Breiðfirðingur - 01.04.1992, Síða 57

ÆSKUMINNINGAR FRÁ RÚFEYJUM KRINGUM 1920
55
þar með okkur og vorum við furðu ólöt við þetta og annað
sem við gátum haft ömmu með okkur í. Hún vildi svo gjarn-
an gjöra okkur nytsamar manneskjur og gekk það vel með
flesta.
Klíningur var gerður þannig að mykjan var borin á hand-
börum upp á eyju þar sem hæst var og þar var hún skömmtuð
í smáslatta. Amma gjörði það. Svo vorum við krakkarnir
með smáspaða með Iöngu skafti og við klöppuðum þetta í
„smákökur“ eins og stórar pönnukökur á grasið. Svo þegar
þetta þornaði snerum við þessu við. Síðan þegar þetta var
orðið alveg þurrt báðum megin, var þetta fínn eldiviður og
var þá hlaðið í hrauka og svo var það borið inn fyrir haustið.
Eitt vorum við láíin gjöra fljótlega er við fórum að geta
eitthvað og það var að hreinsa arfa úr görðunum og líka að
hreinsa slý úr hrognkelsanetunum.
Þegar þetta allt var búið þá kom ullin af kindunum úr
landi og þá var farið að þvo hana. Voru þá útbúin hlóð sem
næst sjónum og ullin síðan hituð í sótavatni eða keytu. Síðan
var hún skoluð úr sjó, því það var svo lítið vatn í brunninum
á sumrin, ef ekki rigndi. Svo var ullin breidd á stóra steina
og þornaði hún fljótt ef það var sólskin. Það var hyllst til að
þvo í sólskini.
Kaupstaðarferð
Ullin var sorteruð og tekið frá það sem átti að vinna úr
heima. Hitt var síðan selt, oftast í Flatey til Guðmundar
Bergsteinssonar kaupmanns og þá fengum við krakkarnir að
fara með vestur eða í Stykkishólm, ef hún var seld þangað.
Þetta var aðalkaupstaðarferð ársins. Þá var líka farið með
kópaskinnin og það sem eftir var af dúninum, þegar búið var
að láta upp að Skarði vissa kílóatölu upp í eftirgjald af
eyjunum, en Kristinn á Skarði átti Rúfeyjar. Amma átti svo
fjórar eyjar sem voru kallaðar Hafnareyjar og hún átti auð-
vitað dúninn úr þeim, en það var alltaf frekar lítið varp í
þeim.