Breiðfirðingur - 01.04.1992, Side 139

BLÓÐSKÖMM OG ÚTBURÐUR BARNS ÁRIÐ 1609
137
Fullyrðing sýslumanns að þau væru augljóslega sek byggði
á nokkrum óyggjandi atriðum. Jón hafði enga eiðamenn
fengið eftir Ballarárdóm. Sigríður hafði sést með þykkt
„sem sú kvinna við barni hefur tekið“, en misst hana „skjót-
lega“ í nærveru Jóns og Steinunnar. Eins hafði Jón viður-
kennt að „þau hefði afklædd í einu rúmi þrjár nætur ásamt
saman legið.“ Síðast en ekki síst höfðu þau „sig nú bæði burt
tekið fyrir viku heimulega.“ Degi síðar en Jón vissi af
dómnum frá 20. nóvember „tók hann sig á laun í burt um
nótt með sagða Sigríði yfir Svínadal.“ Enginn af viðstöddum
á þinginu þóttist vita hvar þau væru niður komin „og var þó
af sögðum valdsmanni krafist og beðist til þeirra að segja ef
af vissu.“
Að öllu samanlögðu virtist dómsmönnum þau heldur vera
„sek í sögðum glæpum en ósek.“ Viðeigandi lög voru
athuguð gaumgæfilega og dæmt með fullu dómsatkvæði að
Jón og Sigríður væru „rétt tekin til fanga undir dóm til rétts
rannsaks og séu flutt til þess sýslumanns þau hafa helst
brotið sem er í Nesjasýslu því þeirra vist var í Helgafells-
sveit.“
Sýslumaður þeirrar sýslu sem þau næðust í átti að láta
flytja þau áfram til næsta sýslumanns þangað til þau kæmust
undir hendur sýslumanns Snæfellsnessýslu. Honum bar að
skrifa sem flestum sýslumönnum landsins um flóttafólkið og
láta dóminn fylgja. En hver sem hýsti þau eða „dregur dulur
á þau og björg veitir upp héðan að þau komist svo undan
löglegum dómi“ átti harða refsingu yfir höfði sér.
Að lokum kom í ljós að eignir Jóns nægðu ekki fyrir
skuldum og var Steinunni leyft að ráðstafa þeim til vorsins
með tilsjón Nikulásar bróður hans, „svo að hún börnum
sínum bjargi af sínum eigin mála.“ Sýslumaður samþykkti
dóminn og „allur annar almúgi sem þar var hjá þá hann var
uppsagður.“
í fyrrnefndri frásögn frá miðri 17. öld segir að eftir dóm
sýslumanns um sjöttareið hafi Jón strokið frá konu sinni og
sjö börnum „hráblautum." Sigríður fór til móður sinnar og