Breiðfirðingur - 01.04.1999, Síða 15

Finnur Kr. Finnsson
Skarðsrétt
Því eldri sem maður verður því oftar leitar hugurinn til bemsku
og æskuáranna. Bemsku og æskuár mín liðu vestur við
Breiðafjörð, nánar tiltekið á Geirmundarstöðum á Skarðs-
strönd. Skarðsströndin var afskekkt og einangruð sveit á þeim
tíma þegar ég byrjaði að skynja veröldina. Eg tel mig muna
rúm sextíu ár aftur í tímann og flest orðið breytt síðan þá, sem
betur fer. Fram að þeim tíma höfðu búskaparhættir verið með
svipuðu sniði um aldir. Segja má að nútíminn hafi ekki hafið
innreið sína á Skarðsströndina fyrr en í stríðslok 1945 og eftir
það þegar vélaöldin gekk í garð, um og eftir 1950.
Á þessum tíma var margt fólk á flestum bæjum. Mér telst
svo til að 1940 hafi þrettán bæir verið í byggð á Skarðsströnd-
inni og börn og unglingar innan við tvítugt hafi verið á milli
tuttugu og þrjátíu. Þá voru eyjamar Akureyjar, Rauðseyjar og
Rúffeyjar í byggð og tilheyrðu Skarðshreppi og margt fólk
heimilisfast þar.
Einn af hátíðisdögum ársins var réttardagurinn og allir sem
höfðu sæmilega hreyfigetu fóm í Skarðsrétt. Þar var oft mikið
fjör og góð réttarstemming.
Skarðsrétt stendur á fallegum stað undir hlíðinni milli Man-
heimatinda og Ártinda. Sú rétt sem eg man eftir sem bam og
unglingur mun hafa verið byggð á milli 1920 og 30. Hún var
öll hlaðin úr grjóti nema grindur úr timbri voru á milli dilka.
Hún var vel hlaðin en galli þótti á henni að veggir voru ekki
grafnir niður og vildu því skekkjast og hrynja að vetrinum
vegna frosthreyfinga í melnum sem undir henni var.
Aðalhleðslumenn við byggingu hennar munu hafa verið