finnskur
hljóðmaður), Jón Geir, Snæbjörn og Einar Þór Jóhannsson (sem leysti af á
gítar þar sem Baldur eignaðist barn á meðan Skálmöld túraði um Evrópu).
 Skálmöld með tónleika um helgina