Breiðfirðingur - 01.04.1999, Side 10

BREIÐFIRÐINGUR
Ólafur Ólafsson.
spurði þá fyrr. Þegar kom að okkur stelpunum voru þeir búnir
að fara með alla algengustu sálmana, því við áttum auðvitað
að læra nokkra. En ég hafði tekið eftir því að séra Ólafur hafði
látið þau fara með sálminn sem þau nefndu fyrst svo ég sagði
fyrst „I fomöld á jörðu“ því hann var ekki kominn, ég kunni
ekki við að fara með sálm sem var nýupplesinn.
Mikið var ég búin að hlakka til þessa dags. Bræður mínir
voru báðir komnir heim úr skóla Jón frá MA og Sigurbjöm úr
Kennaraskólanum. Svo komu systir og bróðir mömmu úr
Reykjavík. Frænka mín hafði útvegað föt handa mér, hvítan,
fínan kjól úr satini, svarta lakkskó og kápu og allt passaði
þetta og mér fannst ég voða fín.
Aður en við fómm af stað fór ég upp til afa míns Jóns Jónas-
sonar sem var á heimilinu, þá rúmfastur. „Það á að ferma þig góin
mín. Finndu budduna mína“, sagði hann og gaf mér 10 krónur.
Mér er fermingardagurinn mjög minnisstæður. Sólin skein
og allt orðið grænt yfir að líta. Athöfnin í kirkunni var mjög
falleg. Einu gleymi ég ekki úr ræðu prestsins, hann sagði að
bam hefði verið að skrapa gluggarúðu með hvössum steini og
var bannað, af hverju ekki? Af því þú getur ekki þurrkað það
út. „Munið börnin mín að vanda líf ykkar. Það er svo margt,
sem ekki er hægt að þurrka út“.