Breiðfirðingur - 01.04.1999, Side 11

ÞEGAR ÉG FERMDIST
9
Þegar heim kom hélt mamma súkkulaðiveislu. Ég fékk góð-
ar gjafir: hnakk, reiðhjól, myndaalbúm, 40 krónur í peningum
og fleira. Auk þess fékk ég 34 fermingarkort sem ég á öll enn í
dag. Gestir voru auk frændfólks, Guðrún og Jóhannes Jónsson
úr Búðardal. Sonur þeirra Ragnar sá ágæti útvarpsmaður og
síðar skólastjóri á Akranesi, mikið vinafólk. Svo leið þessi
dýrðlegi dagur, gestimir fóru hver til síns heima.
Við tóku hversdagsstörfin, vorverkin voru vel á veg komin.
Það voraði vel ‘39. Þegar pabbi fór með ullina í kaupstaðinn
verslaði hann óvenju mikið kaffi, sykur og mjölvöru. Mamma
segir: „Þú verslar svona mikið og við verðum ekki mörg héma
heima í vetur.“ Hann svarar: „Það geymist, aldrei að vita hvað
skeður.“
Nú var ég komin yfir fermingu og alvara lífsins tekin við.
Hvað var þetta sem „gat skeð“. Mamma var ljósmóðir sveitar-
innar og fékk hún eldri konu til að hjálpa sér við eldhúsverkin
um sumarið. Kona á næsta bæ gekk með tvíbura og þurfti
mamma oft að vitja hennar um sumarið. Konan sem var að
hjálpa mömmu veiktist og var læknir sóttur. Hann bjóst við að
geta hjálpað henni og sagði að sækja mætti meðul til sín um
kvöldið. Þá sagði pabbi við mig: „Þú mátt nú ná þér í hest og
sækja meðulin hennar Elísabetar“, og þáði ég það og lagði