Morgunblaðið - 22.08.2018, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. ÁGÚST 2018
✝ Edda ÖnfjörðMagnúsdóttir
fæddist á Akureyri
15. júlí 1944. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands 8. ágúst
2018. Foreldrar
Eddu voru Frið-
geir Marías Magn-
ús Friðriksson, f.
28. apríl 1919, d.
27. apríl 1974, og
kona hans Anna Jónsdóttir, f.
26. maí 1920, d. 21. júní 2000.
Systkini Eddu: Hilmar, f. 1948,
d. 2001; Guðrún Önfjörð, f.
1952; Ómar Önfjörð, f. 1952;
Sigríður, f. 17. mars 1968.
Hennar synir með fyrrverandi
maka, Davíð Oddssyni, f. 1968,
Oddur Smári og Davíð Steinn;
Helga Oddný, f. 2. nóvember
1969, maki Ingvi Reynir Bernd-
sen, f. 1970. Þeirra dætur eru
Hulda Berndsen, hennar kær-
asti er Eiríkur R. Wheeler, og
Bríet Berndsen.
Edda stundaði nám við Hús-
mæðraskólann á Blönduósi vet-
urinn 1960-61.
Hún var húsmóðir á Heiði til
1980. Þau Hjalti byggðu á
Hellu 1976 og fluttu alfarið
þangað 1980. Edda vann við
ýmislegt eftir það, m.a. sem
dagmóðir. Hún vann hjá Smjör-
líki og Sól, gamla Borgarspít-
alanum og í eldhúsi Reiknistofu
bankanna í Ármúla 1990-2000.
Útför Eddu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 22.
ágúst 2018, klukkan 13.
Magnús Berg-
mann, f. 1958.
Hinn 23. sept-
ember 1961 giftist
Edda Hjalta Odds-
syni, f. 18. október
1934. Foreldrar
hans voru Oddur
Oddsson, bóndi á
Heiði á Rang-
árvöllum, f. 28.
desember 1894, d.
6. apríl 1972, og
kona hans Helga Þorsteins-
dóttir, f. 23. ágúst 1890, d. 15.
febrúar 1988. Dætur Eddu og
Hjalta; Anna, f. 24. september
1966, d. 19. febrúar 1967; Anna
Amma var svo góð manneskja.
Hún átti gott og langt líf og hún
var alltaf svo sterk. Hún gafst
aldrei upp, það var ekki í hennar
eðli.
Hvert einasta sumar áður en
ég flutti norður fór ég alltaf í
sveitina til ömmu og afa stóran
part sumars. Ég fór alltaf með
ömmu á elliheimilið því hún var
alltaf að föndra og hjálpa til. Hún
kenndi mér að prjóna og sauma,
það var mjög gaman. Svo fór ég
oft með henni til sjúkraþjálfara
og fékk að prófa öll tækin, sem
mér fannst ekki leiðinlegt. Og öll
jól voru haldin á Hellu hjá ömmu
og afa. Hinn 24. desember vökn-
uðum við systir mín snemma til
að sjá hvað við fengum í skóinn
og öll kertin sem við höfðum sett í
skóna kvöldið áður voru farin því
amma tók þau og sagði okkur að
Kertasníkir hefði tekið þau, sem
við trúðum lengi vel. Amma bak-
aði margar kökur fyrir jólin á
hverju ári og skreytti húsið enda
var hún langmesta jólabarnið.
Við borðuðum klukkan sex á að-
fangadag. Á eftir var vaskað upp
og svo loksins var pakkatími.
Amma var gjafmild og pakkaði
mörgu dóti í sérumbúðir og fyllti
í kassa, tók eins mikið af dóti og
hún gat og setti þannig að pakk-
inn var að springa. Hún var alltaf
svo dugleg og gafst aldrei upp.
Bríet Berndsen Ingvadóttir.
Ég er heppinn. Hún Edda
Magnúsdóttir, Edda frænka,
Edda á Heiði, var frænka mín.
Hún var föðursystir mín.
Stundum er sagt að þeir sem
vilji komast auðveldlega hjá
gagnrýni kjósi að segja ekkert,
gera ekkert og vera ekkert.
Edda frænka valdi ekki þá
leið. Hún var svona „do-er“ , svo
vísað sé til þekktra orða úr Næt-
urvaktinni hér um árið.
Ég var talsvert hjá og í kring-
um hana Eddu þegar ég var
yngri. Svo aftur þegar Lára, fv.
kona Hilmars föður míns, kom til
Íslands þá hitti ég hana aftur og
meira.
Svo til að geirnegla frekari
samskipti þá fór það svo að einn
af mínum æskuvinum, hann Ingvi
Reynir, náði að klófesta hana
Helgu, dóttur Eddu, þannig að
Edda var talsvert í kringum mig
þó svo að fundir okkar hafi verið
fullfáir síðustu ár.
Ég á nokkrar góðar minningar
um hana frænku mína, ein þeirra
og sú sem ég er hvað glaðastur
með að eiga er sú, að þegar ég
reima á mig skóna þá hugsa ég
yfirleitt til þess er kenndi mér þá
list, en auðvitað var það hún
Edda sem á heiðurinn af því.
Það fór þannig fram að ég var
eitt sinni í smá fríi, um fimm ára
peyi hjá þeim Eddu og Hjalta á
Heiði þegar mig langaði út að
leika, skoða dýrin eða einfaldlega
að skíta mig út en þá var mínum
manni sagt að klæða sig sem var
gert möglunarlaust, en svo kom
að skónum en þá kallaði okkar
maður „þar þarf að reima“.
Húsfreyjan, hún Edda frænka
mín, kom þá fljótlega á vettvang
og spurði peyjann „já, þarf að
reima?“ Næsta setning var þá
meira í ætt við téða Næturvakt,
„nú, þá lærir þú að reima, fyrr
kemst þú ekki út“. Nokkurri
stund síðar var okkar maður
kominn á ferðina með nýreimaða
skó og klár í slaginn. Henni Eddu
frænku hafði þá tekist að kenna
mér að reima skó. Hún var sann-
kallaður „do-er“. Fyrir það er ég
henni þakklátur.
Elsku Edda, mikið sem ég er
þakklátur fyrir spjallið okkar
rétt áður en þú kvaddir okkur,
það gaf mér mikið. Ég veit að ég
átti smá stað í þínu hjarta, þú hjá
mér.
Enda ekki nema von, Edda var
frænka mín.
Til ykkar, Hjalti, Anna Sigga,
Helga, Oddur, Davíð, Bríet,
Hulda og Ingvi minn, innilegar
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Sigfús Ómar.
Við erum af sama meiði, við
Edda Magnúsdóttir.
Feður okkar voru bræður,
báðir fæddir og uppaldir í Ön-
undarfirði.
Annar fjarri foreldrum og
systkinum fyrstu æviárin, en síð-
ar varð Ostahúsið á Flateyri vett-
vangur þessarar fjölskyldu, þar
til börnin þeirra afa og ömmu,
Friðriks Guðmundssonar og
Guðbjargar Guðmundsdóttur,
hleyptu heimdraganum og sigldu
um heimsins höf, stofnuðu fjöl-
skyldu á erlendri grund eða
gengu sín ævispor hér heima á
Fróni, sunnan-, vestan- eða norð-
anlands.
Það segir einhvers staðar að
það vaxi ekki illgresi á leiðinni
milli vina. Leiðin milli okkar í
þessari fjölskyldu var ekki alltaf
fjölfarin en aldrei óx illgresið svo
að leiðin glataðist eða yrði illfær.
Og nú á síðustu dögum hafa
komið upp úr kössum myndir
sem sendar voru á milli fjöl-
skyldnanna, myndir af systkinum
pabba, mökum þeirra og börnum,
myndir af sameiginlegum ferðum
og heimsóknum. Að eiga slíkt í
minningabankanum er dýrmætt
svo og minningin um það þegar
jólakortin voru skrifuð við borð-
stofuborðið á aðventunni, kveikt
á kerti og pabbi skrifaði, mamma
minnti á hvert kortin ættu að fara
og við systurnar límdum frímerk-
in á umslögin. Oft heyrðist pabbi
segja: „Hvar skyldi hann Maggi
vera núna?“ Og svo kom að því
stundum, að hann Magnús birtist
á tröppunum þegar skip hans
lagðist að bryggju á Ísafirði og þá
var gaman, því hann hafði sér-
staka frásagnargáfu og sagði
ótrúlegar sögur en líka fengum
við að fylgjast með fjölskyldunni
og ég man eftir að hafa hlustað
sérstaklega þegar hann minntist
á hana Eddu, því við vorum jafn-
gamlar.
En það tók okkur Eddu nokk-
ur ár að uppræta alveg óþarfa
gróður á leiðinni okkar í milli. Við
áttum sameiginlegt áhugamál
sem fólst í því að við afkomendur
afa og ömmu í Ostahúsinu á Flat-
eyri glötuðum ekki alveg öllum
tengslum okkar í milli. Og okkur
tókst að koma á samverustund og
ferð á slóðir ömmu og afa í Ön-
undarfirði og ekki síst var minn-
isstæð ferðin í Súgandafjörð en
þangað var farin hálfgerð píla-
grímsför að Vatnadal, þaðan sem
hún Guðbjörg amma var.
Hún Edda frænka mín var góð
heim að sækja og notalegt að
sitja með þeim, henni og Hjalta,
og ræða landsins gagn og nauð-
synjar ásamt því að draga eitt og
annað upp úr minningabankan-
um og óendanlega þakklát er ég
fyrir stund sem við áttum á heim-
ili þeirra fyrir skömmu, Edda þá
ennþá heima. Og mörg góð og
löng símtöl áttum við á undan-
förnum árum, því við bjuggum
alltaf hvor á sínu landshorninu,
fyrir utan þann stutta tíma sem
Magnús frændi minn bjó með
fjölskyldu sinni á Flateyri, en þá
vorum við Edda smástelpur.
Hana Eddu frænku mína kveð
ég með þökk í huga og aðdáun á
ótrúlegu baráttuþreki hennar í
glímu við sjúkdóma. Og fjölskyld-
unni sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur og bið ykkur
Guðs blessunar.
Lára Guðbjörg Oddsdóttir.
Edda frænka er látin og við
söknum hennar mikið.
Við og Edda erum systkina-
börn, faðir okkar og móðir Eddu
voru systkini. Sambandið milli
fjölskyldna okkar var mjög náið
og gott.
Edda dvaldi oft vikum saman á
heimili foreldra okkar frá árinu
1962. Okkur fannst hún vera full-
orðin, þó að hún hafi bara verið
18 ára. Hún gaf sér tíma til þess
að tala við okkur unglingana og
spilla okkur með góðum mat,
pönnukökum og öðru góðgæti.
Þetta kunnum við vel að meta.
Edda og Hjalti tóku að sér að
passa Önnu Báru í nokkra mán-
uði þegar hún var kornung. Mörg
næstu sumur á eftir var Anna
Bára meira eða minna á Heiði.
Anna Bára elskaði að vera í sveit-
inni. Edda sagði oft að henni
fyndist Anna Bára vera elsta
barnið sitt.
Edda fór í húsmæðraskóla og
lærði margt gagnlegt þar. En
hún hafði ótrúlega hæfileika til
þess að búa til góðan mat, baka
og vinna í höndunum. Handa-
vinnan hennar var sérstaklega
falleg. Hún hafði gaman af að
gefa fólki það sem hún hafði búið
til og margir nutu þess.
Edda þekkti landið okkar
mjög vel og elskaði að ferðast um
það. Hún setti sig inn í það sem
hafði með íslenska náttúruvernd
að gera. Þetta var sameiginlegt
áhugamál þeirra hjóna og þau
voru á margan hátt langt á undan
sinni samtíð í náttúruverndar-
málum.
Edda elskaði einnig að ferðast
til útlanda. Þó að hún hefði lítið
lært í tungumálum í skóla tókst
henni að tala við Dani, Norðmenn
og Spánverja og átti vini í öllum
þessum löndum.
Edda var sérstaklega mikið
gefin fyrir börn. Þegar Anna litla
kom í heiminn voru Edda og
Hjalti alsæl. Það var hræðilega
mikil sorg fyrir hjónin þegar
Anna litla dó úr RS-vírus bara
fimm mánaða gömul.
Þegar þau eignuðust Önnu
Siggu strax ári seinna var það
mikil hamingja. Þau eignuðust
síðan Helgu Oddnýju rúmu ári
síðar. Dætur þeirra hafa gefið
þeim fjögur barnabörn sem hafa
veitt þeim mikla gleði.
Edda mundi afmælisdaga allra
í fjölskyldunni (og sendi öllum af-
mæliskveðjur löngu fyrir Fa-
cebook). Hún kynnti sér nöfnin á
öllum nánustu forfeðrum okkar
og vissi mikið um ættina. Hún
hafði áhuga á því að vita hvað
þetta fólk hafði gert í lifanda lífi.
Þegar Edda og Hjalti hættu
búskap á Heiði fluttu þau á Hellu.
Þar ólust dæturnar upp og Edda
vann utan heimilisins. Þegar svo
enga vinnu var að fá fyrir Eddu á
Hellu ákvað hún að flytja til
Reykjavíkur því henni leiddist
aðgerðarleysið. Hún flutti aftur
austur þegar hún hætti að vinna.
Edda var alltaf vel til fara og
fín um hárið. Hún vildi hafa gæði
í þeim vörum og fötum sem hún
keypti. Þannig voru líka gjafirnar
frá Eddu. Alltaf gæðavörur og
Edda var gjafmild. Þau hjónin
voru óendanlega gestrisin og
gaman að heimsækja þau. Allir
voru alltaf velkomnir. Edda og
Hjalti sögðu aldrei að það passaði
ekki að maður kæmi í heimsókn.
Þar var alltaf opið hús, bæði fyrir
kaffisopa og einnig fyrir gistingu
í lengri og skemmri tíma.
Elsku Hjalti, Anna Sigga,
Helga Oddný, Ingvi Reynir,
barnabörn, fjölskylda og vinir.
Með innilegustu samúðar-
kveðjum
Ingólfur, Ásta og Anna Bára.
Edda Önfjörð
Magnúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Sigríður Ström.
Okkar ástkæri
HALLDÓR KRISTJÁNSSON
Dóri frá Tungu,
Mýrum 7, Patreksfirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestfjarða á
Patreksfirði miðvikudaginn 8. ágúst og er
því kominn í hin eilífu berjalönd.
Útför fer fram frá Patreksfjarðarkirkju laugardaginn 25. ágúst
klukkan 14.
Aðstandendur
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
lést á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
laugardaginn 11. ágúst.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju
fimmtudaginn 23. ágúst klukkan 14.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á Alzheimersamtökin.
Eiríkur Jónsson
Bryndís Eiríksdóttir
Ólafía J. Eiríksdóttir Hjalti Lúðvíksson
Jón Eiríksson Hólmfríður Kristjánsdóttir
Magnús Eiríksson Unnur Fanney Bjarnadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Þökkum auðsýnda samúð, vináttu og
hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
ÖGMUNDAR GUÐMUNDSSONAR,
rafvirkjameistara,
Sóleyjarima 11.
Innilegar þakkir til starfsfólks hjartabilunar-
og hjartadeildar Landspítalans.
Kristín Guðjónsdóttir
Guðjón G. Ögmundsson Sigrún Birgisdóttir
Sólveig J. Ögmundsdóttir Stefán Kristjánsson
Guðmundur K. Ögmundsson Helena María Agnarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRANNA KRISTÍN
HJÁLMARSDÓTTIR,
lést á Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki
sunnudaginn 19. ágúst.
Útför fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 1. september
klukkan 14.
Þórður Steinar Lárusson Þorbjörg Bergsdóttir
Einar Jóhannes Lárusson Sólveig Birna Gísladóttir
Steinunn Daníela Lárusd. Sigurjón Viðar Leifsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
VALDÍS GARÐARSDÓTTIR,
andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði
þriðjudaginn 14. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði mánudaginn 27. ágúst klukkan 15.
Garðar H. Skaptason Helena Marta Jakobsdóttir
Þóroddur S. Skaptason Brynja Þ. Þorbergsdóttir
Birgir Skaptason Barbara Mayer
Guðm. Ragnar Guðmunds.
Steinunn Þ. Skaptadóttir Mogens Lundahl
Unnur Dís Skaptadóttir Gunnar Randversson
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar