Morgunblaðið - 28.08.2018, Síða 22

✝ HrafnhildurÁrnadóttir
fæddist á Land-
spítalanum í
Reykjavík 30.
september 1958.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 15. ágúst
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Jónína
Björg Guðmunds-
dóttir, f. 1937, d. 2011, og
Árni Jóhannsson, f. 1932, d.
2009, bændur í Teigi 2, Fljóts-
hlíð. Bróðir Hrafnhildar er
Guðbjörn, f. 1960, kvæntur
Hlín Hólm, f. 1966, börn
þeirra eru: Anna Þrúður, f.
1988 (móðir hennar er Ragn-
Hekla Fjölnisdóttir, f. 1990. 3)
Hlynur, f. 1993, tamninga-
maður á Feti, sambýliskona
hans er Lea Marie Drastrup, f.
1996.
Hrafnhildur ólst upp í föð-
urhúsum í Teigi 2, Fljótshlíð.
Hún stundaði nám við Héraðs-
skólann í Skógum og Hús-
mæðraskólann á Laugarvatni
og á námsárunum starfaði hún
m.a. hjá Skógrækt ríkisins á
Tumastöðum og hjá Land-
græðslunni í Gunnarsholti.
Hrafnhildur lauk námi í
sjúkraliðun árið 1982 og starf-
aði við það fag til dauðadags,
nú síðast við heimahjúkrun
hjá Reykjvíkurborg. Hrafn-
hildur var virk í félagsstörfum
alla tíð. Hún var félagi í
Soroptimistaklúbbi Grafarvogs
og sinnti sjálfboðaliðastörfum
fyrir Rauða krossinn.
Útför Hrafnhildar fer fram
frá Langholtskirkju í dag, 28.
ágúst 2018, og hefst athöfnin
kl. 13.
hildur Anna Gunn-
arsdóttir), sam-
býlismaður
Hjörtur Logi Val-
garðsson, f. 1988,
sonur þeirra er
Hermann Darri, f.
2016; Helga, f.
1992; og Hugi, f.
1995.
Hrafnhildur
giftist Páli P.
Theódórs, f. 1958,
hinn 8. september 1984. Synir
þeirra eru: 1) Árni Björn, f.
1982, tamningamaður og reið-
kennari í Oddhóli, sambýlis-
kona hans er Sylvía Sig-
urbjörnsdóttir, f. 1984. 2)
Fannar, f. 1986, lífeindafræð-
ingur, sambýliskona hans er
Laugardagurinn 27. maí rann
upp bjartur og fagur. Ég hugs-
aði með mér að loksins væri
sumarið komið með birtu og
blíðviðrisdögum. Um hádegisbil
hringir Hrafnhildur systir í
mig, við vorum vön að skiptast
reglulega á hringingum í gegn-
um árin, sérstaklega eftir að
foreldrar okkar féllu frá fyrir
fáeinum árum. Hún bað mig að
fara ekki á taugum, hún hefði
slæm tíðindi að færa. Ég lofaði
að halda ró minni, fann þó á
mér að ég gæti kannski ekki
staðið við loforðið. Það stóð
heima, það var mér áfall þegar
hún kvaðst hafa greinst með
æxli við heila. Hún sagði stórt
verkefni fyrir höndum sem tæki
tíma að komast í gegnum. Allt í
einu var hún alvarlega veik, ný-
komin úr tveggja vikna ferða-
lagi til Marokkó. Sjúkrasaga
Hrafnhildar var stutt, hún var
hraust og passaði ávallt vel upp
á sig. Hreyfði sig reglulega,
stundaði líkamsrækt, borðaði
hollan mat. Í lok maí hófst ótrú-
leg atburðarás sem við sem
stöndum næst Hrafnhildi höf-
um verið hluti af, ekki laus við
ótta og kvíða. Hrafnhildur sjálf
tók veikindum sínum af mikilli
yfirvegun, jafnvel þegar ljóst
var orðið að geislameðferðin
bar ekki tilætlaðan árangur og
augljóst var í hvað stefndi.
Hrafnhildur var einu og
hálfu ári eldri en ég, við ólumst
saman upp í foreldrahúsum í
Teigi í Fljótshlíð allt þar til hún
fór að vinna fyrir sér að heiman
tæplega tvítug. Hrafnhildur
passaði vel upp á litla bróður
sinn og var mér góð systir. Ég
reyndi að fylgja henni í einu og
öllu á æskuárunum, oft var það
strembið því Hrafnhildur var
bæði fim og fljót að hlaupa og
ósjaldan mátti ég lúta í gras í
einni eða annarri þrautinni. Ár-
ið 1979 hitti hún Palla sinn, en
þau störfuðu bæði hjá Land-
græðslunni í Gunnarsholti,
sumarið 2018 var því það fer-
tugasta sem þau áttu saman.
Þau voru mjög samhent, ég sá
það glöggt hve sterkur streng-
ur var á milli þeirra þegar ótíð-
indin dundu yfir og erfiður
veikindatími stóð yfir. Það var
fallegt að sjá Palla kalla fram
bros hjá Hrafnhildi örfáum
dögum fyrir andlát hennar,
aðdáunarvert hvernig Palli stóð
vaktina allt frá fyrsta degi veik-
indanna og þar til yfir lauk.
Hrafnhildur og Palli voru
lánsöm, eignuðust þrjá drengi
sem allir standa sig með sóma.
Tveir þeirra búa í utanverðri
Rangárvallasýslu og ekki fjarri,
við Gíslholtsvatn voru Hrafn-
hildur og Palli búin að koma sér
upp fallegu athvarfi. Þar undu
þau glöð við sitt og þar var
gestkvæmt, þar hélt Hrafnhild-
ur vinkonum sínum og vinafólki
oft fínar veislur. Hrafnhildur
var skipulögð, dugleg og sér-
staklega talnaglögg. Ég naut
góðs af því en hún sá um mín
fjármál, samskipti við banka og
aðrar stofnanir þau ár sem ég
dvaldi erlendis. Hrafnhildur var
sjúkraliði að mennt, starfaði
lengst af við heimahjúkrun og
var vel liðin bæði meðal sjúk-
linga og samstarfsmanna.
Hrafnhildur hafði ákveðna
sýn á lífið sem ætti að vera
mörgum til eftirbreytni. Fyrir
a.m.k. tíu árum sótti hún um að
færa starfshlutfallið niður í
80%. Þetta gerði hún til að eiga
tíma fyrir sjálfa sig, til að sinna
hugðarefnum sínum, sjálfboða-
liðastörfum o.fl.
Við Hlín og börn okkar send-
um Palla, Árna Birni, Fannari
og Hlyni, vinum og vandamönn-
um einlægar samúðarkveðjur.
Megi björt minning um Hrafn-
hildi styrkja þau á sorgartím-
um. Með söknuði og hlýrri þökk
er Hrafnhildur systir kvödd af
mér og mínum. Starfsfólki
Landspítalans er þakkað fyrir
alúðlega umönnum.
Guðbjörn Árnason.
Í dag kveðjum við elsku föð-
ursystur okkar, Hrafnhildi
Árnadóttur. Hrafnhildur var
okkur afar kær. Hún hélt mikið
upp á okkur systurnar og sýndi
það í verki með því að vera í
góðu sambandi við okkur og
hafði frumkvæði að því að við
hittumst reglulega. Það voru
ekki margar stelpur í hennar
nánasta hring, sem samanstóð
af sonunum þremur og Palla,
þetta breyttist þó með tímanum
þegar tengdadæturnar komu til
sögunnar. Hún minnti okkur
reglulega á það að lífið væri
núna og að við ættum að nýta
tímann og njóta hans á meðan
við gætum. Lífshlaup hennar
var miklu styttra en okkur
hafði órað fyrir og minnir það
okkur enn meira á það hvað líf-
ið er dýrmætt.
Við kveðjum hana nú með
þakklæti fyrir væntumþykju og
samveru og vottum öllum ást-
vinum hennar, Palla, Árna
Birni, Fannari og Hlyn, okkar
dýpstu samúð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Anna Þrúður og Helga
Guðbjörnsdætur.
Harmur í hjarta býr,
hrollkaldur dagur nýr,
ekkert er eins og það var.
Hvers vegna varðstu að hverfa á
braut?
Ég spyr, en ég fæ ekkert svar.
Jörðin hún snýst þó ég vildi það
síst,
því að tilveran öll er með öðrum
brag.
Þig græt ég, ákaft hvern einasta
dag.
(Bragi V. Bergmann)
Ég hygg að ofangreint ljóð
lýsi að einhverju leyti tilfinn-
ingum þess sem á svipstundu
þarf að kveðja stóru ástina í lífi
sínu. Í þeim sporum stendur
Palli, vinur minn, nú og gerir
sitt besta.
Í rúma fjóra áratugi stóðu
þau saman í blíðu og stríðu –
samstillt teymi tveggja sálu-
félaga: Palli og Hrafnhildur.
Annað var aldrei nefnt án hins.
Æskuást sem ekki bara endist,
heldur vex og dafnar og
blómstrar, er býsna sjaldgæft
fyrirbrigði. Þau kynntust á
unglingsaldri hjá Landgræðslu
ríkisins í Gunnarsholti þar sem
bæði unnu nokkur sumur um
miðjan áttunda áratuginn. Þau
felldu snemma hugi saman á
þessu tímabili og litu aldrei um
öxl eftir það: Stofnuðu heimili,
eignuðust þrjá mannvænlega
syni, þroskuðust saman og
mættu sérhverju sem að hönd-
um bar samstiga og samstillt,
lífsglöð og glaðvær. Svo, líkt og
þruma úr heiðskíru lofti, kom
vágestur til sögunnar og klippt
var á þráðinn í einu vetfangi.
Örsnöggt og ógnarsárt. Ég
kynntist Palla og Hrafnhildi í
Gunnarsholti. Ég er afskaplega
þakklátur fyrir sumrin mín í
Gunnarsholti á árunum 1974-
79. Þangað komum við fjölmörg
og kornung úr öllum áttum, 15-
16 ára unglingar, og lærðum
ótalmargt. Við lærðum að lifa
fjarri foreldrahúsum, lærðum
vinnusiðferði og vinnubrögð,
jukum félagsfærni okkar stór-
lega og bundumst vinaböndum
sem endast okkur ævilangt. Yf-
ir öllu vöktu heiðurshjónin
Sveinn landgræðslustjóri og
Oddný, kona hans, að ógleymd-
um Sigurði Ásgeirssyni ráðs-
manni.
Í Gunnarsholti voru að auki
margir heilsársstarfsmenn,
hver öðrum yndislegri við okk-
ur unga fólkið. Svo áttum við
talsverð samskipti við vist-
mennina á Akurhóli, að ekki sé
talað um alla atvinnuflugmenn-
ina sem launalaust komu til að
fljúga „Þristinum“ Páli Sveins-
syni, landgræðsluvélinni sem
enn ber einkennisstafina TF-
NPK. Þessi samskipti þroskuðu
okkur unga fólkið og vitkuðu á
ýmsan hátt.
Viðlíka sögu þekkja kannski
margir: Að vinna með hópi jafn-
aldra sumarlangt, jafnvel nokk-
ur ár í röð – en svo skilur leiðir
og hver heldur í sína átt. Í okk-
ar tilviki var það ekki svo – og
það er ekki síst Hrafnhildi og
Palla að þakka. Hrafnhildur
fékk nefnilega þá hugmynd ör-
fáum árum eftir að Gunnars-
holtsárum okkar allra lauk að
kalla vinahópinn saman til ár-
legs þorrablóts. Fyrsta þorra-
blótið var haldið heima hjá
Palla og Hrafnhildi árið 1983,
árið eftir hjá Stjána og Sigrúnu
og æ síðan hjá þeim fjórtán
fyrrverandi starfsmönnum í
Gunnarsholti og mökum sem
tilheyra stoltir Gunnarsholts-
genginu svonefnda. Við héldum
okkar 36. þorrablót fyrr á þessu
ári – og það er alltaf jafn gam-
an! Nú er stórt skarð höggvið í
vinahópinn. Frumkvöðull og
gleðigjafi er fallinn frá. Við
Inga sendum Palla, sonum og
tengdadætrum hugheilar sam-
úðarkveðjur. Við kveðjum
Hrafnhildi með virðingu og
þökk. Blessuð sé minning
mætrar konu.
Bragi V.
Bergmann.
Hrafnhildur
Árnadóttir
22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. ÁGÚST 2018
Látinn er hann
frændi minn Dóri í
Tungu eins og
hann var alltaf
kallaður. Mig langar í nokkrum
fátæklegum orðum að minnast
hans en ég gat ekki fylgt hon-
um til grafar og læt því þessi
minningarorð verða kveðju
mína til hans og aðstandenda.
Dóri var fjölskylduvinur okkar
á Túngötu 19 á Patreksfirði
alla tíð frá því ég man eftir
mér. Við heimsóttum reglulega
Dæju frænku, Emmu, Dóra og
Marinó frænda í Efri-Tungu,
Örlygshöfn. Ég á margar góð-
ar minningar úr Efri-Tungu en
er sérstaklega minnisstætt
hvað kleinurnar hennar Dæju
frænku og mjólkin var góð og
gott að koma þar og njóta sam-
vista við frændfólkið. Það var
þungur harmur kveðinn að
fjölskyldunni þegar Marinó
lést sviplega í slysi við bæinn
1980 og ég held að hann Dóri
minn hafi aldrei verið samur
síðan. Þeir bræður Friðgeir og
Kristján voru fluttir suður og
ég man mest eftir þeim á ætt-
armótum eða þegar fjölskyldan
hittist við ýmis tilefni. Hann
Dóri og Dæja fluttu síðan til
Patreksfjarðar og bjuggu sér
heimili að Mýrum 7. Dæja
frænka lést síðan í maí 1985,
Stjáni lést árið 1999 og Frið-
geir árið 2005. Emma frænka
lést síðan árið 2008 og var Dóri
þá einn orðinn eftir af systk-
inunum úr Tungu. Dóri gerðist
útgerðarmaður og keypti sér
bát, lítinn en góðan og hann
reri fast og svaf oft úti. Bát-
urinn hans hét Heppinn og var
BA-47. Við pabbi skildum
stundum ekki hörkuna í honum
Dóra, hann lá úti, með ekkert
til að hita sér og bekkurinn í
stýrishúsinu var ekki nógu
langur þannig að fæturnir á
honum stóðu út fyrir. Hann
Halldór
Kristjánsson
✝ Halldór Krist-jánsson fæddist
3. janúar 1933.
Hann lést 8. ágúst
2018.
Útför Halldórs
fór fram 25. ágúst
2018.
fiskaði vel og sótti
stíft og var mörg-
um yngri mannin-
um fyrirmynd í
dugnaði. Þessi
meðferð hans á
sjálfum sér var
ekki góð en Dóri
minn varð fótfúinn
nokkuð snemma,
eins og títt er þó
um gamla sjó-
menn.
Dóri vann síðan í Odda á
veturna og þar vann ég með
honum nokkra vetur. Dóri var
ekki mannblendinn maður og
dulur á sitt og ekki hvers
manns og gat stuðað fólk með
tilsvörum en hafði gott hjarta-
lag og mér þótti alltaf vænt um
hann frænda minn. Mér þótti
vænt um þegar hann treysti
mér fyrir og lánaði mér ungum
pilti harmonikkuna sína og ég
fékk að hafa hana í nokkra
mánuði. Það lengdist milli okk-
ar þegar ég flutti burt frá
Patró en hafði alltaf fréttir af
frænda eða heyrði í honum.
Kíkti á hann þegar ég átti leið.
Mikinn stuðning fékk hann
Dóri af nágrönnum sínum,
Torfa frænda og Oddu sem og
Stínu Beggu, dóttur Torfa og
Oddu, sem reyndist frænda
sínum alltaf sem best. Einnig
frændfólki hans að sunnan,
sem ég veit að honum þótti af-
ar vænt um og þá sem að hon-
um stóðu og litu til hans af og
til. Það var afar gott að koma
til Dóra og þá var dregið fram
úr búrinu alls kyns góðgæti.
Genginn er góður maður og
ég minnist hans með hlýju og
þakklæti fyrir allt og allt.
Hann er nú á siglingu á
Heppnum, einhvers staðar í
sumarlandinu eða í berjamó
þar efra.
Ég votta aðstandendum
Dóra í Tungu mína innilegustu
samúð.
Far þú í friði, friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði, Guð þér nú
fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta
skalt.
(V. Briem.)
Aðalsteinn Júlíusson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, dóttir og amma,
GUÐBJÖRG BJARNADÓTTIR,
Heiðargerði,
Selfoss,
lést á krabbameinslækningadeild
Landspítalans miðvikudaginn 22. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Skálholtsdómkirkju föstudaginn
31. ágúst klukkan 14.
Ragnar Ingólfsson
Þórunn Ragnarsdóttir Óskar Örn Gunnarsson
Bryndís Ragnarsdóttir Kristján Bergur Helgason
Jónína K. Kristjánsdóttir
barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGÞÓR B. SIGURÐSSON,
Klapparstíg 35, Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
fimmtudaginn 23. ágúst.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 3. september
klukkan 15. Blóm og kransar eru vinsamlega afþökkuð en þeim
sem vildu minnast hans er bent á styrktar-og líknarsjóð
Oddfellowa.
Kolbrún Ágústsdóttir
G. Birna Sigþórsdóttir
Bylgja B. Sigþórsdóttir
Sigurður Már Sigþórsson
tengdadóttir, barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær stjúpfaðir okkar og móðurbróðir,
INGI ÞORBJÖRNSSON
frá Kirkjubæ í Vestmannaeyjum,
síðast til heimilis að Safamýri 81,
lést á hjúkrunarheimilinu Eiri laugardaginn
25. ágúst. Sérstakar þakkir færum við
starfsfólki Eirar fyrir frábæra umönnun.
Guðmunda Kristinsdóttir
Sigríður H. Kristinsdóttir Hjörleifur H. Helgason
Hannes Kristinsson
Þóra Kristinsdóttir Rögnvaldur Möller
Ingibjörg Bragadóttir
Þorsteinn Árnason
Jóhannes Þór Ingvarsson Margrét Lilja Kjartansdóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LILJA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Böðmóðsstöðum í Laugardal,
lést á hjúkrunarheimilinu Lundi á Hellu
17. ágúst.
Jarðarför hennar fór fram frá Selfosskirkju 24. ágúst í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Guðrún Ingimundardóttir Þórir Snorrason
Svanheiður Ingimundardóttir Magnús Guðjónsson
Guðmundur Óli Ingimundarson Roswitha M Hammermuller
Fjóla Ingimundardóttir Vilhjálmur Sörli Pétursson
barnabörn og barnabarnabörn